คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : G & R_ถ้าฉันไม่บ้าเราคงไม่ได้เจอกัน ตอน คบซ้อน / ชอบก็จีบ / หวังดีประสงค์รัก
เกรดไรเตอรืมันก็ช่างจิ้นได้ตรงเวลาจริง ๆ เลย 3.41 555+..... อย่าคิดมากนะตัวเอง เค้าบอกตัวเองแล้วว่ากันริทยังไงก็กันริทจ้า
จากตอนที่แล้วฟีดแบคมาแรงมาก ไรเตอร์แทบได้รับรองเท้าลอยมาเลยแหนะ อย่าเครียดนะตัวเองมันเป็นเพียงบทหนึ่งเท่านั้นนะ
อย่าพึ่งฆ่าไรเตอร์นะ เดี๊ยวไม่มีคนแต่งต่อให้นะเออ ฟังไรเตอร์เพ้อมามากแล้ว ไปอ่านต่อกันดีกว่าเนอะ
................................................................................................................................................................................................................
ปึก.....ปึง!
พี่โตโน่กระชากประตูห้องของผมกับกันออกอย่างแรงก่อนจะเดินอาด ๆ ไปทางระเบียงที่ตอนนี้มีผ้าม่านบังอยู่ แต่ก็มีเงาทำให้พอรู้ว่ามีคนอยู่ แต่มันมีสองเงานี่นาเงาของกันกับใครล่ะเนี่ย และมันก็ไม่ต้องทำให้ผมคิดนานให้เปลืองสมองซะด้วย เมื่อพี่โตโน่เดินไปกระชากผ้าม่านออก เงานั่นมันคือเงาของกันกับพี่เก่งที่ยืนจูบกันอยู่ โดยที่พี่เก่งหันหน้าให้กับกระจกที่กั้นระหว่างผ้าม่านกับระเบียงอยู่ นี่กันชอบพี่เก่งเหรอ? แล้วแกรนด์ล่ะ?
ครืด.....ปึง! พลัก!
พี่โตโน่ยืนกำหมัดแน่นก่อนจะเอามือข้างหนึ่งกระชากบานกระจกให้เปิดออกแล้วตรงดิ่งไปยังสองร่างที่ยังคงจูบกันอยู่ก่อนที่จะดึงร่างของกันออกจากพี่เก่งและประเคนหมัดเข้าไปที่บริเวณมุมปากจนใบหน้าของกันสะบัดตามแรงหมัด เลือด! มีเลือดไหลด้วย 0_0
“ทำบ้าอะไรของนายอ่ะโตโน่!” พี่เก่งเดินมาขวางข้างหน้ากัน ก่อนจะตะคอกใส่หน้าพี่โตโน่ ผมไม่เคยเห็นพี่เก่งโกรธใครแบบนี้มาก่อนเลย
“เธอถามฉันเหรอว่าอะไร ฉันว่าเธอน่าจะรู้นะว่าฉันหมายถึงอะไร ในเมื่อภาพมันที่เธอทำมันยังตำตาฉันอยู่!”
“ทำไม ทีนายไปจูบกับริทที่กลางสนามล่ะ นายถูกเหรอ! นายถูกใช่ไหม! ถ้านายถูกฉันจะได้จำเอาไว้ว่าทีนายไปจูบกับริทนะมันถูก...ฮึก...มันถูกใช่ไหมไอ้สิ่งที่นายทำนะ...ฮึก...” ผมเกินจะทนแล้วจริง ๆ ทำไมล่ะ ที่ผมทำมันก็ไม่ได้ต่างจากที่เค้าทำซักหน่อย ทำไมผมต้องเป็นคนผิด
“เฮ้ย! พวกมึงอ่ะใจเย็น ๆ กันก่อนดิ ใช้อารมณ์คุยกันไปมันจะได้อะไรฮะ ไอ้โน่มึงเอาไอ้เก่งกับไปเคลียร์กันที่ห้องพวกมึง แล้วอย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ด้วย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นรับรองว่ามึงไม่ได้อยู่สงบแน่ มึงน่าจะรู้นะว่ากูพูดจริงทำจริงไอ้โน่” พี่โอที่มายืนดูสถานการณ์ได้ซักพักพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยซึ่งตัดกับสายตาที่มองอย่างเฉือดเฉือนไปที่พี่โตโน่
“ครับ” พี่โตโน่รับคำโดยไม่ได้หันไปมองพี่โอเลยแม้แต่นิดเดียว ก่อนจะฉุดแขนพี่เก่งให้เดินตามเค้าไปโดยที่พี่เก่งไม่ได้มีท่าทีขัดขืน ผมเป็นห่วงพี่เก่งมากเพราะพี่เค้ากำลังเข้าใจผมกับพี่โน่ผิดอยู่นะ.....
