ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ALL GUNNY

    ลำดับตอนที่ #23 : ชีวิตที่เกือบจะเสียไปกับสัญญาที่เราร่วมกันทำ

    • อัปเดตล่าสุด 24 ก.ย. 53


    สวัสดีจ้า  ลืมไรเตอร์กันไปรึยังเอ่ย  คงลืมกันไปหมดแล้วมั้งเนี่ยก็เรามันหายไปนานเนี่ยเนอะ

    อย่างแรกเลยคงต้องขอโทษก่อนที่มาอัพให้ช้านะจ๊ะ  ไรเตอร์ติดภาระกิจสอบนะจ๊ะ  ตอนนี้สอบเสร้จแล้วสัญญาว่า

    จะมาอัพให้บ่อย ๆ เพราะปิดแล้วสามารถเล่นคอมได้ทั้งวัน  555+.....  (ปกติแกไม่ปิดเทอมก็เล่นตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ)

    ไรเตอร์ว่าเราอย่าเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์เลยนะ  ไปอ่านต่อกันเลยดีกว่า  ตอนนี้อาจจะสั้นไปสักนิดก็อย่าว่ากันน้า  อยากให้

    ได้อ่านกันก่อน  เพราะเราหายไปนาน  กระซิก กระซิก
    ..............................................................................................................................................................................................................

    {ZEN : TALK }

                “เซน  นี่ก็ดึกแล้วพี่กับไอ้โน่  แล้วก็ไอ้น้องโย่งที่นอนอยู่ตรงโซฟาขอกลับก่อนแล้วกันนะ”

                “อ่ะครับ ๆ  กลับกันดี ๆ นะครับ”

                “อืม  ได้เรื่องยังไงก็บอกพี่ด้วยแล้วกัน”

                “ครับ  ถ้ากันมันลงมาแล้วเดี๊ยวผมโทรบอกครับ”

                “เฮ้ย! เดี๊ยวดิ  คุยไรกันไม่เห็นรู้เรื่องเลย  เอาให้กูรู้เรื่องด้วยสิว่ะไอ้เก่ง  เซน”

                “มึงไม่ต้องรู้หรอกไอ้โน่  มึงรีบไปปลุกน้องมึงโน่น  ชักช้ามากเดี๊ยวกูไม่ไปส่งเลย”

                “กูก็ไม่ได้ขอให้มึงไปส่งกูซักหน่อย  เดี๊ยวกูกับไอ้ไอซ์กลับแท็กซี่กันก็ได้”

                “ตามใจมึง  งั้นมึงก็เตรียมตัวกลับไปฟังพ่อมึงบ่นได้เลย  เสือกเอารถเค้าออกมาใช้ตอนเค้าไม่อยู่  แล้วยังไม่เอากลับไปให้เค้าอีก”

                “หา?  พ่อ  พ่อกลับมาแล้วเหรอ  มึงรู้ได้ไง  แล้วกลับมาเมื่อไร  ไป  กลับกันเลยไอ้เก่ง   ไอ้ไอซ์ตื่นโว้ย  พ่อมึงมา”  เออ...พี่โน่ครับ  กลัวเวอร์ไปไหมครับ

                “เฮ้ย!  จะโว้ยวายหาอะไรของมึง  เบา ๆ ดิมันดึกแล้ว”

                “ใช่ ๆ พี่โน่  เบา ๆ หน่อยเดี๊ยวข้างบ้านเค้าจะว่าพวกผมเอา”

                “โอ๊ย!  ไอ้เก่ง  น้องเซน  ยังไม่รู้อะไร  พ่อพี่นะน่ากลัวแค่ไหน  ฮึย!  ไอ้น้องเวรตื่นดิเว้ย  พ่อมึงมาแล้ว”  แต่ดูไปดูมาเวลาพี่รนมันก็ฮาดีเหมือนกันนะเนี่ย

                “โอ๊ย!  พี่โน่จะโวยวายอะไรนักหนาเนี่ย  ผมง่วง  ผมจะนอน”

                “มึงฟังพี่สุดหล่อของมึงดี ๆ นะไอ้ไอซ์  ว่าพ่อมึงกลับมาแล้ว”

                “หา!!!!  พ่อกลับมาแล้วเหรอพี่  ไป  งั้นกลับบ้านกันเลย”

                “เออ...พี่เก่งครับ  พ่อพี่โน่กับไอซ์มันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอครับ  ทำไมเค้าถึงต้องกลัวกันขนาดนั้นครับ”

                “ก็นะ  คนมันทำมีชนักติดหลัง  มันเลยต้องกลัวไง” งง?  ชนัก?  เกี่ยว?

