ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่5::มิตรภาพใหม่
“หา...อ้อ...โทษทีนะ คิดอะไรเพลินไปหน่อยน่ะ”เมย์บอก เฮ้อ...ลืมตัวไปเลยว่ามีหมอนี่อยู่ด้วย
“เออ...ว่าแต่นะ เธอบอกฉันได้รึยังว่าเธอมีดินแดนของตัวเองรึเปล่า”เทรนบอก จับแขนของเมย์แล้วจ้องหน้าเมย์
อย่างเอาจริงเอาจัง อย่าจ้องได้มั้ยเนี่ย...เขินน้า ฮุฮุ
“นายก็ปล่อยฉันก่อนเดะ”เมย์บอก รวบรวมความกล้า เงยหน้าขึ้นมาต่อปากต่อคำ
“โอเค”เทรนบอก แล้วปล่อยเมย์ทันที “บอกมาได้แล้ว”เทรนบอก จ้องหน้าเมย์ ฮึ่ย...ตื้ออยู่นั่นแหละ น่ารำคาญชะมัดยากเลย
“เออๆมีสิ จะไปดูมั้ยล่ะ”เมย์กล่าวอย่างรำคาญๆ เฮอะ...ไอ้บ้า ไม่อยากให้แกเห็นเลย ฮือๆดินแดนสุดที่รักของฉัน
“ไปสิ ฉันเองก็อยากจะมีเพื่อนบ้านกับเขาบ้าง”เทรนบอก ทำหน้าดีใจสุดๆ ใครจะอยากไปเป็นเพื่อนบ้านกับนายยะ
“มานี่”เมย์บอกแล้วคว้าข้อมือเทรนมาใกล้ตัว เทรนหน้าแดงจัด “โซฟีร่า อิสทูเรีย เวลูต้า จงพาข้าข้า
และสหายเทรนไปยังดินแดนอิเคร่า”เมย์ร่ายมนตร์ แล้วพลัน ทั้งคู่ก็ไปปรากฏอยู่ที่อิเคร่า
“ว้าว...นี่หรอดินแดนของเธอ อุดมสมบูรณ์ดีจังเลยนะ”เทรนกล่าว แล้วเดินดูนั่นดูนี่ด้วยความสนใจ
จ๊อกกกกก.....เสียงท้องของเทรนดังขึ้น
“เอ่อ....”เทรนพูด หน้าแดงจัด
“อุ๊บ...ฮะฮะฮะฮะ...หิวหรอ มานี่จะพาไปกินอะไร...ฮะฮะฮะฮะ”เมย์พูดไปหัวเราะไป แล้วก็พาเทรนเดินเข้าไปในหมู่บ้าน....
“นายอยากกินอะไรล่ะ”เมย์ถาม เฮ้อ...ทำไมฉันต้องมาดูแลหมอนี่ด้วยนะ....
“เอ่อ...อะไรก็ได้ แต่ฉันไม่มีเงินของดินแดนเธอนี่”เทรนบอก เงยหน้ามองเมย์
“จะบ้าหรือไง ฉันก็ต้องจ่ายให้นายอยู่แล้วนี่”เมย์บอก เทรนเริ่มยิ้ม
“ขอบใจนะ”เทรนกล่าว ยิ้มให้เมย์ เมย์เริ่มหน้าแดง เฮ้ย...ทำไมหน้าแดงล่ะ ฮึ่ย....ก็ฉันมันไม่ชินกับผู้ชายนี่
อย่าจ้องนานๆได้มั๊ยเนี่ย....
