คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ถึงจะดูเหมือนเย็นชา แต่ที่จริงก็เป็นห่วงนะ
อันดับแรกมาประกาศเรื่อง SF ที่จะมีโอกาสได้ลงก่อนเนอะ
1.คู่ของ Gun-Rit
2.คู่ของ Tono-Gun และ Keng-Gun
ครบแล้วนะจ๊ะ 3 คู่ ถ้าไรเตอร์อัพแล้วจะประกาศให้นะจ๊ะ แต่คงจะต้องเปิดเป็นอีกเรื่องนะจ๊ะ ไม่งั้นฟิคหลักเรื่องนี้ของเราจะกลายเป็น
เรื่องที่เต็มไปด้วย SF
คุณหนูเต้าหู้ : อ่ะจ๊ะ ไม่ต้องแก้ก้ได้นะ อิไรเตอร์เข้าใจจ๊ะ เพราะไรเตอร์ก็พิมพ์ผิดบ่อย ๆ // พี่โน่ไม่ได้จ้องจะลวนลามพี่กันนะ แค่คิดจะฉวยโอกาสเฉย ๆ อย่าเข้าใจผิดพี่โน่ของเรานะจ๊ะ
PuPPy_LoVe : โฮ้....ปั๊บแรงอ่ะ แต่โดนมากคำนี้ "สม"
nannakuk : นั่นสิเนอะ มีแต่คนเข้าใจพี่กันผิด ทำไมกันน้า.....
SuJu_Only 13 : ใช่ ๆ เฮียโน่ใจร้อนเกินไป ไม่น่าเลย....
ม่านทราย : ไม่ว่าลามกหรอกจ๊ะ คนเรามันก็ต้องมีคิดกันบ้างแหละ ถ้าได้ไปฟังประโยคอย่างนี้ ไรเตอร์ก็คิดนะ
❤ GÜNNN' : แหะ แหะ มันก็ต้องมีกันบ้าง สร้างสีสันให้ฟิคนะจ๊ะ
jinmeaw : เนอะ ๆ แค่แคะหูกันเองไม่น่าจิ้นได้เลย
.......................................................................................................................................................................................................
{ GUN : TALK }
“นี่! พวกนายทำอะไรกันหะ” อ่ะ เสียงพี่โน่นี่นา... ดีใจจังแหะ ไม่ได้เรียนกีตาร์กับพี่แกมานานแล้วตั้งแต่มือเจ็บเนี่ย แอบเซ็งเหมือนกันนะเนี่ย
“เอ้า! พี่โน่มาแล้วเหรอ น้องกันกำลังรออยู่พอดีเลย” ผมเดินเข้าไปหาพี่เค้าแต่ทำไมดูหน้าพี่เค้าเครียด ๆ จังเลย เป็นอะไรรึเปล่า?
“พี่ถามว่าเมื่อกี้กันกับไอซ์ทำอะไรกัน!” ตะคอก พี่โน่ตะคอกใส่กันงั้นเหรอ
“ทำไมพี่ต้องตะคอกใส่น้องกันด้วยเล่า ถามกันดี ๆ ชัด ๆ”
“เฮ้ย! พี่โน่ ใจเย็น ๆ ดิพี่ อย่าไปตะโกนใส่ไอ้กันมันสิ มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้” ริทที่เดินมาจากไหนก็ไม่รู้เดินมาช่วยหามพี่โตโน่ มีอะไรคือ.....
