คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : EP.8: หงุดหงิด
นับเป็นเวลาเือบเือนแล้วที่สายน้ำผิหวัเรื่อวามรัาอล่า็ทำให้เาเปลี่ยนไปานที่ื่อสัย์รัเียวใเียวลับลายมาเป็นนเ้าู้สำราเปลี่ยนู่วไปเรื่อยไม่ริัับใร
ผู้หินไหนเสนอมาเา็สนอ่าน่ามีวามสุวินวิน้วยันทัู้่แถมยัไ้เิน้อนให่าเาเป็นารอบแทนอี่าหาและอย่าิะสาน่อวามสัมพันธ์เพราะเาไม่ิะสาน่อับใร
ส่วนวามสัมพันธ์อเาับพระพาย็ยัสถานะแ่พี่น้อันเหมือนเิมยัไม่ไ้ยับวามสัมพันธ์ไปไหนเพราะสายน้ำยัไม่อยาเริ่ม้นวามสัมพันธ์ับใรเายัรู้สึเ็บปวอยู่ พระพายยัทำอาหารเ้ามาให้เาทานในอนเ้าทุวันและวันนี้็เ่นันทัู้่ำลันั่ทานอาหารเ้าอยู่ใน
“พี่น้ำทานเยอะ ๆ นะะ วันนี้มีประุมทั้วัน”
“รับ เรา็ินเยอะ ๆ นะ ผอมไปนะเราเนี่ยโนลมพัทีแทบะปลิวามลมไป”
“พายไม่ไ้ผอมนานั้นะหน่อย”
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ พี่ล้อเล่น เอ้า ๆ รีบ ๆ ินใล้เวลาทำานแล้ว” สายน้ำยื่นมือไปับหัวพระพายโยเล่นเป็นารหยอล้อที่เาทำับเธออยู่เป็นประำนลายเป็นวามินอเาแ่ผิับอีนที่ยัเินอายับารระทำอเาอยู่ลอนมันยิ่ทำให้เธอถลำลึาที่แ่อบนอนนี้ลายเป็นเธอรัเาไปแบบถอนัวไม่ึ้นเรียบร้อยแล้ว
“่ะ” พระพายยิ้มหวานอบรับสายน้ำเบา ๆ ่อนทัู้่ะเริ่มลมือทานอาหารที่พระพายทำมานหมแล้วแยย้ายันไปทำาน
หลัาเลิานพระพายับฟอเบียร์ำลัเินลับห้อพั้วยันอยู่ ๆ ็มีนร้อเรียสอสาวเสียัทำให้ทัู้่้อหยุเินและหันลับไปมอ
“อ้าว พี่แมท มีอะไรหรือเปล่าะ” ฟอเบียร์หันไปมอามเสีย็เห็นว่าเป็นหนุ่มหล่อเนื้อหอมอโรแรมรอาสายน้ำแถมยัมีีรีเป็นถึลูเ้าอรีสอร์าทาภาเหนืออี้วยแ่มาฝึานที่นี่เพื่อหาประสบาร์ใหม่ ๆ เอาไปใ้พันารีสอร์ทอรอบรัว
“แฮ่ ๆ ๆ พวเรานี่เินโรเร็วเลยแมทวิ่ามเือบไม่ทันเล่นเอาหอบเลย”
“เป็นเพราะนายไม่อบออำลัายหรือเปล่าถึไ้เหนื่อยนานี้”
“ใรว่า แมทนี่นอบออำลัายเลยนะ”
“เหรอะ...” ฟอเบียร์ลาเสียอบแบบยาว ๆ เป็นารแล้หยอล้อ เธอับแมท่อน้าสนิทันเพราะทำานอยู่้วยันแล้ว้วยนิสัยเป็นันเอไม่ถือัวว่าัวเอเป็นลูนรวยอแมทและเหุผลอีอย่าือแมทแอบอบพระพาย ึ่้อนี้ฟอเบียร์รู้ีแ่เป็นเพื่อนเธอที่ไม่สนใอะไรเลยไม่ไ้สัเอาารอแมทเพราะมัวแ่สนใสายน้ำอยู่นเียว
“อืม” แมทยัิ้วหลิ่วาให้ับฟอเบียร์่อนะเบนสายาไปยัพระพายที่ยืนอยู่้าัน ่อนะยิ้มให้เธอหลัาที่ไ้รับรอยยิ้มหวาน ๆ ที่เย่าใเาทุรั้ที่เห็น
“ว่าแ่มีอะไร”
