คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : G & R_ถ้าฉันไม่บ้าเราคงไม่ได้เจอกัน ตอน ตัวตายตัวแทน
ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกคอมเม้นต์จริง ๆ มันทำให้ไรเตอร์มีกำลังใจในการแต่งมาก
แต่งไปนึกถึงเม้นต์ไปมีความสุขมากเลย� ยังไงก็อย่าเเพิ่งเบื่อกันไปก่อนนะ� ขอให้ทุกคนอ่านตอนนี้กันอย่ามีความสุขนะจ๊ะ
....................................................................................................................................................................................................
��������� เฮ้อ...ไอ้กัน� นี่มันก็อาทิตย์หนึ่งแล้วนะเว้ยที่แกต้องมาคลุกอยู่กับไอ้เกมบ้า ๆ ไม่มีที่สิ้นสุดนี่� ไม่เบื่อรึไงว่ะ� เบื่อสิ� เบื่อมาก� โครตเบื่อเลย� เอาเหอะ! แกจะเบื่อยังไงก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีทนไปแล้วกัน� โอ๊ย! ร้อน!� อากาศข้างนอกนี่มันก็เหลือเกินหน้าฝนแท้ ๆ แต่กลับร้อนซะยิ่งกว่าหน้าร้อนอีก� อาบน้ำดีกว่าเพื่อใจจะได้ยินลงบางไม่ร้อนตามอากาศ
แอ๊ด.....ปัง!
��������� ฮู่.....ได้ถอดเสื้ออกแล้วค่อยหายเหนียวตัวอยู่� ไหน ๆ ก่อนจะอาบน้ำไหนมาเช็คความหล่อกันหน่อยดีกว่าไอ้กัน� อืม...ซ้ายโอเค� ขวาใช้ได้� น่าตรงหล่อที่สุด� เป๊ะแล้วเว้ยไอ้กัน� มึงนี่ก็หล่อได้ที่เหมือนกันเลยแหะ� เอ๋?� เหมือนเห็นเงาคนอยู่ข้างหลัง� สงสัยจะมาแดดมั้งไอ้กัน� มึงลองเอามือมึงขยี้ตาแล้วดูใหม่สิไอ้กัน� เฮ้ย! ริท!
�������� “เป็นอะไรหรือเปล่ากัน� ยืนขยี้ตาอยู่นั่นแหละ� ไหน ๆ มาเดี๊ยวริทดูให้”
����������� “หยุด! อยู่ตรงนั้นแหละริท� ริท....ข...เข้ามาตั้งแต่เมื่อไร”
����������� “ริทเข้ามาอาบน้ำตั้งนานแล้ว”
����������� “อาบน้ำแล้วทำไมไม่ล็อคประตู!”
����������� “ริทก็ม่าได้ล็อคประตูทุกครั้งอยู่แล้ว� ก็ริทกลัวผีนี่นา...ว่าแต่กันไม่เป็นอะไรแน่นะ� หน้าแดง ๆ เป็นไข้รึเปล่า� ริทดูให้ได้นะ”
����������� “กันไม่ได้เป็นอะไร� ริทอาบเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ� ไปแต่งตัวเถอะเดี๊ยวจะไม่สบายเอานะ”
����������� “อืม...งั้นเดี๊ยวริทไปก่อนนะ� อ๋อ..ริทเตรียมน้ำอุ่นเอาไว้ให้แล้วใช้ได้เลยนะ”
����������� “อืม� ไปเถอะ� ถ้าแอร์เย็นแล้วเพิ่มอุณภูมิขึ้นให้ด้วยนะ”