“ใช่ ๆ พี่โน่ ใจเย็นก่อนเรื่องมันไม่ได้มีอะไรเลยใช่ไหมกัน” อย่างที่คิดหรือว่าจะคิดเหมือนเรื่องในตอนนั้น
อย่างนี้นี่เอง! พี่มันไม่เคยจะเชื่ออะไรในตัวกันเลยใช่ไหม? ใช่สิ! กันมันคงไม่ได้มีอะไรในสายตาพี่สักเท่าไรหรอก ฮึย! ไอ้น้ำตาบ้าแกจะรื้อขึ้นมาทำไม วันนี้มันรอบที่ 2 ของวันแล้วนะ แกไม่ใช่คนขี้แงไม่ใช่เหรอไอ้กัน อดทนไว้
ฮึย! ถึงจะอดทนยังไง มันก็มีอะไรบ้างอย่างที่มันบอกผมว่า น้อยใจ ทำไมเค้าถึงไม่เคยเชื่อใจเราเหมือนอย่างคนอื่นเลย เราคงจะไม่ขาวอย่างพี่เก่ง ไม่น่ารักอย่างริท ไม่มีความเป็นพ่อบ้านอย่างเซน เหอะ น่าขำสิ้นดี
“พี่คิดไงมันก็เป็นอย่างนั้นแหละ หลบด้วยกันจะขึ้นห้อง” พอคิดได้แค่นั้นผมก็นึกอยากประชดขึ้นมาซะเฉย ๆ ยังไงขึ้นห้องไปยังจะดีซะกว่า
“.........................................” แต่ดูเหมือนคนตรงน่าจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมพูด เค้ายังคงยืนนิ่ง พี่โน่กันขอร้องล่ะพี่ หลบกันเถอะกันจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวแล้วนะ
“ไม่หลบใช่ไหม” โถ่เอ๊ย! ไอ้น้ำตานี่ก็ทรยศผมจริง ๆ เลย ในเมื่อพี่เลือกที่จะไม่หลบเอง กันก็คงต้องขอโทษด้วย เพราะผมเองก็กลั้นต่อไปไม่ไหวแล้วเช่นกัน
พลัก...ตุบ!!!
ผมเดินชนพี่โตโน่เต็มแรงเพื่อเปิดทางให้กับตัวเองได้ไปยังจุดหมายที่ตัวเองต้องการนั่นก็คือ ห้องนอนของผม บางคนอาจจะถามก็ได้ว่าทำไมถึงต้องเป็นห้องนอนด้วย เพราะมันเป็นส่วนตัวและที่สำคัญที่นั่นมีคนที่พร้อมรับฟังผมทุกอย่าง เค-ทริกซ์ น้องกันเอาเรื่องบ้า ๆ มาให้อีกแล้วซินะ
{ TONO : TALK }
ไอ้โตโน่ทำไมแกมันแย่ขนาดนี้ว่ะ ไปตะโกนใส่เค้าทำไม แกรักเค้านะโว้ย!!!! เฮ้อ...เหนื่อเหมือนกันแฮะมานั่งโวยวายกับตัวเองเนี่ย ฮึย! ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา... คนมันหึงนี่ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่มีสิทธิ์เต็มตัว แต่ก็จะหึงใครจะทำไม
“นี่ พี่โตโน่คิดวิธีง้อไอ้คนข้างบนได้ยังเนี่ย”
“ยัง ก็มันยากนี่หว้า ปกติพี่ก็ไม่ได้เป็นคนง้อริทก็รู้”
“ก็จริงเนอะ ตอนคบกับริทส่วนใหญ่ริทก็เป็นคนง้อพี่ตลอดเลยนี่นา... พี่เคยง้อริทแค่ไม่กี่ครั้งเอง น้อยจนนับครั้งได้เลย”
“งั้นเหรอ ดูชั่วเหมือนกันนะเนี่ยเรา ว่าแต่พี่เคยง้อริทไปกี่ครั้งล่ะ คงจะไม่ต่ำกว่า 5 หรอกใช่ไหม?”
