ALL GUNNY

ลำดับตอนที่ #34 : สูญเปล่า....หรือเปล่า?

ไม่แต่งนานมาก คงอาจจะไม่เหมือนเดิมนะ ทน ๆ กันหน่อยเนอะ ไรท์เตอร์มันกากก็งี้แหละ 55555

อันนี้ที่อัพ ณ 16 กค 55 ยังไม่ครบ 100% นะ แต่ก็ประมาณนึงแล้ว อ่านกันไปก่อนนะ เอาไว้เค้าสอบสมารท์วันเสร็จเค้าจะมาเคลียร์ให้เน้อ

ใครที่อดรนทนไม่ไหวในการรอ แนะนำให้ไปจิกอิไรท์เตอร์ได้ตามเฟสหรือทวิตเตอร์นะ อยู่เฝ้าทวิตทุกวันแหละ 55555

เรื่องช่วงนี้อาจจะยังติดดราม่าอยู่ ใครอยากอ่านหวาน ๆ ซึ้ง ๆ แนะนำไปอีกเรื่องก่อน (SF มหัศจรรย์ตัว S หลากอารมณ์) เพราะเรื่องนั่นกำลังจะหวานแล้ว

อย่าฟังอิไรเตอร์นี่พร่ำมากดีกว่าเนอะ ไปอ่านเลยดีกว่า

~~~~~~~ ต่อครบ 100% ~~~~~~~~~~

มาต่อจนจบตอนนี้เรียบร้อยตามสัญญาแล้วนะจ๊ะ    หายไปร้อยปีจะกลับมาสักหน 5555555
 

ที่บอกเมื่อครั้งที่แล้วว่าครึ่งแรกนั้นกาก  รับรองได้เลยว่าครึ่งหลังกากกว่าแน่นอนไม่ต้องห่วง  ส่วนคอมเม้นอ่านทุกอันแล้วนะ   ดีใจที่ยังตามกันอยู่

ไหน ๆ ก็ๆหน ๆ แล้วขอถือโอกาสตอบเม้นหน่อยแล้วกันเนอะ อยากสื่อสารกับคนอ่านบ้าง อะไรบ้าง


`GUNPAI ; NAPAT ¨̮ :  ถึงพี่เก่งอาจจะโดนเหวี่ยแต่อาจจะเป็น "เหวี่ยงก็รัก" ก็ได้นะเออ 55555 (ขายของๆ) 

Pornkittawan :  เค้าทำให้หลอนเรื่องอะไหร่กันล่ะเนี่ย 55555 ไม่รู้ตัว ๆ ส่วนเรื่องน้อยใจอ่ะไม่มี มีแต่ไม่มีเวลาถึงอัพไม่ได้อ่ะจ๊ะ 

N'G ^ PakiNapaT :  หายไปนานมากจริง ๆ นั้นแหละ 5555 ขอบคุณที่ยังรอนะจ๊ะ   ส่วนเรื่องเฟสกับทวิตไรเตอร์คงเบลอจนลืมพิมพ์บอก  งั้นเอาเป็นทวิตไปเนอะ ถ้าอยากได้เฟสเดี๋ยวค่อย inbox ในทวิตเอานะ @Fonny_Fon 

GOTCHER BELL :  ของเฮียอาจจะต้องรอตอนหน้า ไม่ก็อีกตอนหนึ่ง ตอนนี้ก็เวิ่นเคะคนอื่น ๆ ไปก่อนเนอะ ถ้าอยากอ่านเฮียกับพี่กันแนะนำไปอีกเรื่องนะ เพราะอันนั้นแต่งพาร์ทเฮียกับพี่กันอยู่ 

ryerye :     ณัฐกัน น่ารักก็อย่าลืมรัก ณัฐกันนะ ><

Kickabu : ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่จ้า ส่วนเรื่องคะแนนใครนำใครมันพลิกผันได้ตลอดนะเออ ไรเตอร์มันจิต วันไหนพิศวาทใครก็ให้คนนั้นนำ 5555

**nest** : อันนี้สมาชิกใหม่ด้วยรึเปล่าน้า.....ถ้าใช่ยินดีต้อนรับจ้า  แต่ถ้าไม่ใช่ต้องขอโทษด้วยบางทีไรเตอร์อาจคิดไปเอง  ส่วนเรื่องที่จะให้ ณัฐกัน คู่กันไปเลยนั้น ไรเตอร์แนะนำให้ไปถามเหล่าเคะทั้งหลายก่อนนะ

NIGHT : อันนี้น่าจะเป็นผู้แวะเวียนเข้ามาใช่ไหมจ๊ะ หวังว่าจะแวะมาอีกนะ (เห็นไม่ใช้ login นะจ๊ะ แต่ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยนะ)