“เอ้า เอาร้านนี้ละกัน”เมย์บอก แล้วพาเทรนเดินเข้าไปในร้าน
“สวัสดีค่ะ ท่านเมย์ วันนี้รับอะไรดีคะ”พนักงานหญิงคนหนึ่งกล่าวพลางยื่นเมนูให้ เมื่อเมย์และเทรนนั่งลงที่โต๊ะแล้ว
“เอ่อ...แฮมเบอร์เกอร์ไทรวิสคืออะไรหรอครับ”เทรนถามพนักงาน
“แฮมเบอร์เกอร์ไทรวิสก็คือแฮมเบอร์เกอร์ธรรมดาแหละค่ะ เพียงแต่ว่าเราใส่ผลไม้เข้าไปแทนเนื้อสัตว์ค่ะ
จะรับไหมคะ”พนักงานสาวถาม
“อืม...ครับ”เทรนตอบ
“ส่วนฉันขอเอาเป็นขนมจีบผลไม้ละกันนะ”เมย์บอก พนักงานสาวพยักหน้า แล้วจดลงไปในใบรายการ
“แล้วจะรับน้ำอะไรดีคะ”พนักงานสาวถาม
“ฉันขอน้ำแตงโมปั่น”เมย์บอก เทรนทำท่าลังเลใจอยู่ชั่วครู่
“เอ่อ...ผมขอเป็นน้ำลิ้นจี่ปั่นครับ”เทรนบอก แล้วพนักงานสาวก็ทวนรายการแล้วเก็บเมนูไป
“นายเป็นเจ้าของดินแดนเวฟูฟหรอ”เมย์เริ่มถาม อย่ามาคิดโกหกคนอย่างฉันนะ
“ใช่สิ ว่าแต่...ดินแดนเธอนี่เจ๋งจริงๆเลยนะเนี่ย”เทรนบอก แววตาบอกถึงความประทับใจ
“ขอบใจ แต่ดินแดนของนายก็ไม่เลวนี่”เมย์บอก
“หรอ นี่ๆฉันอยากมาเที่ยวดินแดนเธอบ่อยๆน่ะ งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันเหอะ”เทรนบอก จ้องตาเมย์ด้วยความหวัง
ฮึ่ย...อย่ามาจ้องฉันนะ เดี๋ยวก็ชกซะเลยนี่ ฮึ่ม...
“อือๆ แต่นายก็ต้องพาฉันไปเที่ยวที่ดินแดนนายบ้างเป็นการแลกเปลี่ยนนะ”เมย์ยื่นข้อต่อรอง ฉันไม่มีทางยอมนายง่ายๆแน่
“ได้สิ ไม่มีปัญหาเลย”เทรนบอกยิ้มอย่างร่าเริง แล้วพนักงานก็เดินมาเสิร์ฟน้ำและอาหาร
แล้วทั้งคู่ก็เริ่มรับประทานอาหารว่างด้วยกัน พอทานอาหารเสร็จแล้ว เมย์กับเทรนก็จะกลับบ้านของตน
“ฉันไปก่อนนะ บาย”เมย์กล่าว
“อืม...ฉันด้วย บาย”เทรนกล่าว แล้วทั้งคู่ก็เริ่มร่ายมนตร์ ทันใดนั้น เมื่อทั้งคู่ร่ายมนตร์เสร็จ
ร่างของทั้งสองก็หายไปจากดินแดนอิเคร่า...
ในยามเช้าอันรุ่งอรุณดิ์ เสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว อากาศอบอุ่น แสงแดดออกมาเดินเล่น ลมพัดเบาๆ
ทุกสิ่งสรรพต้องตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ของตนเอง....
