ลำดับตอนที่ #1
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เช้าวันใหม่ ที่ไม่เหมือนเดิม
บทนำ
5.00 นาฬิกา
"วี้"
"อ่าว เครื่องซักผ้าเป็นอะไรไปแล้ว"
ร่างเล็กๆรีบวิ่งมาเปิดฝา พบว่ามันเพียงแค่ทำงานหนักไปเท่านั้น
"ฉันยังไม่บ่นเลยนะ เราก็เหนื่อยพอๆกันนั่นแหละ นี่แน่ะๆ " เธอเคาะลงบนฝาเครื่อง
"อย่าอู้ล่ะ ต้องไปเตรียมกับข้าวแล้ว"
มันก็เหมือนกับทุกวัน ที่เธอต้องวิ่งวุ่นไปมาตั้งแต่ตี5 เพื่อทำงานบ้านสารพัด
"ซุปมิโสะ เอ่อ แล้วก็.... จริงด้วย ลืมหุงข้าว พี่ฉันนี่ก็จริงๆเล้ย ของไทยๆมีไม่กิน -*-
" เธอตวงข้าวสารใส่หม้ออย่างชำนาญ ซาวน้ำ แล้วกดปุ่มตั้งไฟ
"โอเค เรียบร้อย ต้องรีบไปเทขยะ แล้วก็ไปโรงเรียน"
ถุงขยะถูกจับมามัดรวมๆกัน แล้วถูกหิ้วไปอย่างทุกลักทุเล เสาไฟฟ้าข้างหน้านั่นไง
งานวันนี้ของหนูกอปจะเสร็จแล้วT_T สู้ๆ สู้โว้ย!
"โครม!!!!"
"อ๊าย!!!!"
ถุงที่ใส่ขยะจนล้นปริแตกออกเพราะแรงกระแทก ตัวเธอเองก็ล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
"แง ต้องยัดใหม่อีกแล้ว... อยากจะร้องให้"
เงยหน้ามองฟ้าสิกอป! ท้องฟ้าจะปลอบใจเรา แต่นี่ยังมืดอยู่เลย ช่างมันเหอะ
เอ๊ะ ทำไมท้องฟ้ามีตา หู จมูก ปาก......
"เป็นอะไรมั้ย ลุกได้มั้ย จับมือฉันไว้สิ"
ใครน่ะ มืด มองไม่ค่อยเห็นเลย เอาเหอะ อย่างน้อยก็ดีกว่าคลุกอยู่กับกองขยะ
"ขอบคุณค่ะ"
"ไม่เป็นไร เสื้อสวยๆเลอะหมดแล้วเห็นมั้ย ระวังหน่อย"
เสื้อสวยๆเหรอ ชุดคนใช้ เอ่อ เรียกหรูๆหน่อย ชุดเมด ที่ใส่ทำงานบ้านประจำจน
เหมือนผ้าขี้ริ้วเนี่ยนะ เพราะมืดมั้ง ไม่งั้นอีตานี่ก็ตาถั่ว
"ขอบคุณค่ะ"
"ขอบคุณสองครั้งแล้วนา"
"สามครั้งก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
เขาหัวรัวเราะร่าแล้วเดินจากไป ท่ามกลางความหนาวเหน็บของเดือนธันวาคม แต่
เธอกลับรู้สึกอบอุ่นอยู่ข้างใน
"ต้องไปโรงเรียน" แล้วเธอก็ลากสังขารไปอาบน้ำแต่งตัว
ที่โรงเรียน
"กอป มิสโรงเรียนปีนี้ลงประกวดอีกนะ "สาวน้อยร่างท้วมพยายามโน้มน้าวเพื่อนของ
เธอ
"ม่ายอาวอ่ะริน ขี้เกียจ อายเขา" กอปนอนหมอบลงไปกับโต๊ะ
"ว้า งั้นก็ต้องส่งยัยฝ้ายลงแทน..."รินทำท่าพูดลอยๆ แต่กอปอยากจะบอกว่า อย่าง
หล่อนน่ะลอยไม่ขึ้นหรอก.....
