ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ALL GUNNY

    ลำดับตอนที่ #17 : สัญญา & อีกหนึ่งคนต้องสงสัย

    • อัปเดตล่าสุด 21 ส.ค. 53


    ดีจ้ารีดเดอร์ทุกคนไรเตอร์คิดถึงมากมายเลยอ่ะ  ตัวเองหายไปนาน  ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามและให้กำลังใจกันอยู่

    มาตอบเม้นกันดีกว่าเนอะขอตอบตอนที่เป็น  คืบแคลงใจ  นะจ๊ะ

    ซันค่ะ^_^ : .ให้ริทนอยด์บ่อย ๆ คนอื่นก็อดนะสิ  ยิ่งตอนนี้ต้องหาตอนให้หนูไอซ์กับพี่โต และพี่เก่งลงอยู่ด้วย

    Gaisher : พี่เซนของอิไรเตอร์ดโหดขนาดนั้นเชียว (ไรเตอร์  ไรเตอร์รักกันไม่ใช่เหรอทำไมมาบอกเซนของไรเตอร์ล่ะ : กัน)

    PuPPy_LoVe : ขอโทษจริง ๆ ที่ไม่ได้มาต่อให้ไว ๆ ด้วยเหตุผลนานาที่ไม่สามารถมาอัพได้ที่ได้บอกไปแล้ว  อีกเรื่องเข้าไปดูห้องที่ปั๊บเปิดเอาไว้แล้วมันสุดยอดมาก  ชอบรูป ไอซ์กัน สองคนนี้เค้าเป๊ะกันจริง

    ❤ GÜNNN' : ประกาศตัวมากเลยอ่ะว่าเชียร์คู่ไหนอยู่  เชียร์ กันริท ใช่ไหม  แต่อ่านจะต้องทำใจนิดหนึ่ง  เพราะเรื่องนี้พี่ริทของเราต้อง เมะ สักนิดหนึ่งเพื่อให้เข้าคอนเซ๊ป ออกัน

    คุณหนูเต้าหู้ : พี่กันไม่ได้อ่อยนะจ๊ะ  พี่กันเข้าแค่ปลอบให้หายคิดถึงบ้านเฉย ๆ ส่วนเรื่องที่พี่เวนเป้นคนดีแล้วเดี๊ยวไม่ทันกินก็ต้องคอยดูกันต่อไป  เราเคยเตือนท่านแล้วว่าฟิคเรื่องนี้คาดเดาไม่ได้ เพราะไรเตอร์มันแต่งสดไปเรื่อย  ตอนแรกกะให้มันสั้น ๆ ด้วยไหงมันยาวงี้ก็ไม่รู้ไม่มีทีท่าจะจบสักที

    SuJu_Only 13 : พี่ริทเค้าเปล่าฉวยโอกาสนะจ๊ะ  แค่โอกาสมันลอยมาเลยต้องคว้าไว้

    ayahimeko : พี่กันเค้าเนื้อหอมมานานแล้วจ้า  ขอบคุณที่เม้นให้กำลังใจกันนะจ๊ะ

    LittlêMemorÿ™ : โอ้...ไรเตอร์ไม่รู้หรอกว่าใครจะเป็นผู้โชคดีได้ลวนลามพี่กันเป็นคนต่อไป //  ริทกันเค้ามีกันแค่สองอย่างค่ะ  ดีกันก้ดีสุดขั้ว  ไม่งั้นก็กัดกันไปเรื่อย  แต่ก็น่ารักใช่ไหม

    jinmeaw : พี่กันของเราร้ายเดียงสาค่ะ  ถ้าจำไอ้ตอนที่มีไข่สีประหลาดได้จะรู้ที่มาของคำว่าร้ายจากนายคนนี้  ส่วนที่ว่าพี่กันสู้ริทไม่ได้จริง ๆ นะเหรอนั้น  ทุกคนที่อ่านอาจจะลืมกันไปแล้วรึเปล่าว่าพี่กันใส่เฝือกที่มืออยู่ยังไม่ได้ถอดนะจ๊ะ  ของไอซ์ด้วย

    ม่านทราย : เค้าไม่ได้แอบหวานกันนะจ๊ะ  เพียงแต่ว่านาน ๆ ทีจะหวานกันสักครั้งเท่านั้นเอง

