ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : #สามีน้องเจีย 03 วันแรกของการอยู่ร่วมกันกับเหล่าสามี (100%) | **รบกวนอ่านชี้แจงด้วยค่ะ**
วันแรกของการอยู่ร่วมกันกับเหล่าสามี
รบกวนอ่านชี้แจงด้านล่างด้วยนะคะ ♡
......................
มาร์คตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเบื่อหน่ายในอารมณ์ ผมที่มักจะเซ็ทไว้เสมอฟูฟ่องไม่เป็นทรง ทว่าไม่ได้ทำใช้ชายหนุ่มดูดีลดลงแม้แต่น้อย ขายาวภายใต้กางเกงนอนสีเทาก้าวลงจากเตียงสีกรมท่าที่ใช้หลับนอนเมื่อคืนด้วยท่วงท่าที่ชวนหลงใหล
มาร์คถอดเสื้อนอนตัวบางเผยให้เห็นท่อนบนเปลือยเปล่าที่มีลอนสวยอยู่ประปราย แม้จะไม่ได้เป็นลูกชัดเจน แต่เมื่ออยู่บนร่างกายของมาร์คกลับดูดีอย่างหน้าเหลือเชื่อ
ร่างโปร่งหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่พาดบ่าก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำด้วยความง่วงงุน
เมื่อคืนเขาแต่งงาน และเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าเจ้าสาว แม้จะเคยเห็นในรูปถ่ายแล้วแต่มาร์คก็อดยอมรับไม่ได้ว่าอีกคนหน้าตาที่ดีมากเลยทีเดียว
ใช่ว่ามาร์คจะคิดพิศวาสเจียเออร์ การแต่งงานในครั้งนี้ไม่ใช่ความสมัครใจจากมาร์ครวมถึงน้องๆ ของเขา แต่มันคือการบังคับกรายๆ จากบิดามารดา พวกท่านจะยกบริษัทให้มาร์คดูแลหากยอมแต่งงานในครั้งนี้…คนอื่นๆ ก็คงได้ข้อเสนอในแบบต่างๆ เช่นกันถึงยอมแต่งทั้งๆ ที่ทีแรกก็ค้านหัวชนฝา
แต่เอาเถอะ…เพราะเด็กนั่นเองก็คงไม่ได้ยินยอมเหมือนกัน
มาร์คคิดถึงสีหน้าและท่าทางของคนตัวขาวในเมื่อคืน เจียเออร์ดูจะตกใจระคนแปลกใจเอามากๆ เมื่อรู้ว่าตัวเองต้องมาเป็นเจ้าสาวของพวกเขา ซึ่งอาจจะคิดได้ว่าทางนั้นคงไม่ได้บอกอะไรลูกชายมากกว่าจะต้องแต่งงาน ไม่แน่ว่าคุณนายและคุณชายหวังอาจจะยังไม่ได้บอกเหตุผลของการแต่งงานด้วยเช่นกัน
ถึงงั้นก็เถอะมันก็ไม่ใช่กงการอะไรของเขาอยู่ดี…
นิ้วเรียวนวดตรงระหว่างคิ้วขณะที่กำลังเดินลงไปชั้นล่างของบ้านหลังใหม่ จนกระทั่งได้กลิ่นหอมๆ ของเบคอนเริ่มโชยมาแตะจมูก
แปลก…
มาร์คขมวดคิ้ว
ในเมื่อคุณแม่ไม่ได้บอกว่าจะจ้างแม่บ้านให้นี่ แล้วกลิ่นหอมๆ นี่มันอะไรกัน
มาร์คเปลี่ยนทิศทางไปยังห้องครัวก่อนจะพบกับคนที่เขากำลังนึกถึง
ร่างเล็กในชุดผ้ากันเปื้อนสีขาวกำลังใช้ตะหลิวในมือขวาทอดอะไรบางอย่างในกระทะอย่างตั้งอกตั้งใจ
“…เจียเออร์?” มาร์คอุทานออกมาอย่างไม่เข้าใจ “กำลังทำอะไรน่ะ?”
“อาหารเช้าไงฮะ” คนตัวขาวหันมายิ้มเล็กๆ ให้กับเขา ก่อนจะกลับไปมุ่นกับการทำอาหารเช้าต่อ “พี่มาร์คจะรับด้วยเลยไหมฮะ?”