"งั้นฉันลง!"
"ดีมาก เซ็นชื่อซะ" รินยิ้มย่องอยู่ในใจ หมูย่างเกาหลีลอยมาแต่ไกลแล้ว.......
"กริ๊ง!!!!!"
เสียงออดดังขึ้นพร้อมกับอาจารย์สินีที่เดินเข้ามาตรงเวลาเป๊ะ!
"วันนี้มีเด็กย้ายแผนมาจากสายวิทย์ รู้จักกันไว้ด้วยล่ะ"
ย้ายแผนเหรอ จากวิทย์มาเรียนแผนภาษาเนี่ยนะ ช่างเหอะ นอนต่อ......
ใหนขอดูหน้าหน่อยซิ เผื่อจะดีกว่าพวกลิงของห้องนี้.......
"ชื่อแผนครับ ขอฝากตัวด้วย"
" =[]= !"
หละ...หล่อชมัดเลย อย่างน้อยก็เป็นแบบที่หนูกอปชอบแล้วกัน ผมรองทรงสูง
ตาสีดำแบบไทยแท้ ใบหน้าแบบชายไทยแท้ โฮกกก รินจ๋าเสีย
สละเพื่อเพื่อนหน่อยนะ
"ริน........"
"เออรู้แล้ว ทั้งปี-*- " รินรู้ใจเพื่อนเป็นอย่างดี รีบขยับไปนั่งอีกลอคหนึ่ง
"เอ่อ แผนรบ ไปนั่งข้างหลังๆนั่นแล้วกัน รู้สึกจะมีที่ว่างอยู่"
แผนรบเหรอ แน่ใจนะว่าชื่อคน= = เอาเหอะ
"นั่งด้วยนะครับ"
"อะ......."
"ด้วยความยินดีค่า~" รินรีบลากเก้าอี้ออกมา
เฮ้ย ทำไมไปนั่งข้างยายริน ฉันล่ะ ว่าที่มิสโรงเรียนเชียวนะ!
"ชิๆ หนูกอปไม่ปลื้ม..... ช่างเห๊อะ เรียนต่อไปก็ได้ "
พักเที่ยง
"พี่แผนคุยสนุกจังเลย" รินเพิ่มข้าวเป็นสองเท่าจากเดิม มัน4จานเข้าไปแล้วนะ....
"เหรอ " กอปตอบห้วนๆ
"เป็นอะไรไป ท่าทางอารมณ์ไม่ดี"
"ปล่าวนี่ แค่เหนื่อยนิดหน่อย วันนี้พี่กลับเย็น ไปเที่ยวบ้านฉันมะ"
"ไปก็ไป ไปช่วยเธอทำงานอีกตามเคยล่ะสิ" รินรู้จักเพื่อนคนนี้ดี รวมถึงเรื่องที่บ้าน
ด้วย
"ม่ายๆ วันนี้ทำเสร็จหมดแล้ว งานจะไม่มีเพิ่มจนกว่าพี่จะกลับ "
ทั้งคู่กันเรื่องสัพเพเหระจนออดดัง จึงแยกย้ายกันไปเรียนวิชาชุมนุม
แน่นอนว่ากอปเลือกชุมนุมแม่บ้าน อย่างน้อยๆมันก็กันเธอจากพวกผู้ชายหน้าภาชนะ
หุงต้มได้ไม่น้อย
"วันนี้มีนักเรียนย้ายชุมนุมมา ฝากตัวกันด้วยนะ" อาจารย์ลิซ่าปรบมือทำให้เสียง
ทุกอย่างเงียบลง
"ย้ายชุมนุมกลางครัน ทำได้ด้วยรึ- -"
"แผนรบ ห้อง5/10 ผู้ชายคนแรกของชุมนุม อยู่กันดีๆนะ"
"เคร้ง...." จานสังกะสีหลุดมือตกกระทบพื้น
ไม่จริงน่า คนหล่อขนาดนั้นเป็น..... เหรอ หนูกอปรับไม่ได้
ดูเหมือนนักเรียนหญิง(ก็มีแต่หญิงนั่นแหละ) ไม่ค่อยตื่นเต้นกันเท่าไหร่ เพราะพอเดา
ได้ว่าผู้ชายที่เข้าชุมนุมแม่บ้านคงไม่พ้น.........