����������� “โอเค.� แล้วแน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไร”
����������� “แน่ใจสิ� ไปเถอะ”
�
โอ๊ย...ไปได้สักที� คนบ้าอะไรอาบน้ำไม่ล็อคประตู� แล้วทำไมแกต้องหน้าแดงด้วยว่ะไอ้กัน� อย่าบอกนะว่ามึงเห็นร่างเปือยของริทแล้วมึงเขิน� ฮึย...ไม่ใช่หรอก� ตอนเรียน รด. แก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันเห็นกันมาก็หมด� ไม่เห็นเป็นไรเลย� ไม่เอาดีกว่าไม่คิดแล้วไปนอนแช่น้ำอุ่นดีกว่า� ฟุ้งซ่านจริงมึงไอ้กัน
�
��������� อูย...หนาว� กันมันถ้าจะร้อนมากเปิดซะห้องยิ่งกว่าขั้วโลกอีก� โอ๊ย...แต่งตัวก่อนแล้วกันแล้วเดี๊ยวค่อยมาลดแอร์� ไม่ไหวแล้ว� ขั้วโลกมันยังจะร้อนกว่าอีกมั้งเนี่ย� เปิดอย่างนี้ไข้มันน่าจะกินตาย� เมื่อกี้ก็หน้าแดง ๆ ด้วย� เดี๊ยวลงไปขอยากับพี่เก่งมาให้กันแล้วกัน
����������� “เอ้า! กัน / ริท” ผมกับกันพูดเกือบจะพร้อมกันทันทีที่เรามาป๊ะกันหน้าประตูห้องน้ำ� เออ...วันนี้รู้สึกผมจะเป็นอะไรกับห้องน้ำมากมาย� ทุกคนเห็นด้วยไหมครับ
����������� “เออ...ริทจะไปไหนล่ะ”
����������� “อืม...ริทว่าจะลงไปเอายาให้กันข้างล่างนะ� เห็นว่าหน้าแดง ๆ คงเพราะเจออากาศร้อน ๆ มา� แล้วเล่นมาเปิดแอร์ซะ� เย็นเหมือนอยู่ขั้วโลกเหนือเลยอ่ะ”� ผมพูดไม่พูดเปล่ายังทำท่าสั้นเหมือนเจ้าเข้าให้กันดูอีก� ว่ามันหนาวจริงอะไรจริง
����������� “เฮ้ย!� ไม่ต้องเอาหรอก� กันไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ�� ริทจะลงไปข้างล่างใช่ไหม� งั้นรอกันแป๊บหนึ่งเดี๊ยวกันลงไปด้วย”
����������� “อืม� ไม่ต้องรีบก็ได้� ริทปิดแอร์นะกัน”
����������� “อืม� ปิดได้เลยเดี๊ยวก็ไม่มีใครอยู่แล้วเปลือง� โลกร้อนด้วย”
����������� เออ...กัน� กันจะว่าอะไรริทไหมถ้าริทจะบอกกันว่า� โลกมันร้อนตั้งแต่แกเปิดแอร์เหมือนอยู่ขั้วโลกเหนือแล้วโวย� สำนึกซะบ้างใครเค้าสั่งเค้าสอนให้แกเปิดแอร์อย่างนี้� ฟู่....ได้เถียงกับภาพจำลองชาวบ้านในใจแล้วค่อยโลงหน่อย� เฮ้อ.....
�
����������� “เฮ้ย!� คู่มึงอ่ะให้มันเพลา ๆ หน่อยดิไอ้โอ� ไอ้ฟลุ๊ค”� เสียงของไอ้อาร์ดังขึ้นมาจากห้องนั่งเล่นด้านล่างที่ผมนายเก่ง �วาโย� อัศวะรุ่งเรือง� กำลังจะลงไปพร้อมปลาหมึกติดตัวอีกหนึ่ง
����������� “โฮ้....อย่ามาปากดีไอ้ลิง� มึงกับไอ้บี้ก็ใช่ย่อยนะไอ้อาร์� ไอ้บี้ป้อนกล้วยแฟนมึงดิ”