“เฮ้ย...สายแล้วๆ ไปก่อนนะแม่”เสียงเด็กสาวที่ออกจะห้าวๆ ร้องตะโกนบอกคนในบ้านด้วยความรีบเร่ง
แล้ววิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากบ้าน
“โชคดีนะลูก วันนี้แม่กลับบ้านดึกนะ”เสียงหญิงสาวที่อยู่ในบ้าน ตะโกนบอกแล้วเดินเข้าบ้านไป
โอย...เพราะว่าเมื่อวานไปเที่ยวที่เอ่อ.....ดินแดนเวฟูฟกับอิเคร่ามานี่แหละ วันนี้ถึงได้ตื่นสายสุดๆ
ทำไงดีเนี่ย ถ้าไปสายต้องโดนบันทึกในสมุดพกแน่ ต้องให้พิงค์ช่วยซะแล้วเนี่ย เฮ้อ...ก็ในเมื่อถ้าอยู่ที่โลกมนุษย์
จะไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ ยกเว้นสอบการใช้เวทมนตร์ระดับ5ได้ผ่านนี่นา แต่ดีที่พิงค์เป็นภูตผู้รับใช้
จึงสามารถรับใช้ได้ อย่างน้อยก็ยังมีพิงค์แหละนะ...
“นี่พิงค์ ใช้เวทมนตร์ทำให้ฉันไปถึงโรงเรียนเร็วๆหน่อยสิ”เมย์บอกพิงค์ที่บินตามมาด้วยความเร็ว
“ได้เจ้าค่ะ”พิงค์กล่าว แล้วก็เริ่มร่ายมนตร์ ทันใดนั้นทั้งพิงค์และเมย์ก็มาปรากฏที่โรงเรียนในทันใด
ว้าว...เยี่ยมจริงๆเลยนะเนี่ย ถ้าไม่มีพิงค์คงแย่ไปแล้วแน่ๆเนี่ย รีบไปที่ห้องเรียนก่อนดีกว่า จะได้ไปนั่งเม้าท์ หุหุ...
“หวัดดีจ้า”เมย์ทักทายเพื่อนๆทุกคนทันทีที่เข้าไปในห้องเรียน
“อ้าว มาแล้วหรอเมย์ รู้รึเปล่า วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาด้วยแหละ”เบลล์ที่เพิ่งเดินเข้ามาร่วมวงกล่าว
“เออ มาแล้ว ว่าแต่...ที่บอกว่าจะมีนักเรียนใหม่ย้ายมาน่ะ จริงรึเปล่าวเนี่ย”เมย์กล่าว อืม...ถ้ามีนักเรียนผู้หญิงย้ายมาก็ดีสิ
อ้อ...ลืมบอกไปเลย ว่าโรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนชาย-หญิง ตอนนี้น่ะ มีผู้หญิงแค่40%เอง มีผู้ชายตั้ง60%แน่ะ
“จริงจ้ะ รู้สึกว่าจะอยู่ห้องของเราด้วยนะ”แพรที่นั่งเงียบมาอยู่นานแล้วพูดขึ้น
“อืม...ก็ดีสินะ”น้ำพูด อืม...ฉันก็คิดอย่างนั้นนะเนี่ย มีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาเนี่ย จะทำให้อาจารย์ทุกคนใจดีไปสักพักน่ะ
เด็กใหม่จะได้ไม่กลัว อย่างนี้พวกเราก็โชคดีไปด้วยไง เย้...ขอบคุณล่วงหน้าเลย คุณเด็กใหม่
เอ...แต่ว่าถ้าเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามาเรียนเก่งเนี่ย อันดับของพวกเด็กเก่าบางคนอาจจะตกลงไปเลยก็ได้นะ
แต่สำหรับฉันหรอ หึหึ... ถึงจะเห็นฉันเป็นอย่างนี้ก็เถอะนะ แต่ว่าเวลาที่ผลสอบออกมาน่ะ ได้ที่2หรือไม่ก็3มาตลอดเลย
แต่ตอนที่เคยได้ที่1น่ะ เป็นแค่ตอนป.1ปีเดียวเอง แต่ว่าฉันก็ยังดีใจที่ได้อันดับต้นๆน่ะ ส่วนเพื่อนๆหรอก็ดีกันหมดแหละ
พวกเราทุกคนจะอ่านหนังสือสอบด้วยกันเสมอเลย เวลาประกาศผลสอบก็จะได้ใกล้กันเสมอ แต่ว่าฉันกับแพรจะสูงที่สุดในกลุ่มน่ะ...