Meen_Gun : ตาย  ไม่ตาย ได้รู้แน่จ้า เพราะตอนนี้ลงครบ 100% แล้ว ขอให้สนุกนะ
...............................................................................................................................................................................

{ KENG : Talk }

          ตอนนี้ผมกำลังทำหน้าที่เป็นคนขับรถให้กับเหล่าเพื่อนพ้องน้องพี่บวกสัตว์อีกหนึ่งตัวที่มีโปรแกรมจะไปใช้ชีวิตช่วงหยุดยาว 3 วันกันที่บ้านพักตากอากาศของกันที่อยู่ทางภาคตะวันออก    โดยมีเจ้ากันตัวดีเป็นตัวตั้งตัวตีจัดทริปนี้ขึ้น   บอกอยากไปอาบแดดให้มันดำขึ้น   พี่ว่าแค่ที่เป็นอยู่ก็น่าจะพอแล้วนะกัน   แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงนั้นนะสิครับ   ประเด็นมันอยู่ตรงที่ว่าไอ้เจ้าของทริปมันหายตัวไปหาเพื่อนตั้งแต่เมื่อคืนทิ้งผมซึ่งเป็นคนเดียวที่รู้เส้นทางมาเป็นผู้นำพากลุ่มคนบวกหมาอีกหนึ่งตัวไป    เฮ้อ......เหนื่อยฮะ   เพิ่งออกเวรมาด้วย   ถ้าผมหลับในไปคงได้มีทัวร์นรกฟรียกคันเลยนะฮะ

            ผมใช้ความพยายามถ่างตาในการขับรถประมาณ 3 ชั่วโมงเศษ   ผมก็สามารถพาทุกคนบวกหนึ่งตัวมาถึงบ้านพักตากอากาศริมทะเลแบบมีระดับของกันได้สำเร็จ   ผมจัดการจอดรถให้เรียบร้อยก่อนจะหันไปปลุกผู้ร่วมเดินทางที่หลับตั้งแต่ออกเดินทางยังไม่ถึงครึ่งทางที่ละคน   โดยเริ่มจากไอ้โน่  , ริท , เซน และปิดท้ายด้วยไอ้น้องไอซ์ที่โครตจะปลุกยากเลย   แต่เหมือนผมจะลืมอะไรไปอย่างนะ   อืม.....นึกไม่ออก   ช่างมันเถอะฮะ   ลงรถดีกว่า

            หลังจากทุกคนลงมาเหยียบพื้นดินพร้อมถือสัมภาระเรียบร้อย   ผมก็ทำหน้าที่เป็นแกนนำในการเดินเข้าบ้านพัก   ผมเดินเข้าไปภายในบ้านอย่างชำนาญ   เอากระเป๋าไปวางยังห้องนั่งเล่นก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟาตัวยาวที่หันหลังให้กับประตูกระจกที่เชื่อมบ้านกับสระว่ายน้ำและทางลงชายหาดด้วยความเมื่อยล้าจากการขับรถบวกกับความเพลียที่เข้าเวรเมื่อคืน

            “พี่เก่ง ๆ ริทกับเซนขอออกไปเล่นน้ำตรงหาดเลยได้ไหม?”    เสียงของริทที่เดินตามมาพูดขึ้นกับผมซึ่งตอนนี้นอนหลับตาไม่สนใจโลกเป็นที่เรียบร้อย

            “ริท   เซนไปบอกริทตอนไหนว่าจะลงหาดไปด้วย   อย่ามาอ้าง”

            “โห.....เซน   เราเป็นเพื่อนกันก็ต้องไปด้วยกันสิ   สรุปริทกับเซนลงไปเล่นที่หาดได้เลยไหมพี่เก่ง”

