คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : HAPPY BIRDAY RITZ & 4 YEAR ANNEVERSARY AT THAT DAY’
ไรเตอร์ก็ไม่รู้ว่ามันเป็นที่เว็บหรือว่าเป็นที่เน๊ตไรเตอร์ สองสามวันมานี้ไรเตอร์รู้สึกเหมือนเว็บเด็กดีมันด๋อยยังไงไม่รู้
ชั่งมันเถอะเนอะไหน ๆ ก็มาอัพแล้ว อย่าเสียเวลากันเลยดีกว่า
ตอนที่แล้วทุกคนรู้ทันไรเตอร์หมดเลย ตอนนี้ไรเตอร์ก็เลยกะจะมาทิ้งบอมอีกสักลูก ลูกที่เท่าไรแล้วหว่าเดี๊ยวตอนจบเฉลยไม่หมด
ปั๊บจ้า เค้าดีใจจังเลที่ปั๊บได้โน๊ตบุ๊คใหม่แล้วใช้ของอะไรจ๊ะ ที่จริงไรเตอร์ก็เพิ่งซื้อโน๊ตบุ๊คใหม่เมือนกัน
พล่ามมามากแล้วก็ขอโทษด้วยแล้วกัน ไปอ่านต่อกันเลยเนอะ
................................................................................................................................................................................................................
{ICE : TALK }
“ไอซ์เป็นไรรึเปล่าฮะเรา ไปยืนทำเอ็มวีอะไรอยู่ตรงกระจกฮะ”
“เปล่าทำเอ็มวีฮะพี่กัน ผมแค่ยืนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ว่าแต่พี่หิวน้ำไหมครับเดี๊ยวผมหยิบให้”
ผมหันหน้ากลับมาสนทนากับพี่กันที่นอนแซวผมอยู่บนเตียง คนอะไรไม่สบายก็ยังหน้ารักได้อีกอ่ะ คุณลองคิดตามกันดูสิครับ จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้า ริมฝีปากหยักได้รูปตอนนี้แดงขึ้นมาเพราะพิษไข้ยังคงอยู่ โอ๊ย...พอแล้วครับอย่าให้ผมบรรยายไปมากกว่านี้เลย สรุปเลยแล้วกันครับว่าน่ารัก น่ากดเป็นที่สู๊ด....
“ไอซ์ ไอซ์”
“ฮะ ฮะพี่กัน มีไรฮะ” ผมสะดุ้งทันทีที่ได้ยินเสียงของพี่กัน สงสัยจะเผลอเพ้อมากไปหน่อยเลยไม่ได้ยินที่พี่กันพูด
“เป็นไรฮะเรา มัวแต่ยืนเพ้ออะไรอยู่”
“ก็เพ้อถึงพี่นั่นแหละครับ ว่าแต่เมื่อกี้พี่ว่าอะไรนะครับ”
“>//< เฮอะ พูดอะไรของเราเนี่ย จะมาเพ้อคิดถึงพี่ได้ไง พี่ว่าเราต้องเพ้อคิดถึงแฟนเราอยู่แน่เลย ชื่อเกรซใช่ไหม เค้าเป็นไง น่ารักไหม ไปด้วยกันได้ดีไหม เล่าให้พี่ฟังหน่อยสิ พี่อยากรู้” พี่กันพุด้วยท่าทางเขิน ๆ ก่อนจะเปลี่ยนอารมณ์มาเป็นสนใจเรื่องของผมกับเกรซ นั่นสิเนอะ ผมยังมีเกรซอยู่นี่น่าผมจะมาทำอย่างนี้ได้ยังไง
“ครับ ๆ เกรซเค้าก็เป็นคนน่ารักดีครับจัดว่าสวยเลยก็ว่าได้ครับ ผมกับเค้าเราก็ไปกันได้ด้วยดี ไม่เคยทะเลาะกันเลยก็ว่าได้ครับ เค้าเป็นคนที่ค่อนข้างมีเหตุผลนะครับมันเลยทำให้เราไม่ค่อยทะเลาะกัน”
“แล้วไงอีกอ่ะ” พี่กันพูดพร้อมกับขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง อะไรมันจะน่าสนใจขนาดนั้น
“ก็ไม่แล้วไงอ่ะครับ มันก็ไม่มีอะไร มันก็เหมือนรักของคนอื่น ๆ ทั่วไปนั่นแหละครับ”
“ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะ คนรักกันมันก็ต้องมีอะไรพิเศษทำให้กันบ้างสิ”
“นั่นสิเนอะ แรก ๆ ผมก็รู้สึกนะว่ามันพิเศษ”
“เอ้า! ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ หรือว่าไม่รักเค้าแล้ว ถ้าไม่รักกันแล้วก็อย่าทนครบกันไปนะ มันจะไม่ดีต่อทั้งเราและเค้า”
“เปล่าหรอกฮะ ช่วงนี้ผมแค่รู้สึกว่าผมสับสนอะไรนิดหน่อย”
“สับสนอะไรล่ะ มา มา เดี๊ยวพี่จะเป็นที่ปรึกษาให้” เฮอะ ๆ เป็นที่ปรึกษาให้ผมนี่นะ เอาก็เอาไหน ๆ ก็มาถึงขนาดนี้แล้วนี่
“เรื่องมันก็ไม่ได้มีอะไรมากหรอกฮะ ก็แค่ตอนนี้ผมหวั่นไหวให้กับใครคนหนึ่งตั้งแต่แรกเจอ แต่ในขณะเดียวกันผมก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนไปเลย ระหว่างผมกับเกรซเราก็ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่สิ่งที่เพิ่มมาคือ ผมหวั่นไหวกับคนคนหนึ่ง”
“อืม....จากที่พี่ฟัง ๆ ดูแล้ว พี่ก็ได้ข้อสรุปว่า...” โอ้โฮ พี่กันฟังแค่นี้พี่ได้ข้อสรุปเลยเหรอ พี่เทพมากอ่ะ
“ว่า.......”