“พี่ประเมินตัวเองสูงมาอ่ะพี่โน่ พี่ง้อริทแค่ 3 ครั้งเอง....อย่ามามั่ว”
“3 ครั้งเองเหรอ น้อยจังเลยแหะ พลาดไปจากเป้าตั้ง 2 “
“เพิ่งรู้ตัวเองเหรอพี่ ว่าแต่คราวนี้พี่จะเอาอะไรไปง้อไอ้กันมัน มัวแต่มานั่งรำลึกความหลังอยู่นั่นแหละ”
“ไม่เคยได้ยินหรือไงริทว่า ‘อดีตเป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับอนาคต’ เพราะฉะนั้นพี่ก็เลยอยากจะฟังเรื่องอดีตไง เผื่อเอามาปรับใช้ง้อกันได้”
“เออ...เอาเถอะพี่ ยังไงก็ขอให้สำเร็จแล้วกัน เดี๊ยวริทไปช่วยเซนทำกับข้าวต่อดีกว่า”
“ทำเป็นเหรอฮะเรา”
“555+….ก็รู้ ๆ กันอยู่อย่าพูดเสียงดังไปซิพี่โน่”
“เออ ๆ ไปได้แล้ว”
“ครับผม” ริทเอามือตะเบะแบบตำรวจก่อนจะหันหลังเดินกลับไปในห้องครัว ว่าแต่เราจะง้อกันยังไงดีเนี่ย คิดไม่ออกโว้ย ไม่คิดแล้วเอาอย่างนี้แมร่งเลย
ก๊อก ๆ ๆ ๆ
คลิก แอ๊ด..............ปัง
หลังจากผมเปิดประตูห้องของกันเข้าไปแล้ว ผมก็ได้เห็นกับร่างที่คุ้นตานอนหันหลังให้อยู่ ผมตัดสินใจที่จะเดินไปหาเข้าไปหาที่ด้านหน้าแต่เมื่อไปพบก็ต้องตกใจ ทำไมกันน้า... ผมถึงทำให้คน ๆ นี้ คนที่ผมคิดว่ารักต้องมาหลับไปทั้งคราบน้ำตาแบบนี้
ผมนั่งลงที่เตียงอย่างแผ่วเบาเพราะกลัวเค้าจะตื่น แต่ก็ไม่วายทำให้เจ้าหมาเค-ทริกซ์ที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของกันลืมตาแป๋ว ๆ ของมันตื่นมามองผมอยู่ดี พูดถึงเจ้าเค-ทริกซ์แล้วผมก็นึกอิจฉามันเหมือนกันน้า ได้อยู่กับกันตลอดแถมกันก็รักมันมากด้วย
{ K-trigz : TALK }
เย้ ๆ พี่กันขึ้นมาแล้วสงสัยจะสอนไอซ์เสร็จแล้วมั้ง ในที่สุดพี่กันก็จะกลับมาเป็นของผมอีกครั้ง
“ฮือ...เค-ทริกซ์ ทำไม ทำไมอ่ะ น้องกันมันไม่ดีตรงไหนเหรอ”
“โฮง...โฮง”
เอ้า! เฮ้ย! พี่กันร้องไห้ทำไมอ่ะ ใครทำอะไรพี่ บอกมานะเดี๊ยวเค-ทริกซ์จะไปตามงับมันให้เอาให้หยอดน้ำข้าวต้มไปให้หลายวันเลยเป็นไง
“ทำไม ทำไม พี่โตโน่ต้องมาตะคอกใส่น้องกันด้วยก็ไม่รู้อ่ะเค-ทริกซ์ ทั้ง ๆ ที่น้องกัน...ฮึก...ยังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย”
โอ๊ย...พี่กันฮะหยุดร้องก่อนสิฮะเรื่องมันไม่ค่อยจะประติดประต่อกันเท่าไร แถมเสียงพี่มันก้ยังอู้อี๋อูอี๋อีก ผมฟังไม่ค่อยจะรู้เรื่อง เดี๊ยวผมไปกัดผิดตัว เอ๊ย! คน แล้วผมจะซวยเอา ถึงผมจะเป็นหมาแต่ผมก็มีจรรยาบรรณนะฮะจะบอกให้
“ฮึก...ฮือ...นอกจากนั้นอ่ะ...ฮึก....พี่โน่เค้ายังทำเหมือนจะไม่เชื่อใจน้องกันอีกด้วย...ฮึก...ทำไมอ่ะเค-ทริกซ์น้องกันมันไม่น่าเชื่อใจขนาดนั้นเลยเหรอ”
“โฮ่ง...โฮ่ง..(ไม่ใช่นะครับ!)”
เปล่านะครับ พี่กันนะไม่ใช่คนอย่างนั้นแน่นอนเค-ทริกซ์มั่นใจ พี่กันของเค-ทริกซ์น่ะ ดีที่สุดเลย อย่าร้องเลยนะฮะ
“ฮืม! ในเมื่อเค้าไม่เชื่อเรา เราก็อย่าไปสนเค้าเลยแล้วกันเนอะเค-ทริกซ์ พี่จะเลิกร้องแล้ว พี่จะไม่คิดถึงมันแล้วเรื่องพันธ์เนี่ย”
“โฮ่ง! (ดีครับ)”
“ขอโทษนะเค-ทริกซ์ที่พี่มันมีแต่เรื่องอย่างนี้มาบ่นให้เราฟังบ่อย ๆ ไม่รู้เราจะเบื่อพี่หรือเปล่า แต่พี่รักเรามากเลยนะเจ้าเค-ทริกซ์”
ไม่เบื่อหรอกฮะพี่กัน แค่คำว่ารักที่พี่ให้กับผมมันก็เกินพอแล้ว ผมไม่ขออะไรไปมากว่านี้หรอก ผมจะอยู่กับพี่ตลอดไปเลย ตราบใดที่พี่ยังคงมีคำว่ารักให้ผม ซึ้งเนอะ หมาบ้าอะไรไม่รู้พูดซะ....