“เออ...ว่าแต่นะ เธอบอกฉันได้รึยังว่าเธอมีดินแดนของตัวเองรึเปล่า”เทรนบอก จับแขนของเมย์แล้วจ้องหน้าเมย์
อย่างเอาจริงเอาจัง อย่าจ้องได้มั้ยเนี่ย...เขินน้า ฮุฮุ
“นายก็ปล่อยฉันก่อนเดะ”เมย์บอก รวบรวมความกล้า เงยหน้าขึ้นมาต่อปากต่อคำ
“โอเค”เทรนบอก แล้วปล่อยเมย์ทันที “บอกมาได้แล้ว”เทรนบอก จ้องหน้าเมย์ ฮึ่ย...ตื้ออยู่นั่นแหละ น่ารำคาญชะมัดยากเลย
“เออๆมีสิ จะไปดูมั้ยล่ะ”เมย์กล่าวอย่างรำคาญๆ เฮอะ...ไอ้บ้า ไม่อยากให้แกเห็นเลย ฮือๆดินแดนสุดที่รักของฉัน
“ไปสิ ฉันเองก็อยากจะมีเพื่อนบ้านกับเขาบ้าง”เทรนบอก ทำหน้าดีใจสุดๆ ใครจะอยากไปเป็นเพื่อนบ้านกับนายยะ
“มานี่”เมย์บอกแล้วคว้าข้อมือเทรนมาใกล้ตัว เทรนหน้าแดงจัด “โซฟีร่า อิสทูเรีย เวลูต้า จงพาข้าข้า
และสหายเทรนไปยังดินแดนอิเคร่า”เมย์ร่ายมนตร์ แล้วพลัน ทั้งคู่ก็ไปปรากฏอยู่ที่อิเคร่า
“ว้าว...นี่หรอดินแดนของเธอ อุดมสมบูรณ์ดีจังเลยนะ”เทรนกล่าว แล้วเดินดูนั่นดูนี่ด้วยความสนใจ
จ๊อกกกกก.....เสียงท้องของเทรนดังขึ้น
“เอ่อ....”เทรนพูด หน้าแดงจัด
“อุ๊บ...ฮะฮะฮะฮะ...หิวหรอ มานี่จะพาไปกินอะไร...ฮะฮะฮะฮะ”เมย์พูดไปหัวเราะไป แล้วก็พาเทรนเดินเข้าไปในหมู่บ้าน....
“นายอยากกินอะไรล่ะ”เมย์ถาม เฮ้อ...ทำไมฉันต้องมาดูแลหมอนี่ด้วยนะ....
“เอ่อ...อะไรก็ได้ แต่ฉันไม่มีเงินของดินแดนเธอนี่”เทรนบอก เงยหน้ามองเมย์
“จะบ้าหรือไง ฉันก็ต้องจ่ายให้นายอยู่แล้วนี่”เมย์บอก เทรนเริ่มยิ้ม
“ขอบใจนะ”เทรนกล่าว ยิ้มให้เมย์ เมย์เริ่มหน้าแดง เฮ้ย...ทำไมหน้าแดงล่ะ ฮึ่ย....ก็ฉันมันไม่ชินกับผู้ชายนี่
อย่าจ้องนานๆได้มั๊ยเนี่ย....
