คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : G & R_ถ้าฉันไม่บ้าเราคงไม่ได้เจอกัน ตอน ตัวแทนคณะ
ถ้างั้นเราอย่ามาเสียเวลากันดีกว่าเนอะ ไปอ่านกันเลยจ้า...
...................................................................................................................................................................................................
ตอนที่ 1
เฮ้อ....ไอ้ชีวิตน้องใหม่ในมหาลัยนี่มันช่างเหนื่อยจริง ๆ เลย รับน้องมันเป็นอาทิตย์ ๆ เลย แล้วไหนจะต้องมานั่งบ้า ๆ ซ้อมเชียร์ นั่งฟังพี่วากวากใส่อีก จะโดดแมร่งก็โดดไม่ได้ดันทะลึงรู้จักกับไอ้พี่วากบ้า ๆ นั้นอีก เนี่ยอะน่ะไอ้สิ่งที่พี่แกบอกเอาไว้ว่าชีวิตน้องใหม่ในมหาลัยมันยิ้มรับรอพวกเราอยู่ โกหกทั้งเพเลย
“เอ้า! น้อง ๆ ฟังทางนี้กันก่อน น้อง ๆ คงรู้ใช่ไหมว่าการแข่งขันกีฬาภายในมหาลัยของเรานั้นจะให้จับกลุ่มคณะสีกันตามโซนสวนคณะ ซึ่งโซนโต๊ะเหลี่ยมของเราก็ประกอบกันไปด้วยคณะแพทย์ วิศวะ นิเทศ และสุดท้ายก็คณะเศรษฐศาสตร์อันยิ่งใหญ่ของพวกเรา” หลงคณะตัวเองกันจริง ๆ คุณพี่วาก
“เฮ้ย! ไอ้ต้นอย่าพล่ามมากเข้าเรื่องซะทีเถอะมึง เดี๊ยวแมร่งเล่นสนุกด้วยได้ไม่นาน ฮึ ฮึ”
“เออ จริงว่ะ ขอบใจโว้ยไอ้ฟลุ๊คที่เตือน”
“ไม่เป็นไร เพราะว่าเรื่องราวปีนี้มันน่าสนุกนี่ว้า...”
“........................” พวกพี่นี่มันน่ากลัวจนผมไม่อยากจะยุ่งกับความคิดพิเรน ๆ ของพวกพี่จริง ๆ เลย
“เอ้า! น้องเงียบ! จะคุยกันไปทำไม? พวกพี่เล่น ๆ เป็นไม่ได้เลย”
“..............................”
“เรื่องที่พี่จะมาพูดวันนี้คือ การสานสัมพันธ์ระหว่างคณะทุกคณะในโซนโต๊ะเหลี่ยมที่จะต้องร่วมกันฝ่าฟันการแข่งขันกีฬาภายในมหาลัยด้วยกัน โดยเกมการสายสัมพันธ์ในปีนี้ คือ เกมบอกรักให้ซึ้งเชื่อมสัมพันธ์คณะ โดยคณะของเราจะต้องส่งตัวแทนคณะหนึ่งคนไปบอกรักกับคณะที่อยู่ตรงข้ามเราก็คือ แพทยศาสตร์”
“เออ...พี่ต้นครับ แล้วฝ่ายโน่นเค้าส่งผู้หญิงหรือว่าผู้ชายมาละครับ”
“เป็นคำถามที่ดีมากเลยครับน้องเสือ แต่ว่าคำถามนี้พี่ก็ตอบไม่ได้เหมือนกันนะครับ”
“ทำไมล่ะค่ะพี่ ก็พวกพี่เป็นคนคิดเกมกันนี่ค่ะ”
“ก็เพราะพี่เป็นคนคิดไงครับน้องแป้ง มันเลยไม่รู้ไงว่าอีกฝ่ายเป็นใครใช่ไหม? ไอ้ฟลุ๊ค”
“ใช่ เพราะมันแล้วแต่บุญแต่กรรมของแต่ละคนว่าทำบุญมายังไง”
“พี่ว่าเราอย่ามาเสียเวลากันเลยดีกว่า มาเลือกกันเลยหรือว่าจะมีใครอาสาไหม?”
“..............................” เงียบ...มันก็แน่อยู่แล้วใครมันจะไปอาสากับเกมที่มาจากความคิดบ้า ๆ ของพวกพี่กันเล่า
“เอ๋? ผิดคาดเหมือนกันแหะ ไม่มีใครอยากเล่นเลยว่ะไอ้ต้น” ไม่มีใครอยากจะเล่นอ่ะมันถูกแล้ว
“นั่นสิเนอะ งั้นเราเลือกกันเองเลยแล้วกันเนอะไอ้ฟลุ๊ค”
“เอาใครดีว้า...” ใครโดนเลือกคงจะซวยบรมเลย
“น้องกันแล้วกันเนอะ”
“...........................” ฮึ คนชื่อกันแมร่งโครตซวยเลย
“เฮ้ย กัน กัน รุ่นพี่เค้าเลือกมึงอ่ะ”
“ไม่ใช่สักหน่อย รุ่นพี่เค้าเลือกไอ้คนที่ชื่อกันต่างหากเล่าพีท”
“แล้วนายไม่ได้ชื่อกันรึไงเล่า”
“ก็ชื่อ.... เฮ้ย! ชิพหายแล้ว เล่นพิเรนเชี่ยอะไรของพี่เค้าว่ะเนี่ย”
“แมร่งกว่าจะรู้ตัวได้นะมึง ไม่รอให้เค้ามาลากไปก่อนเลยล่ะ”
“อย่าเพิ่งบ่นดิว่ะ ช่วยกูคิดก่อนดิจะเอาไงดี”
“นี่! น้องกันครับ ออกมาซักทีสิครับ พวกพี่เรียกนานแล้วนะครับ หรือจะต้องให้ไปอันเชิญออกมาครับ” โอ๊ย! พวกพี่นี่มันโรคจิตจริงเลย ดูยิ้มเข้า อย่าให้ผมได้เอาคืนบ้างแล้วกันนะ
“โชคดีนะมึงไอ้กัน กูเป็นกำลังใจให้เว้ย”
“ไม่ต้องเลยมึง เดี๊ยวกูกลับมามึงจะโดนด้วยไม่ใช่น้อยไอ้เพื่อนเลว”
“เอ้า! กูเกี่ยวเชี่ยไรด้วยเนี่ย”
“ไม่รู้เว้ย กูหงุดหงิด”
“ไอ้บ้าเอ๊ย....”
