คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ช่วยเหลือและย้อนกลับ
“อย่าเข้ามานะ!!!” เสียงตะโกนของเด็กผู้ชายหัวโจกตะโกนออกมา แต่น้ำเสียงนั้นก็สั่นไปด้วยความกลัว มันยิิ่งทำให้อสูรดวงตาได้ใจ และค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆราวกับนักล่าที่ล่อเล่นกับเหยื่อ
“ฉึก!!!” ตอนนั้นเองที่มีดาวกระจายปักกลางหลังของอสูรตัวนี้
อสูรตัวนั้นเมื่อรู้ตัวว่าถูกลอบโจมตีก็ได้หันกลับไป เพื่อดูว่าใครเป็นคนลอบกัด แต่ว่าก็ไม่เห็นอะไร ทว่าเมื่อหันกลับมาเหล่าเด็กๆที่มันจับเอาไว้ก็ได้หายไปแล้ว
“ก๊าาาาสสสสสสสส!!!!!” เจ้าอสูรตัวนั้นกรีดร้องออกมาด้วยความโมโหที่เหยื่อของมันหายไป ดวงตาทั้งหมดของมันหมุนไปรอบๆ เพื่อหาศัตรูที่ขโมยเหยื่อมันไป
…
ย้อนความ ในตอนที่อสูรดวงตากำลังเดินเข้าไปหาเด็กๆนั้น โอคามิก็ได้ยิงดาวกระจายออกจากแขนเทียมเข้าที่หลังของมัน
แล้วใช้เชือกตะขอดึงตัวเองข้ามหัวของมันโดยที่มันไม่รู้ตัวเพราะโอคามิอยู่บนยอดไม้และมีเท้าที่เบา
ทำให้การเคลื่อนไหวของโอคามินั้นไม่ทำให้เกิดเสียงเลย จากนั้นโอคามิก็ได้ตัดเชือกที่ผูกขาของเด็กออกแล้วอุ้มทั้งสามคน ออกห่างจากเจ้าอสูร
เมื่อออกห่างมาได้มากพอแล้วโอคามิก็ได้วางตัวเด็กๆลง แล้วบอกให้เดินตรงไปเรื่อยๆ แล้วตัวของโอคามิ ก็กระโดดใช้เชือกตะขอดึงขึ้นยอดไม้แล้วพุ่งตัวผ่านต้นไม้กลับไป
…
ตัดกลับมาที่อสูรดวงตานั้นอาละวาดไปรอบๆด้วยความคลั่ง ที่เหยื่อของตนเองนั้นหายไป
“น่าหงุดหงิดๆๆๆ” เจ้าอสูรดวงตาบ่นพึมพัมออกมา
ตอนนั้นเองที่มันได้ใช้มนตร์อสูรโลหิต มันทำการปล่อยหมอกสีแดงโลหิตออกมาจากปากของมัน แล้วตอนนั้นหมอกโลหิตของมันก็แปรสภาพพื้นที่โดยรอบของมัน
ตอนนั้นเองเมื่อมันใช้มนตร์อสูรโลหิต มันก็สัมผัสได้ถึงมนุษย์ที่อยู่ภายในอนาเขตของมัน
…
ขณะเดียวกันนั้นก็มีคนจากหน่วยพิฆาตอสูรได้รับข่าวมาว่า ในป่าข้างหมู่บ้านแห่งนี้มีนายพรานหายไปในป่าเป็นจำนวนมาก จึงได้รับคำสั่งให้มาตรวจสอบและกำจัดหากพบตัวของอสูร
'ที่แห่งนี่งั้นหรอที่รายงานว่าสงสัยว่ามีอสูรหลบอยู่ในป่า…' ชายที่มีผ้าผูกเอวสีน้ำเงินได้คิดอยู่ในใจ แล้วเดินเข้าไปในป่า ตอนนั้นเองที่อยู่ดีๆ บรรยากาศรอบตัวของเขานั้นก็ได้เปลี่ยนแปลงไป
พื้นดินแปรเปลี่ยนเป็นทะเลแห่งซากศพ ต้นไม้แปรเปลี่ยนเป็นต้นไม้สีดำส่งออร่าแห่งความตาย บรรยากาศนั้นยิ่งหนักอึ้งทำให้หายใจได้ลำบากกว่าปกติ