“เอ้า เอาร้านนี้ละกัน”เมย์บอก แล้วพาเทรนเดินเข้าไปในร้าน
“สวัสดีค่ะ ท่านเมย์ วันนี้รับอะไรดีคะ”พนักงานหญิงคนหนึ่งกล่าวพลางยื่นเมนูให้ เมื่อเมย์และเทรนนั่งลงที่โต๊ะแล้ว
“เอ่อ...แฮมเบอร์เกอร์ไทรวิสคืออะไรหรอครับ”เทรนถามพนักงาน
“แฮมเบอร์เกอร์ไทรวิสก็คือแฮมเบอร์เกอร์ธรรมดาแหละค่ะ เพียงแต่ว่าเราใส่ผลไม้เข้าไปแทนเนื้อสัตว์ค่ะ
จะรับไหมคะ”พนักงานสาวถาม
“อืม...ครับ”เทรนตอบ
“ส่วนฉันขอเอาเป็นขนมจีบผลไม้ละกันนะ”เมย์บอก พนักงานสาวพยักหน้า แล้วจดลงไปในใบรายการ
“แล้วจะรับน้ำอะไรดีคะ”พนักงานสาวถาม
“ฉันขอน้ำแตงโมปั่น”เมย์บอก เทรนทำท่าลังเลใจอยู่ชั่วครู่
“เอ่อ...ผมขอเป็นน้ำลิ้นจี่ปั่นครับ”เทรนบอก แล้วพนักงานสาวก็ทวนรายการแล้วเก็บเมนูไป
“นายเป็นเจ้าของดินแดนเวฟูฟหรอ”เมย์เริ่มถาม อย่ามาคิดโกหกคนอย่างฉันนะ
“ใช่สิ ว่าแต่...ดินแดนเธอนี่เจ๋งจริงๆเลยนะเนี่ย”เทรนบอก แววตาบอกถึงความประทับใจ
“ขอบใจ แต่ดินแดนของนายก็ไม่เลวนี่”เมย์บอก
“หรอ นี่ๆฉันอยากมาเที่ยวดินแดนเธอบ่อยๆน่ะ งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันเหอะ”เทรนบอก จ้องตาเมย์ด้วยความหวัง
ฮึ่ย...อย่ามาจ้องฉันนะ เดี๋ยวก็ชกซะเลยนี่ ฮึ่ม...
“อือๆ แต่นายก็ต้องพาฉันไปเที่ยวที่ดินแดนนายบ้างเป็นการแลกเปลี่ยนนะ”เมย์ยื่นข้อต่อรอง ฉันไม่มีทางยอมนายง่ายๆแน่
“ได้สิ ไม่มีปัญหาเลย”เทรนบอกยิ้มอย่างร่าเริง แล้วพนักงานก็เดินมาเสิร์ฟน้ำและอาหาร
แล้วทั้งคู่ก็เริ่มรับประทานอาหารว่างด้วยกัน พอทานอาหารเสร็จแล้ว เมย์กับเทรนก็จะกลับบ้านของตน
“ฉันไปก่อนนะ บาย”เมย์กล่าว
“อืม...ฉันด้วย บาย”เทรนกล่าว แล้วทั้งคู่ก็เริ่มร่ายมนตร์ ทันใดนั้น เมื่อทั้งคู่ร่ายมนตร์เสร็จ
ร่างของทั้งสองก็หายไปจากดินแดนอิเคร่า...
ในยามเช้าอันรุ่งอรุณดิ์ เสียงนกร้องเจื้อยแจ้ว อากาศอบอุ่น แสงแดดออกมาเดินเล่น ลมพัดเบาๆ
ทุกสิ่งสรรพต้องตื่นขึ้นมาทำหน้าที่ของตนเอง....
“เฮ้ย...สายแล้วๆ ไปก่อนนะแม่”เสียงเด็กสาวที่ออกจะห้าวๆ ร้องตะโกนบอกคนในบ้านด้วยความรีบเร่ง
แล้ววิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากบ้าน
“โชคดีนะลูก วันนี้แม่กลับบ้านดึกนะ”เสียงหญิงสาวที่อยู่ในบ้าน ตะโกนบอกแล้วเดินเข้าบ้านไป
โอย...เพราะว่าเมื่อวานไปเที่ยวที่เอ่อ.....ดินแดนเวฟูฟกับอิเคร่ามานี่แหละ วันนี้ถึงได้ตื่นสายสุดๆ
ทำไงดีเนี่ย ถ้าไปสายต้องโดนบันทึกในสมุดพกแน่ ต้องให้พิงค์ช่วยซะแล้วเนี่ย เฮ้อ...ก็ในเมื่อถ้าอยู่ที่โลกมนุษย์
จะไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้ ยกเว้นสอบการใช้เวทมนตร์ระดับ5ได้ผ่านนี่นา แต่ดีที่พิงค์เป็นภูตผู้รับใช้
จึงสามารถรับใช้ได้ อย่างน้อยก็ยังมีพิงค์แหละนะ...
