คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เเรกพบ
รถยน์สีำสุหรูแล่นเ้ามาอภายในบ้าน"ลิ้มวิวันวศ์" เพรภิภัทร าแนสูอาาศเ็มปอ นหิวัยสี่สิบว่าๆ แู่อ่อนวัยว่าอายุริมาเินเ้ามาสวมออย่าิถึ
"ไฮมัม!" เาล่าทัทายมารา้วยภาษาอัฤษัถ้อยัำ ัหาเอ็ลูบหน้าลูบหลัลูายอย่าแสนรั ายหนุ่มะหันไปมอนานที่ำลัพรวนินอยู่ใล้ๆนั้นแล้วทัว่า
"ไฮแ๊!" ายผู้นั้นส่ายหน้าอย่าระอา่อนอบไปว่า
"โธ่! ไอ้๋ายไปอยู่นิวเอร์ีย์แ่สามปี ทำเป็นพูภาษาไทยไม่ไ้" ายหนุ่มยัยิ้มอารม์ีแล้วำลัะสวมอแ่ันเห็นไส้เือนัวเล็ๆเาะอยู่บนถุมือผ้าอ ภัทรวุิ ายหนุ่มึไว้แทน ภัทรวุิมอหน้ารู่หนึ่ พลาส่ายหัวับวามไม่เอาไหนอลูาย
บ่ายล้อย เพรภิภัทรำลันั่อ่านหนัสือไปพร้อมๆับิบาและนมว่าใ้ิ่้านออรัที่แผ่มาล้ำเ้ามาในเแนอเานเรี่ยับำแพปูนที่ั้นเป็นแนวเสวน เสียหัวเราะาำแพอีฟาทำให้สมาธิอเาระเิ ้วยวาม อยารู้อยาเห็น เาึไปลาบันไลิอพ่อ ที่พิแอบ้านหลัพลาปีนึ้นไปู
ภาพรหน้า มีหิสาวหน้าาน่ารัทั้สามำลันัุ่ยัน ท่าทาสนุเาึระแอมเพื่อให้สาวๆรู้ัว
"ไฮีส!" สาวๆหันไปมอพร้อมัน หิสาวผิวน้ำผึ้หนึ่เียวเท่านั้นที่ทำหน้าบอบุไม่รับ แม้ะมีผิวสีแทนแ่เธอลับมีเรื่อหน้าที่สมบูร์นัว่าเป็นนสวยนหนึ่ เธอใ้มือเท้าศีรษะพูว่า
"นี่ัน้อสปีอิลิับนายหรือเปล่า" เาส่ายหน้ายิ้มๆ พลามอเลยไปที่หิสาวผิวาว ทาปา้วยลิปสิสีนู้ หน้าาสวย
"ออม เธอไม่ิะแนะนำเพื่อนให้เรารู้ัเลยเหรอ" ออมหรือพรรษมนไม่ทันอ้าปา สาวสวยนนั้น็อบลับมาทันทีว่า
" ื่ออาย่ะ นนี้พี่สาวฝาแฝื่ออูม่ะ" ายหนุ่มยิ้มพลาโบมือน้อยๆ เหมือนอยู่ในภวั์ แ่เป็นพรรษมนอีนั่นแหละที่เรียสิเาลับมา
" เพร นายเอาเมียแหม่มมาฝาป้าัับลุวุิ้วยหรือเปล่า เห็นนายพูอัฤษแน่นเียว" ายหนุ่มทำท่าเอียอาย่อนอบว่า
" เมีย เมอ ันมีที่ไหนันล่ะ นามสุลัน ันสวนไว้ให้เธอใ้นเียวแหละ" ออมหน้าแแ่พยายามเ็บอาาร ถามแ้เ้อลับไปว่า
" ไหน ไปอยู่อเมริาั้หลายปี มีอะไรมาฝามั่" เายิ้ม่อนะหยิบอโแลรูปปลายื่นให้หิสาวนสุแน พรรษมนมอเหมือนไม่เื่อ
" แ่นี้เนี่ยนะ" แ่เธอ็รับมาแเพื่อนๆ ทั้สีุ่ยันสัพั่อนะแยย้ายันไป