“ริท ทำแผลให้กันด้วย ส่วนคนอื่นแยกย้ายกันกลับห้องตัวเองไป” พี่โอพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินควงกับพี่ฟลุ๊คกลับไปยังห้องของตัวเอง แต่ไม่วายก่อนจะเข้าไปในห้องพี่ฟลุ๊คก็หันมองมาในห้องด้วยสายตาเป็นห่วงก่อนจะเดินตามพี่โอเข้าไป
“เฮ้ย...ไม่เป็นไรนะเว้ยไอ้กัน” ผมเดินเข้าไปหาไอ้กันที่ยืนเอาหลังมือตัวเองเช็ดเลือดที่มุมปากอย่างลวก ๆ อยู่ ผมเชื่ออยู่ลึก ๆ ว่าไอ้เพื่อนผมคนนี้มันไม่ตีท้ายครัวใครหรอกครับ มันคงต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดอะไรบ้างอย่างกันแน่ ๆ
“เออ กูไม่เป็นไรมึงกลับไปห้องมึงเหอะไอ้ณัฐ พรุ่งนี้มึงมีสอบไม่ใช่เหรอ” มันหันมาพูดกลับผมหลังจากเอาหลังมือเช็ดเลือดที่ไหลออกมาเสร็จ แต่ผมก็เห็นว่าเลือดมันยังไม่หยุดไหลเลยทีเดียว ขนาดมึงเป้นอย่างนี้มึงยังห่วงเรื่องกูสอบอีก กูละเชื่อมึงจริง ๆ
“อืม งั้นกูไปก่อนนะ ไปเซนกลับ” ผมรู้ว่าถ้าผมรั้นอยู่ต่อไปก็เท่านั้น ผมจึงตอบตกลงมันไปก่อนจะหันไปเรียกนายหน้าแมวเมดของผมให้กลับห้องด้วยกัน
“นายจะกลับนายก็กลับไปสิมาเกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันจะอยู่ช่วยริท” เกี่ยวสิเว้ย เพราะเค้าจะสวีทกัน ฉันจะปล่อยให้แกมายืนขว้างการสวีทเค้าทำดึ๋ยอะไรเล่า! นายนี่มันไม่เข้าใจสถานการณ์เลย
“นี่นายหน้าแมว...นายจะเดินกลับไปดี ๆ หรือนายจะให้ฉันอุ้มนายกลับฮะ” ผมยืนคำขาดที่เรียกใบหน้าแมว ๆ ของนายหน้าแมวให้ขึ้นสีขึ้นได้>///< นายจะน่ารักไปแล้วนะนายหน้าแมว
“ไม่ต้องเลยไอ้หน้าเสือ ฉันมีเท้าเดินกลับเองได้ ฮึย! เซนไปแล้วน้าริท”
“อืม ไปเถอะเซน ริททำคนเดียวได้สบายมาก”
“อืม ไปสินายหน้าเสือจะยืนทำสากกะเบืออะไรของนายเล่า!” น่าน...พอเราเล่นด้วยเข้าหน่อยเอาใหญ่เลยนะไอ้หน้าแมว เดี๊ยวคืนนี้นายจะโดนไม่ใช่น้อย
หลังจากไอ้ณัฐและเซนเดินออกไปเป็นคู่สุดท้ายความเงียบก็เข้ามาปกคลุมระหว่างผมกับริท เราทั้งสองคนไม่ได้เขยื้อนไปจากที่ที่ยืนอยู่เดิม ไม่มีคำพูดใด ๆ ที่เอ่ยออกจากปากของเราทั้งสอง เรายืนกันอยู่อย่างนั้นเนินนานพอสมควร ก่อนที่ริทจะเป็นฝ่ายที่เดินออกจากห้องก่อน
เฮ้อ...เค้าคงจะเกลียดผมล่ะสินะที่ผมทำให้พี่โตโน่กับพี่เก่งต้องทะเลาะกัน แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดของผมคนเดียวนี่ ริทเองก็ผิดเหมือนกันนี่นา ถ้าริทไม่ไปยืนจูบกับพี่โน่ พี่เก่งคงไม่ต้องมาจูบกับผมเพื่อประชดหรอก พี่โตโน่เองก็ผิด พี่เค้ามีพี่เก่งอยู่แล้วก็น่าจะคิดถึงความรู้สึกของพี่เก่งด้วย พี่เก่งเองก็ผิด ผิดที่วู่วามไม่คิดให้ดีก่อนจะทำ สรุปแล้วคือ ทุกคนผิด ผมเหนื่อยเหลือเกิน วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย
ผมตัดสินใจเดินออกจากห้องมาเอากล่องยาเพื่อไปปฐมพยาบาลกัน ไม่รู้สิ ผมไม่ชอบเอาซะเลยไอ้บรรยากาศชวนน่าอึดอัดที่ต้องมายืนจ้องหน้ากันโดยไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากปากใครเลยอย่างเมื่อกี้ มันมีหลายความรู้สึกนะ ทั้งความสงสัย ความเป็นห่วง และความเจ็บอยู่ลึก ๆ ที่ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร
หลังจากผมหายลงไปเอากล่องปฐมพยาบาลขึ้นมาในห้องก็พบว่าคนเจ็บที่ยืนจ้องหน้ากันอยู่เมื่อกี้มานอนแผ่หราอยู่บนเตียงแล้ว สงสัยคงจะแหนื่อยสินะ ก็เล่นไปรักคนมีเจ้าของแบบนี้มันก็ต้องเหนื่อยเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ไม่เอาแล้วไอ้ริท เลิกคิด เลิกคิด ทำแผลดีกว่าดูสิเลือดยังไหลอยู่นิด ๆ พี่โน่นี่ก้หมัดหนักเหมือนกันนะเนี่ย
“โอ๊ย!”
“เออ...ขอโทษทีที่ทำให้นายตื่น ฉันมาทำแผลให้น่ะ” ผมเอาสำลีที่ชุบแอลกอฮอล์ออกจากแผลบริเวณมุมปาก ของเจ้าของเสียงอุทานเมื่อกี้ที่ลืมตาโพล่งทันทีที่สำลีแตะโดนบริเวณแผล
“อืม ไม่เป็นไร ทำต่อเหอะ” กันเอ่ยด้วยสีหน้าและแววตาที่อยากจะคาดเดามาทางผมก่อนที่จะค่อย ๆ เบนสายตาไปมองเพดานห้องด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย ผมจึงตัดสินใจลงมือทำแผลให้กันต่อโดยที่ระหว่างการทำแผลเราสองคนก็ยังคงเงียบไม่พูดอะไรกันเหมือนเดิม ผมละเกลียดบรรยากาศอย่างนี้ที่สุด
“ขอบคุณนะ”
“อืม ไม่เป็นไรหรอกไหน ๆ ริทก็เรียนมาทางด้านนี้อยู่แล้วนี่ ได้กันเป็นหนูทดลองสักคนคงไม่เป้นไรหรอกเนอะ” ผมพูดก่อนจะค่อย ๆ ระบายยิ้มให้กันดูให้เป็นธรรมชาติที่สุด ทำไมแค่ยิ้มให้มันกันแค่นี้มันถึงได้ยากจังเลย
“.........................”
“............................” โอ๊ย...ไอ้น้ำตาบ้านี่ก็มาจากไหนไม่รู้พาลจะไหลเสียให้ได้ หันหลังให้กันท่าจะดีซะกว่า
ยิ้มดูเป็นธรรมชาติดีนะริท ริทคงไม่เป็นไรสินะ แตกต่างกับกันจังเลยนะริท ริทรู้ไหมว่าตอนริทจูบกับพี่โตโน่กันรู้สึกยังไง กันเสียใจแค่ไหน? ริทจะรู้บ้างไหม... กันเพิ่งจะรู้ว่ากันนะชอบริท กันนะรักริทนะ แต่มันคงจะสายเกินไปแล้วใช่ไหมที่กันมารู้ตัวเอาซะตอนนี้น่ะ มันคงสายไปแล้วสินะ คิดได้เพียงแค่นั้นผมก็รู้สึกว่าเปลือกตาผมหนักจนยากจะลืมตาตื่นขึ้น แต่แล้วมันก็มีอะไรไม่รู้มาดลจิตดลใจให้ผมเอ่ยถามคำถามคำถามหนึ่งออกไป และมันก็ดูเป็นคำถามที่งี่เง่าเอาซะด้วย
“ริท ริทมีอะไรจะถามกันไหม?” ผมว่าก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นทั้ง ๆ ที่มันเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ
“............................................” ผมมองไปยังริทที่มองมาที่ผมด้วยสีหน้าที่บ่งบอกถึงความไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมถาม นั่นสิเนอะ ไปถามอย่างนั้นใครเค้าจะไปมีกันว่ะไอ้กัน
“ไม่มีก็........” ในระหว่างที่ผมกำลังจะตัดใจจากไอ้คำถามบ้า ๆ ที่ตัวเองคิด ก็มีเสียงของคนตรงหน้าแทรกขึ้นมาก่อน
“มีสิ ริทอยากถามมากด้วย”
“...............................................”