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มนต์อสูรโลหิตอย่างงั้นหรอ ช่างน่าสะอิดสะเอียนจริงๆ” ชายหนุ่มคิดกับตนเองแล้วตัดสินใจว่าจะถอยหลักก่อน การที่เป็นอสูรที่มีพลังเกี่ยวกับอณาเขตนั้นเป็นประเภทที่สู้ด้วยลำบากที่สุด อีกทั้งยังมีกลิ่นคาวเลือดฟุ้งกระจายในอากาศ ไม่น่าวางใจเป็นอย่างยิ่ง
แต่ในตอนนั้นเองที่กำลังจะถอยกลับนั้นก็ได้มีกิ่งไม้พุ่งเข้ามาหมายจะเสียบเขาให้เป็นลูกชิ้นจากด้านหลัง แต่เขาก็กระโดดออกจากตำแหน่งเดิมเพื่อหลบออกมา
แต่ก็หลบไม่พ้นทั้งหมดอยู่ดี กิ่งไม้ได้แทงใส่บริเวณเชิงกรานเข้าอย่างจัง เคราะห์ดีที่ชุดหน่วยพิฆาตป้องกันการโดนแทงระดับนี้ไม่ให้ทะลุได้แต่ก็ ไม่อาจดูดซับแรงกระแทกจากการโจมตีได้ทั้งหมด ทำให้กระดูกของเขานั้นราวเลยทีเดียว ตัวของเขานั้นกระเด็นไปที่โครงกระดูกซี่โครงของมนุษย์ ทำให้กระดูกซี่โครงแทงมือของเขา
“แบบนี้แย่แน่…. ลุกไม่ได้ มือก็จับดาบไม่ได้”
ตอนนั้นเองที่เขาได้เห็นสิ่งมีชีวิตคล้ายหมาป่ามีประกายตาสีแดง 3 คู่อยู่ท่ามกลางป่า จับจ้องมาที่ตัวเขา เมื่อพวกมันปรากฏตัวออกมาจากที่ซ่อน เขาก็รู้เลยว่ามันไม่ใช่สัตว์ป่าปกติ ลำตัวของมันนั้นมีสีดำสนิทแสมด้วยเลือดสีแดง ดวงตาสีแดงฉานกลมโตกว่าสัตว์ทั่วไป มีทั้งหมดหกดวง ฟันของมันก็ยาวจนเลยออกมาจากกระพุ้งแก้มของมันเลยทีเดียว
ไม่พูดพล่ามทำเพลง เจ้านั้นก็กระโดดกัดหัวของชายหนุ่มผู้โชคร้ายขาดกระจุย แล้วฉีกกระฉากร่างกายของเหยื่อแล้วตัวของมันก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย เหลือไว้เพียงซากศพของชายหนุ่มที่เคยมีลมหายใจเท่านั้น
…
ตัดมาอีกด้าน
หลังจากที่โอคามิส่งเด็กๆ แล้วกลับเข้าไปในป่า เขาก็พบว่าเกิดอณาเขตอะไรบางอย่างข้างหน้า สภาพแวดล้อมผิดแปลกไป และสัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือด ที่เข้มข้นผิดปกติ
“นี่มันอะไรกัน” ตัวโอคามิคาดการณ์ว่าต้องเป็นวิชาอาคมบางอย่าง ของเจ้าอสูรดวงตาเป็นแน่
เมื่อเดินลึกเข้าไปเขาก็พบกับซากศพของมนุษย์และอะไรบางอย่างที่ไม่อาจอธิบายได้ ซึ่งเขาก็ทำการสำรวจแล้วพบว่า พื้นดินเป็นเหมือนเนื้อเยื่อของมนุษย์ที่ เน่านานแล้ว ราวกับว่าสถานที่แห่งนี้มาจากอีกโลกเลยทีเดียว
ตอนนั้นเองที่โอคามิสัมผัสได้ถึงอันตรายที่เบาบางจากทางด้านหลังเขาจึงกระโดดออกจากจุดเดิมอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็หันไปมอง ก็พบกับกิ่งไม้ที่พุ่งมาแทงจากทางด้านหลัง โดยที่ต้นไม้ต้นนั้นมีเหมือนเส้นเลือดสีแดงปูดออกมา
ต้นไม้เลือดพยายามกระหนำโจมตีตัวของโอคามิ แต่โอคามิก็หลบได้ทั้งหมด ทันใดนั้นเขาก็สะบัดแขนกล แล้วดึงขวานออกมา โอคามิกระโดดหลบให้กิ่งไม้ที่พุ่งมาโจมตีพร้อมกัน จากนั้นก็จามกิ่งไม้ทั้งหมดในครั้งเดียว ทำให้ต้นไม้เลือดนั้น ค่อยๆกลายเป็นต้นไม้ปกติในที่สุด