����������� “อ้าวไอ้นี่ว่าแฟนกู�� มาม่ะที่รักมากินกล้วยมาเดี๊ยวกำบี้ป้อนให้ม่ะ”
����������� “เอ้า!� บี้ไหงงั้นอ่ะ� เดี๊ยวเถอะเดี๊ยวคืนนี้จะโดนไม่ใช่น้อย”
����������� “โอ้โฮ...พวกมึงนี่พูดอะไรไม่แคร์สื่อกันเลย� มึงลืมตัวไปรึเปล่าว่ามึงอยู่ในรายการเรียลลิตี้ร่วมกับน้อง ๆ ตัวแทนคณะพวกมึงอยู่”� ไอ้ปลาหมึกตัวที่มันอยู่ข้าง ๆ ผมเอ่ยทันทีที่เราเดินทางมาถึงจุดหมาย
����������� “เฮอะ� อย่าปากดีไปหน่อยเลยไอ้โน่� ก่อนที่แกจะว่าคนอื่นไม่แคร์สื่ออ่ะนะ� กรุณาเอามือปลาหมึกของแกออกจากตัวกูก่อนเถอะ”
����������� “โอ๊ะโอ� พูดกูมันไม่น่ารักนะครับที่รัก� มาม่ะเดี๊ยวโตโน่จูบเปลี่ยนรส”� ไอ้ปลาหมึกตัวข้าง ๆ ที่ผมไปยั่วอารมณ์มันนิด ๆ หันหน้ามาทำปากปลาหมึกจะจูบผม� ผลไม่น่าไปยั่วมันเลย� ผมคงต้องหาตัวช่วยแล้วสินะ
����������� “เฮ้ย!� ไม่เอา� ไอ้โอช่วยกูก่อนดิ”
����������� “ไม่เอา� เรื่องผัวเมียกูไม่ยุ่งจริงไหมจ๊ะฟลุ๊ค”� ผัวเมีย><� กูยังไม่ถึงขั้นนั้น� อย่าข้ามขั้นให้กูดิมึง� แล้วนั้นยังไม่พอเสือกเอาแฟนมึงมาเป็นแนวร่วมอีก� แล้วกูจะรอดได้ไงเนี่ย
����������� “จริงจ๊ะ� 555+”� เอา� เอากันเข้าไปหัวเราะพร้อมกันเป็นวงออเคสต้าเลยนะ� หัวเราะพร้อมกันขนาดนี้พวกมึงไม่เปิดวงกันไปเลยล่ะ
����������� “โอ๊ย!� นายณัฐฉันบอกนายตั้งกี่ครั้งแล้วว่าเสื้อผ้าถอดแล้วอย่าหมกเอาไว้”� เสียงนี่มันเสียงของไอ้น้องเซนนี่น่า� ทะเลาะกับไอ้น้องณัฐอีกแล้วเหรอเนี่ย� เสียงทะเลาะของพวกมันทำให้พวกเราที่อยู่ในห้องนั่งเล่นทั้งหมดย้ายตัวเองไปยืนดูการสนทนาที่เกิดขึ้นตรงบันได
����������� “ฉันจะถอดแล้วเอาไว้ไหนมันก็เรื่องของฉันไม่ใช่เหรอ� นายจะมาเดือดร้อนอะไรกับชีวิตฉัน”
����������� “ฉันจะไม่เดือดร้อนเลยถ้าฉันกับนายไม่ต้องมาอยู่ร่วมห้องเดียวกัน� ฉันจะขอพี่เค้าย้าย� ฉันจะไปนอนกับริท”
����������� “เออ!� ดีเหมือนกันฉันจะได้นอนกับไอ้กันเพื่อนฉัน� โอเค.� ฉันเห็นด้วย� ไปกันไปบอกพี่เค้ากัน”
����������� “แต่พี่ไม่อนุญาต �ไม่ว่าใครหน้าไหนก็เปลี่ยนห้องไม่ได้ทั้งนั้น”� โอ้พระเจ้า� ไอ้สิงโตโหมดโหดครับ� ไม่รู้ว่ามันโผล่มาจากรูไหนครับ� โผล่มาปุ๊บโหดปั๊บ
����������� “โหย...พี่สิงโต� พี่ก็เห็นอยู่ว่าไอ้ณัฐกับผมทะเลาะกันอยู่ทุกวัน� ให้ผมกับไอ้ณัฐย้ายเถอะนะ� ผมกับไอ้ณัฐคุยกันแล้ว� เราสองคนโอเค.”