“กัน กันจะคบซ้อนเหรอ” หา...คบซ้อน?
“คบซ้อน คบซ้อนอะไรกันริท”
“ก็พี่เก่งกับแกรนด์ไง กันจะเลือกใครล่ะ” เอาแล้วไง....เข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้วริท
“กันว่าริทคงเข้าใจอะไรผิดอะไรบ้างอย่างแล้วล่ะ” ผมว่าก่อนจะยันตัวเองขึ้นมานั่งหันหน้าเข้าหาริทที่ดูจะงงและไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด
“.................................................”
“คือ แกรนด์อ่ะเค้าเป็นแค่แฟนเก่ากันเฉย ๆ เราไม่ได้มีอะไรกันเกินกว่าเพื่อนเลย แล้วอีกอย่างตอนนี้แกรนด์เข้าก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย”
“แฟน?”
“อืม ก็ไอ้โสรุ่นน้องพี่อาร์คณะการโรงแรมอ่ะ”
“โส? อ๋อ... อย่างนี้ก็แปลว่ากันเลือกพี่เก่ง” เอาอีกแล้ว...ริทนี่หาเรื่องให้แต่กันแย่งแฟนชาวบ้านนะ แล้วนั่นมีทำเสียงท้ายประโยคเสียงเบาด้วย ริทอย่าทำให้กันคิดไปเองสิว่า ริทชอบกัน
“ไม่ใช่ พี่เก่งนี่ก็อีกเรื่องหนึ่งทั้งริทและพี่โน่อ่ะเข้าใจผิดแล้ว กันไม่ได้คิดอะไรกับพี่เก่งเลยที่พี่เก่งทำไปทั้งหมดอ่ะก็ประชดที่พี่โตโน่ไปจูบกับริทที่สนามนั้นแหละ”
“เฮ้ย! ไม่ใช่ ๆ พี่โน่ไม่ได้จูบริท ภาพจากมุมที่กันมองมันทำให้ดูเหมือนเฉย ๆ ล่ะมั้ง ริทลงไปเดินเล่นในสนามแล้วเจอพี่โน่ พี่เค้าเห็นเมื่อเย็นริทไม่ค่อยร่าเริง เค้าเลยเป็นห่วง”
“แล้วไงต่ออ่ะ กันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี”
“ก็เดี๊ยวสิกัน ริทยังเล่าไม่จบเลย”
“ก็เอามาแต่เนื้อ ๆ ได้ไหม ที่ฟังมาเนี่ยเหมือนมีแต่น้ำเลย”
“ฟัง ๆ ไปเถอะ อย่าเรื่องมาก!”
“เออ ๆ ว่ามา” โอ๊ย...คนอะไรอารมณ์แปรปรวนชะมัด เดี๊ยวดีเดี๊ยวร้าย
“ตอนแรกริทก็จะไม่ยอมเล่า แต่เจอพี่โน่เค้าขู่เอาก็เลยต้องเล่าให้ฟัง พอเล่าเสร็จพี่โน่ก็ชวนนั่งดูดาวเป็นเพื่อนก่อนเพราะพี่เก่งไม่ยอมลงไปดูด้วย ก็เลยตกลงนั่งด้วยเพื่อเป็นการขอบคุณที่พี่เค้าเป็นที่ปรึกษาให้แล้วที่นี้นั่งไปสักพักมันก้มีอะไรไม่รู้มาเข้าตาริท พี่เค้าก็เลยช่วยดูให้แล้วกันกับพี่เก่งคงมาเห็นพอดีแล้วด้วยมุมมันเลยเห็นเป็นเหมือนจูบละมั้ง” อ๋อ...มันเป็นอย่างนี้นี่เอง อย่างนี้เราก็มีโอกาสอ่ะดิ เยส!