            “อื้อ....จะไปก็ไปสิ”   ผมตอบปัด ๆ ไปขณะที่ตาก็ยังคงหลับอยู่   ตอนนี้ไม่ว่าใครจะทำอะไรผมก็ไม่สน   เพราะผมง่วงมาก!!!!!   จะนอน!!!!   ซึ่งผมก็เพิ่งรู้ตัวว่าผมคิดผิดที่ตอบปัด ๆ ไอ้ริทไป   เพราะหลังจากตอบปัดมันไปก็เกิดความวุ่นวายเล็ก ๆ ขึ้น   เนื่องจากไอ้ริทพยายามที่จะลากทุกคนลงทะเลไปกับมันให้ได้   เฮ้อ......นอนไม่หลับแล้วเว้ย   อยากเล่นมากใช่ไหมทะเลน่ะ   เดี๋ยวพ่อจะจับโยนลงทะเลซะให้เข็ด



 

{ Gun : Talk }

          เมื่อคืนหลังจากผมเกือบจะโดนไอ้ณัฐมันทำอะไรพิเรน ๆ ผมก็แทบจะไม่ได้นอนเพราะมัวแต่คิดเรื่องที่มันพูด   อันที่จริงผมก็เลิกกับมันมาหลายปีแล้วแต่ก็ไม่เห็นมันจะเคยพูดอะไร   แต่อยู่ ๆ ก็กลับมาบอกว่ารักเหมือนเดิมยังไม่เคยเปลี่ยนใจ   เออ.......หรือเพราะว่ามันเมาอยู่กันแน่ล่ะเนี่ย

            “กัน.....กัน.....คิดไรอยู่   ณัฐไหว้พี่แน๊คเสร็จแล้ว   เราไปกันเถอะ”   เสียงของไอ้ตัวการของเรื่องที่ผมคิดดึงผมออกจากภวังค์ก่อนจะออกเดินนำผมไปที่รถ

            ระหว่างทางที่ไปบ้านพักตากอากาศของผม   ไอ้ณัฐกับผมก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกัน   มีแต่ความเงียบบนรถเป็นเพื่อนร่วมทาง   ตั้งแต่เมื่อก่อนแล้วที่ผมได้แต่มองมันอยู่ข้าง ๆ อย่างห่วง ๆ ผมไม่เคยรู้เลยว่ามันคิดอะไรอยู่ถ้าตราบใดที่มันไม่หนักหนาจนถึงขั้นต้องเอ่ยปาก   ครั้งนี้ที่ผมจัดทริปเที่ยวพักร้อนขึ้นมาก็เพราะมันนี่แหละ   ผมเคยคิดตั้งคำถามกับตัวเองนะว่าทำไมผมถึงห่วงมันขนาดนี้   เพราะมันเป็นเพื่อนมาตั้งแต่เด็กเหรอ   หรือเพราะผมยังคงรักมันอยู่   หรือว่าผมยังรู้สึกผิดที่ทิ้งมันไป   แต่ไม่ว่าผมพยายามที่จะหาคำตอบยังไงก็ไม่รู้คำตอบอยู่ดี

            หลังจากใช้เวลากับความเงียบในการเดินทางมาชั่วโมงเศษ ๆ ผมก็เดินทางมาถึงบ้านพักตากอากาศของตัวเองที่ไม่ได้มาเหยียบนานหลายปีซึ่งบัดนี้มีรถมาจอดอยู่ก่อนแล้วคันหนึ่ง   ผมว่าไอ้เจ้าของรถตัวขาวโอโม่มันต้องบ่นผมแน่เลยเพราะผมรู้มาว่ามันเข้าเวรที่โรงพยาบาลติดกันมาหลายวันแล้ว   แต่จะทำไงได้ล่ะ   ในเมื่อวานไอ้คนขับรถข้าง ๆ มันไปนั่งเมาจนกลับไม่เป็นอยู่ที่ผับ   ผมขอโทษแล้วกันน้าพี่เก่ง   เอาไว้ผมจะตามใจพี่ทุกอย่างคราวหน้าแล้วกันนะ^+++^

          “โฮ่ง!!!!    โฮ่ง!!!!!”   เอ๊ะ!!!   เสียงหมาใครที่ไหนเห่าล่ะเนี่ย    มองไปทางซ้ายก็ไม่มี   ทางขวาก็ไม่เจอ   ข้างหน้าก็ไม่เห็น   ใต้ท้องรถก็แล้วใหญ่   สรุปเสียงเห่ามันมาจากไหนล่ะเนี่ย   หรือผมจะโดนผีน้องหมาหลอกกลางวันแสก ๆ กันล่ะเนี่ย

