คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ก็แค่.............เท่านั้นเอง
nannakuk : อัพได้เร็วสุดก็เท่านี้แหละจ้า ตามสภาพงานที่มีในแต่ละวัน ยังไงก็จะหมั่นอัพให้บ่อย ๆ นะจ๊ะ
**nest** : ก็คงงั้นแหละจ้า แต่อย่าลืมนะจีว่าไอซ์ยังไม่เลิกกับแฟนนะ
คุณหนูเต้าหู้ : เรามาตีกันเถอะ ไรเตอร์อยากโบกธงเชียร์ "วาโย" อ่ะ แต่โบกไม่ได้เดี๊ยวรีดเดอร์หาว่าลำเอียง วาโยสู้ ๆ นะจ๊ะ
ม่านทราย : แค่นั้นยังไม่พอหรอก ไรเตอร์จะทำให้เพ้อ เพ้อ เพ้อ...ทุกคู่ไปเลย
PuPPy_LoVe : ไม่ต้องรีบไป ยังมีเวลาให้ไอซ์ได้ทำคะแนนอีกเยอะ เพียงแต่ตอนนี้งูเห่าของเรายังไม่แผลงฤทธิ์เท่านั้นเอง
LittlêMemorÿ™ : พี่เก่งฝากมาบอกว่าแค่ปลอบเฉย ๆ ถ้าไม่งั้นละก็........
LooLe : ที่บอกว่าน่ารักอ่ะ ไรเตอร์ใช่ไหม ขอบคุณที่ตามอ่านนะจ๊ะ (อย่าว่าคนบ้า อย่าถือไรเตอร์นะจ๊ะ)
rukgunsudrit : สองคนนั้นไม่ได้หายไปไหนหรอกจ้า เพียงแต่เว้นช่วงให้คนอื่นมีโอกาสได้ทำคะแนนบ้างเท่านั้นเอง
SuJu_Only 13 : มีแต่คนถามหาริทกับเฮียโน่จัง น้อยใจแทนเมะที่เหลือดีกว่า ฮึม งอนแล้วนะ
❤ GÜNNN' : สรุปว่าดีใจหรือว่าเสีใจกันแน่หว้า....
..........................................................................................................................................................................................................
{ TONO : TALK }
ดีครับทุกคน กลับมาพบกลับโตโน่คนโก้อีกครั้งหลังจากที่ผมถูกไรเตอร์บ้า ๆ บางคนดองเอาไว้นานโขแล้ว (ตัดบท : ไรเตอร์) เค้าขอโทษ อย่าตัดเค้าเลย ถ้าตัดอีกเค้าจะไม่มีอะไรเหลือแล้ว (อย่าพล่าม : ไรเตอร์) โอเคครับ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า
วันนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งเป็นวันที่ผมจะได้ล่วงเกิน เอ๊ย! สอนกีตาร์กันอีกเป็นครั้งที่สองหลังจากที่ประสบอุบัติเหตุข้อมือร้าว(มั้ง) เมื่อครั้งเสี่ยงตายช่วยเหลือเจ้าเค-ทริกซ์ แต่เมื่อผมเดินทางกลับมาถึงบ้านตัวเองก็ไม่พบสิ่งมีชีวิตตนใดอีกเลยนอกจากแม่
“แม่ ไอ้ไอซ์ไปไหนอ่ะ” ผมถามสิ่งมีชีวิตสิ่งเดียวที่อยู่ในบ้าน ทำกับข้าวอยู่ในครัว
“เรียกน้องว่าอะไรนะ โต่โน่!”
“เออ...น้องไอซ์ไปไหนฮะแม่”
“ก็แค่เนี๊ย! ไปถอดเฝือกจ้า เมื่อเช้าเก่งเพื่อนลูกมารับไป” ฮะ ไอ้เก่งเนี่ยนะ มหัศจรรย์มากวันนี้น้ำต้องท่วมโลกแน่เลย ปกติเห็นเจอหน้ากันเป็นต้องทะเลาะกันอย่างกับผัวเมียกันแหนะ
“อืม แล้วกันอ่ะแม่ยังไม่มาสอนเจ้า...เออ..น้องไอซ์อีกเหรอ”
“เห็นเก่งบอกว่าไปถอดเฝือกด้วยกันนะ เดี๊ยวคงมาพร้อมน้องเรานั่นแหละ”
“อ๋อ...ฮะ ขอบ.....”