แต่ไม่ทันจะได้พัก ต้นไม้ใกล้เคียงก็เริ่มมีเส้นเลือดขึ้นมา โอคามิจึงรีบหนีจากจุดที่มีต้นไม้หนาแน่นก่อน เพื่อจะได้ไม่ถูกลอบโจมตีอีก
ตัวเขาวิ่งกระโดดไปตามโขดหินและยิ่งตะขอเชือกจากแขนกลพุ่งตัวออกจากเขตป่าให้ได้เร็วที่สุด จนกระทั่งไปเจอกับทะเลสาบสีเลือดที่รอบข้างไม่มีต้นไม้ ทันใดนั้นหมาป่าปีศาจก็กระโดดพุ่งออกมาจากป่าตามออกมาแล้วจ้องมองมาที่ตัวของโอคามิ
ทั้งคู่ต่างจ้องมองอยู่นานสองนาน ต่างฝ่ายก็ไม่ประมาทรอตั้งรับและดูจังหวะ จนกระทั้งฝั่งหมาป่าปีศาจก็ทนไม่ไหวเปิดฉากโจมตีก่อน ตัวของโอคามิก็ตั้งท่าเตรียมพร้อมฟันทันทีที่มันเข้ามาในระยะ แต่ทว่าหมาป่าปีศาจก็เปลี่ยนทิศทางกระทันหัน พุ่งเข้ามาจากทางด้านข้างแทนด้านหน้า แล้วอ้าปากกว้างหมายจะกัดคอของเขา แต่ตัวของโอคามิก็มิสติมากพอที่จะกระโดดหลบแล้วเหยียบไปที่หัวของหมาปีศาจแล้วกระโดดออกมา
แต่มันก็ไม่สิ้นฤทธิ์ง่ายๆ มันทำการสะบัดหัว แล้วกระโจนไปที่พื้นแล้วตัวมันก็หายไป
“หว่องงงง” เกิดเป็นเสียงประหลาดเมื่อมันทะลุลงไป
”หว่องงงง” จู่ๆตัวของมันก็กระโดดออกมาจากซากศพ ข้างหน้าโอคามิแล้วพุ่งมาโจมตีโดยทันที
ฉึก!!! เสียงดาบแทงเข้าคอของหมาป่าปีศาจ จากนั้นโอคามิก็บิดดาบแล้วเฉือนผ่านกระดูกคอ ทำให้หัวของมันหลุดออกมา แต่ตัวของมันก็ยังไม่ล้มลง อีกทั้งยังแปลกประหลาดที่บริเวณรอยตัดไม่มีเลือดเลยสักนิดและใบดาบไม่มีเลือดติดอีกด้วย โอคามิก็ได้ทำการแทงเข้าไปที่บริเวณหัวใจดู ตัวของมันก็ค่อยๆสลายกลายเป็นควันแล้วหายไป
“ดูเหมือนว่ามันจะเกิดจากวิชาอาคมสินะ”
โอคามิยืนคิดพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ได้ยินเสียงบางอย่างไกลๆจากข้างหลัง
“หว่องง…หว่องง…หว่องๆๆ” โดยตอนนี้มีหมาปีศาจอยู่ 5 ตัวที่จ้องมองโอคามิอยู่ห่างๆ
เขาหันหน้าไปทางพวกมันแล้วกางมือแขนกลออกเพื่อเตรียมใช้ดาวกระจาย
ดูเหมือนว่าค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกลสินะ
*เรื่องน่ารู้* ประวัติของโอคามิ
ตั้งแต่ที่ถูกยอดนินจาฟุคุโร่เก็บมาเลี้ยงจากสนามรบ ครั้งหนึ่งเคยถูกนำไปปล่อยไว้ในป่า โดยเป็นที่รู้โดยทั่วกันว่า ป่าในอาชินะนั้นอันตรายเป็นอย่างมาก หากไม่รอดก็แสดงว่าไม่มีประโยขน์ที่จะเลี้ยงหากรอดกลับมาจึงจะนับว่าเป็นลูก ความสัมพันธ์พ่อลูกของสองคนนี้เป็นแบบนั้น ทำให้โอคามิมีจิตสัมผัสได้ถึงอันตรายได้ดีกว่านินจาทั่วไปเป็นอย่างมาก
……
ความคิดเห็น