    Yim_imazawa : การรอดจากน้ำมือเมะทั้งหลายนั้นอาจไม่ใช่เรื่องยากของนายกันเราก็ได้นะจ๊ะ  ฟิคเรื่องนี้มันคาดเดาไม่ได้นะอย่าลืม 

    hi..bird : ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณก่อนที่ตามอ่านทุกตอนแล้วเม้นให้ทุกตอนนะจ๊ะ  ส่วนเรื่องที่ว่าพพี่ริทเมะได้ขนาดนี้นั้นเพราะไรเตอร์อยากให้รีดเดอร์เชื่อกันบ้างว่าอย่างริทก้เมะได้  เห็นริทเคะมาเยอะแล้ว

    kibgun : ไรเตอร์เสียดายหมอนอ่ะ  อยากจิกมันมากนะเดี๊ยวมันขาด

     --i[ce]Namz.# : ) : แม้จะพึ่งอ่านตอนแรกไรเตอร์คนนี้ก็จะขอพูดถึงขอคุณที่เม้นให้นะจ๊ะ
    ............................................................................................................................................................................................................


    { GUN : TALK }

     

                เฮ้อ...เช้าวันเสาร์อย่างนี้แต่กลับต้องมาตื่นเช้ามันเป็นอะไรที่ช่างน่าเบื่อจริง ๆ เลย  แถมวันนี้มีฝนตกตอนเช้าทำให้บรรยากาศน่านอนเข้าไปอีก  โอ๊ย... อย่าไปพูดถึงมันเลย ถ้าไม่ติดว่าต้องไปสอนไอซ์เนี่ยคนอย่างน้องกันไม่มีทางตื่นหรอกครับ  จะตื่นก็โน่นแหละตอนที่เซนนี่คุงมาปลุกให้ไปดูโคนันนั่นแหละครับ

               

                “เซนนี่คุงจ้า  เช้านี้มีอะไรให้กินบ้าง  เดี๊ยวต้องไปสอนไอซ์แล้วอ่ะ  หิวมากมาย”

                “มีข้าวต้มกุ้งกับ breakfast ครับ  จะเอาอะไรดีครับ นายน้อย”

                “เอาข้าวต้มกุ้งแล้วกันฮะ  เซนนี่คุง”

                “นี่ครับนายน้อย  ข้าวต้มกุ้งที่อยากรับประทานครับ”  เซนเดินมาพร้อมกับชามกระเบื้องสีขาวใบโต

                “ขอบคุณครับ  เซนนี่คุง”

                “อืม  ไม่เป็นไร  ว่าแต่เมื่อไรเราสองคนจะเลิกเล่นเลียนแบบตัวการ์ตูนกันล่ะเนี่ย” เซนถามในขณะที่ลากเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามออกมานั่ง

                “ทำไมอ่ะ  ไม่ชอบเหรอ?

                “เปล่าหรอก  แค่อยากรู้ว่าเมื่อไรแค่นั้นเองเพราะเราสองคนคงไม่เล่นกันไปตลอดชีวิตกันหรอกใช่ไหม?  555+...”

                “แต่ถ้ามันเป็นงั้นได้กันก็อยากได้นะ  ก็กันอยากอยู่กับเซนไปตลอดนี่นา  เซนอ่ะดีกับกันทุกอย่างเลย  กันน่ะ  รู้สึกได้ว่าทุกความรู้สึกของกันนะเซนรับรู้ได้”

                “งั้นเหรอ  แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก  เพราะคนที่จะอยู่ด้วยกันไปกับกันได้ขนาดนั้นก็ต้องเป็นคนที่กันรัก”

                “เซนก็เป็นคนที่กันรักนะ!!!

                “มันก็ใช่  แต่คนที่กันรักในที่นี้ที่เซนหมายถึงนะคือคนที่กันจะเลือกมาเดินเคียงข้างไปตลอด  ส่วนเซนนะก็เป็นคนที่คอยดูกันอยู่ห่าง ๆ ไง”

                “ไม่เข้าใจอ่ะ  ก็กันบอกว่ากันอยากอยู่กับเซนไปตลอดแล้วมันต่างจากคนรักที่เซนพูดตรงไหนอ่ะ  ก็กันเลือกเซนแล้วนี่นา”

                “อย่าเพิ่งพูดอย่างนั้นเลยกัน  เอาไว้สักวันหนึ่งกันจะเข้าใจในสิ่งที่เซนพูดเอง”

                “งั้นเอางี้ได้ไหม  เรามาทำสัญญากันแบบในการ์ตูนก็ได้  เราจะได้ไม่ต้องพรากจากกัน  จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปไง  เอาที่ตาเหมือนในการ์ตูนเลยนะ”

                “รีบ ๆ กินข้าวไปเถอะ  ไหนบอกหิวไง”

                “เซนอย่ามาเปลี่ยนเรื่องสิ  มาทำสัญญากันก่อนวะดี ๆ”  ชอบเชไฉไปเรื่อยเลยเซนเนี่ย

                “เอาไว้ก่อนเถอะ  รีบ ๆ กินเข้าสิหรือว่าวันนี้ฝีมือเซนไม่อร่อยห๊า...”

