ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : #สามีน้องเจีย 01 : เจียเออร์กับเหล่าสามีทั้ง6 [100%]
#สามีน้องเจีย 01 : เจียเออร์กับเหล่าสามีทั้ง6
"กากาไม่อยากแต่งงาน แต่ถ้าสาวหนีไปหมายความว่ากากาคงจะไม่น่ารักใช่ไหมฮะ?"
"จุกกว่าการแต่งงาน คือการแต่งงานกับผู้ชาย เจ็บกว่าการแต่งงานกับผู้ชาย คือการแต่งงานกับผู้ชายพร้อมกันถึง6คน"
...........................................
การแต่งงานคือพิธีกรรมอันศักดิ์สิทธิ์ระหว่างคู่รัก ที่เป็นดังคำมั่นสัญญาว่าจะไม่แยกจากกันไม่ว่ายามสุขหรือยามเศร้า ไม่ว่ายามมั่งมีหรือยามอับจน เป็นดังคำสัญญาว่าจะรักกันตลอดไป
เขาเคยเชื่ออย่างนั้น...
ร่างอวบอัดในชุดสูทสีขาวสะอาดทำให้ช่างแต่งหน้าอดยกยิ้มอย่างเอ็นดูไม่ได้ให้กับเครื่องหน้าของเขาเสียไม่ได้
เธอแต่งแต้มเครื่องสำอางลงบนใบหน้าหวาน เสร็จแล้วจึงขอตัวก่อนจะเก็บอุปกรณ์ทำมาหากินออกไปอย่างคนอารมณ์ดี
ร่างเล็กหาสนใจไม่ เขาอยู่กับความคิดตัวเองมาสักพักใหญ่แล้ว
เจียเออร์ยกยิ้มอย่างปล่อยวางให้กับชีวิตต่อจากนี้ ชีวิตที่ขึ้นชื่อว่ามี พันธะ หรือพูดง่ายๆ คือเขากำลังจะแต่งงานนั่นแหละ
เจียเออร์ไม่รู้อะไรเลย ทั้งชื่อของคู่สมรส รวมถึงหน้าตาและอุปนิสัย เขาไม่รู้อะไรเลยจริงๆ เพราะการแต่งงานในครั้งนี้เขาไม่ได้ร้องขอมัน แต่เพราะมันจะช่วยส่งเสริมให้ธุระกิจของบิดา หรือที่เจียเออร์เรียกจนติดปากว่าคุณป๊านั้นจะรุ่งเรืองได้ในอนาคต ทั้งสองตระกูลจึงต้องรวมเป็นทองแผ่นเดียวกัน
เจียเออร์ไม่เข้าใจ เขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับธุรกิจพันล้านของคุณป๊าแต่คนที่รับผลทำไมมันถึงเป็นเขานะ? อาจจะเพราะเป็นลูกชายคนเดียวหรือยังไงก็ช่าง เขาขอภาวนาขอให้เจ้าสาวที่จะกลายมาเป็นภรรยาในอนาคตไม่เรื่องมากก็พอ เจียเออร์ก็คงไม่คิดจะขออะไรเพิ่มอีก
“กากาคะ หนูจะต้องไปเกาหลีกับมี๊นะคะ” เสียงหวานของคุณมี๊เรียกให้เจียเออร์ที่กำลังแต่งหน้าเค้กอยู่ถึงกับชะงัก
“เกาหลี?...ไปทำไมฮะ?” เสียงแหบหวานของร่างอวบอัดในชุดกันเปื้อนเอ่ยถามคุณมี๊ด้วยความแปลกใจผสมกับมึนงง
“ถ้ามี๊บอกหนู กากาจะไม่โกรธมี๊ใช่ไหม?” คิ้วสวยขมวด
“ถ้ามันไม่หนักหนาเกินไปละก็…”
“กากา…หนูจะต้องไปแต่งงาน!” คำตอบของคุณมี๊ทำให้ใบหน้าหวานเกิดอาการเหวอไม่น้อย
คุณมี๊คนสวยเพียงแต่พยักหน้ายืนยันในสิ่งที่ตัวเองพูดว่ามันเป็นความจริง
เจ้าของใบหน้าน่ารักทรุดตัวลงกับพื้นหยาดน้ำตาสีใสหยดลงบนแก้มขาวจนคนเป็นแม่อดที่จะปาดมันออกจากพวงแก้มกลมของลูกชายไม่ได้
“ทำไม ฮึก ละฮะ?” เจียเออร์สะอื้น “ทำไมต้องแต่ง งะ ฮึก งานด้วย ฮือ คุณป๊าสั่งใช่ไหมฮะ?”
