ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ALL GUNNY

    ลำดับตอนที่ #26 : เขาคงไม่อยากให้เรารู้

    • อัปเดตล่าสุด 29 ก.ย. 53


    ขอโทษทีจ้าที่มาช้า  รอบนี้ไม่มีขอแก้ตัวนะจ๊ะ  เนื่องจากไรเตอร์ปลอมไปเป็นรีดเดอร์อ่านเรื่องโน่นเรื่องนี้มา

    ไหน ๆ ก็มาแล้วก็อย่าเสียเวลากันเลยแล้วกันเนอะไปอ่านกันเลย  อย่าลืมกฎเดิมนะจ๊ะสำหรับช่วงนี้
    ............................................................................................................................................................................................................

    {TONO : TALK }

     

                หลังจากผมรับโทรศัพท์จากเก่งว่ากันอยู่โรงพยาบาล  ผมก็อยากที่จะรีบไปหาแต่ก็ไปไม่ได้  เพราะวันนี้ครอบครัวเราได้ออกกินข้าวนอกบ้านร่วมกับครอบครัวของเกรซแฟนเจ้าไอซ์ที่พ่อของเราเป็นเพื่อนกัน  กว่าผมจะได้ออกมาก็ใช้เวลาพอสมควร  และแน่นอนมีไอ้ไอซ์ติดสอยห้อยตามมาด้วย  ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะตามผมมาทำไม?

     

                “เซน  สรุปว่ากันเป็นอะไร  ทำไมถึงต้องไปโรงพยาบาล”  ผมถามขึ้นทำลายความเงียบภายในรถระหว่างทางไปโรงพยาบาล  บางคนอาจสงสัยว่าผมก็ไปรับเซนกับริทมาจากบ้านพร้อมกันทำไมผมถึงเลือกที่จะไม่ถามริท  เพราะดูจากสีหน้าแล้วถามไปคงไม่รู้เรื่องไงครับ  ตางี้บวมเลยครับ

                “เซนก็ไม่รู้หรอกพี่โน่  เซนรู้แต่ว่าเมื่อเช้าเซนเข้าไปก็เห็นกันนอนหมดสติอยู่กับพื้นอยู่แล้ว  และก็มีเลือดออกที่มือเยอะมากคงโดนเศษแก้วจากแก้วกาแฟที่เซนชงให้อ่ะ  นอกจากนั้นเมื่อเช้าตอนอุ้มจะพามาโรงพยาบาลเนี่ยตัวร้อนมากเลย”

                “พี่กันเป็นไข้เหรอ  เมื่อวานยังเห็นดี ๆ อยู่เลย  ดูไม่เหมือนคนไม่สบายเลย”

                “นั่นสิ  พี่ก็ว่างั้นแหละไอซ์”

                “หรือว่าเป็นเพราะไปนั่งตากน้ำค้างที่สวนรึเปล่านะ  เห็นหน้าแดง ๆ ไอ้เราก็นึกว่าเขินที่แท้ไม่สบายหรอกเหรอเนี่ย”

                “เขิน!!!  เสียงประสานสามเสียงดังขึ้นพร้อมกันอย่างไม่น่าเชื่อ  ไอ้โน่มึงไม่น่าพูดเลย

                “เขินอะไรพี่โน่  พูดมาซะดี ๆ นะฮะ”

                “ก็ไม่มีอะไร  ก็แค่ไปแกล้งอะไรมันนิดหน่อย  ว่าแต่มึงจะมาคาดคั้นอะไรกูนักหนาเฮอะไอ้ไอซ์”

                “เปล๊า...ก็แค่อยากรู้  ใช่ไหมพี่เซน  พี่ริทก็อยากรู้ใช่ไหม”

                “ใช่!!!  แหม๊...ประสานเสียงกันเป็นออเคสต้าเลยนะ

     

    โรงพยาบาล The star 6  ชั้น 8  ห้อง  2345

     

                “พี่เก่ง  วันนี้วันที่เท่าไรเหรอ”

                “วันที่ 20 มิถุนายน นะ  มีอะไรหรือเปล่าเฮอะเรา”

                “พี่เก่งน่าจะจำได้นะว่าวันอะไร”

                “อืม...ขอคิดแป๊บนะ......อ๋อ  รู้แล้ววันอะไร  เรานี่น่าจำแม่นซะจริง”

     

                ทันทีที่พวกเราทั้งสี่คนเปิดประตูเข้ามาในห้องก็ได้ยินบทนาของคนสองคนที่ถามกันถึงเรื่องวันที่  ว่าแต่ 20 มิถุนายน แล้วมันมีอะไรอ่ะ  วันสำคัญอะไรรึเปล่าว่ะ  มึงตกข่าวอะไรอีกรึเปล่าเนี่ยไอ้โน่

     

                “เฮ้!!  คุยอะไรกันอยู่นะคุยด้วยคนดิ  ดูน่าสนุกเชียว”

                “ใช่ ๆ คุยอะไรกันเหรอครับให้ผมรู้เรื่องด้วยคนสิครับ”

                “เอ้า!  พี่โน่  ไอซ์มากันด้วยเหรอเนี่ย  มากันทำไมกันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย”

                “ใครว่าไม่เป็นไรล่ะ  ต้องให้เลือดเลยนี่นะไม่เป็นอะไร”

                “เวอร์นะเซน”

                “ไม่ได้เวอร์ซักหน่อย  แหงนขึ้นไปดูได้เลยถุงเลือดยังห้อยอยู่เลย”