                “ไม่ใช่  อาหารนะมันอร่อย  แต่กันจะเอาสัญญาน่ะ  ถ้าไม่ได้ไม่กินต่อจริง ๆ ด้วยเอ้า” ไม่กินจริง ๆ นะ  เพราะถ้ายังไงก็ออกไปข้างนอกอยู่แล้วไปตายเอาดาบหน้าก็ได้ถึงแม้ว่าจะต้องทนหิวซักหน่อยก็ตาม

     

    { ZEN : TALK }

     

                เฮ้อ...กันนะกัน  ชอบทำอะไรให้เซนคิดหนัก  คิดไปไกล  คิดเข้าข้างตัวเองอยู่เรื่อย  รอบนี้ก็เหมือนกันถ้าไม่ทำให้ก็จะไม่ยอมกินข้าว  ถ้าทำก็ถือว่าตัวเองฉวยโอกาสในการเอาเรื่องนี้มาอ้าง  แม้ว่าโอกาสนั้นจะเป็นโอกาสที่เราเฝ้ารอและอาจมาเพียงครั้งเดียวเท่านั้นก็ตาม  จะทำไงดีล่ะเนี่ย

                           

                “เอ้า!  งั้นหลับตาลงก่อนสิกัน”

                “อืม  ในที่สุดก็ยอมทำสินะ  อ่ะ...”

     

                กันหลับตาลงพริ้มใบหน้าที่ถึงแม้จะหลับตาอยู่ก้รู้ว่าสุขอย่างนี้อยากจะเอาไว้ดูนาน ๆ ยังไงก็ขอฉวยโอกาสคิดเข้าข้างตัวเองหน่อยแล้วกันในตอนนี้  ถึงแม้วันข้างหน้ามันอาจจะไม่ใช่อย่างนี้  แต่อย่างน้อยวันนี้เราก็อยู่ด้วยกัน

     

                ผมลุกจากเก้าอี้เดินไปหากันที่ข้างเก้าอี้ที่เค้านั่ง  ผมค่อย ๆ โน้มตัวลงไปหาเค้าเรื่อย ๆ  มือข้างหนึ่งจับพนักพิงเก้าอี้ตัวที่กันนั่ง  อีกข้างจับไปที่ฝั่งตรงข้ามบริเวณมุมของที่นั่งข้าง ๆ ขาของกัน  จากนั้นก็ค่อย ๆ เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ ๆ จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจ  กลิ่นตัวหอม ๆ ที่มาจากสบู่และแป้งที่กันใช้ประจำ  ค่อย ๆ เลือนริมฝีปากไปบริเวณเปลือกตาด้านซ้าย  ผมไม่รู้หรอกว่าการ์ตูนที่กันอ่านมีสัญญาที่เปลือกตาด้านไหน  แต่ที่ผมเลือกด้านซ้าย  เพราะมันจะได้ตรงกับหัวใจ  ผมค่อย ๆ บรรจงประทับริมฝีปากลงบริเวณเปลือกตาซ้ายนั้นที่ผมตั้งใจไว้แต่ต้น  ประทับอยู่อย่างนั้นเป็นเวลานาน  จนแม้แต่ตัวเองยังรู้สึกได้เลยว่านานขนาดนี้กันคงต้องรู้แน่เลยว่าเขาคิดยังไงกับกัน  พอคิดได้แค่นั้นจึงรีบผละจากเปลือกตานั้นและตัวของเจ้าของกับมานั่งที่ดังเดิม

     

                “ก็แค่นี้แหละ  เท่านี้เราสองคนก็คงจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปแล้วสินะ  เอาทุกคนมาอยู่ด้วยกันด้วยเนอะเซนเหอะ  แต่ไม่ทำอย่างนี้แล้ว  เดี๊ยวเปลืองตัวแย่”

                “อืม  รีบ ๆ กินไปเถอะ  สัญญากันไว้แล้วน้าว่าจะกินให้หมด”

                “ครับผม”  และหลังจากนั้นเราก็หัวเราะด้วยกัน  มันมีความสุขมาก  มีความสุขสุด ๆ ผมคงจจะจำวันนี้ไปตลอดอย่างแน่นอน  จะจำว่าอย่างน้อยเราเคยรักผู้ชายคนนี้ กัน

     

    { KENG : TALK }

     

                วันนี้ผมมาหากันแต่เช้าเพื่อที่จะมาเตือนให้เขาไปถอดเฝือกที่มือออก  ผมก็เจอเจ้าเค-ทริกซ์นอนอยู่หน้าประตู   มันคงออกมาเล่นแล้วเข้าบ้านไม่ได้เพราะประตูปิดแน่เลย  ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วก้อุ้มมันเข้าบ้านไปด้วยแล้วกัน

     

                “มา ๆ เค-ทริกซ์เดี๊ยวพาเข้าบ้าน  จะเข้าไหม?