เธอพยักหน้า
“ละ แล้วทำไม ฮึก คุณป๊าไม่แต่งเองล่ะฮะ!”
“กากาคะ หนูพร้อมไหม?” สุ้มเสียงหวานของคุณมี๊คนสวยทำให้เจียเออร์หลุดออกจากภวังค์ ดวงตากลมถูกกรีดด้วยอายไลเนอร์เส้นบางช้อนมองมารดา ใบหน้าน่ารักส่ายไปมา
เธอใช้นิ้วแตะแก้มลูกชายแสนรักที่ถนอมเลึ้ยงยิ่งกว่าไข่ในหินอย่างบางเบา ถ้าเลือกได้เธอก็ไม่อยากให้ลูกชายต้องลำบากใจแบบนี้
เพราะเจียเออร์อ่อนต่อโลกเกินไป
“ถ้ากากาบอกว่าไม่พร้อม คุณมี๊จะยกเลิกงานหรือเปล่า?” เธอส่ายหน้า “งั้นกากาก็คงไม่ต้องตอบหรอก…”
เธออยากจะจับลูกชายมาฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว แต่ตอนนี้ลูกชายขี้งอนของเธอกำลังอยู่ในช่วงที่ต้องการอยู่กับตัวเองสักพัก คุณมี๊คนสวยลูบหัวเจียเออร์เบาๆ ก่อนจะออกไปจากห้องแต่งตัว
เจียเออร์ถอนหายใจอย่างปลงตก ถ้ามันคือความต้องการของคุณป๊า และคุณมี๊ คนเป็นลูกอย่างเจียเออร์ก็คงจะขัดไม่ได้ แม้ทุกอย่างมันจะดูงงๆ ไปหน่อยก็เถอะ แต่จากนี้ไปเจียเออร์ก็จะมีครอบครัวแล้ว
ครอบครัวที่เขาไม่ได้เลือก
เวลาใกล้เริ่มพิธี…
ดวงตากลมสุกใสแต่ยังคงความหม่นเอาไว้กวาดมองผู้คนในงานแต่งของตัวเอง แขกนับได้ว่าน้อยมาเมื่อเทียบกับงานทั่วๆ ไป แขกในงานส่วยใหญ่มักจะเป็นญาติสนิทรวมถึงคนที่ญาติผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายนับถือ
ซึ่งเจียเออร์ไม่ได้สนใจ เขาแค่มองหาว่าที่เจ้าสาวของตัวเอง เพึยงแต่ไม่ว่าหาเท่าไรก็ไม่พบคนที่พอจะเป็นเจ้าสาวได้
เจียเออร์สบเข้ากับเจ้าของนัยตาคู่สวยเจ้าของโต๊ะที่อยู่ห่างออกไป ก่อนที่คนอื่นๆ อีก 5 คนจะหันตามมา
ผู้ชายพวกนั้น…
เจียเออร์ไม่อยากรู้จัก และไม่อยากจะสนิทด้วยเลย พวกเขามองเจียเออร์ด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร จากนั้นก็แสยะยิ้มน่ากลัว
เจียเออร์เบนสายตากลับมา นิ้วป้อมสะกิดผู้เป็นแม่เบาๆ ตรงลาดไหล่
“คุณมี๊ฮะ”
“หื้ม? ว่าไงคะ?” เธอหันกลับมามองลูกชายตัวน้อย
“ไหนเจ้าสาวละฮะ?”