“ว่า...พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันไง”
“โถ่เอ๊ย! ไอ้เราก็นึกว่ารู้ แล้วนั่นดูดุ ไม่ต้องมานั่งทำหน้าแอ๊บแบ๊วเลยนะพี่ ที่หลังไม่รู้ก็บอกกันมาเลยตรง ๆ”
“โฮ...ก็พี่อยากช่วยนี่นา แต่ทำไงได้อ่ะ คนมันไม่มีประสบการณ์นี่นา ว่าแต่แล้วคนที่ไอซ์ไปหวั่นไหวด้วยเค้ารู้ตัวรึเปล่าล่ะ” คงจะรู้ตัวอยู่หรอก ก็ไอ้คนคนนั้นมันมานั่งหน้าซื่อ ตาใสบ๊องแบ๊วอยู่ตรงหน้าผมอยู่เนี่ย
“แล้วพี่ว่าเค้าจะรู้ตัวไหมอ่ะ”
“ง่ะ พี่ไม่ใช่เค้าแล้วพี่จะไปรู้ได้ไงอ่ะ ว่าเค้ารู้ตัวหรือว่าไม่รู้ตัว”
“งั้นเหรอฮะ งั้นเค้าคงไม่รู้ตัวหรอกมั้งฮะ”
“อะไรของเราว่ะ ชั่งเหอะแต่ยังไง ถ้าเรายังไม่มั่นใจก็อย่าไปให้ความหวังใครเค้าแล้วกัน”
“ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะ เดี๊ยวมา รับรองว่ามาทันงานเริ่มแน่”
“อืม รีบไปรีบมาอ่ะ ไม่มาไม่รอของกินหมดไม่รับผิดชอบด้วย”
“ครับ ครับ จะรีบกลับมาครับ อยู่คนเดียวได้นะครับ”
“สบายมากไม่ต้องห่วง”
“ครับ ไปแล้วนะครับ”
“เชิญ พี่ไม่ได้เอาอะไรไปผูกมัดนายไว้ซะหน่อย”
หึ หึ เพราะพี่มันน่ารักอย่างนี้ใช่ไหมเลยทำให้ผมหวั่นไหว ‘ถ้าเรายังไม่มั่นใจก็อย่าไปให้ความหวังใคร’ นั่นสิเนอะ ถ้าเรายังไม่มั่นใจก็ไม่ควรให้ความหวังใคร ขอบคุณนะครับพี่กัน ขอบคุณที่พี่ทำให้ผมตัดสินใจได้
“ฮัลโหล เกรซเหรอ ออกมาเจอไอซ์ที่คอฟฟี่ช็อปในโรงพยาบาล The star 6 หน่อยนะครับ”
{RITZ : TALK }
“ไอ้ริท ไอ้ริทโว้ย...ตื่น!” เสียงใครว่ะ แมร่งโครตขัดการนอนเลย อย่าให้รู้นะว่าใคร แม่จะด่าจะให้เข็ดเลย
“อ้าว...พี่โน่ พี่ปลุกริทเหรอ”
“แล้วเห็นใครนอกจากพี่อยู่ตรงนี้ไหมล่ะ ไปเร็ว ๆ เซนมันไปรอที่รถแล้ว”
“ไปไหนอ่ะพี่”
“ตามมาเหอะน่า....อย่าถามมาก”
“อ่ะ ครับ ๆ” นี่มันอะไรกันว่ะเนี่ย เดี๊ยวคนนู่นไล่ให้ออกมา คนนี้ลากให้ไปด้วย ถ้าไม่เกรงใจว่าไอ้พี่บ้านี่มันเป็นนักมวยนะ ริทจะด่าแมร่ง 7 วันไม่ซ้ำคำเลยโว้ย
“เดินเร็ว ๆ สิไอ้ตัวเล็ก ชักช้ามันอยู่นั่นแหละ”
“ครับ รีบอยู่ครับ ขาผมมันสั้นพี่ก็เดินใสห้ช้าหน่อยสิครับ”