นัยน์ตาคมมองขนมปังปิ้ง ไข่ดาวและเบคอนในจานตรงเคาท์เตอร์อย่างประหลาดใจ เด็กที่ท่าทางเหมือนลูกคุณหนูอย่างเจียเออร์ไม่น่าจะทำอะไรเป็น…
“ไม่ล่ะ”
“เอ๊ะ!”
“ฉันค่อยไปดื่มกาแฟที่บริษัทดีกว่า” มาร์คเอ่ยเพียงเท่านั้นก่อนจะเดินกลับออกไปอีกทาง ปล่อยให้ดวงตากลมมองอีกคนอยากอดห่วงไม่ได้
เจียเออร์ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กว่าอาหารมื้อเช้าสำคัญที่สุด ร่างเล็กจึงไม่เคยที่จะงดทานอาหารเช้าเลยถ้าไม่ได้เร่งรีบจริงๆ
(ต่อค่ะ)
“อย่ากังวลไปเลยเจียเออร์” จินยองเอ่ยพร้อมสาวเท้าเข้ามาใกล้เจียเออร์ “พี่มาร์คเขาไม่ทานข้าวเช้าประจำอยู่แล้ว”
เอ่ยบอกอีกคนด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มละมุน มุมปากยกยิ้มขึ้นอย่างทรงเสน่ห์และดูอ่อนโยนอย่างเคย
จินยองตื่นตั้งแต่เช้า แต่ระหว่างที่จะออกไปทำงานเหมือนกับทุกวันก็ดันมาเจอภรรยาหมาดๆ กับพี่ชายพูดคุยกันเรื่องอาหารมื้อเช้าเสียก่อนจึงอดไม่ได้ที่จะยืนดูอยู่เงียบๆ และเมื่อมาร์คเดินออกไปจินยองจึงถือโอกาสเข้ามาพูดคุยกับเจียเออร์อย่างสามีที่ดีควรกระทำ
“ประจำเลยหรือฮะ?”
“ใช่…แต่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ว่าแต่เจียเออร์เถอะทำอาหารเป็นด้วยหรือ” จินยองเอ่ยเบี่ยงประเด็น ดวงตาคมเสมองจานอาหารบนเคาท์เตอร์อย่างสนอกสนใจ
ริมฝีปากสีฉ่ำแย้มยิ้ม
“ผมชอบทำอาหารฮะ…แต่ทำได้แค่ไม่กี่อย่างเอง” เสียงใสเอ่ยขณะลำเลียงจานอาหารมาวางไว้บนโต๊ะกลางห้องครัว
จินยองพยักหน้ารับ
“พี่จินยองจะทานไหมครับ” เจียเออร์เอ่ยพร้อมกับวางจานใบสุดท้ายลงบนโต๊ะ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนพี่ที่จ้องเขาอยู่ก่อนแล้ว
จินยองกระแอมเล็กน้อยก่อนจะเผยรอยยิ้มอบอุ่นอีกครา
“เอาสิ…พี่ก็อยากชิมดูเหมือนกันว่าอร่อยแค่ไหน” จินยองเอ่ยแหย่คนตัวขาว “ถ้าไม่อร่อยพี่ทำโทษนะ”
“งือ…ผมไม่รู้ว่าจะถูกปากพี่จินยองหรือเปล่านี่ฮะ” เจียเออร์เอ่ยเสียงค่อย นัยน์ตากลมช้อนมองคนอายุมากกว่าอย่างขอความเห็นใจ
“…อ่า นั่นสินะ”
“แล้ว…คนอื่นๆ ล่ะฮะ?” เจ้าของริมฝีปากสีสดเอ่ยถามคนเป็นพี่ ขณะที่เจ้าตัวถอดผ้ากันเปื้อนสีขาวสะอาดออกจากกาย
จินยองอดยอมรับไม่ได้ว่าอีกคนน่าดึงดูดเหลือเกิน
และ…อ่า ไม่อยากจะยอมรับเท่าเสียเท่าไหร่ว่าหวัง เจียเออร์นั้นท่าทางจะมีดีกว่าที่เขาคิด
“พี่แจบอมกับยองแจน่ะยังไม่ตื่นหรอก พวกแฝดก็คงเล่นเกมอยู่บนห้องน่ะ” จินยองเอ่ยเสียงนุ่ม
“งั้นหรือครับ” น้ำเสียงหงอยๆ ของคนตรงหน้าเรียกให้ชายหนุ่มหันมองอย่างเสียไม่ได้
“ทำไมทำเสียงแบบนั้นล่ะครับ?”