                “โฮ่ง  โฮ่ง... (เข้าครับ  ขอบคุณฮะ)”

     

                หลังจากที่เอาเจ้าเค-ทริกซ์มาไว้ในอ้อมกอดได้แล้ว  ผมก็ได้ถือวิสาสะเดินเข้ามาในบ้านโดยไม่ได้ขออนุญาติ  และนั้นมันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าผมคิดผิดที่เข้ามาแบบนี้  ภาพที่ผมเห็นตอนนี้มันเป็นภาพที่เซนจูบเปลือกตาของกันอยู่  มันมีบางสิ่งบางอย่างได้กระซิบบอกผมว่า  เซนนะรักกัน อยู่  แต่อีกใจหนึ่งมันก็บอกว่า  ไม่ใช่หรอกเค้าสองคนเป็นเพื่อนกัน  แถมที่เซนทำไปคงเพราะอยากให้กันยอมกินข้าวสินะ  ฟังจากบทสนทนาแล้วมันควรจะเป็นอยากนั้น

     

                “โฮ่ง...  โฮ่ง... (เจ้านายทำอะไรอ่ะ  ผมเห็นนะ  พี่เก่งด้วย)” เฮ้ย!!!  ไอ้เค-ทริกซ์โดดไปอย่างนั้นเข้าก็รู้สิโว้ยว่าฉันมานานแล้ว

                “ว่าไง  เจ้าเค-ทริกซ์ไปเล่นไหนมาเนี่ยห๊า...  เอ้า!  พี่เก่งมานานแล้วเหรอ”

                “พึ่งมานะกัน”

                “งั้นเหรอ  มานั่งก่อนสิฮะ  น้องกันกำลังกินข้าวพอดีกินด้วยกันไหมฮะ”

                “ไม่เอาอ่ะ  พี่กินมาแล้ว”

                “หวัดดีครับ  พี่เก่ง”

                “อืม  หวัดดีเซน”

                “ว่าแต่พี่เก่งมาวันนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ”

                “นั่นสิ  พี่เก่งมามีอะไรเปล่า  มาแต่เช้าอีกต่างหาก”

                “ก็จะมาเตือนเรานั่นแหละเจ้ากันว่าวันนี้คุณหมอเค้านัดถอดเฝือกที่มือแล้ว  จำได้ไหมเหอะเนี่ยเรา”

                “เออ  จริงด้วยเกือบลืมไปเลยแฮะ”

                “ให้มันได้งี้สิกัน  ดีนะที่พี่เก่งเค้ามาเตือน  ไม่งั้นได้อยู่กับเฝือกไปจนตายแน่”

                “เวอร์ซะไม่มีอ่ะเซน  ไม่เอาและ ไม่พูดกับเซนแล้วไปสอนไอซ์ดีกว่า”

                “มาเดี๊ยวพี่ไปส่งให้ป่ะกัน”

                “ดีเหมือนกัน  กำลังขี้เกียจขับพอดีเลยพี่เก่ง”
    ...................................................................................................................................................................................................

    ปล.มันอาจจะสั้นไปสักนิดหนึ่งเพราะอะไรหลาย ๆ อย่างมันยังไม่ลงตัวเท่าที่ควร
    ปล2.เดี๊ยวจะปิดโหวตวันศุกร์หน้าสำหรับโพลเลือกคู่แล้วเริ่มลงตอนแรกของคู่ที่ได้รับการโหวตมากทีสุด
    ปล.สุดท้าย  มีคนบอกดีใจที่ไรเตอร์หายป่วยแล้ว  ไรเตอร์ก็อยากจะดีใขด้วยคนอ่ะนะ  แต่ที่หายมันยังไม่หายขาดนะสิ  เป้นคนแพร่ให้เพื่อนในห้อง  คนอื่นหายหมดแล้ว  เหลือไรเตอร์คนเดียว

    อย่าลืมนะจ๊ะเม้นสักนิดเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×