~~~ มันไม่ใช่รักในนิยาย คอยเตือนตัวเองเอาไว้ให้รับความจริง ~~~
“มีอะไร” ผมกรอกเสียงไปตามสายโดยที่ไม่ลืมดูชื่อก่อนเพื่อจะได้ใช้คำทักทายให้เหมาะสมกับแต่ละคน
‘บ้านพี่เค้าสั่งสอนให้รับโทรศัพท์อย่างนี้เหรอ เฮอะ’ ผมเดินเหลี่ยงออกมาจากครัวก่อนเพื่อให้ใช้สรรพนามในการคุยได้ข้องปากมากขึ้น
“ ก็บ้านเดี๊ยวกับมึงแหละไอ้ไอซ์ อย่ามากวนตีนหน่อยเลย แล้วเมื่อไหร่มึงจะกลับมาบ้าน”
‘พี่อยู่บ้านเหรอ งั้นดีเลยฝากบอกแม่ด้วยว่าผมอยู่เรียนร้องเพลงที่บ้านพี่กันเดี๊ยวตอนเย็นผมกลับ’ แง๊...อย่างนี้ผมก็อดลวนลามกันนะสิ ไม่เอาอ่ะ เค้าจะลวนลาม เค้าจะลวนลาม
“แล้วแกจะกลับยังไง”
‘ก็เฮียไง เพราะไงเฮียก็ต้องมาสอนกีตาร์พี่กันอยู่แล้ว พี่กันเค้าว่างั้นน่ะ’ จริงอ่ะ กันพูดงั้นจริงอ่ะ จะได้ไปลวนลามกันต่อแล้ว เย้ ๆ จุดพลุฉลองสามวันสามคืนเลยล่ะกัน
“เออ ๆ บอกแม่ก่อนแล้วเดี๊ยวจะไป แค่นี้นะ ตรู๊ด....ตรู๊ด...” รอก่อนนะกัน เดี๊ยวพี่จะไปลวนลามตามต้องการแล้วนะ (น้องกันอยากเรียนกีตาร์ เฮียอย่ามามั่ว :กัน)
{ RIT : TALK }
วันนี้เป็นวันเสาร์ที่ผมโครตว่างเลยฮะ ไม่มีอะไรจะทำเลย ทีวีก็ดูจนเบื่อแล้วมีแต่ The star 6 อะไรก็ไม่รู้ ไม่เห็นจะหล่อกันสักคน สู้กลุ่มพวกผม 6 คนไม่ได้หล่อกว่าเยอะ โดยเฉพาะนายริทอะไรนั่น ชื่อเหมือนกันกับผมซะเปล่าไม่ได้ความหล่อ น่ารักของผมไปสักครึ่งเลย นั่นเป็นเหตุผลที่ผมใช้ชวนเซนออกมาเที่ยวห้างข้างนอกด้วยกัน
ขากลับเราสองคนก็ไม่ได้กลับกันไปตัวเปล่า หอบหิ้วเอาของมาเต็มสองไม้สองมือ ไม่ว่าจะเป็นของกิน หรือของใช้จิปาถะ แถมยังโชคดีอีกที่มาเจอพี่โน่ที่หน้าหมู่บ้านทำให้ไม่ต้องเดินเข้าบ้านของกัน ถามว่าทำไมพวกผมถึงไม่นั่งแท็กซี่มาบอกตามตรงว่าพวกผมลืม ก็ปกติมีกันเป็นราชรถให้ตลอด
“มา มาเฮียช่วยถือ ริทไปเปิดประตูไป” ผมส่งของไปให้เฮียโน่ก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านให้เฮีย และเซน
“อืม ว่าแต่เฮียมาทำไมล่ะเนี่ย”
“ก็กันพาไอซ์มาเรียนที่นี่ เฮียก็เลยต้องตามมาสอนบวกรับไอ้ไอซ์กลับนะสิ”
“สอนเฮีย สอนอะไรให้กัน”
“คงไม่ใช่เรื่องไม่ดีให้กันใช่ไหมครับ พี่โน่”
“โอ้โฮ...คุณน้องเซนครับพูดอย่างงี้ เห็นไอ้พี่คนนี้เป็นคนยังไงกันแน่ครับ”
“ก็อ่ะนะ รู้ ๆ กันอยู่”
“ตอบอย่างนี้ต่อยกันเลยไหมครับ”
“อย่างนี้ก็ไม่แฟร์สิครับคุณพี่โน่ ในเมื่อคุณพี่เป็นนักมวยแล้วผมจะเอาอะไรไปสู้พี่ละครับ”
“นี่! ทั้งสองคนหยุดก่อนเลย จะเข้าไหมเนี่ยบ้านน่ะ เปิดให้ตั้งนานแล้วยืนเถียงกันอยู่ได้ งั้นเดี๊ยวคุณศุภริทขอเข้าไปก่อนนะขอรับ”
“หลงตัวเอง”
“แหม๊....ประสานเสียงกันอย่างไม่คิดเลยนะ ไปแล้ว งอน!!!”