“อาหารของผมคงเป็นหมันน่ะสิฮะ”
“งั้น…เราไปปลุกพวกนั้นดีมั๊ย?” น้ำเสียงนุ่มทุ้มของจินยองทำให้อีกคนที่มีใบหน้าหงอยๆเมื่อครู่ยิ้มปริ่ม แต่เพียงแค่ชั่วครู่ก็หน้ามุ่ยลงจนจินยองอดมึนงงต่ออารมณ์ของอีกคนไม่ได้ “ทำไมหรือครับ?”
“ผมว่าพี่จินยองรีบกินดีกว่านะฮะ…” ริมฝีปากอิ่มยกยิ้ม “ส่วนคนอื่นๆเดี๋ยวผมค่อยไปปลุกเองดีกว่า เดี๋ยวพี่จะไปทำงานสายเอานะฮะ”
จินยองพยักหน้าเนือยๆ
“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ” ชายหนุ่มขานรับพร้อมๆกับทานอาหารที่คนตัวเล็กกว่าทำมาให้ก่อนจะเอ่ยชมเปราะ “อร่อยมากๆเลยครับ”
“ว้าว! จริงหรือฮะ! ดีใจจัง” ริมฝีปากอวบอิ่มฉีกยิ้มกว้าง “พี่จินยองอยากได้อะไรเพิ่มหรือเปล่าฮะ?”
“แค่นี้พี่ก็อิ่มจะแย่แล้วครับ” จินยองยิ้มตาหยี “อืม…พี่ใกล้สายแล้วครับ พี่ไปก่อนนะ ฝากเก็บจานด้วยนะครับ”
“ได้ฮะ” เจียเออร์ยิ้มแป้น “โชคดีนะฮะ!”
จินยองไปทำงานแล้ว….
นัยน์ตากลมเหม่อลอยเพียงชั่วพริบตาก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสายตามุ่งมั่น
เอาล่ะ! ต้องปลุกคนอื่นๆให้ได้!
เจียเออร์หมายมั่นในใจ
มือขาวชูกำปั้นขึ้นเหนือหัว พร้อมกับสูดหายใจลึกๆ อย่างให้กำลังใจตัวเอง…
เรียกสายตาขบขันจากเด็กหนุ่มอีกคนได้ไม่ยาก
“ทำไรอ่ะ!”
“อ๊ะ…กันต์ ตกใจหมดเลย” เจียเออร์สะดุ้งโหยง ตวัดตามองคนด้านหลังด้วยแววตาแง่งอน
“โอ๊ะ! ตกใจขนาดนั้นเชียว!” กันต์เดินเข้ามาใช้มือหนาลูบเบาๆบนกลุ่มผมนิ่ม “ว้า! ตัวสั่นเป็นลูกหมาเลย น่ารักจัง!”
“หะ…ห๊า!” ดวงตากลมเบิกกว้าง
มะ…เมื่อกี้นี้ หมายความว่าไงกัน?!
“ว้าว! นี่เจียเออร์ทำเองเหรอ? สุดยอดเลย!” กันต์มองอาหารบนโต๊ะอย่างไม่อยากจะเชื่อ ริมฝีปากบวมเจ่อทรงเสน่ห์พูดชมอาหารตรงหน้าจนคนทำอดเขินไม่ได้
“ถะ…ถ้าอย่างนั้น ก็ทานสิครับ” เจียเออร์เอ่ยยิ้มๆ
“งั้นไม่เกรงใจล่ะนะ!” ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า เขาไม่รีรอที่จะกินอาหารที่น่าทานตรงหน้า
กันต์ไม่คิดเลยว่าเจียเออร์จะทำอาหารเป็นด้วย
และ…มันอร่อยสุดๆเลย
“ยูคยอม มานี่ดิ่” เมื่อเห็นแฝดน้องในสายตา กันต์ไม่รอช้าที่จะเรียกให้อีกคนมาทานพร้อมๆกัน
ยูคยอมยืนนิ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความมึนงงอยู่หลายส่วน
“อะไรเนี่ย”
เจียเออร์มองอีกคนไม่เต็มสายตา…ยอมรับจากใจจริงว่ายูคยอมดูน่ากลัวจริงๆ สายตาเมื่อคืนนั่นก็ด้วย
ไม่สิ…
ทุกคนก็ดูน่ากลัวหมดนั่นแหละ
เพียงแต่จะน่ากลัวมากน่ากลัวน้อยนั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง
อืม…ของดเว้นพี่จินยองกับแบมแบมแล้วก็พี่ยองแจไว้ก็แล้วกัน พวกเขาดีกับเจียเออร์ และเจียเออร์คิดว่าไม่น่ากลัวเท่ากับพี่มาร์ค พี่แจบอมและยูคยอมคนนี้ด้วย
“เบค่อนไง” กันต์เอ่ย “ดูสิ น่ากินเนอะ” ดวงตาคมสบเข้ากับเจียเออร์ ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างเมื่อเจ้าตัวยกยิ้มบ้างๆกลับมา
“อืม…” เสียงทุ้มครางรีบในลำคอ “นายทำเองเหรอ?”
