จอมใจบัลลังก์ทอง

ลำดับตอนที่ #1 : [บทนำ]

เสียงควบม้าและเสียงฝีเท้าทหารหลายหมื่นนายดังกระหึ่มไปทั่วพสุธาโชซอน เพื่อมุ่งหน้าสู่วังหลวง ทหารที่เหน็ดเหนื่อยจากการรบกำลังวิ่งเข้าแถวอย่างแข็งขันเพื่อรอรับเสด็จฯพระเจ้าจงมู เสียงฝีเท้าของทหารหลายหมื่นนายหยุดลงแล้งเหลือเพียงแต่เสียงต้นดอกเหมยที่ลู่ลมเล่นอยู่รอบเขตพระราชฐาน เมื่อพระเจ้าจงมูเสด็จฯมาถึงทรงประทับที่บัลลังก์สีทองสวยสง่าพร้อมกับเหล่าขุนนางชั้นสูง
ที่รอเข้าเฝ้าก่อนหน้าอยู่แล้ว.....
ภายในห้องโถงที่ใช้เป้นที่ประชุมหารือเรื่องภายในเมืองหลวงทุกวันมีศิลปกรรมที่งดงามปราณีตไม่มีที่ติพื้นไม้ปูพรมสีน้ำตาลอ่อนม่านสีขาวนวลตาถูกจัดให้อยูที่ประตูทรงโค้ง ที่ประตูทรงโค้งยังมีแจกันหยกเขียวใสประดับด้วยดอกไม้สดหลากสีน่าประทับใจ เสียงของบรรดาเหล่าขุนนางชั้นสูงหัวเราะอย่างพอใจกับชัยชนะของโชซอนครั้งนี้ ขณะที่หัวเราะสรวลเสกันอยู่นั้น  พระเจ้าจงมูเสด็จมาถึงแล้ว
ซังกุงคนสนิทของฝ่าบทาที่ยืนประจำอยู่หน้าห้องกล่าวว่า
"ฝ่าบาทเสด็จ......"  พร้อมกับโค้งหัวลงต่ำอย่างนอบน้อม
  บรรดาเหล่าขุนนางทั้งหลายได้ยินดังนั้นก็กุลีกุจอลุกขึ้นและยืนสงบนิ่งอย่างสง่าในมาดของขุนนางชั้นสูง พระเจ้าจงมูประทับ ณ
บัลลังก์สีทองดูน่าเกรงขาม พระองค์ทรงแย้มสรวลให้กับเหล่าขุนนางที่รอเข้าเฝ้า  พร้มกันนั้นบรรดาเหล่าขุนนางจึงพร้อมใจกันกล่าวว่า
"ถวายบังคมฝ่าบาท...." พร้อมก้มบังคมกราบราบไปกับพื้น
"เอาล่ะ ลุกขึ้นกันเถิด"  ฝ่าบาทตรัสพร้อมแย้มสรวลอย่างอารมณ์ดีเช่นเคย เหล่าขุนนางจึงอดยิ้มตามไปกับพระองค์ไม่ได้ พระเจ้าจงมูเป็นพระราชาที่มีพระราชหฤทัยที่งดงาม มีพระเมตตาเป็นอย่างมาก ทรงเป็นแบบอย่างที่ดีของราษฎรทั้งปวง เป็นที่รักใคร่ของราษฎรชาวโชซอน 
"ฝ่าบาท แม่ทัพคิมแพกแทขอเค้าเฝ้าพะย่ะค่ะ" ซังกุงคนนสนิทฝ่าบาทกล่าว
"เชิญเข้ามา" ฝ่าบาทตรัสพร้อมกับควานหาของบางอย่างหลังพระที่นั่ง
แม่ทัพคิมแพกแทเดินเข้ามาด้วยเสื้อผ้าเปื้อนเลือดผมเผ้าดูกระเซอะกระเซิงหาแต่ใบหน้าอันคมคายนั้นเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม คงเป็นเพราะ
ดีใจที่ได้ชัยชนะเสียทีหลังจากที่ต่อสู้กันมายาวนานถึงครึ่งปี แม่ทัพคิมแพกคุกเข่าแล้วคารวะพระเจ้าจงมูด้วยกิริยานอบน้อม
"ถวายบังคมฝ่าบาท"คิมแพกแทกล่าว
ฝ่าบาททรงแย้มสรวลพร้มตรัสว่า
"หึๆแพกแทไม่ควรเป็นข้าหรอกหรือที่ควรคาวระเจ้าน่ะ" ฝ่าบาทหยอกแม่ทัพคิมแพกแท ทำให้แม่ทัพคิมแพกแทอดหัวเราะไม่ได้
"หามิได้พะน่ะค่ะฝ่าบาท"แพกแทกล่าว
"ข้าต้องขอบใจเจ้าที่ช่วยโชซอนเราไว้ เห็นทีตอนเย็นต้องจัดงานซะบ้างละ"ฝ่าบาทยังคงตรัสด้วยท่าทีสบายๆ 
"ฝ่าบาท ...หม่อมฉันซึ้งในน้ำพระทัยยิ่งนัก"
"เอาเถอะแพกแท มานี่สิ"ฝ่าบาทเรียกแพกแทเข้าไปใกล้และส่งถุงสีแดงลวดลายดิ้นทองให้ แพกแทตาโต
"อะ เอ่อ ฝ่าบาท นี่คือ.." แพกแทเงยหน้าขึ้นถามฝ่าบาทด้วยท่าทางน่าขัน เหล่าขุนนางพากันเอามือปิดปากแล้วแอบหัวเราะกันใหญ่
ฝ่าบาททรงขยิบตาให้แพกแททีหนึ่งพร้อมกับตรัสเป็นนัยว่า
"หึๆนี่คงเป้นการดีสำหรับเจ้าหวังว่าข้าคงได้รับข่าวดีจากเจ้าเร็วๆนี้นะ แพกแท"ฝ่าบาทตรัสพร้อมแย้มพระโอษฐ์และยังทรงตรัสต่ออีกว่า
"นี่ๆ ให้ได้ลูกเร็วๆล่ะ" 
แพกแทหูแดง
"ขอบพระทัยฝ่าบาท"


            ................................................... ***** ..............................................................****.....................................................