                “เออ  จริงด้วยแหะ”  กันว่าพร้อมทำหน้าแบ๊ว ๆ ใส่เหมือนกับว่าไม่รู้เรื่องอะไรมาก่อน  โอ๊ย!!!  น่ารัก  น่ากดดดดด

                “ไม่ต้องมานอกเรื่อง  เมื่อกี้คุยเรื่องอะไรกันกับไอ้เก่งบอกมาซะดี ๆ”

                “ก็ไม่มีอะไร  แค่ถามวันที่เฉย ๆ ไม่มีอะไรหรอก  อะไรกันมาเยี่ยมกันแทนที่จะถามกันว่าเกิดอะไรขึ้น  กลับมาคาดคั้นเอาคำตอบจากกันซะงั้นอ่ะพี่โน่”

                “โอ๊ะโอ๋...ขอโทษครับ  ว่าแต่เราไปทำอีท่าไหนของเราเนี่ยเหอะถึงได้ต้องมานอนดรงพยาบาลอย่างนี้นะ”

                “ก็เพราะพี่โน่แหละ  ให้น้องกันตากน้ำค้างนานเลยทำให้น้องกันไม่สบาย”

                “นั่นไงล่ะ  ผมว่าแล้วว่าพี่โน่ต้องเป็นคนผิด”

                “เอ้า! ไอ้น้องเวรนี่  ไม่เคยจะเข้าข้างพี่เลย”

                “ก็พี่กันก็บอกอยู่ว่าพี่ผิด  จะให้ผมเข้าข้างพี่ได้ไง”

                “เออ ๆ  ช่างมัน  แล้วเรื่องเป็นไงต่ออ่ะกัน”  ผมเลิกเถียงกับไอ้น้องผู้ไม่เคยที่จะคิดเข้าข้างผมแม้สักนิดไม่ว่าผมจะถูกหรือผิด  หันมาสนใจเรื่องของกันต่อ

                “ก็พอกันเอากาแฟจากเซนเดินเข้าห้องไปก็เผลอทำแก้วตก  แล้วก็ก้มลงว่าจะเก็บแต่อยู่ดี ๆ ก็รู้สึกมึนหัวเหมือนจะวูบเลยเอามือไปยันพื้นข้างหน้าที่ลืมไปแล้วว่ามีเศษแก้วอยู่  มันเลยบาดให้  หลังจากนั้นก้คงวูบไปมั้ง  เพราะจำไรไม่ได้แหละ”

                “สรุปสั้น ๆ ซุ่มซ่าม  คำเดียวเลยเหมาะ”

                “เอ้า!  ไอซ์ที่เมื่อกี้ยังเข้าข้างพี่อยู่เลย  ไหงมาว่าพี่ซุ่มซ่ามซะงั้นอ่ะ”

                “ไอซ์ไม่รู้  ไอซ์ตาย”

                “เฮอะ  ไอ้งูเห่าเอ๊ย....”

                “อ้าว...พี่เก่งพูดงี้ก็มีเรื่องซิครับ”

                “เรื่องอะไรก็ว่ามาพร้อมเสมอ”

                “เออ...น้องกันว่าอย่างเพิ่งทะเลาะกันเลยดีกว่าเนอะ  น้องกันมีเรื่องจะบอกนะ  เรื่องสำคัญด้วยเนอะพี่เก่ง”

                “เรื่องอะไรอ่ะกัน  เรื่องที่คุยกับพี่เก่งเมื่อกี้ป่ะ”

                “แม่นแล้วเซน  เรื่องนั้นแหละ  แต่ว่าก่อนกันจะพูดกันขอให้ริทออกไปก่อนได้ไหม”

                “เฮ้ย!  กัน  ทำไมล่ะ  ริทมันก็เพื่อนนะ”

                “........................................................”

                “ไม่เป็นไรหรอกเซน  เดี๊ยวริทออกไปก็ได้  ริทไปนะ”

                “ริท!  ริท......”

     

    {RITZ : TALK }

     

                ทำไมล่ะ  ทำไมเค้าถึงให้ผมฟังด้วยไม่ได้  เค้าคงโกรธผมมากสินะ  เค้าคงไม่อยากเห็นหน้าผมแล้วสินะ  เค้าคงไม่อยากให้ผมได้รับรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเค้าแล้วสินะ  เฮ้อ...ไม่เอาไอ้ริท  ไม่คิด  คิดแล้วเดี๊ยวแกก็เอาน้ำตาเป็นเครื่องแก้ไขปัญหาอีก  ไม่เอา  ไม่เอา  น้ำตามันช่วยอะไรไม่ได้ 

    ............................................................................................................................................................................................................

    ปล.  รีดเดอร์จ้าไรเตอร์อยากได้รูปถ่ายคู่กัน  ระหว่าง กันกับใครก็ได้  แต่ที่อยากได้มาเลยคือ  เก่งกันจ้า  เพราะคู่นี้หายากมา  ไรเตอร์จะเอามาทำ OPV เรื่องนี้อ่ะ

    ปล2. อย่างที่บอกไปแล้วว่าไรเตอร์ได้จัดทำ "ล่วงลึกล่วงลับกับกัน" ขึ้น  ใครมีคำถามอยากฝากถามอะไรกับพี่กันในเรื่องก็โพสไว้ได้นะ

    ปล.3  อ่านแล้วอย่าลืมเม้นนะจ๊ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×