����������� “แต่พี่ไม่โอเควะ� แล้วแกว่าไงว่ะไอ้บี้”
����������� “พี่ก็ไม่โอเค.ครับ� น้อง ๆ ทั้งสอง� ทะเลาะกันทุกวันก็ไม่เห็นเป็นไรเลย� ไม่เชื่อดูคู่พี่โน่กับพี่เก่งก็ได้เมื่อก่อนตอนพวกมันเล่นเกมนี้ทะเลาะกันแทบจะพังบ้านกันเลยทีเดียว”
����������� “แล้วไงอ่ะพี่บี้� นั่นมันก็เรื่องของพี่สองคนนั้นนี่� ส่วนคู่ผมนะคนนั้นเค้ามีปัญหาที่จริงผมไม่ได้มีปัญหาอะไรเลยด้วยซ้ำ”
����������� “นี่นายว่าใครตัวปัญหา� ได้พี่สิงโตผมไม่ย้ายแหละ� ผมจะอยู่กับไอ้บ้าหน้าเสือนี้ต่อไปก็ได้� หลบด้วยนายหน้าเสือ� ฉันหิวฉันจะลงไปหาอะไรกินข้างล่าง”
����������� “หลบก็ได้ครับ� ระวังนะครับกินมาก ๆ จากหน้าแมวจะกลายเป็นหมูไปซะก่อน”
����������� “เฮอะ!� พูดอย่างนี้ก็อย่าตามฉันมาหาอะไรกินก็แล้วกัน”
����������� “เรื่องอะไร� ฉันก็หิวนี่น่า� นายหน้าแมวฉันเอาข้าวผัดหมูเหมือนเดิมนะ”
����������� “ฉันชื่อ� เซน� ไม่ใช่นายหน้าแมวจำเอาไว้ซะด้วย”��� พอหมดจากนี้ทั้งคู่ก็เดินเถียงกันไปตลอดทางระหว่างที่ไปคู่ผ่านหน้าพวกผมที่มายืนสาระแนอยู่ตรงตีนบันได
����������� “เฮ้ย!� ไอ้เก่งคู่มึงมีตัวตายตัวแทนแล้วว่ะปีนี้”
����������� “เฮอะ ๆ พูดดีไปมึง� ว่าแต่มึงออกมาจากห้องทำไมเนี่ย� ไม่ไปคลุกอยู่ในโลกส่วนตัวกับไอ้ดิวสองคนแล้วเหรอ”
����������� “อ้าว...ฉิบหายแล้ว� กูลืมไปเลยว่ากูออกมาเอาน้ำให้มัน� โอ๊ย...ไอ้เก่งทำไมมึงไม่เตือนให้เร็วกว่านี้� พวกมึงด้วยยืนกันเป็นคู่ชูชื่นอยู่นั่นแหละไม่เตือนกูเลย”
����������� “สรุปความผิดพวกกูงั้นสิ”
����������� “เออ!”
����������� “เฮ้ย!� ไอ้สิงอย่าวิ่งลงสิเว้ย� เดี๊ยวลื่นหัวแตกเมื่อเช้ากูกับไอ้โอ้เพิ่งลงแว๊กพื้น”
����������� “พูดเหมือนไม่รู้จักกู� สิงไถลแว๊ก� เป็นไงถึงพื้นโดยสวัสดิภาพ”หลังจากเสียงอวดโอ้สรรพคุณตัวเองของไอ้สิงโตแล้ว� ทุกคนก็ต้องแหงนหน้าไปตามเสียงที่มาจากด้านบนบันไดอีกครั้ง�
����������� “ฮะ...เฮ้ย..วะ..เหวอ...”� อุ๊!� แม่เจ้า� ไอ้น้องรหัสเวรผมเกือบตรงจากบันไดแล้วไหมล่ะ� ดีนะได้ไอ้น้องกันน้องรหัสไอ้ฟุ๊คช่วยกระชากเอาไว้� แต่ดูไปดูมาแล้วเหมือนในหนังเลยแหะ� นางเอกจะตกบันไดแล้วพระเอกกระชากมาอยู่ในอ้อมกอด
����������� “นายนี่มันซุ่มซ่ามจริง ๆ เลย� ก็เห็นอยู่พื้นมันขึ้นเงาซะขนาดนี้ยังจะเดินไม่ระวังอีก� เดี๊ยวก็ตกลงไปตายพอดีหรอก”
����������� “อ...อือ...ขอบใจที่ช่วยเอาไว้นะ”
����������� “ไม่เป็นไร� แต่นายเป็นไรรึเปล่าหน้าแดง ๆ เป็นไข้เหรอ”� นั่นแหนะ� มีหน้าแดงด้วยน้องรหัสกู� เขินสิท่า