{ ZEN : TALK }
ตึก พลัก ตุบ
“โอ๊ย! เชี่ยริทหยุดทำไมเนี่ย”
“นั่นดิริทหยุดทำไมไม่บอก ของตกหมดเลยดีนะที่ไม่มีอะไรเสียหาย”
“เออ ๆ พักเรื่องนั่นไว้ก่อนเถอะเซน เฮียด้วยฟังให้ดี ๆ สิว่ามันมีเสียงอะไร” เสียงเชี่ยอะไรเนี่ยกูไม่เห็นได้ยินเลย จะโกหกเพื่อหนีเอาตัวรอดหรือไง
“โอ๊ย! ไอซ์เบา ๆ หน่อยสิ มันเจ็บนะ” เฮ้ย! มันเสียงกันนี่นาทำอะไรกับไอซ์อยู่อ่ะ
“โถ่ อย่ามาสำออยหน่อยเลยพี่ ทำเหมือนไม่เคยไปได้” ฮะ เคย เคยอะไรกัน
“ก็ไอซ์นั่นแหละทำรุนแรงกับพี่ตลอดนั่นแหละ” มีรุนแรงอีก ทำอะไรกันอยู่เนี่ย
“ฮืม พี่อย่าทำหน้าอย่างนั่นสิครับเดี๊ยวผมทำอย่าโอนโยนให้นะครับ มา ๆ หันมาครับ จะได้ทำต่อให้เสร็จ ๆ”
“อย่าแหย่ลึกนะไอซ์พี่เจ็บ” แหย่ลึก แหย่อะไร แหย่ทำไม ทำอะไรกันอยู่โว้ยครับ
“ไม่สัญญาครับ พี่พลาดตั้งแต่ให้ผมทำแล้ว” พลาด?
“นายนี่มันงูเห่าชัด ๆ เลย”
“ถ้าพี่ให้ผมเป็นงูเห่า พี่ก็คงต้องเป็นอสรพิษที่ซ่อนพิษสงเอาไว้มากมายแหละนะ พี่กัน”
“ไม่เอาแล้ว ไม่พูดแล้ว ทำต่อเร็วนอนบนพื้นแข็ง ๆ อย่างนี้นาน ๆไม่ได้หรอกมันเมื่อย เดี๊ยวปวดหลัง” มีปวด? มีเมื่อย? บนพื้น?
“ก็ผมบอกพี่แล้วว่าให้ทำบนโซฟา พี่ก็ไม่ยอม”
“ก็มันแคบนี่นา จะนอนท่าไหนก็ไม่ถนัด” มันแคบ? ท่านอน?
“อ...โอ๊ย..อ...อูย...ย...แหย่ลึก...ป...แล้ว...มัน....” เสียงนี่คือะไร ชักจะทนฟังไม่ไหวแล้วนะครับ
“เอาเถอะนาพี่กัน เดี๊ยวอีกแป๊บก็จะเสร็จแล้ว ครั้งสุดท้ายแล้วนา...” ครั้งสุด = ทำเส็จมาแล้วหลายครั้งใช่ไหม?
“อ...อืม เร็ว ๆ หน่อยสิ มัน...”
“พี่นี่สุดยอดจริง ๆ เล๊ย นี่แค่นิด ๆ หน่อย ๆ นะเนี่ยยังร้องได้ขนาดนี้” สุดยอด?
“ก็มันเจ็บนี่นา...นายนี่มันไม่มีความนุ่มนวลในการทำเลย”
“แต่ก็ชอบใช่ไหมละครับพี่กัน” ชอบ?
“ก็นะ ไอซ์ทำแล้วมันโล่งดีนี่นา ทำเองทีไรไม่เห้นจะโล่งเหมือนไอซ์ทำเลย” ทำแล้วโล่งด้วย ทนไม่ไหวแล้วนะ
“เฮ้ย! อย่าไปเซน เดี๊ยวเหมือนพี่เมื่อตอนนั้น” เออ จริงด้วยเรื่องมันอาจจะเป้นเหมือนคราวที่ผมกับกันในตอนนั้นก็ได้
“พี่ทำเองแล้วมันถนัดหรือไงละ ผมทำให้มันก็ย่อมโล่งกว่าอยู่แล้วนี่”
“นี่! พวกนายทำอะไรกันหะ”
“เอ้า! พี่โน่มาแล้วเหรอ น้องกันกำลังรออยู่พอดีเลย” หา พี่โตโน่เดินไปตอนไหนเนี่ย เมื่อกี้ยังห้ามผมอยู่แท้ ๆ
“พี่ถามว่าเมื่อกี้กันกับไอซ์ทำอะไรกัน!”