“เห๋…กากาว่าไงนะคะ?” เธอมีสีหน้าตกใจจนใจดวงน้อยเริ่มรู้สึกไม่สู้ดีนัก
“ก็ว่าที่…เจ้าสาวของผม” เสียงหวานเอ่ยงึมงัมในลำคอ แรกเริ่มเดิมทีเขาก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานนัก แต่พอเอาเจ้าจริงถ้าเจ้าสาวหนีไปเจียเออร์ก็คงต้องพิจารณาตัวเองใหม่เหมือนกันว่าทำไมสาวเจ้าจึงไม่อยากจะร่วมหอถึงขนาดนั้น
“นี่มี๊ไม่ได้บอกหนูหรือ? ตายจริง!” คุณมี๊พึมพัมเสียงเบา เจียเออร์ส่งสายตางุนงงไปให้เธอ คุณมี๊หันไปพูดบางอย่างกับคุณป๊าก่อนที่คุณป๊าจะส่งสายตาติเตียนให้คุณมี๊ ท่านทั้งสองถอนหายใจก่อนจะลูบศีรษะกลมของลูกชายสุดรักอย่างปลอบประโลม
“ป๊าขอโทษหนูนะที่ป๊าไม่ได้บอกหนู…เจ้าสาวไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกนะ"
เจียเออร์ไม่เข้าใจ คิ้วสวยขมวดเป็นปม
"เจ้าสาว...ก็คือลูกเองครับ กากา”
(ต่อค่ะ)
“หะ เห๋…คุณป๋า…คุณป๋าว่าไงนะฮะ?!” เจียเออร์รู้สึกชาวาบไปทั้งตัวกับความจริงที่ได้รู้ เขาไม่ได้เตรียมใจให้กับเรื่องนี้เลยจริงๆ
เจียเออร์อธิบายความรู้สึกตอนนี้ไม่ได้ เขาควรหรือสึกอย่างไรกันแน่ เขาไม่อยากแต่งงาน แต่ก็พยายามทำใจให้ได้เรื่องที่จะมีครอบครัว แต่พอถึงตอนนี้ จากการที่จะต้องมีภรรยา เขาจะต้องไปเป็นภรรยาแทนหรือ? ให้ตายสิ เจียเออร์อธิบายความรู้สึกของตัวเองไม่ถูกจริงๆ
“กากาโกรธป๊าไหม?”
โกรธ…เพียงแต่อีกคนคือผู้มีพระคุณ ร่างเล็กจึงทำได้เพียงส่ายหน้าเบาๆ พร้อมยกยิ้มที่ทั้งคุณป๊าและคุณมี๊รู้ว่ากำลังฝืน
“ทุกอย่างจะดีเองจ่ะ…กากาไม่ต้องกลัว” เธอเอ่ยเสียงอ่อนโยน มือที่เหยี่ยวย่นตามอายุลูบกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มอย่างปลอบประโลม
ถ้าเลือกได้เธอก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้…