            “ณัฐ....ณัฐได้ยินเสียงหมาเห่าไหม”

            “ได้ยินสิ   ถามทำไม”

            “เปล่า ๆ ก็แค่นึกว่าได้ยินไปเองคนเดียว....ฟู่”

            “กลัวว่างั้น?”

            “เฮอะ!!!....ใครว่ากันกลัวกัน    ไม่ได้กลัวสักหน่อย   ว่าแต่ณัฐเห็นไอ้หมาตัวที่เห่าบ้างไหม”

            “เห็นสิ   ก็อยู่ในรถพี่เก่งข้างหลังกันไง   มันกำลังเอามือตะปบกระจกเรียกอยู่เลย”   หา?   อยู่ในรถพี่เก่งข้างหลังกันงั้นก็.......

            “K-trig(z)!!!!!!”




 

{ NUT : Talk }

          หา????   อะไรคือเค-ทริกซ์    ชื่อไอ้หมาตัวที่อยู่ในรถอ่ะนะครับ   ชื่อมันจะประหลาดไปไหน   ระหว่างที่ผมกำลังมึนงงกับชื่อที่แสนประหลาดของไอ้หมาที่ผมคาดว่าเจ้าของคือไอ้คนตรงหน้าอยู่นั้น   กันก็พยายามทุบกระจกพร้อมตะโกนเรียกชื่อเจ้าหมาตัวนั้นสุดชีวิต   เอิ่ม.....กระจกรถพี่เก่งเป็นกระจกนิรภัยนะครับกัน   มันไม่แตกหรอกครับ

            “กัน....กัน....ใจเย็นก่อน   กระจกมันไม่แตกหรอก   ดูซิมือแดงไปหมดแล้ว”   ผมตรงไปจับมือกันที่ทุบกระจกไม่มีทีท่าจะเลิกมากุมไว้   เพราะเห็นตรงข้อนิ้วกันเริ่มห้อเลือดแล้ว   ถ้าจะใส่เต็มแรงไม่มียั้งเลยนะนั่น

            “ณัฐปล่อยกันนะ!!!   กันจะช่วยเค-ทริกซ์   เค-ทริกซ์ติดอยู่ข้างในเดี๋ยวมันหายใจไม่ออกตาย”

            “ก่อนห่วงมันห่วงตัวเองก่อนดีกว่าไหมกัน   ดูซิข้อนิ้วห้อเลือดไปหมดแล้ว”   ผมเผลอตวาดคนตัวเล็กออกไปด้วยความลืมตัว   ทำเอาคนตรงหน้าสะดุ้งตัวก้มหน้างุด ๆ มองพื้น

            “ณัฐโกรธกันเหรอ....ก....กัน....ขอโทษ.....”

            “ไม่ได้โกรธ   แต่ณัฐอยากให้กันอารมณ์เย็นลงก่อน   ขอโทษเหมือนกันที่ทำให้กลัว”

            “................................”   เอิ่ม......เงียบ   สงสัยเราจะทำหน้าตาหน้ากลัวเกินไปแน่เลย   เอาไงดีล่ะเนี่ย

            “นี่!!!!   เลิกทำหน้าเหมือนเด็กกลัวครูฝ่ายปกครองได้แล้ว   ไปเอากุญแจมาเปิดช่วยไอ้ตัวที่ติดอยู่ในรถดีกว่าไหม”

            “มันชื่อ เค-ทริกซ์   ไม่ใช่ไอ้ตัวที่ติดในรถนะ”   โอ้.....ปฏิกิริยาตอบกลับแรงดีจริง ๆ   กะแล้วว่าถ้าใช้แผนนี้ต้องได้ผล   5555  เป็นคนที่ดูออกง่ายเหมือนเดิมเลย

            “ครับๆๆๆๆ   ไปเอากุญแจกับพี่เก่งมาได้แล้ว   เดี๋ยวเค-ทริกซ์มันตายจริง”

 

