คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : { SF คู่ Pa-Ma (เก่ง-เซน) } ตอน รอ
เป็นการตอบเม้นจาก SF ตอนที่แล้วนะจ๊ะ อย่างงนะ สำหรับคนอ่านเรื่องหลักด้วย
MGZ HISO - PRAW : ม๊าไม่ได้คิดอย่างนั้นนะ ม๊าแค่คิดอย่างนี้ (เพื่อ : รีดเดอร์)
ซาราง\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\ : ไรเตอร์เปล่าส่อแววดราม่า แต่ไรเตอร์ตั้งใจจะให้มันดราม่า
❤ GÜNNN' : อ่ะจ๊ะ ไรเตอร์ก็พูดไปงั้นแหละ ที่จริงมันกะดองนั้นแหละ
ชอบเซน : อาจจะอัพไม่เร็วนะจ๊ะ ขอโทษด้วยเนื่องจากมันเป็น SF ไรเตอร์ต้องปั่นเรื่องหลักด้วย
ayahimeko : เอาใจไรเตอร์เหรอจ๊ะตัวเอง ส่วนเรื่อง โน่เก่ง รอนิดนึงนะจ๊ะ มันมีหลายคู่ต่ออยู่ กะเปิดเรื่องใหม่แต่งเฉพาะ SF แล้ว เนื่องจากหลายคู่เกิ๊น... จะเต็มเครื่องแหละนิยายเนี่ย
kibgun : โอ้...อย่าเพิ่งนอยด์สิจ๊ะ ไรเตอร์ก็เป็นกันริทเหน่อ แต่ว่าไรเตอร์สัญญาไว้กับรีดเดอร์คนหนึ่งก่อนว่าจะทำ ป๊าม๊า ให้เค้าซึ่งไรเตอร์ก็ชอบด้วย แฮะ ๆ
Gaisher : ดราม่ามันทุกตอนเลยเนอะรีดเดอร์ เห็นด้วยกับไรเตอร์ไหม ไม่ว่าคู่ไหน ไม่ว่าเมื่อไร
LittlêMemorÿ™ : จ้า อัพให้แล้วจ้า ส่วนคู่แปลกคงต้องรอนิดหนึ่งนะ แต่จะลงให้ หลังจบ SF เรื่องนี้ ไรเตอร์ก็กะอยู่ว่าจะลงพร้อมกัน 2 คู่ จะได้ทันความต้องการของแต่ละคนจ้า..... ช้าบ้าง อย่าว่ากันน้า.....
......................................................................................................................................................................................................
{KENG : TALK}
วันนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าผมจะต้องบอกเซนให้ได้ว่าผมคิดยังไงกับเค้า ส่วนเค้าจะคิดยังไงกับผมก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ถ้าเค้ารักผมก็ดีไปแต่ถ้าไม่รักก็ไม่เป็นไรอย่างน้อยผมก็ดีใจแล้วที่มีโอกาสได้บอกคำว่ารักกับเค้าไป บางคนอาจจะคิดว่ามันจะดีได้ยังไงที่บอกไปแล้วเค้าไม่รักนะ แต่สำหรับผมคนที่มันเก่งแต่ปากแล้วล่ะก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว
สถานที่ที่ผมเลือกที่จะบอกความในใจของผมในวันนี้ก็ไม่ใช่ที่ไหนไกลนัก มันเป็นทะเลที่ผมชอบมานั่งเล่นคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เวลาผมเบื่อ เหงา เศร้า หรือดีใจที่นี่แหละที่เป้นที่รวมไว้ซึ่งทุกอารมณ์ของผม และในวันนี้มันก็จะมีความสำคัญอีกหนึ่งอย่าง คือ เป็นที่บอกรักเค้าคนนั้นที่ผมรักหมดใจ
“พี่เก่งจะไปไหนเหรอครับ เราขับรถกันมาจะชั่วโมงแล้วนะครับ”
“อีกแป๊บก็ถึงแล้ว พี่รับรองว่าเซนต้องชอบแน่ ๆ”
“โอ้โฮ้...อะไรน้า...ที่จะทำให้เซนประทับใจ ชักอยากเห็นแล้วสิ หวังว่ามันจะจริงนะพี่เก่ง”
“เดี๊ยวก็รู้ว่าจะจริงหรือไม่”
“อ่ะ ครับเซนจะคอยดู”
~~ ณ ทะเลจ้า....... ~~
“เซน เซนตื่นได้แล้วถึงแล้ว” ผมปลุกเซนที่ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไร ผมรู้เพียงแต่ว่าเวลาหลับแล้วไอ้หน้าแมวหน้ารักมาก.....