“หนูเจียเออร์คะ ใกล้ถึงเวลาแล้วค่ะ เราเตรียมตัวกันที่หลังเวทีดีกว่าเน๊อะ เชิญคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะ”สตาฟฟ์สาวประเภทสองเดินเข้ามาที่โต๊ะของเจียเออร์ เธอสวมชุดเดรสสีครีม ร่างกายดูอวบแต่ไม่ถึงกับอ้วน ถ้าเจียเออร์จำไม่ผิดเธอคือเจ้าของร้านที่เจียเออร์เคยไปลองชุด และเธอก็น่าจะเป็นคนออกแบบและจัดงานนี้ด้วย
พิธีกรกล่าวเชิญทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว เจียเออร์พยายามปั้นหน้ายิ้มให้เป็นปรกติ ร่างสันทัดในชุดสูทสีขาวสะอาดตาค่อยๆ นั่งลงตรงเก้าอี้ส่วนที่สตาฟฟ์สาวนัดแนะไว้
เจียเออร์นั่งอยู่ตรงกลางของโต๊ะ ซึ่งโต๊ะเป็นโต๊ะยาวมี 7 ที่นั่ง ทั้งทางซ้ายและทางขวาของเจียเออร์มีที่ว่างข้างละ3 ที่นั่ง ส่วนคุณป๊าและคุณม๊านั่งเยื้องไปริมเวทีกับคุณลุงและคุณป้าที่เจียเออร์เคยเจออยู่สองสามครั้ง
เจียเออร์ผ่อนลมหายใจออกช้าๆ เขาคิดว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เพราะงานมันก็ใกล้จะจบแล้ว แม้จะแต่งไปแต่ต่างฝ่ายต่างไม่ได้รักก็ไม่ต่างจากไม่ได้แต่ง และที่สำคัญเขาก็เป็นผู้ชายทั้งคู่คงไม่ต่างจากมีรูมเมทสักเท่าไหร่
ดวงตากลมปิดลงช้าๆ พยายามระงับความเศร้าที่มีในใจ จนไม่ทันได้สังเกตุถึงเก้าอี้ข้างตัวว่าที่ตรงนั้นมันไม่ว่างอีกต่อไป
“เห๋…นี่พี่ยองแจดูสิ เจ้าสาวเราเป็นลูกหมาล่ะ หึ” คนที่นั่งถัดจากเจียเออร์ไปอีกสองที่นั่งในด้านซ้ายเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดจะขี้เล่น
“อย่าเสียมารยาทกับคุณเจ้าสาวหน่ากันต์” ยองแจเอ่ยติกันต์ที่นั่งอยู่ใกล้กัน เจียเออร์ลอบมองคนทั้ง 6 อย่างงงๆ
พวกเขามากันตั้งแต่เมื่อไหร่…ไม่สินี่มันอะไรกัน! เจ้าบ่าวของเขาคือใคร มันคงไม่ใช่อย่างที่เขาคิดหรอกนะ!
เจียเออร์สวดอ้อนวอนในใจ ขอให้สิ่งที่เขาคิดไม่ใช่เรื่องจริง มัน…เรื่องแบบนั้นน่ะ มันเป็นไปไม่ได้หรอกหน่า
“…ดูเหมาะสมกันมากๆ เลยนะครับ ทั้งคุณเจ้าสาวแสนน่ารัก และเหล่าเจ้าบ่าวทั้ง6 คน…”
เจียเออร์รู้สึกเหมือนเวลาหยุดหมุน
เจ้าบ่าว…ทั้ง6คน?