“ือว่าพรุ่นี้วันเิแมทนะ แล้วแมทัานเลี้ยเล็ ๆ ที่ผับอยาเิเบียร์ับพายไป้วยนะ ไปนะ”
“อ๋อ... ไ้สิ”
“ีใัที่เบียร์ยอมไปแล้วพายละะไป้วยหรือเปล่า”
“ไปสิ”
“อบในะ แล้วนี่ลับห้อพัยัไ”
“็ึ้นรถเมย์เหมือนเย” ฟอเบียร์อบแมทไปแบบิวิวไม่ไ้แร์อะไรมามายับารึ้นรถเมย์เพราะนนแบบพวเธอ็้อพึ่พาอาศัยรถสาธาระเป็นหลัอยู่แล้ว
“ให้แมทไปส่ไหม” แมทรีบเสนอทันที้วยเพราะเาอยาใล้ิและอยารู้ัพระพายมาึ้นว่านี้อีถึเาะสนิทับฟอเบียร์แ่ับพระพายเายัไม่ไ้สนิท้วยมาเท่าไหร่เพราะพระพายทำานอยู่นละั้นับเาและฟอเบียร์แ่ะเอันบ้าบารั้และอาะเป็นเพราะพระพาย่อน้าวาัวีแ่ยิ่เป็นแบบนี้ทำให้เายิ่อบเธอเ้าไปอี
“ะีเหรอ เรในายเปล่า ๆ”
“ไม่้อเรใแมทเลยแมทเ็มใ”
“็ไ้”
ั้นเินไปที่รถแมทันเลยออยู่ที่ลานอนะ”
“ไป/อืม” ทั้สามนเินรไปยัรถอแมทที่ออยู่ที่ลานอรถพนัานอโรแรม ระหว่าทา็เินันไปุยันไปโยส่วนมาะเป็นแมทมาว่าที่อยวนพระพายุยึ่มีฟอเบียร์อย่วยเสริมอยู่้วยอีน
เมื่อทั้หมเินมาถึรถ็เอับสายน้ำที่เินมาที่รถเหมือนันเห็นพระพายเินมาับเพื่อนและผู้ายอีนแถมยัมีท่าทาที่สนิทสนมันนเินไป็เิวามหุหิโยไม่รู้สาเหุ แ่เาทำอะไรมาไม่ไ้เพียแ่มอพระพาย้วยสายานิ่ ๆ นระทั่พระพายหันมาเห็นสายน้ำ็ยิ้มหวานให้และเินเ้าไปหาเาทันทีพร้อมับเอยทัทาย
“พี่น้ำำลัะลับเหมือนันเหรอะ”
“อืม”
“แล้วนี่ทำไมพายยัไม่ลับนี่็เย็นมาแล้วนะ”
“พวเราำลัะลับนะะพอีแมทอาสาะับรถไปส่ที่ห้อพั่ะ”
“สนิทันนานั้น!?”
“่ะ”
“ะลับ็รีบลับอย่ามัวแ่พาันไปแวะที่ไหนน่ำมืึื่นล่ะ เ้าใไหม?”
“เ้าใ่ะ พี่น้ำับรถลับีีนะะ”
“อืม” สายน้ำเินึ้นรถและับออไปทันทีโยไม่แม้แ่ะทัทายแมทับฟอเบียร์ที่ยืนมออยู่้วยวามสสัยว่าทำไมวันนี้สายน้ำูท่าทาหุหิอารม์เสียอย่าบอไม่ถูยัไ็ไม่รู้เพราะปิสายน้ำะเป็นนอารม์ียิ้มแย้มทัทายทุนและทุรั้ที่เอ แ่พวเธอ็ไม่ไ้สนใอะไรมามายเาอาะแ่หุหิาเรื่อานมา็ไ้
“ึ้นรถเถอะ”
“อืม/อืม”
แมทพูวนสอสาวให้ึ้นรถโยฟอเบียร์เินไปเปิประู้านหลัึ้นไปนั่่อนทำให้พระพาย้อเินไปนัู่่ับแมท้านหน้าอย่าเลี่ยไม่ไ้
ระหว่าทาับรถไปยัห้อพัอสอสาวามทาที่พระพายเป็นนบอ ลอเวลาแมท็วนพระพายุยโยที่ฟอเบียร์แล้นั่หลับเพื่อเปิโอาสให้แมทไ้ทำวามรู้ัับพระพายมาึ้นว่าเิม เพราะถ้าให้เธอเลือระหว่าแมทับสายน้ำเธออเลือแมทีว่าเพราะเาูริใแล้วอบเพื่อนเธอมาว่าสายน้ำที่ไม่ไ้แสอะไรออมาเลยมีแ่เพื่อนเธอเท่านั้นที่เป็นฝ่ายไล่ามเา
ความคิดเห็น