~~~~~~~~~ ส่วนต่อขยายครบ 100% ~~~~~~~~~~~

{ KENG : Talk }

          “พี่เก่ง!!!!   พี่เก่งอยู่ไหน   ออกมาหาน้องกันเดี๋ยวนี้นะ”   อือ.....เสียงเจ้าตัวป่วนนี่หว่า   เรียกซะเสียงดังไป 8 บ้านอย่างนี้มีอะไรของมันอีกละเนี่ย

            ผมค่อย ๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งอย่างงัวเงีย    นี่ผมเพิ่งนอนได้ไม่ถึง 10 นาทีเลยนะ   ตอนแรกว่าจะไปจับไอ้ริทโยนลงทะเลข้อหาทำผมนอนข้างล่างไม่ได้สักหน่อยแต่สังขารมันไม่อำนวย   เดินออกไปยังไม่ทันได้ลงหาดเลย   ผมก็เดินกลับเข้าตัวบ้านแล้ว   มันไม่ไหวจริง ๆ ฮะ   ลมจะจับเอา   48 ชั่วโมงกับการเข้าเวรแล้วต้องมาขับรถต่ออีก 2 – 3 ชั่วโมง   เหนื่อยมากฮะ

            “กันมีอะไร”   ผมถามทันทีที่พาร่างอันหมดสภาพของตัวเองลงมาถึงข้างล่างและพบกับเจ้าของเสียงที่ตะโกนเรียกหาผมเมื่อกี้ซึ่งตอนนี้กำลังทำปากเชิดอย่างงอน ๆ มาให้   เออ....ผมไปทำอะไรผิดมาล่ะเนี่ย

            “ทำไมพี่เก่งลืมเค-ทริกซ์ของน้องกันไว้บนรถล่ะ   ถ้ามันตายไปจะว่ายังไง”   เห้ย!!!!.......ว่าแล้วเชียวว่าเหมือนลืมอะไร   ลืมเจ้าเค-ทริกซ์นี่เอง

            “เออ.....กัน......พี่ขอโทษ   พอดีเพลียนิดหน่อย”

            “ฮึม!!!   ไม่รู้ไม่สน   น้องกันงอนพี่เก่งแล้ว”

            “โอ๋ๆๆๆๆ   พี่ขอโทษจริง ๆ นะ   พี่ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ ยกโทษให้พี่เหอะน้า”

            “ยัง-ไม่-ยก-โทษ-ให้   ไปเอาเค-ทริกซ์ออกมาจากรถให้น้องกันก่อนแล้วน้องกันจะคิดดูใหม่”

            “ครับ ๆ พี่จะไปเอาให้เดี๋ยวนี้แหละ”   ผมหันหลังเตรียมตัวจะเดินออกจากห้องนั่งเล่นกลางบ้านจะไปยังตัวรถที่จอดอยู่ข้างนอกทันที   เอิ่ม.....ทำไมอยู่ ๆ หัวมันก็หนักอึ้ง   ภาพตรงหน้ามันก็เบลอ ๆ ซ้อนกันไปมา   ยืนก็ไม่ค่อยจะอยู่   เหมือนว่านี่ผมกำลังจะหมด....ส...สติ

ฟุบ.....ตุบ!!!!!! 

