ในโลกเวทมนต์ประหลาดนี้ฉันเจ็บหลายคราและพวกเขารักฉันอย่างบ้าคลั่งจนกว่าจะตายฉันขอไร้ความรู้สึกต่อไป [ชื่อชั่วคราว]

คุณเชื่อในเวทมนต์หรือเปล่า ?

คำถามนี้ถ้าเอาไปถามคนต้องหาว่าเป็นจูนิเบียวแน่ๆ

 

แต่ฉันดันเชื่อซะงั้นขนาดอายุ 18 ปีแล้วเนี่ยนะ 

ไม่ๆ ก็แค่เคยคิดเท่านั้น

"อยู่มหาลัยแล้วยังคิดอะไรแบบนี้อยู่อีกเเกมันจูนิเบียว"

"มันมีจริงนะแต่ก่อนยังเชื่อเลยว่าตัวเองใช้เวทมนต์ได้อะ"

"จูนิเบียวววว"

เพื่อนเอ๊ยฉันบอกแล้วว่ามันมีจริงดูสิโลกของเราได้ล่มสลายไปแล้ว

และพวกเราก็ถูกจับไปในฐานะเชลยของพวกผู้ใช้เวทมนต์

มันแตกต่างจากทีี่เคยอ่านจากนิยายแฟนตาซีหรือเล่นเกมอะไรทั้งสิ้น

มันดูเป็นวิทยศาสตร์...เมื่อโลกเวทมนต์คือดวงดาวที่บังเอิญโคจรมาใกล้โลก

ของเรา

มันดูเเฟนตาซี...เมื่อเวทมนต์กลายเป็นสิ่งที่มีอยู่จริงสัมผัสได้

 เวทมนต์คือวิทยาศาสตร์ วิทยาศาสตร์คือเวทมนต์

  เพราะความจริงคือความจริง 

การทดลองอันน่ากลัว

 เจ้าหญิง เมื่อครั้งที่ยังไร้เดียงสา

อัศวิน  เมื่อต้องปกป้อง

ราชาแห่งประเทศใหม่ เมื่อต้องการแก้แค้น

พระเจ้า เมื่อโลกทั้งใบเป็นของเธอ

และนั่นคือสิ่งที่ชะตากำหนดให้ฉันเป็น

.

.

.

.

"นี่มันใช่สิ่งที่เราต้องการจริงๆเหรอ"

ถึงผู้อ่าน

เรื่องนี้เขียนโดยใช้ความจริงเขียนค่ะ ตัวเอกไม่ได้ทะลุมิติหรือเกิดใหม่เธออยู่ที่โลกซึ่งก็โลกแบบพวกเรานั่นแหละค่ะแต่ไม่บอกในเรื่องว่าเธออยู่ที่ประเทศไทย กลัวมันจะกระทบ และทุกคนก็ถูกพาไปยังดาวอีกดวงนั่นเองและทุกคนยังใช้เวทมนต์ได้อีกด้วย แน่นอนมันไม่ใช่ความฝันหรือเรื่องแต่ง ตัวเธอต้องใช้ความรู้ที่มีและพยายามเอาตัวรอดค่ะ คนแต่งจึงพยายามคิดว่าถ้าตกอยู่ในสถานการ์ณนั้นเหมือนแฮมจะต้องยังไงบ้าง (ในเรื่องแฮมมีความสงบและใจเย็นค่ะต่างจากตัวคนเขียนที่เจออาจร้องไห้สติแตก) หรือถ้าเพื่อนๆมีความเห็นยังไงก็สามารถคอมเมนต์บอกกันได้นะคะ

ขอบคุณค่ะ

โมริพินรั่ม

B
E
R
L
I
N
?