“อืม...ถึงแล้วเหรอครับ”
“อืม หันไปดูซิ ชอบเปล่า?”
“โอ้โฮ...สุดยอดเลยพี่เก่ง สวยมากอ่ะ” ไอ้หน้าแมวของผมกระโดดออกจากรถไปยืนตะลึงความงามอยู่หน้ารถ ทำยังกับเด็กไม่เคยมาทะเลยแน่ะ
“........................................”
“นี่พี่เก่ง พี่รู้ไหมว่าตั้งแต่เกิดมาเซนยังไม่เคยมาทะเลเลยรู้ไหม เนี่ยเป็นครั้งแรกของเซนเลยรู้ไหม เซนอยากลงไปเล่นจัง แต่วันนี้ใส่ชุดนักศึกษามาอ่ะน่าเสียดาย”
“เดี๊ยวเอาไว้พี่พามาอีกวันหลังก็ได้ พี่มาที่นี่บ่อยอยู่ อ่ะนี่น้ำเผื่อหิว”
“ขอบคุณครับ มามาเซนช่วยปู”
“อืม ตามใจ” เราสองคนช่วยกันปูเสื่อข้างหน้ารถ ปูเสร็จเซนก็นั่งลงชมทิวทัศน์ของทะเลด้วยตาที่เป็นประกายเหมือนเด็ก ซึ่งเนี่ยแหละเป็นสิ่งที่ทำให้ผมหลงรักเค้า หลงรักในความใสซื่อเหมือนเด็กของเค้าซึ่งผมไม่ค่อยเจอ ในสังคมที่ผมอยู่คนส่วนใหญ่มักชอบสวมหน้ากากเข้าหากัน
“พี่เก่งไม่ลุกขึ้นมาดูด้วยกันเหรอ เอาแต่นอนอยู่นั่นแหละ” ไอ้หน้าแมวหันมาถามผมที่นอนมองดูมันมองทะเลอยู่
“เซนดูไปเถอะ พี่มาบ่อยอยู่”
“อืม” เจ้าหน้าแมวหันกลับไปสนใจทะเลดั้งเดิม มันถึงเวลารึยังนะที่ผมจะบอก หรือว่ารอให้เซนไดชมทะเลที่เค้าพึ่งได้เห็นครั้งแรกให้จุใจก่อนดีนะ
“เซน พี่มีเรื่องจะบอก” ผมเลือกข้อแรกที่ผมคิด ผมไม่อยากที่จะรอต่อไปแล้ว เพราะตอนนี้ในใจของผมมันอัดแน่นด้วยเรื่องของเค้าไปหมดแล้ว
“อะไรเหรอครับพี่เก่ง” เจ้าหน้าแมวหันมาหาผมอีกครั้ง จ้องมองด้วยความอยากรู้
“พี่รักเซน” ผมบอกออกไปด้วยเสียงที่เรียบนิ่งแต่ตาของผมและใจของผมมันไม่ได้เรียบนิ่งตาม ตาสื่อความหมาย หัวใจเต้นเร็วราวกับว่ามันรออะไรบ้างอย่างด้วยความตื่นเต้น
{ZEN : TALK}
พี่เก่งพาผมมาที่ทะเลซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มาทะเล ได้เห็นทะเล ได้เหยียบทราย วิวของทะเลยามพระอาทิตย์กำลังจะตกนี่มันชั่งสวยจนไม่รู้ว่าจะบรรยายอย่างไรจึงจะทำให้เห็นความสวยงามทั้งหมด เกลียวคลื่นที่ซัดเข้าฝั่งเป็นละอองฟองสีขาว สะท้อนกับแสงยามเย็นที่ท่อแสงสีส้มทองเป็นประกาย มันสวยจริง ๆ สวยยิ่งกว่าที่ผมเคยจินตนาการไว้อีก ผมชอบทะเลชอบที่นี่จัง
“เซน พี่มีเรื่องจะบอก” ผมหันหน้าไปหาคนที่เอ่ยปากถาม
“อะไรเหรอครับพี่เก่ง” สีหน้าพี่จริงจังจังเลยแฮะ
“พี่รักเซน”O_o หา....พี่รักผมงั้นเหรอ
“............................”