“นี่พิงค์ ใช้เวทมนตร์ทำให้ฉันไปถึงโรงเรียนเร็วๆหน่อยสิ”เมย์บอกพิงค์ที่บินตามมาด้วยความเร็ว
“ได้เจ้าค่ะ”พิงค์กล่าว แล้วก็เริ่มร่ายมนตร์ ทันใดนั้นทั้งพิงค์และเมย์ก็มาปรากฏที่โรงเรียนในทันใด
ว้าว...เยี่ยมจริงๆเลยนะเนี่ย ถ้าไม่มีพิงค์คงแย่ไปแล้วแน่ๆเนี่ย รีบไปที่ห้องเรียนก่อนดีกว่า จะได้ไปนั่งเม้าท์ หุหุ...
“หวัดดีจ้า”เมย์ทักทายเพื่อนๆทุกคนทันทีที่เข้าไปในห้องเรียน
“อ้าว มาแล้วหรอเมย์ รู้รึเปล่า วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาด้วยแหละ”เบลล์ที่เพิ่งเดินเข้ามาร่วมวงกล่าว
“เออ มาแล้ว ว่าแต่...ที่บอกว่าจะมีนักเรียนใหม่ย้ายมาน่ะ จริงรึเปล่าวเนี่ย”เมย์กล่าว อืม...ถ้ามีนักเรียนผู้หญิงย้ายมาก็ดีสิ
อ้อ...ลืมบอกไปเลย ว่าโรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนชาย-หญิง ตอนนี้น่ะ มีผู้หญิงแค่40%เอง มีผู้ชายตั้ง60%แน่ะ
“จริงจ้ะ รู้สึกว่าจะอยู่ห้องของเราด้วยนะ”แพรที่นั่งเงียบมาอยู่นานแล้วพูดขึ้น
“อืม...ก็ดีสินะ”น้ำพูด อืม...ฉันก็คิดอย่างนั้นนะเนี่ย มีเด็กใหม่ย้ายเข้ามาเนี่ย จะทำให้อาจารย์ทุกคนใจดีไปสักพักน่ะ
เด็กใหม่จะได้ไม่กลัว อย่างนี้พวกเราก็โชคดีไปด้วยไง เย้...ขอบคุณล่วงหน้าเลย คุณเด็กใหม่
เอ...แต่ว่าถ้าเด็กใหม่ที่ย้ายเข้ามาเรียนเก่งเนี่ย อันดับของพวกเด็กเก่าบางคนอาจจะตกลงไปเลยก็ได้นะ
แต่สำหรับฉันหรอ หึหึ... ถึงจะเห็นฉันเป็นอย่างนี้ก็เถอะนะ แต่ว่าเวลาที่ผลสอบออกมาน่ะ ได้ที่2หรือไม่ก็3มาตลอดเลย
แต่ตอนที่เคยได้ที่1น่ะ เป็นแค่ตอนป.1ปีเดียวเอง แต่ว่าฉันก็ยังดีใจที่ได้อันดับต้นๆน่ะ ส่วนเพื่อนๆหรอก็ดีกันหมดแหละ
พวกเราทุกคนจะอ่านหนังสือสอบด้วยกันเสมอเลย เวลาประกาศผลสอบก็จะได้ใกล้กันเสมอ แต่ว่าฉันกับแพรจะสูงที่สุดในกลุ่มน่ะ...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น