“ดูทำหน้าเข้าสิ” คนที่นั่งใกล้เจียเออร์ทางด้านขวาเอ่ย เส้นผมสีดำของเขาให้ความรู้สึกอ่อนโยนอย่างบอกไม่ถูก แต่ถึงอย่างไรเจียเออร์ก็ยังไม่ไว้ใจใครอยู่ดี
“อย่างกับลูกหมา” คนที่นั่งถัดไปด้านขวาอีกสองที่นั่งจากเจียเออร์พูด ลุคที่เจียเออร์มองผ่านๆ ก็ดูออกว่าเป็นเพลย์บอยแม้จะอยู่ในชุดสูทก็ตาม
“นี่!” เจียเออร์ไม่ทันจะพูดเถียงสายตาไปสบกับคนท้ายโต๊ะ ร่างกายสูงใหญ่อย่างนายแบบ เขาปรายตามองเจียเออร์นิ่งๆ
น่ากลัว…
“พวกนายหยุดได้แล้ว” น้ำเสียงทุ้มของคนที่นั่งตรงหัวโต๊ะเอ่ยปราม ทุกคนรวมถึงเจียเออร์กลับมาอยู่ในความสงบอย่างไม่เต็มใจ
เมื่อทุกอย่างเข้าสู่สภาวะปรกติ พิธีกรของงานกล่าวอะไรอีกนิหน่อยก่อนจะเชิญพ่อแม่ของทั้งฝั่งเจ้าบ่าวและฝั่งเจ้าสาวขึ้นมากล่าวอวยพร
“มี๊รู้…มี๊เป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องเลย แต่มี๊อยากให้หนูรู้ ว่ามี๊รักกากามากนะคะ มี๊อยากให้หนูใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานอย่างเด็กทั่วไป แม้ต่อจากนี้มันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่มี๊ยังเชื่อนะ ว่ากากาที่น่ารักของมี๊จะผ่านมันไปได้ด้วยดี มี๊ฝากเจียเออร์ด้วยนะลูก” ประโยคสุดท้ายคุณมี๊หันไปพูดกับเจ้าบ่าวทั้ง6คน
“ครับ”
“ป๊า…ป๊าขอโทษนะกากา ที่ป๊าต้องทำแบบนี้ แต่หนูเชื่อป๊าใช่มั๊ย? ป๊ารักหนูนะครับ” คุณป๊าพูดแค่นั้นก่อนจะหันกลับไปเช็ดหน้า คุณมี๊ก็หยิบผ้าเช็ดหน้าผืนสีชมพูอ่อนที่เจียเออร์เคยปักลายให้มาเช็ดหน้าให้คุณป๊า
เจียเออร์ก้มหน้ายิ้ม
ต่อจากนี้…ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร แต่เขามั่นใจ มั่นใจว่าเส้นทางต่อจากนี้เขาไม่ได้เดินมันเพียงคนเดียว อย่างน้อยก็ยังมีคุณป๊าและคุณมี๊อยู่ข้างๆ กัน
“คุณน้องไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ พี่รับรองว่าลูกๆ ของพี่จะดูแลหนูเจียเออร์อย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอมแน่นอนค่ะ และพี่ต้องขอบคุณคุณน้องด้วยที่ไว้ใจลูกๆ ของพี่ คุณน้องไม่ผิดหวังแน่คะ ลูกๆ ก็ดูแลน้องให้ดีล่ะ เข้าใจมั๊ยจ๊ะ มาร์ค เจบอม จินยอง ยองแจ กันต์ ยูคยอม”
“ครับ” พวกเขาตอบรับแค่นั้น ก่อนที่พิธีกรจะกล่าวเริมพิธีต่อไป
งานแต่งไม่มีการจดทะเบียนสมรสเกิดขึ้น มีเพียงการสวมแหวนและสินสอดคือหุ้นส่วนของบริษัทและอื่นๆ ที่เจียเออร์ไม่ได้สนใจ
เป็นงานที่เรียบง่าย เจียเออร์คิดว่าดีแล้ว ไม่มีสื่อมวลชน แต่เขามั่นใจว่าพรุ่งนี่จะมีข่าวขึ้นหน้าหนึ่งแน่นอน ก็เพราะสื่อมวลชนสมัยนี้ก็ใช่จะมาในรูปแบบของนักข่าวเสมอไป