"ผมแผนรบครับ เรียกแผนก็ได้ ฝากตัวด้วยนะคร้าบ"
"ขอถามอะไรหน่อยค่า" ยัยฝ้ายตัวแสบยกมือขึ้น
"ทำไมถึงเข้าชุมนุมแม่บ้านล่ะคะ บาส ฟุตบอล เทนนิส ยังมีอีกตั้งเยอะแยะ"
"นั่นก็เพราะ ผมคิดว่า ทุกวันนี้ ผู้หญิงเองออกไปทำงานนอกบ้านกันมากขึ้น ขณะ
เดียวกันผู้ชายถ้าทำอะไรไม่เป็นเลยก็จะอยู่ได้ลำบากครับ" แผนรบอธิบายสั้นๆ
"แล้วก่อนหน้านี้อยู่ชมรมอะไรมาคะ" ยัยแก้ว(หน้าหมู)ถามบ้าง
"ชมรมทำอาหารครับ แต่พอดีมันยุบไปแล้ว^ ^"
"ง่ะ -..-"
"งั้นรู้จักกันแล้ว มาเรียนกันต่อ วันนี้เราจะทำเค้กแบบง่ายๆกันนะ^ ^"
"ค่า/ครับ(ครับเดียว)"
"หวัดดีฮะ เธอที่อยู่ห้องเดียวกัน" แผนรบเดินเข้ามาหากอป
"ดีค่ะ ชื่อกอปค่ะ" ความจริงแล้วกอปไม่ค่อยชอบผู้ชายบ้าพลังซักเท่าไหร่
ตลอดชั่วโมงแผนรบทำให้เธอต้องทึ่งด้วยฝีมือการทำเค้กระดับเซียน อย่างน้อยมันก็
ออกมาดีกว่าเค้กสุดพิเศษที่เธอภูมิใจนักหนาแล้วกัน
"สุดยอด-..-"
5.00 นาฬิกา
"วี้"
"อ่าว เครื่องซักผ้าเป็นอะไรไปแล้ว"
ร่างเล็กๆรีบวิ่งมาเปิดฝา พบว่ามันเพียงแค่ทำงานหนักไปเท่านั้น
"ฉันยังไม่บ่นเลยนะ เราก็เหนื่อยพอๆกันนั่นแหละ นี่แน่ะๆ " เธอเคาะลงบนฝาเครื่อง
"อย่าอู้ล่ะ ต้องไปเตรียมกับข้าวแล้ว"
มันก็เหมือนกับทุกวัน ที่เธอต้องวิ่งวุ่นไปมาตั้งแต่ตี5 เพื่อทำงานบ้านสารพัด
"ซุปมิโสะ เอ่อ แล้วก็.... จริงด้วย ลืมหุงข้าว พี่ฉันนี่ก็จริงๆเล้ย ของไทยๆมีไม่กิน -*-
" เธอตวงข้าวสารใส่หม้ออย่างชำนาญ ซาวน้ำ แล้วกดปุ่มตั้งไฟ
"โอเค เรียบร้อย ต้องรีบไปเทขยะ แล้วก็ไปโรงเรียน"
ถุงขยะถูกจับมามัดรวมๆกัน แล้วถูกหิ้วไปอย่างทุกลักทุเล เสาไฟฟ้าข้างหน้านั่นไง
งานวันนี้ของหนูกอปจะเสร็จแล้วT_T สู้ๆ สู้โว้ย!
"โครม!!!!"
"อ๊าย!!!!"
ถุงที่ใส่ขยะจนล้นปริแตกออกเพราะแรงกระแทก ตัวเธอเองก็ล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
"แง ต้องยัดใหม่อีกแล้ว... อยากจะร้องให้"
เงยหน้ามองฟ้าสิกอป! ท้องฟ้าจะปลอบใจเรา แต่นี่ยังมืดอยู่เลย ช่างมันเหอะ
เอ๊ะ ทำไมท้องฟ้ามีตา หู จมูก ปาก......