                “เฮ้ย! ไอ้เก่งเร็ว ๆ ดิว่ะ  กูรีบ”

                “ใช่ ๆ พี่เก่งเร็ว ๆ  ผมรีบมากกกกกกกกก”

                “แห๊ม...ที่เมื่อกี้ทำเป็นไม่สนใจกันไม่ใช่เหรอ  รออีกหน่อยคงไม่เป็นไรมั้ง”

                “โอ๊ย!  ไอ้เก่ง  เรื่องกวนตีนนี่เอาไว้ที่หลังได้ไหม  กูขอร้อง”

                “เออ ๆ เห็นแก่มึงขอร้องหรอกนะ  พี่ไปก่อนนะเซน  ส่วนรถนะบอกให้กันขับไปให้พี่ที่มหาลัยวันจันทร์ก็ได้”

                “อ่ะ  ครับ  ขับรถดี ๆ นะครับ”

     

                เอ๋?  กันก็ขึ้นไปนานแล้วนะ  ทำไมยังไม่ลงมาเอากาแฟซักที หรือว่าจะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า  ขึ้นไปดูหน่อยแล้วกัน

     

    {RITZ : TALK }

    แก๊ก.....ฟึบ....

     

                “เซน”

                “กัน!  กันเป็นอะไร”

                “กันไม่เป็นอะไรหรอกเซน  นั่นกาแฟกันใช่ไหม  ขอบคุณนะ  งั้นเดี๊ยวกันกลับห้องก่อนนะ  ไปล่ะ”

                “กัน....กัน.....”

                “.....................................”

     

    ปัง!!!!!

     

                เหนื่อย!  เหนื่อยเหลือเกิน   เหนื่อยทั้งกายและใจ  เหนื่อยกับความคิดบ้า ๆ ของตัวเอง  ความคิดที่มันทำให้ตัวเองต้องเจ็บ  เจ็บกับคำพูดที่ตัวเองพูดออกไป  เจ็บจนแทบยืนไม่ไหว  ฟุบ....ตุบ!

                “มึงกะจะเอาให้ประตูห้องกูพังเลยรึไงฮะ  ไอ้เซน  ปิดดีดีก็ได้”

                “............................................”

                “..............................................”

    “มันเกิดอะไรขึ้นหะ  ไอ้ริท”

                “ไม่มีอะไรหรอก  ก็แค่ไม่เข้าใจกันนิดหน่อย”

                “กูว่ามันคงไม่นิดละมั้งไอ้ริท  กูไม่รู้หรอกนะว่ามันเกิดอะไรขึ้น  แต่สิ่งที่กูรู้อยู่อย่างหนึ่งก็คือ  มึงทำให้กันร้องไห้!

                “อืม  กูรู้ว่ากูก็ผิดอยู่เหมือนกัน  แต่มึงคิดดูนะเว้ยไอ้เซน  จะมาขอโทษกับกูทั้งทีแต่ใช้คำว่า  อุตสาห์มากับกู  เป็นมึงมึงจะคิดยังไง”

                “กูไม่ใช่มึง  กูคิดแทนมึงไม่ได้หรอก  แต่ถ้าเป็นกูกูจะไม่ทำให้เค้าร้องไห้แค่นั้นแหละที่กูคิด”

                “........................................” นั่นสิเนอะ  คิดแค่นั้นมันก็ควรจะพอแล้วนิ  ถ้าเราคิดเพียงแค่นั้นเรื่องมันก็จบไปแล้วนิ

                “ไอ้ริท  กูรู้นะว่ามึงคิดยังไงอยู่  กูแค่จะเตือนมึงเฉย ๆ เรื่องที่มึงอาจจะลืมไปแล้ว  เรื่องที่เรารู้กันอยู่แค่ 3 คน  วันที่กันทำให้เราสองคนได้มีชีวิตที่เคยเกือบจะเสียไปคืนมา  มึงยังจำมันอยู่ได้ไหมว่าวันนั้นเราสัญญาอะไรกันไว้”

                “.................................................” สัญญา  เรื่องนั้น  ชีวิตที่ได้กลับคืน  ทำไม?  ทำไมเราถึงลืมไปได้  ทำไมเราถึงกล้าทำร้ายคนคนนั้นที่ช่วยให้เราได้สิ่งที่เกือบจะเสียไปเพราะความงี่เง่าของตัวเอง  ทำไม?


    ..............................................................................................................................................................................................................
    ปล.อ่านแล้วเม้นด้วยนะจ๊ะ  ต่อไปนี้เม้นเร็วอัพเร็วจ้า  เพราะไรเตอร์ว่าง  ปิดเทอมไม่ค่อยมีไรทำสักเท่าไร

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×