“นี่! น้องกันจะคุยกับเพื่อนอีกนานไหมครับเนี่ย จะออกมาได้รึยัง!”
“ครับ ครับ ออกแล้วครับ” ฮึม ทำมาแอ๊คท่าโหด วากเอาวากเอา ท่าไม่เห็นว่าตอนนี้มีคนอื่นอยู่ด้วยเนี่ยจะไม่ยอมให้มาวากวากใส่อย่างนี้หรอก
เฮ้อ...ชีวิตใหม่ในมหาลัยนี่มันก็เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย แต่ก็สนุกดีได้ทำกิจกรรมร่วมกับเพื่อน ๆ ตั้งหลายอย่าง พี่วากคณะเราก็ไม่โหดเท่าไร ก็มันคณะแพทย์นี่เนอะ จะให้มาวากวากใส่รุ่นน้องเหมือนพวกเด็กวิศวะที่อยู่คณะข้าง ๆ ได้ไง แต่นิเทศที่อยู่อีกข้างก็ดูไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย ว่าแต่ไอ้คณะที่อยู่ตรงข้ามนี่มันจะเป็นยังไงว้า ยังไม่เคยไปเลยไอ้คณะเศรษฐสาสตร์เนี่ย
“เฮ้ย! ไอ้ริท จะไปไหน? วันนี้รุ่นพี่เค้าเรียกนัดนะเว้ย”
“เอ้าเหรอ ลืมไปเลย ขอบใจที่เตือนนะเว้ยไอ้ตี๋”
“มึงเนี่ยน้า... กูละสงสัยเหลือเกินว่ามึงสอบติดหมอมาได้ยัง”
“เพราะกูเก่งไง ไป ๆ เดี๊ยวจะไปสาย”
“เฮ้อ....มึงเนี่ยน้า....นึกจะทำอะไรก็ทำ กูล่ะตามอารมณ์มึงไม่ทันจริง ๆ เลย”
“เอาน่า เอาน่า อย่าคิดมากตามมาเร็ว ๆ ”
“เออ ๆ ไปแล้ว”
__________________________________________________________________________________
“เอ้า! น้อง ๆ ค่ะ ฟังกันก่อนนะ ที่พี่เรียกมาวันนี้ก็ด้วยเรื่องกิจกรรมสานสัมพันธ์เด็กโต๊ะเหลี่ยมที่ก่อนหน้านี้พี่เคยพูดไปแล้วว่ามันคืออะไร แล้ววันนี้ก็จะเป็นวันเริ่มดำเนินกิจกรรมแล้ว ซึ่งทางคณะของเราจะต้องส่งตัวแทนคณะของเราไป มีใครจะอาสาไปไหมค่ะ”
“ผมครับ เดี๊ยวผมไปเองครับ”
“เฮ้ย! ไอ้ริทมึงลืมไปแล้วเหรอว่าเราไม่รู้ว่าฝ่านโน่นจะส่งหญิงหรือชายมา”
“แล้วไงล่ะ ก็แค่ไปบอกรักเฉย ๆ ไม่เห็นเป็นไรเลย แถมได้เพื่อนใหม่ด้วย”
“แต่......”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ขำ ๆ เอง”
“เออ ๆ กูละเชื่อมึงเลยกับไอ้ความบ้าที่ไม่เหมือนใครเนี่ย”
“ก็นะ คนเรามันต้องใช้ชีวิตให้เต็มที่ก่อนที่จะไม่มีชีวิตให้ใช้”
“คมไปไหมมึง ออกไปได้แล้วพี่เค้ารออยู่”
“ครับผม!”
“เอ้า! สรุปนะจ๊ะ คณะเราส่งน้องริทไปเป็นตัวแทนคณะ ซึงจะมีผู้ที่ตามไปดูอีกคนหนึ่งด้วยว่าไปบอกรักกันจริงรึเปล่า นั่นก็คือพี่รหัสของน้องริทนั่นเอง ว่าแต่พี่รหัสน้องริทคือใครค่ะ”
“พี่เก่งครับ”
“เก่งนายไปกับน้องนะ”
“อืม รู้แล้ว ไอ้น้องตัวป่วนเอย....”
“โอ๊ย! พี่เก่ง อย่าเล่นหัวโผ้ม”
“ก็แกมันป่วนจริง ๆ นี่หว่า”
“ผมไม่ได้ป่วนซะหน่อย ก็แค่เห็นว่ามันน่าสนุกก็เท่านั้นเอง”
“ได้สนุกแน่ เพราะมันคือเรียลลิตี้”
...................................................................................................................................................................................................
ปล.อ่านแล้วเมนต์ด้วยนะจ๊ะ เป้นกำลังใจให้ไรเตอร์ หวังว่าคงจะสนุกกันนะจ๊ะ
ความคิดเห็น