ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ALL GUNNY

    ลำดับตอนที่ #24 : ชายคนหนึ่ง

    • อัปเดตล่าสุด 25 ก.ย. 53


    มาแล้วจ้า   อัพตามที่บอก "เม้นมาอัพไป"  นะจ๊ะ

    ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนจริง ๆ ที่ยังไม่ลืมรีดเดอร์คนนี้ ปลื้มจริง ๆ เลย

    ปั๊บจ้าไรเตอร์คนนี้รอการแปลงร่างจากคนเขียนไปเป็นคนอ่านอยู่นะ  แต่คอมปั๊บเสียนี่น้า...

    ไรเตอร์คนนี้เข้าใจดีจ้า  เพราะเคยเป็นว่าแต่คอมเป้นไรอ่ะจ๊ะ  เพื่อเราจะช่วยแนะนำได้  คอมเราเปลี่ยนมาหลายเครื่องแล้ว

    เป็นมาแทบทุกรูปแบบ  ส่วนรีดเดอร์คนอื่นถ้าไรเตอร์ไม่พูดถึงก้อย่าน้อยใจไปนะ  ไรเตอร์ไม่รู้ว่าอยากให้คุยตอบโต้ด้วยรึเปล่า

    ถ้ายังอยากให้มีอยู่ก็รีเควสมานะจ๊ะ  ตอนที่แล้วเห็นมีแต่คนพูดเรื่องสัญญากันทั้งนั้นเห้นแล้วอยากทรมานรีดเดอร์เล่นจริง ๆ จะเฉลยดีไหม

    หรือว่าปล่อยเอาไว้อย่างนี้ไปจนจบดีน้า....  555+  พูดมากไปแล้วเราไปอ่านกันเลยดีกว่าเนอะ

    ............................................................................................................................................................................................................

    {ZEN : TALK }

     

                คนเราทุกคนล้วนคิดไม่เหมือนกัน  คำพูดบางคำที่พูดออกไปก็ทำให้คนที่ได้ฟังต่างคิดต่างกันไป  ยากที่มันจะเหมือนกัน  ผมรู้!  รู้ว่าที่จริงแล้วทั้งริทและกันก็ไม่ได้อยากให้มันเป็นอย่างนี้หรอก  มันก็แค่การโต้เถียงกันโดยใช้อารมณ์อยู่เหนือสิ่งอื่นใด  กันมันก็เหนื่อย  ริทมันก็แค่ยังไม่พร้อมที่จะฟัง  ทำไมผมถึงไม่ห้ามน้า...  ไม่งั้นเรื่องอย่างนี้อาจจะยังไม่เกิดขึ้นก็ได้ 

     

                ผมเดินมาหยุดอยู่ที่ประตูบานหนึ่ง  บานที่อยู่ตรงข้ามกับห้องผม  บานที่มักจะมีผู้ชายผิวสีน้ำผึ้ง  นัยต์ตาที่บางครั้งก็ดูเหมือนคมบางครั้งก็หวาน  เจ้าของรอยยิ้มที่แก้มมักจะบุ๋มอยู่เสมอ  เจ้าของคนที่กำลังกุมหัวใจของผมเอาไว้โดยที่เขาเองคงไม่รู้ตัว

     

                ผมยืนหยุดอยู่หน้าประตูนั้นอยู่นาน  คิดจะเคาะอยู่หลายครั้ง  แต่ก็ไม่ได้เคาะ  บางทีการทิ้งให้เค้าได้อยู่คนเดียวมันอาจจะเป็นหนทางออกที่ดีกว่าก็ได้   เค้าจะต้องยืนขึ้นมาและยิ้มรับกับมันได้อีกครั้งอย่างเต็มภาคภูมิได้อีกแน่นอน  ความสัมพันธ์ของเรา 3 คน  ก็จะเหมือนเดิม  สัญญาที่เคยทำไว้จะยังคงอยู่  แต่สิ่งที่ต่างไปจากวันนั้นวันที่เราสัญญากัน  ก็คงจะเป็นใจของผมที่ไม่รู้ว่ามอบให้เค้าไปตั้งแต่เมื่อไร

     

    ~~~ สาย ๆ ของวันรุ่งขึ้น ~~~~

     

                ฮ้าว....โอ๊ย!  โครตง่วงเลยครับ  ต้องเป็นเพราะเมื่อคืนมั่วแต่คิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อยเลยไม่ค่อยได้นอนละมั้งเนี่ย  เฮ้อ....อาบน้ำดีกว่า  เดี๊ยวต้องไปทำข้าวอีก

     

    ก๊อก  ก๊อก  ก๊อก...แอ๊ด....ปัง!

     

                “ริทโว้ย  ตื่นได้แล้วมึง  สายแล้ว  10  โมงเช้าแล้ว  ตื่นโว้ย  ตื่น!