{ K-tirg(z) : Talk }

          หลังจากที่ไอ้หมาตัวน้อยอย่างผมต้องติดอยู่ในรถเกือบชั่วโมง   ในที่สุดผมก็ได้ลงมาจากรถด้วยฝีมือพี่เซนซึ่งผมก็งง ๆ อยู่ว่าพี่กันเป็นคนไปหาพี่เก่งเพื่อจะเอากุญแจรถพี่เก่งมาไขเอาผมออกไปสู่โลกภายนอก   แต่ไฉนทำไมตอนคนที่กลับมาเอาผมออกจากรถคือพี่เซนไปได้ซะงั้น   หมางงเลยครับงานนี้

            “เค-ทริกซ์   แกจะขึ้นไปหานายแกหรือแกจะอยู่กับฉัน”   พี่เซนก้มลงมาถามผมที่อยู่ในออมกอดของเค้า   ก่อนจะส่งสีหน้าประมาณว่าฉันรอคำตอบแกอยู่นะมาให้ผม   เออ.....นี่คือผมต้องตอบใช่ไหม   ผมตอบไปแล้วพี่จะฟังผมรู้เรื่องรึไง   ผมละสงสัยจริง ๆ

            “โฮ่ง...โฮง...โฮง...บล็อก ๆ (ผมจะไปหาพี่กันฮะ)”

            “อืม....งี้นี่เอง   งั้นเราไปหาเจ้านายแกเลยแล้วกัน”

            “โฮ่ง!!!!”   เฮ้ย.....ฟังรู้เรื่องด้วย   คูลมาก

            ระหว่างที่เดินขึ้นมาพี่เซนก็พูดหรือบ่นอะไรของเค้าก็ไม่รู้มาตลอดทาง   ซึ่งแน่นอนว่าผมไม่ได้ฟัง   เพราะตอนนี้ในหัวผมกำลังคิดอยู่ว่าถ้าเจอหน้าพี่กันแล้วจะโจมตีใส่พี่กันด้วยท่าไหนดี    อ๊ากกกก....คิดแล้วก็เขินอยากจะกลิ้งม้วนตัวสักแปดตลบ

ก๊อก.......ก็อก........ก็อก.......

            “กัน   เซนเอาเค-ทริกซ์มาส่ง”

            “อื้อ.....รอแป๊บนะ”

กึก......แอ๊ด........

            “ขอบใจนะเซนที่ไปเอามาให้   กันนี่ไม่ได้เรื่องเลยต้องคอยมากวนเซนอยู่ตลอดเลย”   พี่กันพูดก่อนจะรับเอาหมาน้อยน่ารักอย่างผมไปอยู่ในมือ   แต่....เอ๊ะ!!!   ทำไมดูเหมือนพี่กันจะเศร้าแปลก ๆ นะ

            “โอ๊ย......ไม่เป็นไร ๆ เรื่องแค่นี้เอง   เซนเต็มใจทำให้   งันเซนไปก่อนนะ   พี่โน่มันรอพาไปซื้อของเอามาทำกินกันเย็นนี้อยู่”

            “อืม.....บอกพี่โน่ขับระวัง ๆ ด้วยนะ”

            “ครับ ๆ เข้าห้องไปเฝ้าพี่เก่งต่อได้แล้วไป”    พี่เซนพูดจบก็จัดการมัดมือชกพี่กันโดยดันพี่กันให้ถอยหลังเลยประตูเข้ามาแล้วปิดประตูลงทันที

แอ๊ด......ตึง......