พี่กันล้มตัวนอนลงบนเตียงโดยที่ไม่ลืมคว้าผมเอาไปไว้ในอ้อมกอด พี่คงจะเหนื่อยสินะพี่กัน ใจของพี่น่ะ อย่าเอาไรมาคิดมาใส่ใจกลับมันมากเลย พี่นะชอบคิดอะไรมากอยู่เรื่อย เดี๊ยวเถอะ เดี๊ยวจะเป็นโรคขี้นอยด์เหมือนพี่ริทผมไม่รู้ด้วยนะ
ปากกับใจพี่นี่มันไม่ค่อยจะตรงกันเท่าไรเลยนะ ปากบอกจะไม่ร้องแล้วแต่พอหลับตานอนได้ไม่เท่าไรก็ร้องอยู่ดี พี่ต้องมาหลับไปพร้อมกับคราบน้ำตาผมยอมไม่ได้หรอก คอยดูเถอะพี่โตโน่จะเอาให้เข้าโรงพยาบาลเลย ฮึย! โมโห นอน!
ฮ้าว....ใครมันมาทำให้เตียงมันยุบว่ะเนี่ย เห็นไหมหมาตื่นหมดเลยกำลังสบายอยู่แท้ ๆ อ้า...พี่โตโน่ มาแล้วเหรอ แหม๊...จะได้แก้แค้นไวกว่าที่คิดนะเนี่ย เตรียมตัวได้เลยพี่โตโน่
{ RIT : TALK }
เมื่อกี้เหมือนเห็นพี่โตโน่ขึ้นไปข้างบนสงสัยจะไปง้อกัน ยังไงก็ตามไปดูหน่อยดีกว่า อยากจะรู้เหมือนกันว่าพี่โตโน่จะใช้วิธีอะไรง้อกัน เฮ้ยจะปิดประตูแล้วเอาไงดี เอาไงดี งั้นอย่างนี้แล้วกัน แครอทสไลด์เดอร์
ฟิวส์...ปึก...ปึบ
โอ้...ทันพอดี ฝีมือเรานี่มันก็แม่นใช้ได้เหมือนกันนะเนี่ย ไหน ๆ ขอดูหน่อยแล้วกันว่าเสือไว้ลายอย่างพี่โตโน่จะง้อยังไง เอ๋? กันหลับอยู่เหรอเนี่ย หลับงี้พี่โน่จะง้อไงอ่ะ นั่น...นั่น เริ่มนั่งลงข้าง ๆ แล้ว นั่งซะนิ่มนวลขนาดนั่นกันคงจะตื่นให้พี่หรอก
เฮ้ย! พี่จะนั่งนิ่งเอาโล่เหรอครับคุณพี่โน่ มันจะ 5 นาทีแล้วนะครับที่พี่นั่งนิ่งมาอย่างนี้ ผมที่เป็นคนแอบดูมันเหมื่อยนะครับ เห็นใจกันบ้างสิ ยืนจนขาแข็งแล้ว ขะ...ขยับ...ขยับแล้ว
พี่โน่ค่อย ๆ เอื้อมมือข้างหนึ่งของตัวเองออกไปหากัน อีกนิด อีกนิดพี่ จะถึงกันแล้ว จะถึงแล้ว ถ...ถึง...
