เจ้าสำนักเทพมารสวรรค์

ลำดับตอนที่ #1 : ชายผู้อยู่บนจุดสูงสุด

ในโลกแห่ง มูริม มารสวรรค์ ถือเป็น ฉายาของผู้ที่อยู่บนจุดสูงสุดของโลก ผู้มีพลังเหนือฟ้า ปฐพี ผู้อยู่เหนือความเป็น และความตาย เป็นฉายาที่จอมยุทธ ทุกคนต่างหวาดกลัว"

เสียงฝนตกฟ้าร้อง ซ่า ซ่า ซ่า เปรี้ยง เป็นระยะ
เย่เฟ่ย (ฉายา มารสวรรค์) นี่ก็เป็นเวลามากว่า6ปีแล้วสินะ ที่ข้าได้มาอยู่ในโลกแห่งมูริม

เสียงที่ได้ดังขึ้นมาจากสถานที่แห่งหนึ่ง 
ในเมือง โม่หยาง

ณ สำนัก ทลายสวรรค์ กำแพงหินขนาดใหญ่ ล้อมรอบเป็นกำแพงสูงเสียดฟ้า ด้านในเป็นลานกว้าง กลับมีกระแสพลังปราณไหลเวียนโดยรอบ ไม่มีแม้แต่ลูกศิษย์ กลับมีชายผู้หนึ่ง นั่งอยู่ด้านใน โดยมีเก้าอี้หวาย ธรรมดาๆ กลับมีพลังมหาศาล ที่ยากจะหยั่งถึง ไหลทั่วร่างกาย เป็นไอสีม่วง ราวท้องทะเลอยู่ล้อมรอบ

นี่ก็6ปีได้แล้วสินะ ที่ตัวผมได้มาอยู่ ในเมืองโมหยาง โลกของเหล่าจอมยุทธ์ จากที่นั่งเล่นเกมส์ จนโดนฟ้าผ่า เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา กลับพบตัวเองมาอยู่ในโลก ของมูริม เสียแล้ว แถมร่างกายยังเป็นตัวละคร ในเกมส์? ที่เล่นเสียอีก เย่เฟ่ย(มารสวรรค์)กล่าว

เสียงดัง เคาะประตูหน้าสำนัก ทลายสวรรค์ ปัง ปัง 
ท่านเย่ ท่านเย่ขอรับ ชายชราสวมเสื้อผ้าโทรมๆเก่า ได้พูด "ท่านเย่ วันนี้ทางราชวังศักดิ์สิทธิ์ ได้มาค้นหา เหล่าลูกศิษย์ ในเมืองโมหยาง ของพวกเรา ท่านเย่ ท่านสนใจ จะไปดูไหมขอรับ?

เสียงนึกในใจ ของ มารสวรรค์เย่เฟ่ย เห้อ? ไปงั้นหรอ สำนัก ทลายสวรรค์ของข้า มีลูกศิษย์สักคนที่ไหนกันฟร๊ ไปก็อับอายขายขี้หน้าราชวัง เปล่าๆ

"เย่เฟ่ย กล่าวขึ้น ท่านลุงจาง ข้าจะไปทำกันเล่า สำนักข้ามีลูกศิษย์ที่ไหนกัน ในเมืองนี้มีแต่สำนักข้านั่นแหละ ที่ไม่มีลูกศิษย์?

 

"ลุงจาง ได้ทำหน้า ส่งสัยคิเวทั้งสองข้าง ขมวดเข้าหากัน สำนักของท่านแม้จะไม่มีศิษย์คนไหนมาสมัครก็ตาม แต่ท่านได้ช่วยเหลือ เมืองนี้ไว้มากมายท่านควรไปดูหน่อยนะขอรับ

หน้ายิ้มแย้ม ปากขยับ ก้มหน้าลง ทำความเคารพขอบคุณ 
ขอบคุณ ท่านลุงจางมาก ไว้หากข้าว่าง จากการให้อาหารสัตว์ รดน้ำต้นไม้เสร็จ ข้าจะไปแล้วกัน?

จบบทสนทนา เย่เฟ่ยได้ปิดประตู พร้อมเดินไปด้านตรงล้านกว้าง เพื่อให้อาหาร ปลา ไก่แจ้ สุนัข?

ตัดไปในเมือง เหล่าศิษย์ของราชวังได้เดินทางมาถึง หญิงสาวสวย หน้าคม ผมยาว ตาโต ใส่ชุดสีแดงลายดอกไม้ มีกระบี่ถือในมือขวา กล่าว ข้า เป็นศิษย์ฝ่ายในของราชวัง วันนี้จะมาคิดเลือกศิษย์ ที่เมืองแห่งนี้แทนท่านอาจารย์?
ชายหนุ่มผู้หนึ่ง หน้าตาดูดี ผมแดง จากราชวังได้พูดกระซิบเบาๆ ศิษย์พี่ เสี่ยวโม่ พวกเราแน่ใจแล้วรึขอรับ ที่ตามหาศิษย์ใหม่จากเมืองแห่งนี้ ที่นี่ไม่มีศิษย์มีฝีมือ มาเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้วนะขอรับ?

เสี่ยวโม่ กล่าว นี่ศิษย์น้อง หยาง เจ้าอย่าได้พูดเช่นนั้น ข้าได้ยินมาว่า 6ปีมานี่ เมืองแห่งนี้เจริญรุ่งเรืองเป็นอย่่างมาก อาจจะมีอะไรดีๆอยู่ก็ได้ ไม่งั้นท่านอาจารย์ คงไม่ส่งพวกเรามาที่ เมืองแห่งนี้ 

เอาหละ ผู้ที่ต้องการจะตรวจสอบพลังปราณ เพื่อเช้าเป็นลูกศิษย์ของราชวัง ก้าวมาด้านหน้า?

เด็กชาย6คน เด็กหญิง4คน รวม11คน ได้เดินขึ้นมาด้านหน้าเรียงแถวหน้ากระดานพร้อมกัน 
เพื่อทำการ ตรวจวัดพลังปราณ 

"เสี่ยวโม่ ดีมากพวกเจ้าทั้ง11คนสินะ ที่จะมาตรวจวัดพลังปราณ เพื่อเป็นศิษย์ของราชวัง เอาหละงั้นมาเริ่มกัน"


"หากมีข้อผิดพลาดข้ออภัยด้วย ผู้เขียนลองเขียนเรื่องนี้เป็นครั้งแรก"