เจียเออร์และเจ้าบ่าวแปลกหน้าทั้ง6คนเดินไปตามโต๊ะต่างๆ และกล่าวขอบคุณแขกชั้นผู้ใหญ่ในงาน ทุกอย่างแนบเนียน ไม่มีใครจับได้ว่าพวกเขาโดนคลุมถุงชน ไม่มีใครถามเรื่องที่มาของความสัมพันธ์ หรือไม่พวกเขาก็คงรู้มาก่อนจนไม่จำเป็นต้องถามแล้วก็ได้
“ผมขอขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมเป็นสักขีพยานในครั้งนี้ ขอบคุณครับ” คำกล่าวขอบคุณที่เรียบง่าย แต่น่าเชื่อถืออย่างน่าประหลาดทำให้เจียเออร์อดจะชื่นชมเขาไม่ได้
เขาปรายตามองเจียเออร์ก่อนจะกลับไปยืนตรงหัวแถว ผู้คนในงานเริ่มถยอยกลับจนเหลือแค่พนักงานที่ถูกจ้างให้เตียมงานกำลังรื้อของเก็บ และคนในอีกไม่กี่คนเท่านั้น
“รีบเดินทางกันเถอะจ่ะ จะได้รีบไปเข้าหออีก” คุณหญิงเอ่ยยิ้มๆ เธอรีบเดินนำออกไปขึ้นรถตู้คันด้านหน้า และคุณมี๊และคุณป๊าก็เดินไปขึ้นรถคันนั้น
เจียเออร์ทำท่าจะเดินขึ้นไปนั่งด้วย แต่ทว่ากลับถูกไล่ให้ไปขึ้นรถอีกคัน เจียเออร์ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขาคิดว่าพวกผู้ใหญ่คงจะอยากคุยกันในเรื่องเก่าๆ เจียเออร์จึงไปขึ้นรถอีกคันแต่โดยดี
เพียงแต่เขาคงลืมเรื่องสำคัญบางอย่างไป…
ใช่…สำคัญมาก
เพราะเจ้าบ่าวหมาดๆ ของเจียเออร์ก็ต้องเดินทางไปด้วยกัน และรถมีเพียงสองคัน ที่เหลือจากนั้นเป็นรถของบอดี้การ์ด ซึ่งสรุปได้ว่าเจียเออร์และอีก6คนเดินทางไปในรถคันเดียวกัน
!!!!!!!!!
Talk
[7/03/2017]
เปิดตัวเหล่าสามีอย่างเป็นทางการค่ะ ฮูเร่!!!! ที่มุกไม่ใส่บทพูดให้พี่ยูคยอมนี่ไม่ใช่ไรค่ะ ความหมั่นไส้ส่วนตัว เดี๋ยว! ล้อเล่น มันเป็นคาแรกเตอร์ของเขาค่ะ55555
เรื่องนี้เหมาะกับเพลงนี้มากเลย "ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ"5555555
มุกอยากได้กำลังใจหน่อยได้มั๊ยอ่า ยิ่งมีกำลังใจมากก็จะยิ่งมีแรงเขียนนะ!!
รักคนอ่าน
[12/02/2017]
ซาหวาดดีค้าบ เลายั่กจ่าบ่อกว่า ขายาวมั่กๆ 555555 เอาใหม่ๆ เลายั่กจ่าบ่อกว่า....ตอนแรกของฟิคถือกำเนิดแล้ว ทาด๊ามมมมม แฮร่ แอบสายนิดหน่อย แล้วก็มาไม่ครบด้วย หยวนๆ กันเนอะ
คำเตือน!! เรื่องนี้ยัยหนูน่ารักมากจนอาจทำให้ใจคุณสั่นไหว และเอ็นดูถึงขั้นอยากจับกินโดยไม่รู้ตัว
และเหล่าสามีนั้น...คุณอาจจะหมั่นไส้จนไม่อยากยกน้องให้เลยก็ได้ค่ะ 555555
เรียกคนเขียนว่ามุกนะคะ เพราะเรียกไรท์แล้วฟังแปลกๆ (เราแต่งไม่เก่ง 555)
ติดแท็ก #สามีน้องเจีย เพราะมุกจะลงฉากคัทรวมถึงอะไรๆ ตามแท็กค่ะ .____. ไม่ได้ชี้นำแค่บอกแนวทางค่ะ 5555
*12/02/2017
แก้คำผิด
ปล.ขอบคุณที่คอมเมนต์เตือนนะคะ ^____^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น