“บ้าน เรากลับมาบ้านกันทำไมอ่ะเซน” ผมถามไอ้เซนทันทีที่รถที่พี่โตโน่ขับเลี้ยวเข้ามาในหมู่บ้านที่พวกผมอาศัยอยู่
“เออ...เซนลืมให้อาหารเจ้าเค-ทริกซ์เอาไว้นะก็เลยว่าจะกลับมาให้อาหารมันก่อน แล้วก็จะเอามันไปฝากเลี้ยงไว้กลับน้องเสือของบ้านพี่ดิวนะ”
“อ๋อ...อืม แล้วก็ไม่บอกกันแต่แรก ปล่อยให้ไอ้พี่บ้ามันลากริทมาโดนไม่ตอบอะไรริทซักอย่าง”
“อะไร อะไร ไอ้ริทไม่อยากมีชีวิตกลับไปงาน....”
“พีโน่!”
“เออ โทษที โทษที”
“ทำไม มีอะไรปกปิดริทกันอยู่รึเปล่า”
“ไม่มีอะไรหรอกริท ถึงแล้ว ไป ๆ ลงไปได้แล้ว”
กึก! ครืด........
“โฮ่ง ๆๆๆๆ”
“ไงฮะเค-ทริกซ์ แกคงเป็นห่วงกันมากเลยสินะ เดี๊ยวแกต้องไปอยู่กับเจ้าเสือบ้านพี่ดิวชั่วคราวนะ มา มา เดี๊ยวฉันพาไป”
“เฮ้ย! ไม่ต้อง ๆ ไอ้ริท เดี๊ยวฉันเอาไปให้พี่เค้าเอง ฉันฝากแกขึ้นไปเอาในห้องไอ้กันให้หน่อยดิ อยู่ตรงโต๊ะตรงหัวเตียงมันอ่ะ”
“อะไรของมึงว่ะไอ้เซน กูว่าวันนี้มึงแปลก ๆ นะ” ผมถามไอ้เซนที่เดินมาเอาเจ้าเค-ทริกซ์ไปหจากมือผม แล้วเดินไปที่ห้องน้ำตรงประตูหลังบ้าน
“ก็ไม่มีอะไร แค่เซนยังไม่ได้เตรียมของใช้เจ้าเค-ทริกซ์ให้พี่ดิวเลย แล้วจะเอามันไปให้พี่เค้าได้ไงเล่า ไปได้แล้วขึ้นไปเอาของได้แล้ว”
“เออ ๆ อยู่ตรงโต๊ะหัวเตียงใช่ไหม”
“อืม นั่นแหละ ขอให้โชคดีนะเว้ย”
ไอ้นี่ถ้าจะบ้าแหะ แค่ขึ้นไปเอาของเนี่ยนะต้องมีขอให้โชคดีด้วย ว่าแต่ให้เราขึ้นไปเอาอะไรว่ะเนี่ย บอกแต่ว่าอยู่ตรงโต๊ะหัวเตียงเนี่ยนะ คงจะมีชิ้นเดียวละมั้ง
ครืด.....ปึง!
โต๊ะหัวเตียง โต๊ะหัวเตียง อ่ะ นั่นไง มีอยู่อย่างเดียวจริง ๆ ด้วย ว่าแต่เป็นเล่ม ๆ อย่างนี้คงเป็นหนังสือล่ะมั้ง เล่มหนาด้วย เอ๋? ทำไมหน้าปกไม่มีชื่อเรื่องว้า งั้นขอลองเปิดข้างในดูหน่อยแล้วกันนะว่ามันคือหนังสืออะไร
‘HAPPY BIRDAY RITZ & 4 YEAR ANNEVERSARY AT THAT DAY’
................................................................................................................................................................................................................
ปล.ไรเตอร์รักรีดเดอร์ทุกคนนะ รีดเดอร์รู้ไหม อ่านแล้วอย่าลืมเม้นด้วยนะจ๊ะ
ความคิดเห็น