            พี่กันหันหลังกลับมายังเตียงนอนขนาดคิงไซส์ที่ตอนนี้มีพี่เก่งนอนอยู่บนนั้นคนเดียว   เอิ่ม.....จะมีใครใจดีเล่าให้หมาน้อยตาดำ ๆ ตัวนี้ไหมครับว่ามันเกิดอะไรขึ้น   ทำไมพี่เก่งมานอนแผ่หลาอยู่บนเตียงอย่างนี้ทั้งที่ชั่วโมงก่อนยังขับรถบนถนนอยู่ดี ๆ อยู่เลย

            “เค-ทริกซ์   วันนี้ต้องเงียบ ๆ หน่อยรู้ไหม?   พี่เก่งเค้านอนไม่พอ   เค้าต้องการพักผ่อน   รับทราบ?”

            “............................”   ผมพยักหน้ารัว ๆ ให้พี่กันเป็นการแสดงอาการว่าผมรับรู้แทนที่จะออกเสียงเห่า   ซึ่งพอผมทำอย่างนี้พี่กันก็ยกนิ้วให้ผมด้วยแหละ   ปลื้มปริ่มมาก   หลังจากนั้นไม่นานผมและพี่กันก็เข้าสู้ห้วงนิทราไปด้วยความเย็นของเครื่องปรับอากาศ

{ KENG : Talk }

            ผมลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่สดชื่นกว่าเดิม  ผมนอนหมดสติไปนานเท่าไหร่กันล่ะเนี่ย   เมื่อตื่นมาสักพักเริ่มคุ้นชินกับแสงในห้องผมก็ลุกขึ้นนั่งโดยไม่รู้ตัวว่ามีมือพาดอยู่บนตัวผมอยู่   พอรู้ตัวผมก็หันมองตามมือไป   ผมก็ไปเจอเข้ากับไอ้ตัวป่วนของผม   มันนั่งหลับอยู่ข้างเตียงโดยข้าง ๆ มีไอ้หมาเจ้าปัญหาประจำวันนี้ของเจ้าตัวอยู่ข้าง ๆ   พูดถึงมันแล้วก็หมั่นไส้ตงิด ๆ ไงไม่รู้ฮะ  ฮึม!!!!

            หลังจากผมอารมณ์เย็นลงผมก็หันไปนั่งจ้องไอ้ตัวป่วนมันนอนหลับ   จ้องได้สักพักผมก็เริ่มเบื่อ   ผมก็เลยตัดสินใจบ่นกับอากาศธาตุไป  เขี่ยผมที่ลงมาปรกหน้าน้องกันไปอย่างรอเวลา

            “พี่ล่ะสงสัยจริง ๆ ว่า   ถ้าน้องกันตื่นมาแล้วจะยังโกรธพี่อยู่ไหมนะ   พี่หวังว่าสิ่งที่พี่ทำไปก่อนหน้านี้ทั้งหมดมันจะไม่สูญเปล่าไปนะ”

            “..........................................”

            “พี่รักน้องกันนะครับ......จุ๊บ!!!!”

{ GUN : Talk }

            เห้ย!!!!   พี่เก่งอยู่ ๆ มาจุ๊บหน้าผากน้องกันได้ไงอ่ะ   เอาความบริสุทธิ์หน้าผากน้องกันคืนมานะ   อ๊ากกกกก......สติแตกแล้วครับ    แล้วไหนจะประโยคที่เหมือนจะสารภาพรักนั่นอีก   มันคืออะไรกันล่ะเนี่ย 

...............................................................................................................................................................................

ครบ 100% เรียบร้อย

หลายคนอาจรอ หลายคนอาจไม่รอ แต่วันนี้เรากลับมาตามสัญญา กลับมาเผื่อคนที่รอ

>>>> โปรดจำวลีข้างบนนี้ให้ดี มันอาจมีอะไรที่คุณคาดไม่ถึงมาเยือนคุณก็เป็นได้<<<<