"เป็นอะไรมั้ย ลุกได้มั้ย จับมือฉันไว้สิ"
ใครน่ะ มืด มองไม่ค่อยเห็นเลย เอาเหอะ อย่างน้อยก็ดีกว่าคลุกอยู่กับกองขยะ
"ขอบคุณค่ะ"
"ไม่เป็นไร เสื้อสวยๆเลอะหมดแล้วเห็นมั้ย ระวังหน่อย"
เสื้อสวยๆเหรอ ชุดคนใช้ เอ่อ เรียกหรูๆหน่อย ชุดเมด ที่ใส่ทำงานบ้านประจำจน
เหมือนผ้าขี้ริ้วเนี่ยนะ เพราะมืดมั้ง ไม่งั้นอีตานี่ก็ตาถั่ว
"ขอบคุณค่ะ"
"ขอบคุณสองครั้งแล้วนา"
"สามครั้งก็ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
เขาหัวรัวเราะร่าแล้วเดินจากไป ท่ามกลางความหนาวเหน็บของเดือนธันวาคม แต่
เธอกลับรู้สึกอบอุ่นอยู่ข้างใน
"ต้องไปโรงเรียน" แล้วเธอก็ลากสังขารไปอาบน้ำแต่งตัว
ที่โรงเรียน
"กอป มิสโรงเรียนปีนี้ลงประกวดอีกนะ "สาวน้อยร่างท้วมพยายามโน้มน้าวเพื่อนของ
เธอ
"ม่ายอาวอ่ะริน ขี้เกียจ อายเขา" กอปนอนหมอบลงไปกับโต๊ะ
"ว้า งั้นก็ต้องส่งยัยฝ้ายลงแทน..."รินทำท่าพูดลอยๆ แต่กอปอยากจะบอกว่า อย่าง
หล่อนน่ะลอยไม่ขึ้นหรอก.....
"งั้นฉันลง!"
"ดีมาก เซ็นชื่อซะ" รินยิ้มย่องอยู่ในใจ หมูย่างเกาหลีลอยมาแต่ไกลแล้ว.......
"กริ๊ง!!!!!"
เสียงออดดังขึ้นพร้อมกับอาจารย์สินีที่เดินเข้ามาตรงเวลาเป๊ะ!
"วันนี้มีเด็กย้ายแผนมาจากสายวิทย์ รู้จักกันไว้ด้วยล่ะ"
ย้ายแผนเหรอ จากวิทย์มาเรียนแผนภาษาเนี่ยนะ ช่างเหอะ นอนต่อ......
ใหนขอดูหน้าหน่อยซิ เผื่อจะดีกว่าพวกลิงของห้องนี้.......
"ชื่อแผนครับ ขอฝากตัวด้วย"
" =[]= !"
หละ...หล่อชมัดเลย อย่างน้อยก็เป็นแบบที่หนูกอปชอบแล้วกัน ผมรองทรงสูง
ตาสีดำแบบไทยแท้ ใบหน้าแบบชายไทยแท้ โฮกกก รินจ๋าเสีย
สละเพื่อเพื่อนหน่อยนะ
"ริน........"
"เออรู้แล้ว ทั้งปี-*- " รินรู้ใจเพื่อนเป็นอย่างดี รีบขยับไปนั่งอีกลอคหนึ่ง
"เอ่อ แผนรบ ไปนั่งข้างหลังๆนั่นแล้วกัน รู้สึกจะมีที่ว่างอยู่"
แผนรบเหรอ แน่ใจนะว่าชื่อคน= = เอาเหอะ
"นั่งด้วยนะครับ"
"อะ......."
"ด้วยความยินดีค่า~" รินรีบลากเก้าอี้ออกมา
เฮ้ย ทำไมไปนั่งข้างยายริน ฉันล่ะ ว่าที่มิสโรงเรียนเชียวนะ!