                “โอ๊ย!  ไอ้เซนจะแหกปากไปทำไมเนี่ย  ขออีก 5 นาที”  น่าน....คนเค้าอุตสาห์มาปลุกยังมาหาว่าแหกปากใส่อีก  ฮึ  ฮึ  เดี๊ยวได้สนุกกันแน่

                “ไม่ตื่นดี ๆใช่ไหมครับริท”

                “อืม  อีก 5 นาที”

                “ได้ครับ  เดี๊ยวเซนจัดให้” 

     

                ผมกระโดดลงไปบนเตียงที่ไอ้ริทนอนอยู่ก่อนจะจัดการคร่อมตัวมันเอาไว้  แล้วเอามือที่ค่อนข้างใหญ่ของผมจิ้ม  จิ้ม  และก็จิ้มลงไปเรื่อย ๆ ที่เอวของคนที่อยู่ใต้อานัส 

     

                “เฮ้ย!  ไอ้เซนทำอะ...555...ทำบ้าอะไรของ...555...แกเนี่ย...โอ๊ย!!!  ไม่ไหวแล้ว  พอ ๆ ตื่นก็ได้...555...พอแล้ว  พอแล้ว”

                “ก็แค่เนี๊ย  ทำเป็นเล่นตัวอยู่ได้ตั้งนาน”

     ผมค่อย ๆ ลุกจากตัวของไอ้ริทและลงมาจากเตียงของมัน  ส่วนมันนะเหรอพอผมลุกออกจากตัวมันปุ๊บ  ก็กลิ้งตัวลงอีกด้านของเตียงไปเลย  จะกลัวอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้  ผมออกจะน่ารักเนอะ  เหมียว ^^

     

    “โถ่เอ๊ย!  ไอ้โหด  ฝากไว้ก่อนเหอะ”

    “หา...ว่าอะไรนะ  ยังไม่เข็ดอีกใช่ไหม  เอาอีกสักรอบดีไหม?”

    “แบร่ ><  ฝันไปเถอะว่าจะจับได้  ไปแหละน่า”

    “เฮอะ!  หนีได้ก็แค่ตอนนี้แหละ  ให้เวลา  10  นาที  ถ้าไม่ออกมาจะไปช่วยอาบให้”

    “ฮึย!   ไอ้หน้าแมวเอ๊ย!

    “โอ๊ะโอ?  ขอบคุณที่ชมว่าเซนน่ารักนะครับ”

    “โอ๊ย!!!!  ไอ้ดานเอ๊ย”

    555+  เชิญว่าไปเถอะครับ  เหลืออีก 9 นาทีนะครับ  เซนพูดจริงทำจริงนะครับแล้วจะหาว่าเซนไม่เตือน  เซนไปปลุกกันก่อนนะแล้วจะกลับมาใหม่”

    “ไอ้บ้า   ไอ้หน้าแมว  ไอ้ขาว  ไอ้หล่อ  ไอ้....”

     

    คำด่าสารพัดคำยังคงดังอย่างต่อเนื่องจนกระทั้งผมเดินพ้นประตูออกมาแล้วปิดมันลง  คนคนนี้นะไม่น่าห่วงเท่าไรหรอกมันลืมง่าย  นอยด์แป๊บ ๆ เดี๊ยวมันก็ลืม  แต่อีกคนนะสิน่าห่วงกว่าเป็นคนที่คิดมาก  คิดเยอะ  คิดเผื่อคนอื่น  แถมยังชอบคิดว่าตัวเองเป็นคนผิดซะอีก

     

    “เอ้า!  เค-ทริกซ์ทำไมมานอนอยู่ข้างนอกล่ะหืม  เมื่อคืนเจ้านายแกคงลืมเอาไว้ข้างนอกสินะ  งั้นไปกันไปปลุกเจ้านายแกกัน”

    “โฮ่ง!

    “อืม  ตัวหนักใช่เล่นนะเนี่ยเรา  ไปกินอะไรมาเนี่ย  จำได้ว่าตอนเอามามันไม่หนักขนาดนี้น้า....  สงสัยจะอยู่กับเจ้านายแกมากไปมั้ง”

     

    แอ๊ด.....

                “กัน!  กัน!!!!


    ............................................................................................................................................................................................................
    ปล.สั้นไปไหมจ๊ะ  หรือว่าพอดีแล้ว  มีอะไรให้ปรับปรุงอยากได้ตรงไหนเพิ่มบอกได้นะ 

    ปล2.หลังจากที่ไรเตอร์ปวดหัวไม่รู้ว่าจะเอาคู่ไหนเป็นคู่จบดีในที่สุึดไรเตอร์ก็เหมือนจะตัดสินใจได้แล้ว(มั้ง)  ใครอยากได้คู่ไหนเป้นคู่จบก็บอกได้นะ  ไรเตอร์รับพิจารณา

    ปล3.ไรเตอร์รู้สึกว่าเรื่องมันดำเนินช้า  ไม่รู้ว่ารีดเดอร์คิดยังไง  ถ้าเห้นว่าช้ามากก็บอกนะ

    ปล.สุดท้าย  อ่านแล้วเม้นด้วยนะจ๊ะ  เม้นมาอัพไปตามกฎนะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×