“คบกับพี่ได้ไหมเซน” ผมก็รักพี่นะพี่เก่ง ผมก็รักพี่เหมือนกัน แต่เรื่องของเราสองคนคงเป็นไปไม่ได้หรอกพี่ เราต่างกันเกินไป ผมเลือกที่จะหันหน้ากลับไปมองทะเลดังเดิมเพื่อเลี่ยงสายตาของเขาที่มอง เพราะตอนนี้สายตาผมมันพร่า มันเต็มไปด้วยน้ำตาที่พร้อมจะไหล
“อย่าเลยพี่เก่ง เรามันต่างกันเกินไป พี่มีทุกอย่างที่ดี พี่เพียบพร้อมทุกอย่าง พี่อย่ามาทิ้งชีวิตที่เหลือที่ดีไว้กับเซนเลย” โอ๊ย...ไอ้น้ำตาบ้าจะมาไหลอะไรตอนนี้เนี่ย
“มันไม่เห็นจำเป็นต้องสนเรื่องพวกนั้นเลยนี่เซน ยกเว้นเซนจะไม่รักพี่” พี่เก่งลุกขึ้นมาพูดกับผม แต่คำพูดประโยคสุดท้ายของเค้ามันเศร้า เศร้าจนผมทนไม่ได้ที่จะต้องบอก....
“ไม่ใช่นะพี่เก่ง เซนก็รักพี่เก่งเหมือนกัน” ผมหันหน้าที่ตอนนี้เปื้อนไปด้วยน้ำตาหันหาพี่เก่งอย่างลืมตัว
“เซนพี่ขอโทษ พี่ไม่คิดว่ามันจะทำให้เซนเสียใจขนาดนี้”
“ไม่ใช่หรอกพี่เก่ง มันเป็นน้ำตาแห่งความดีใจต่างหาก แต่ขอเวลาให้เซนได้ตัดสินใจสักพักแล้วกันนะพี่เก่ง เซนอยากแน่ใจตัวเองมากกว่านี้ เซนไม่อยากจะดึงพี่ลงมา...”
“เซน ฟังพี่นะพี่ไม่เคยคิดเลยว่าเซนจะมาดึงพี่ให้ต่ำหรืออย่างไง แต่สิ่งเดียวที่พี่คิด คือ พี่รักเซนและพี่ก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่กับเซนแค่นั้นแหละที่พี่คิด”
“ฮึก...พี่เก่ง” ผมได้แต่สะอึกอยู่อย่างนั้นในอ้อมกอดที่พี่เก่งมอบให้ พี่ดีเกินไปแล้วนะพี่เก่ง
“เซนจำคำพี่ให้ดีนะ คำว่ารักนะไม่มีเรื่องเพศ สถานะ ความเป็นอยู่ หรือฐานะเข้ามาเกี่ยวหรอกนะมันมีแค่คำว่า รัก เข้าใจ อยู่ด้วยกันแล้วมีความสุขเท่านั้นมันก็พอแล้ว และอีกอย่างมันไม่มีคำว่า ดีไป มากไป น้อยไป เพราะทุกสิ่งที่ทำให้กันมันล้วนมาจากความรักที่ต้องการจะให้อีกฝ่ายโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน เข้าใจนะเซน?”