“ชะ…ใช่ฮะ” สุ่มเสียงแหบหวานตอบรับตะกุกตะกัก ดวงตาล่อกแล่กจนคนมองอดไม่ได้ที่จะหลุดยิ้มขำ
“งั้นหรือ..”
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ก่อนที่กันต์จะเป็นคนเอ่ยทำลายบรรยากาศขุ่นๆนี่
“คนอื่นๆล่ะ?”
“พี่มาร์คกับพี่จินยองไปทำงานแล้วล่ะฮะ..” เจียเออร์ยกยิ้มบางๆเมื่อคิดถึงทั้งสองคน “ส่วนพี่แจบอมกับพี่ยองแจ…”
“สองคนนั้นยังไม่ตื่นหรอก” ยูคยอมพูดจบก่อนจะยัดไส้กรอกเข้าปาก
“ใช่…พี่แจบอมเขาเปิดคลับน่ะ เพิ่งเปิดเมื่อเร็วๆนี้เอง แต่ลูกค้าเยอะมากเลยล่ะ” กันต์เอ่ยด้วยน้ำเสียงร่า
เขาเคยไปอยู่ครั้งสองครั้ง สนุกอย่าบอกใครเชียวล่ะ!
“ส่วนพี่ยองแจอ่ะนะ ตอนนี้คงจะอาบน้ำอยู่มั้ง พี่เขาจะไปรับโคโค่มาอยู่ด้วยอ่ะ…คงจะไปหากินเองมั้ง?”
คิ้วเรียวเลิกขึ้นอย่างสงสัย
“…โคโค่?”
“ลูกสาวพี่ยองแจเค้าน่ะ” กันต์พูดด้วยน้ำเสียงทะเล้น ก่อนจะลงมือทานอย่างไม่สนใจสีหน้างงงวยบนใบหน้าขาว
“หมาน่ะ…ชื่อโคโค่”
“อ่า…” เจียเออร์พยักหน้ารับน้อยๆ ก่อนจะเลี่ยงตัวไปจัดการครัวที่ตัวเองทำไว้
เจียเออร์คิดว่า…การอยู่ร่วมกันกับเหล่าสามีทั้ง6นั้นไม่ง่ายเลย
และ…เขาคงต้องหาของสดมาเก็บไว้ในตู้เย็นเยอะๆเสียแล้วล่ะ!
(100%)
พูดถึงเรื่องนี้ในทวีตเตอร์รบกวนติดแฮชแท็ก #สามีน้องเจีย ค่ะ
____________
(7/10/2017)
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ เหตุผลเพราะขี้เกียจ...คือ มุกหมายถึงยุ่งค่ะ จริงๆนะ 555555 ที่มาต่อได้นี่เพราะแก้บนล้วนๆค่ะ เรื่อง#เกมรักมาร์คสัน กับ #ฟิคพี่บีโซตะ มุกจะทยอยอัพน่าา น่าจะพรุ่งนี้อ่ะคะ เพราะมุกก็ปั่นสุดชีวิตแล้ว
ปล.ใครว่างๆไปช่วยกันปั่นวิวปั่นโหวตเน้อ มุกปั่นAAAอยู่ค่ะ...มาช่วยกันเยอะๆน้าาาาา
(10/04/2017)
คนอ่านบอกว่ายูคยอมไม่เต็มใจแต่งใช่มะ…ความจริงคือไม่มีใครเต็มใจอ่ะค่ะ ฮา พี่มาร์คแต่งเพราะจะได้บริษัท แล้วคนอื่นล่ะ?