“ทำไมพี่ต้องตะคอกใส่น้องกันด้วยเล่า ถามกันดี ๆ ชัด ๆ”
“เฮ้ย! พี่โน่ ใจเย็น ๆ ดิพี่ อย่าไปตะโกนใส่ไอ้กันมันสิ มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้”
“ใช่ ๆ พี่โน่ ใจเย็นก่อนเรื่องมันไม่ได้มีอะไรเลยใช่ไหมกัน” ผมเข้ามาช่วยห้ามอารมณ์พี่โตโน่ที่พุ่งสูงปรี๊ดด้วยอีกคน
“พี่คิดไงมันก็เป็นอย่างนั้นแหละ หลบด้วยกันจะขึ้นห้อง”
“.........................................” พี่โตโน่ยังคงยืนนิ่งไม่หลบทางให้กับกันที่ตอนนี้ไม่ว่าผมจะมองยังไงก็ดูรู้ว่าเขากำลังรู้สึกผิดหวังอยู่ แต่คนอื่นอาจจะไม่รู้เพราะเค้าไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาให้เห้นเลย นอกจากตาที่ปริ่มน้ำตา
“กันบอกให้หลบ!” กันเพิ่มเสียงตัวเองให้ดังขึ้นพร้อมน้ำตาที่เอ่อจนกลั้นเอาไว้ไม่ได้ที่ค่อย ๆ ไหลลงมา แต่ก็ถูกมือที่เรียวได้รูปของกันเองเช็ดออกไป
“..............................”
“ไม่หลบใช่ไหม”
พลัก...ตุบ!!!
กันเดินชนพี่โตโน่เต็มแรงเพื่อเปิดทางให้กับตัวเค้าเองได้ไปยังจุดหมายที่ตัวของเค้าต้องการนั่นก็คือ ห้องนอนของกันเอง
“กัน! กัน! อย่าเพิ่ง.... เฮ้อ...ให้มันได้งี้ดิพี่ พี่จะใจร้อนไปถึงไหนเนี่ยพี่โตโน่”
“................................”
“พี่นี่มันสุดยอดจริง ๆ เลย ห้ามผมแต่ตัวเองทำซะเอง แล้วพวกเราจะรู้ความจริงได้ยังไงละเนี่ย”
“ก็ยังมีอยู่อีกคนไม่ใช่เหรอเซน” ริทไม่พูดเปล่ายังเหล่ตาไปยังเป้าหมายถัดไปที่จะทำให้พวกผมได้รู้เรื่องราว
“จริงสินะ ยังมีอยู่อีกคน”
“ว่ามาสิไอซ์ เมื่อกี้นี้ทำอะไรกัน”
“กับพี่กันอ่ะนะ ก็ไม่มีอะไรมากก็พี่เค้าใช้ให้แคะหูให้เฉย ๆ พวกพี่ ๆ นั้นแหละเป็นอะไรกัน อยู่ดี ๆ ก็เข้ามาใส่เอา ใส่เอายังกับโกรธอะไรมา”
“จริงเรอะไอ้ไอซ์”
“ผมโกหกพี่แล้วผมจะได้โล่ไหมเนี่ย พี่โน่” นั่นไงพลาดแล้วพี่โตโน่
“โอ๊ย...กูไม่น่าใจร้อนเลย ทำไมกูไม่ถามกันดี ๆ ว่ะ”
“ใจเย็นน่ะพี่โน่ ริทว่าเดี๊ยวไปง้อมันเอาก็ได้ มันหายเร็วอยู่แล้วมั้ง”
“มึงเนี่ยจะให้กำลังใจทั้งทีไม่เห้นต้องมีมั้งเลย”
“นั่นสิ พี่ริทจะเอามั้งมาด้วยทำไม”
“เอาน่า เอาน่า ทุกปัญหาย่อมมีทางออกนะพี่”
“ขอบใจ”
วันนี้ริทแมร่งโครตคมเลยครับ มีปรัชญาปิดท้ายคำพูดด้วย แต่ยังไงคนที่น่าสงสารที่สุดก็คงจะเป็นพี่โตโน่แหละครับ ดูท่ากันคงจะไม่ยอมคืนดีง่าย ๆ ซะด้วย พี่โตโน่คงต้องเตรียมสุดยอดแผนเอาไว้ง้อเลยแหละครับ
...........................................................................................................................................................................................................
ปล.พิมพ์ในเวิดแล้วมันดูยาวแต่พอเอาลงแล้วดูน้อยแฮะ เฮ้อ...ช่างมันเถอะ (ปลง)
ปล2.เราจะเตือนท่านเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปิดโหวตการโหวตเลือกฟิคที่จะลง 3 ตอนเท่านั้นนะจ๊ะ
ปล.สุดท้าย รักรีดเดอร์ทุกคนเหมือนเดิมนะจ๊ะ อ่านแล้วเม้นเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์
ความคิดเห็น