“อืม ว่าแต่หายยังอ่ะริท ตาน่ะ”
“ก็เคือง ๆ อยู่หน่อย ๆ นะ” ริทว่าพลางจะเอามือไปขยี้ ผมเห็นดังนั้นจึงรีบเอามือตัวเองไปคว้ามือริทไว้ ไอ้เด็กน้อยนี่เรียนหมอภาษาอะไรห๊า... ใครเค้าสั่งเค้าสอนให้เอามือไปขยี้ตาเวลาเคืองตา
“กันจับมือริทไว้ทำไมอ่ะ” คนคั่นตาจะมาจับเอาไว้ทำไมเนี่ย จับไว้อย่างนี้แล้วริทจะทำให้มันหายคันตาได้ยังไง
“ริทคันตาเหรอ?” ก็เออสิครับ
“อืม ปล่อยมือริทด้วยริทคันตา”
“อ่ะ แต่อย่าเอามือไปขยี้นะ เดี๊ยวกันดูให้”
กันค่อย ๆ ยันตัวขึ้นเป็นนั่งด้วยขาสองข้างก่อนค่อย ๆ โน้มตัวมาใช้มือข้างหนึ่งมาประคองบริเวณทอยก่อนจะค่อย ๆ ดันให้ใบหน้าของริทเงยขึ้นเพื่อให้ตนเองเห็นได้ถนัด ก่อนจะค่อย ๆ เอามืออีกข้างที่เหลือของตนเองไปเกี่ยบริเวณเปลือกตาของริทอย่างแผ่วเบาแล้วค่อย ๆ บรรจงเป่าลมหายใจเบา ๆ ลงไปเป็นการปิดท้ายซึ่งการกระทำดังกล่าวก็สามารถเรียกใบหน้าขึ้นสีของของที่ถูกกระทำอย่างริทได้ไม่ยาก
“หายรึยังริท” กันค่อย ๆ ถอยออกไปแล้วลงไปนั่งข้างหน้าผมเหมือนเดิม
“อืม หายแล้ว ขอบใจ” โอ๊ย...กันบ้านายทำให้ฉันเขินนะเนี่ย ><
“ว่าแต่ริทไปปรึกษาอะไรกับพี่โน่อ่ะ บอกได้ป่ะ”
“อ๋อ...ก็เรื่องกันนั้นแหละ ริทคิดว่าริทชอบกัน ริทเลย.......” เฮ้ย! เชี่ยริท มึงพูดอะไรออกไปเนี่ย ซวยแล้วไงมึง
“อะไรนะริท กันไม่ค่อยได้ยิน แล้วเมื่อกี้ริทจะบอกว่าริทเลยอะไรนะครับ” กันพูดด้วยยิ้มที่กรุ่มกริ่ม และดูเจ้าเล่ห์จนไม่น่าไว้วางใจ อย่าจ้องงั้นสิกัน ><
“เปล๊า...ไม่มีอะไร ริทไม่รู้เรื่องเลยนะกัน ริทไม่รู้อะไรเลย ริทตาย” ผมพูดเพียงแค่นั้นก็จะกระโจนมุดเข้าไปในผ้าห่ม ก็ใครมันจะไปทนได้ล่ะครับ เล่นพูดอะไรออกไปก็ไม่รู้ เขินนะเนี่ย><
“ชอบก็จีบสิครับริท”
ก็ริทหวังดีประสงค์รักนี่กัน ขอดูอยู่ห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ ดูกันมีความสุขก็พอ ริทขอเป็นคนอยู่กวนกันให้กันได้มีความสุดก็พอแล้ว แอร๊ย......เขินอ่ะ พูดเองก็เขินเองนอนดีกว่า
................................................................................................................................................................................................................
ปล.ไม่รู้หวานกันพอรึยัง แต่ช่วงแรก ๆ อาจจะดราม่านิด ๆ นะ ก่อนตรงกลางอาจจะฮาหน่อย ๆ กลาง ๆ เริ่มกลับมาดราม่า แล้วสุดท้ายก็ได้หวาน แต่งเองงงเองว่าทำอะไรไป เพ้อจริง ๆ เลย
ปล2. ใกล้จบแล้วนะเออสำหรับ SF คู่นี้ เหลืออีกประมาณ 2 ตอนเห็นจะได้ แล้วก็ตอนสเปเชี่ยลอีกหนึ่งตอน โดยประมาณนะจ๊ะ ส่วนคู่ต่อไปจะเป็นอะไรนั่น ทุกคนทำไรเตอร์หนักใจอีกแล้ว จากตอนแรกที่ให้โหวตมีเท่ากันอยู่สองคู่ คือ เก่งกัน โน่กัน แต่ ณ บัดนี้มันเท่ากันสี่คู่แล้ว โดยเพิ่ม เซนกัน กับ โน่เก่ง เข้ามา พระเจ้ารีดเดอร์ฆ่าไรเตอร์ชัด ๆ แล้วไรเตอร์จะลงคู่ไหนดีล่ะเนี่ย เฮ้อ........
ปล.สุดท้าย อ่านแล้วอย่าลืมเม้นนะจ๊ะ ไรเตอร์ชอบอ่านเม้นของรีดเดอร์ที่สุด อ่านแล้วมีความสุข
ความคิดเห็น