“ครับ ขอบคุณนะครับพี่เก่ง” พี่เป็นคนที่ทำให้มุมมองความรักของผมกล้างไกลขึ้น ผมขอเวลาอีกสักพักนะครับพี่ ผมขอให้ตัวเองได้แน่ใจอีกสักพัก แต่ถ้าถามผมในตอนนี้ผมคงตอบได้แค่ว่าตอนนี้ผมรักพี่ที่สุด
{KENG : TALK}
หลังจากนั้นผมก็นั่งกอดปลอบเซนอยู่อย่างนั้นอีกสักพัก เซนขอให้ผมรออีกสักพักเค้าอยากแน่ใจหัวใจตัวเองมากว่านี้ เค้าไม่อยากดึงผมลงไปกับเค้า ผมเค้าใจว่าสิ่งที่เค้าไม่แน่ใจอยู่ในตอนนี้คือ เรื่องความต่างของเราสองคน ไม่ใช่เรื่องที่ว่าเค้ารักผมหรือไม่ ชีวิตผมตอนนี้ก็คงจะไม่มีเพลงอะไรเหมาะไปกว่านี้อีกแล้ว
แม้ว่าลมจะเปลี่ยนทิศไป เมฆที่ลอยจะเปลี่ยนสีไป
ฉันก็ยังไม่เปลี่ยนหัวใจที่มีให้เธอ
แม้ตะวันจะเลือนลับไป ฝนจะซาจะหยุดหายไป
ฉันก็ยังไม่หยุดหัวใจที่ยังรอเธอ
ไม่ว่าในวันข้างหน้าจะเปลี่ยนแปลงไปยังไง เราจะเป็นอะไรกัน จะยังรักกันอยู่รึเปล่าผมก็ไม่รู้แต่ที่ผมรู้คือ ผมจะรักเซนไม่เปลี่ยนแปลง
วันนั้นวันนี้พรุ่งนี้วันที่เท่าไหร่
วันไหนวันนั้นแต่ฉันก็ยังรอเธอ
วันนั้นที่เคยได้รอตั้งแต่แรกเจอ
พรุ่งนี้ก็ยังจะรอแต่เธอเรื่อยไป
ไม่ว่าจะวันไหน วันที่เท่าไร พี่ก็ยังรักเซน ยังรอวันที่เซนจะมาบอกคำตอบของคำถามนั้น พี่รอได้ไม่ว่านานเท่าไร เพราะพี่รอเซนมาตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันแล้วนับประสาอะไรพี่จะรอเซนต่อไปอีกสักนิดไม่ได้
ฟ้าอาจเบื่อที่อยู่ข้างบน โลกอาจเบื่อที่มันต้องกลม
แต่ฉันไม่เบื่อที่ยังมั่นคงโปรดจงเข้าใจ
แม้ว่าใครจะยังรักเธอ แม้ว่าเธอจะยังรักใคร
ฉันก็ยังจะมีหัวใจให้เพียงแค่เธอ
ถึงแม้ว่าเซนอาจจะเบื่อในสิ่งที่พี่ทำให้ แต่พี่ไม่เคยเบื่อที่จะทำอะไรให้เซนเลย พี่เต็มใจที่จะทำให้อย่าเพิ่งเบื่อเลยขอให้เข้าใจพี่ด้วยนะ หรือว่าถ้าเซนยังรักใครอยู่ก็ตามพี่ก็ยังรอได้ พี่ก็ยังรักเซนเสมอ
ฉันไม่มีเหตุผลที่เป็นอย่างนี้มันเพราะอะไร
ฉันก็ไม่เข้าใจทำไมต้องเป็นแค่กับเธอ
รู้แค่เพียงว่าใจ บอกฉันทุกวันว่าฉันรักเธอ
รู้แค่เพียงว่าใจสั่งให้ฉันรอ
พี่ก็ไม่รู้ว่าอะไรเป็นเหตุผลที่ให้พี่ต้องมาทำอย่างนี้ และก็ไม่รู่ว่าทำไมต้องเป็นแต่กับเซนแค่คนเดียว พี่รู้ก็แต่เพียงว่า พี่รักเซน และ จะรอเซนเสมอ
รอเธอ วันนั้นวันนี้พรุ่งนี้วันที่เท่าไหร่
วันไหนวันนั้นแต่ฉันก็ยังรอเธอ
วันนั้นที่เคยได้รอตั้งแต่แรกเจอ
พรุ่งนี้ก็ยังจะรอแต่เธอเรื่อยไป
ไม่ว่ายังไงพี่ก็จะยังรอนะเซน
..............................................................................................................................................................................................
ปล.เพิ่งเปลี่ยนมาใช้กูลเกิ้ลโคมใช้ยากเหมือนกันแฮะ ปกติใช้อินเตอร์เน็ตกับไฟล์ฟ็อก
ปล. 2 หน้ากระดาษมันคงแปลก ๆ ไปสักนิดอย่าว่ากันนะจ้า
ปล. สุดท้าย เม้นท์สักนิดเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะจ๊ะ
ความคิดเห็น