����������� “ไม่เป็นไร� นี่ไงฉันยืนได้� ยิ้มได้� แข็งแรงดี”� ฮืมหืม� เด้งตัวซะหน้าตกบันไดอีกรอบจริง ๆ มึง� ค่อย ๆ ลุกก็ได้� มึงนี่ไม่รู้จักความโรแมนติกเอาซะเลย
����������� “งั้นก็ดี� ว่าแต่พวกพี่มายืนรออะไรกันตรงตีนบันไดเนี่ย”
����������� “เปล๊า...พวกฉันแค่มายืนคุยกันเฉย ๆ จะลงไปไหนก็รีบ ๆ ลงมา”
����������� “ตีนบันไดเนี่ยนะพี่� ประสาทเหอะ� พี่โอดูแลแฟนพี่ให้ดี ๆ หน่อยแล้วกัน� ประสาทถ้าจะไม่ค่อยดี”
����������� “อ้าว...ไอ้นี่� กูเป็นพี่รหัสมึงนะ”
����������� “ก็แค่ในนามเท่านั้นแหละ� ผมยังไม่ได้เอาคืนเรื่องที่พี่เสนอชื่อผมเลยนะ� คืนนี้เจอกันหน่อยไหมล่ะ� คุณพี่หน้าหวาน”
����������� “เฮ้ย� เฮ้ย� เกรงใจพี่บ้างพี่ยืนอยู่ตรงนี้”
����������� “โอ๊ะโอ� โทษทีฮะ� ไปแล้วนะฮะ� ผมอยู่สวนหน้าบ้านนะฮะมีอะไรเรียกใช้ได้”
����������� “เออ...ผมก็ขอตัวเหมือนกันนะครับ”
����������� “เฮ้ย!� ไอ้ริท� ก่อนไปเอายาแก้เขินหน่อยไหม”� ผมแหกปากตะโกนไล่หลังไอ้ริทไป� ก่อนที่มันจะหันมาค้อนด้วยหน้าที่มันยังคงแดงอยู่ของมันให้ผมอีกหนึ่งที� ท่าจะเขินจริงแหะ
����������� “อย่างนี้พวกเราก็มีคู่ตัวตายตัวแทนแล้วสิบี้”
����������� “นั้นสิเนอะ� เห็นพวกมันแล้วนึกถึงพวกเราตอนนั้นเลย� แต่แกมันไม่โรแมนติกแบบนี้นี่หว่า� แกเล่นจับฉันยกหิ้วปีกสองข้าง� แกนึกว่าแกเป็นเชียร์รีดเดอร์จะมายกฉันลอยขึ้นหรือไง”
����������� “ก็ตอนนั้นฉันตกใจนี่หว่า� ทำไงได้”
����������� “555+.....”
....................................................................................................................................................................................................
ปล.� ง่วงมากมายทำไมเราต้องมานั่งแต่งตอนดึก ๆ ด้วยเนี่ย� มานั่งลงตอนนี้ใครเค้าจะมาอ่าน� ไอ้ไรเตอร์บ้า
ปล2. คู่ที่ 2 ที่จะลงต่อจากคู่นี้อ่ะจ๊ะ� มันติดปัญหาอยู่ที่ว่าคะแนนโหวตที่โพลที่ทำไว้อ่ะจ๊ะ� มันเท่ากัน�� รีดเดอร์ช่วยไรเตอร์เลือกหน่อยนะว่าจะเอาคู่ไหนลงก่อนระหว่าง� โน่กัน� กับ� เก่งกัน�
ปล3. ถ้าใครได้ติดตามไรเตอร์มาจากอีกเรื่องหนึ่ง� ไรเตอร์อยากบอกว่าไรเตอร์ไปอ่านคอมเม้นในตอนที่เปิดโพลใหม่แล้วไรเตอร์เห็นรีดเดอร์หลายคนชอบในพล็อตที่ไรเตอร์แต่งไว้หลายคู่� เพราะฉะนั้นไรเตอร์ก็จะลงเพิ่มให้อีกสักสองคู่นะจ๊ะ� จำกันได้รึเปล่าถ้าจำไม่ได้ก็จามลิงค์ไปแล้วแจ้งไรเตอร์ด้วยว่าจะะให้ลงคู่ไหนเพิ่ม http://writer.dek-d.com/Morika/writer/viewlongc.php?id=631146&chapter=16
ปล.สุดท้าย� อ่านแล้วเม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะจ๊ะ� ตอนนี้ไรเตอร์พูดมากเนอะ� ไปดีกว่า
ความคิดเห็น