หลายวันผ่านไป หิสาวผิวแทน ผมยาวสลายอเธอนั้นถูมัรวบเป็นมวยอยู่ลาศีรษะ และมีปิ่นปัผมแบบไม้ามสมัยนิยมปัอยู่ เธออยู่ในุนิสิ รอเท้าผ้าใบใหม่เอี่ยม มือ้ายสะพายระเป๋าผ้าสีน้ำาลลายสุนัอเพเี่ยวับาร่วยเหลือสัว์รั มือวาถือสมุเียนภาพเล่มให่ เธอหัน้ายหันวาเหมือนำลัรอใรสันอยู่
"เฮ้ย! ออม ทานี้" เอมมาลีล่าวทัทายพร้อมเินมาับเอมมาลินที่อยู่ในุระโปรนิสิยาวีบรอบ ทั้สามเินมาาแผนที่อมหาวิทยาลัยที่ไ้รับแอนวันรายานัว ระหว่าที่ำลัูแผนที่ เพรภิภัทร็ี่ัรยานยน์เ้ามาอเทียบ พรรษมนหน้าเื่อน ยเว้นสอสาวฝาแฝ
"อ้าว! เพร เรียนที่นี่เหมือนันเหรอ" เอมมาลีพูอย่าื่นเ้นแมแปลใ
"ใ่ เราเรียนนวัรรมารออแบบน่ะ"
"ั้น็เรียนะเียวับออมเลยสิ แ่นละเอ ส่วนเราเรียนบริหาร น้ออายเรียนรุฯ" เอมมาลีแนะนำ สัพั็แยย้ายันไป มีเพียพรรษมนและเพรภิภัทรเท่านั้นที่เินไป้วยัน
ทัู้่เินเ้าไปในึะศิลปรรม สาวๆพาันับ้อบ้า็โบมือให้เพรภิภัทรไปลอเส้นทา บาทีที่พรรษมนมอามะเห็นสาวๆบานมอมาที่เธอ้วยแววาอิานเธอรู้สึอึอั นเธอผ่อนลายึ้นเพราะมีสอหนุ่มวิ่ามเ้ามาสมทบ สอหนุ่มผู้มาใหม่มอมาที่พรรษมน
"นี่เพื่อนแเหรอ" ายหนุ่มผิวาวหน้าาน่ารัอย่าุมพลถามึ้น
"ใ่ เพื่อน้าบ้านว่ะ" ุมพลยิ้มเผยให้เห็นฟันที่าวและสวย พลาทัทายและพู่อว่า
"ยินี้อนรับเ้าลุ่มอมะลิ๊ะ" พรรษมนำลัะเลิ้มแ่ถูวินพูแทรึ้นมาเสีย่อน
"มันใ่เหรอวะ ใ่เหรอวะ ทำไมแสอนูเหมือนแฟนันัเลยวะ" พรรษมนหุบยิ้มทันทีและพยายามั้แ่ับทั้สามหนุ่ม ่อนะเินแยไป วินหัวเราะอบใ
อนบ่อล้อย อาาศเริ่มีึ้น เ็ปีหนึ่มารวมัว พรรษมนนระเป๋าและเรื่อเียนมาอรวมไว้ับเพื่อนที่ใ้อาารเรียน แล้วมานั่รวมัวันที่อัันทร์ เพรภิภัทรเินมานัู่่ับเอมมาลินส่วนุมพลที่ำลัะนั่ับพรรษมนแ่ถูวินเินเ้ามาแล้วนั่แทรระหว่านทั้สอ ่อนะยัิ้วหลิ่วาเย้ยเพื่อนรั หิสาวส่ายหน้าแ่็ยอมนั่้วย รุ่นพี่นหนึ่านื่อน้อๆึ้นมา
"น้อนไหนื่อเอมมาลินับเอมมาลี ออมานี่หน่อย" สอสาวฝาแฝยิ้มให้พรรษมน่อนเินออไป ทันในั้นเพรภิภัทร็ยมือึ้น
"เอ่อ พี่รับ อไปห้อน้ำหน่อยรับ" พี่นหนึ่พยัหน้า ่อนที่เาะวิ่หายเ้าไปในอาารเรียนศิลปรรม
ความคิดเห็น