“โฮ่ง! งับ”
เฮ้ย! ไอ้เค-ทริกซ์แกมาจากไหน แล้วนั่นเลือดออก แกกัดพี่โตโน่ทำไมเหอะ โอ๊ย...อนาคตหมออย่างริททนไม่ได้ที่จะยืนเฉย ๆ แล้ว
{GUN : TALK }
ฮืม...เค-ทริกซ์เห่าอะไรนะ น้องกันจะนอน ไหน ๆ ก็ตื่นแล้วก็ขอดูไอ้สิ่งที่ทำให้เจ้าเค-ทริกซ์เห่าหน่อยแล้วกัน ถ้าเห่าอะไรที่ไม่ได้ความล่ะก็จะฟัดให้ตายเลยคืนนี้
พี่โตโน่! พี่เข้ามาทำไม แล้วนั่นอะไร เลือดเหรอ หา...เลือด พี่ไปทำอะไรมาทำไมเลือดออกขนาดนั่น เอาไงดี เอาไงดี
“พี่โตโน่ ไหนเอาแผลมาดูซิ” ริท เสียงริทนี่ พี่คงไม่เป็นไรแล้วแหละ ริทอยู่ทั้งคนนี่เนอะ
“พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม”
“อืม พี่ไม่เป็นไร”
“ไป ไปหาหมอกัน โดนเจ้าเค-ทริกซ์กัดอย่างนี้ต้องฉีดไปฉีดยากันไว้ก่อน”
“ริทพูดงี้หมายความว่าไง”
“ก็หมายความว่า พี่โตโน่จะขึ้นมาง้อกันเสร้จแล้วตอนเอื้อมมือจะมาปลุก เจ้าเค-ทริกซ์มันก็มาจากไหนก็ไม่รู้ แล้วก็งับเข้าที่มือพี่โน่อย่างนี้”
“ริท เค-ทริกซ์มันอาจไม่ผิดก็ได้ มันนอนอยู่ข้างกันต้องนานแล้ว พี่อาจจะไปโดนอะไรมันก็ได้”
“นั่นสิริท อย่าพูดว่าเค-ทริกซ์มันผิดไปซะหมด”
“กัน! ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะ”
“ไม่เป็นไรริท ไม่เป็นไร”
“ไม่เป็นไรได้ไงพี่โน่ กันเองต่างหากที่หลับไม่รู้อะไร”
“ริท กันว่าริทเอาพี่โตโน่ไปหาหมอก่อนเถอะ มันน่าจะดีกว่ากันมานั่งทะเลาะกับริทอย่างนี้นะ”
“กัน.....ทำไม....”
“ฝากด้วยนะริท เดี๋ยวไปอาบน้ำให้เจ้าเค-ทริกซ์ก่อน ไปกันเค-ทริกซ์ เออ! แล้วถ้าเจอพี่เก่งก็เอาพี่เก่งกลับมาด้วยนะ พี่เค้าจะมากินข้าวด้วย”
“ฮึม! ไปกันพี่โน่ เดี๊ยวริทพาไปเองในเมื่อคนบางคนมันไม่สนใจ
ปัง!!!!!!!!!!!!
ใครว่ากันไม่สนใจล่ะริท แต่ในเมื่อมีคนที่น่าจะทำได้ดีกว่ากันอยู่แล้ว กันจะต้องไปทำไมล่ะ ในเมื่อไปก็ช่วยอะไรไม่ได้
“เค-ทริกซ์ น้องกันไม่โกรธเค-ทริกซ์หรอกนะ ในเมื่อน้องกันรู้นี่ว่าเค-ทริกซ์คงอยากทำเพื่อน้องกันใช่ไหมล่ะ แต่ที่หลังอย่าทำอย่างนี้อีกนะ น้องกันไม่อยากให้ใครมองเค-ทริกซ์ ไม่ดี เข้าใจนะ”
“โฮ่ง...โฮ่ง (พี่กัน...)”
“ไป ไปอาบน้ำใหม่กันเถอะ ดูสิเลือดเต็มปากเลย เหมือนแด็กคูล่าเลย”
.......................................................................................................................................................................................................
ปล.เป็นไงจ๊ะถูกใจกันบ้างไหมสำหรับอันดับ SF
ปล2.ช่วงนี้ไรเตอร์อาจจะไม่ค่อยได้อัพนะจ๊ะ เผอิญว่าใกล้สอบปลายภาคแล้วต้องเคียร์งานส่งให้เสร็จก่อนสอบ
ปล.สุดท้าย อ่านกันแล้วอย่าลืมเม้นเป้นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยน้า... ไรเตอร์ไม่รู้ว่าตัวเองแต่งสนุกรึเปล่ายังไงบอกด้วยนะ
ความคิดเห็น