"ชิๆ หนูกอปไม่ปลื้ม..... ช่างเห๊อะ เรียนต่อไปก็ได้ "
พักเที่ยง
"พี่แผนคุยสนุกจังเลย" รินเพิ่มข้าวเป็นสองเท่าจากเดิม มัน4จานเข้าไปแล้วนะ....
"เหรอ " กอปตอบห้วนๆ
"เป็นอะไรไป ท่าทางอารมณ์ไม่ดี"
"ปล่าวนี่ แค่เหนื่อยนิดหน่อย วันนี้พี่กลับเย็น ไปเที่ยวบ้านฉันมะ"
"ไปก็ไป ไปช่วยเธอทำงานอีกตามเคยล่ะสิ" รินรู้จักเพื่อนคนนี้ดี รวมถึงเรื่องที่บ้าน
ด้วย
"ม่ายๆ วันนี้ทำเสร็จหมดแล้ว งานจะไม่มีเพิ่มจนกว่าพี่จะกลับ "
ทั้งคู่กันเรื่องสัพเพเหระจนออดดัง จึงแยกย้ายกันไปเรียนวิชาชุมนุม
แน่นอนว่ากอปเลือกชุมนุมแม่บ้าน อย่างน้อยๆมันก็กันเธอจากพวกผู้ชายหน้าภาชนะ
หุงต้มได้ไม่น้อย
"วันนี้มีนักเรียนย้ายชุมนุมมา ฝากตัวกันด้วยนะ" อาจารย์ลิซ่าปรบมือทำให้เสียง
ทุกอย่างเงียบลง
"ย้ายชุมนุมกลางครัน ทำได้ด้วยรึ- -"
"แผนรบ ห้อง5/10 ผู้ชายคนแรกของชุมนุม อยู่กันดีๆนะ"
"เคร้ง...." จานสังกะสีหลุดมือตกกระทบพื้น
ไม่จริงน่า คนหล่อขนาดนั้นเป็น..... เหรอ หนูกอปรับไม่ได้
ดูเหมือนนักเรียนหญิง(ก็มีแต่หญิงนั่นแหละ) ไม่ค่อยตื่นเต้นกันเท่าไหร่ เพราะพอเดา
ได้ว่าผู้ชายที่เข้าชุมนุมแม่บ้านคงไม่พ้น.........
"ผมแผนรบครับ เรียกแผนก็ได้ ฝากตัวด้วยนะคร้าบ"
"ขอถามอะไรหน่อยค่า" ยัยฝ้ายตัวแสบยกมือขึ้น
"ทำไมถึงเข้าชุมนุมแม่บ้านล่ะคะ บาส ฟุตบอล เทนนิส ยังมีอีกตั้งเยอะแยะ"
"นั่นก็เพราะ ผมคิดว่า ทุกวันนี้ ผู้หญิงเองออกไปทำงานนอกบ้านกันมากขึ้น ขณะ
เดียวกันผู้ชายถ้าทำอะไรไม่เป็นเลยก็จะอยู่ได้ลำบากครับ" แผนรบอธิบายสั้นๆ
"แล้วก่อนหน้านี้อยู่ชมรมอะไรมาคะ" ยัยแก้ว(หน้าหมู)ถามบ้าง
"ชมรมทำอาหารครับ แต่พอดีมันยุบไปแล้ว^ ^"
"ง่ะ -..-"
"งั้นรู้จักกันแล้ว มาเรียนกันต่อ วันนี้เราจะทำเค้กแบบง่ายๆกันนะ^ ^"
"ค่า/ครับ(ครับเดียว)"
"หวัดดีฮะ เธอที่อยู่ห้องเดียวกัน" แผนรบเดินเข้ามาหากอป
"ดีค่ะ ชื่อกอปค่ะ" ความจริงแล้วกอปไม่ค่อยชอบผู้ชายบ้าพลังซักเท่าไหร่
ตลอดชั่วโมงแผนรบทำให้เธอต้องทึ่งด้วยฝีมือการทำเค้กระดับเซียน อย่างน้อยมันก็
ออกมาดีกว่าเค้กสุดพิเศษที่เธอภูมิใจนักหนาแล้วกัน
"สุดยอด-..-"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น