น้องปรับตัวได้ไวมาก…เพราะอะไรอ่านชี้แจงด้านล่างนะ สำคัญมาก.
ปล.พวกเขาไม่มีแววรักกันเลยนะคะ 5555
____________
ขอบคุณทุกๆ กำลังใจและทุกๆ คอมเมนต์นะคะ
รักคนอ่าน
หลังม่านกับคุณชายน้ำแข็ง…
มุก : อปป้าคิดว่าอะไรคือเสน่ห์ของอปป้าคะ?
มาร์ค : อืม…ตอบยากนะ คงจะเป็นความเป็นผู้ใหญ่และดูสุขุมของผมล่ะมั้ง…?
มุก : จริงๆด้วยค่ะ…แล้วอปป้ารู้รึเปล่าว่าความจริงฉันจะบรรยายฉากอปป้าอาบน้ำด้วย เพียงแต่ฉันอายเกินที่จะเขียนมัน
มาร์ค : ไม่บอกผมก็รู้…โรคจิตอย่างเธอน่ะ และผมก็รู้ด้วยนะ ว่าคนอ่านก็อยากจะอ่านมันเหมือนกัน แต่เอาไว้อ่านตอนฉากคัทของผมเถอะ// ยิ้มมุมปาก
มุก : กรี๊ดด! >////<
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
ชี้แจง…
เจียเออร์ใส ใช่ค่ะ ใสมาก ม๊ากมากเลย น้องอายุ19 ซึ่งความจริงมันต้องรู้ทันในคำพูดต่างๆ แล้วใช่ไหมคะ
แต่เจียเออร์ในเรื่องนี้ค่อนข้างจะถูกเลี้ยงมาในครอบครัวที่ดีค่ะ เลี้ยงแบบไข่ในหินเลยแหละ น้องจึงมีความคิดในแง่บวกค่ะ เห็นจากที่น้องเศร้าเรื่องแต่งงานไม่นานแล้วน้องก็คิดว่าเหมือนกับมีเพื่อนชายเพิ่มแค่นั้น แต่ข้อเสียคือน้องไม่ทันคน และไว้ใจคนง่ายค่ะ เห็นแบบไหนก็ตัดสินไปแบบนั้ยเลย (ซื่อบื้อนั่นแหละ) น้องใส่ใจคนรอบข้างมาก (อ่านจากตอนแนะนำตัวกันนะคะ…)
เจียเออร์ใสมากจริงๆ ค่ะ ในความคิดของเราก็เหมือนกัน ใสจนเกินไปด้วยซ้ำ แต่เราจงใจให้ใสเองแหละ เพราะเรื่องทุกอย่างที่จะดำเนินไปได้นั้นเราอาศัยความไม่ทันคนของเจียเออร์ค่ะ เราจะย่ำยีน้องจากความใสซื่อกัน วะฮะๆๆๆ (เลว) ที่สำคัญถ้าน้องทันคนปุ๊บนี่พล็อตก็พังครืนเลยอ่ะ 55555
เราเข้าใจนะคะว่าคาแรกเตอร์เจียเออร์อาจจะไม่ถูกใจคนอ่านเท่าไหร่ แต่เราอยากให้คนอ่านเข้าใจในคาแรกเตอร์ของนุ้งนิดนึง ไม่ใช่แค่ของเจียเออร์หรอก คือทุกตัวละครมีที่มาที่ไปค่ะ ไม่ว่าจะเป็นบรรดาสามีหรือคุณป๊าคุณมี๊ ยามหน้าบ้านยังมีที่มาเลยค่ะ (?)
และสุดท้ายนี้..เราหวังว่าทุกคนจะรักเจียเออร์ และเหล่าสามีของเธอนะคะ รัก…
**11/04/2017
แก้คำผิดค่ะ เพิ่งสังเกต ตอนคุณSTRAWBERRY852 (@loveunhyok) คอมเมนต์ คือตกใจมากเลยใจหายเหมือนกันค่ะ แต่หลังจากนั้นก็นั่งขำ555555 มันแปลว่าอะไรคะ55555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น