คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
{ RIT : TALK }
“พี่โตโน่ ริทมีเรื่องจะบอกพี่”
“มีอะไรเหรอริท เดี๊ยวค่อยคุยได้ไหม ฝนกำลังจะตกแล้วรีบเก็บของเข้าตึกกันก่อนเถอะ”
“แต่มันสำคัญมากเลยนะพี่”
“สำคัญขนาดนั้นเลยเหรอริท” ผมเลือกที่จะไม่ตอบพี่เค้าได้แต่พยักหน้าส่ง ๆ ให้พี่เค้าไปเป็นการตอบแทน
“อืม.....ถ้ามันสำคัญขนาดนั้นงั้นก็ได้ คุยตรงนี้ก็ได้” พี่เค้าตอบผมก่อนจะหันหน้าไปหาไอ้กันเพื่อนผมที่นั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน
“กันเอาของไปรอพี่กับริทในตึกให้หน่อยเดี๊ยวเปียก”
“เออ...ได้พี่ คุยกันดี ๆ นะเว้ยไอ้ริท”
“อืม” ผมได้แต่พยักหน้าตอบไอ้กันเพื่อนรักของผมไป โดยที่ไม่รู้ว่าเหตุการณ์ข้างหน้าจะเป็นอย่างที่มันพูดเอาไว้รึเปล่า เพราะในเมื่อหัวใจผมมันไม่ได้อยู่ที่เขาแล้ว
{ TONO : TALK }
ผมไม่รู้หรอกว่าวันนี้ริทแฟนผมเขาเป็นอะไร อยู่ ๆ ก็อยากมาคุยกับผมตอนฝนจะตกทำไมก็ไม่รู้ แต่ที่ผมรู้อย่างเดียว คือ มันต้องเป็นเรื่องใหญ่ ๆ แน่ ๆ และตอนนี้ผมก็เริ่มชักใจคอไม่ค่อยดีแล้วสิ โอ๊ย! มันเรื่องอะไรกันล่ะเนี่ย
“พี่โตโน่” เจ้าคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนผมเริ่มพูดขึ้นก่อน แต่ทำไมเจ้านี่ไม่เงยหน้าขึ้นมาคุยกันดี ๆ ว่ะ คนยิ่ง...
“ริทว่า เราเลิกกันไหม”
“เออ...ริทล้อเล่นใช่ม๊าย...พี่ว่าต้องใช่แน่เลย”
“ริทไม่ได้ล้อเล่นนะพี่โน่ ไม่เชื่อพี่ดูจากตาริทได้เลย ว่าริทจริงจังแค่ไหน”
“...............” ผมไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อ เพราะตอนนี้มันอื้ออึงไปหมด เราทั้งสองคนยังคงยืนเงียบกันไปอย่างนี้เป็นเวลานานเท่าไรไม่รู้ รู้แต่ว่าเรายืนจนกระทั้งเราทั้งสองเปียกกันไปทั้งตัว อย่างนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกว่า รักเท่าไรเราก็ไม่ดีพอสำหรับเขา
{ GUN : TALK }
โอ๊ย! ไอ้สองคนนี้ถ้าจะบ้าในเมื่อพูดอะไรกันไม่ออกแล้วจะไปยืนตากฝนกันทำบ้าอะไร เดี๊ยวก็ไม่สบายกันพอดี เฮ้อ...อย่างว่าแหละน้า เรื่องอย่างนี้เป็นตัวเราก็คงช็อคจนพูดอะไรไม่ถูกเหมือนกันล่ะนะ
“ริท พี่โน่เข้าไปข้างในกัน เดี๊ยวไม่สบาย”
“...................”
“...................”
“เฮ้อ...ให้มันได้งี้สิ”
ควับ ฟึบ
“เฮ้ย! กันทำอะไร”
“เอ้า พูดได้แล้วเหรอ อยู่เฉย ๆ ด้วย ยังเหลือพี่โน่อีกคน”
ฟุบ
“รอตรงนี้ก่อนนะ ริท”
“อืม” ริทตอบเพียงแค่นั้นแล้วก้มหน้ามองพื้น ถ้ารู้ว่าตัวเองบอกไปแล้วจะเป็นอย่างนี้จะบอกไปทำไม ผมตัดสินใจละจากริทเดินไปเอาอีกคนที่ยังยืนเป็นเทวรูปอยู่กลางสายฝน
“พี่โน่เข้าในอาคารกันเถอะ”
“.....................”
“ผมอุ้มพี่ไม่ไหวนะ”
“........................”
“เฮ้อ...พี่โน่เข้าเถอะ เดี๊ยวไม่สบาย”
“กัน...พี่ขออยู่ตรงนี้อีกแป๊บนึงนะ...กันเข้าไปก่อนเถอะ”
“ถ้าพี่ไม่เข้า กันก็ไม่เข้าเหมือนกัน กันรู้นะว่าพี่รู้สึกยังไง พี่จะเสียใจจะร้องไห้แค่ไหนกันก็ไม่ว่าหรอก แต่พี่รู้จักรักตัวเองบ้างสิ” ผมเริ่มขึ้นเสียงนิด ๆ กับเขา เพราะผมเริ่มจะทนไม่ได้ที่จะเห็นเขาเป็นอย่างนี้
“O_O กันรู้ว่าพี่ร้องไห้”
“ก็ใช่นะสิ! พี่โน่เข้าไปในอาคารก่อนนะ แล้วถ้าพี่จะทำอะไรก็ไปทำที่บ้าน วันนี้กันจะอยู่เป็นเพื่อนพี่เอง”
“ขอบคุณนะกัน”
“ต้องอย่างนี้สิพี่โน่ ไปกัน” ผมยืนมือออกไปข้างหน้า ตอนแรกพี่โน่ก็งง ประมาณว่าอะไร เลยต้องบอกว่าให้จับ เดี๊ยวไม่เสมอภาคกันกับริท พี่โน่ก็เลยหายสงสัย ก่อนจะยืนมือตัวเองมาจับ
ปล. มันสั้นไปไหม ดราม่าไปรึเปล่า มีอะไรติชมได้นะ
ความคิดเห็น