ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Lesson 9 : My memories
"มาแล้วเหรอไอ้ลูหมา?" มินอยิ้มยียวนให้ับนรหน้าอย่าท้าทาย บ็อบบี้มอลับมาหามินอ้วยสายานิ่ๆ ่อนที่ะเหลือบไปมอโบออย่า้อับุที่เธอไ้สวมใส่อยู่
"มึมอเหี้ยไร!!"
"ทำไม?ูะมอแล้วะทำไม ูะบอมึให้นะว่ามาว่านีู้็เยทำมาแล้ว" บ็อบบี้เสยาะยิ้มออมาอย่ายียวน มินอแทบะทนไม่ไหวถ้าูโฮไม่ว้าัวอเาไว้เสีย่อน
"มึำไว้นะว่ามึไม่มีทาไ้สิ่ที่มึ้อารหรอมึำไว้!!" มินอพู่อนที่ะเินออมาระาแนอโบอออไป
"ถ้าวันนี้มึแพ้มึ็อย่ามาปาีะให้มาเลย"
"มึิเหรอว่านอย่าูะแพ้นอย่ามึ โรระอเลยวะ!!" มินอัารพาโบอึ้นไปบนห้อวีไอพี้าบนแล้วทำารล็อห้ออย่าแน่นหนา เาโรธนอยาะ่านไ้เลยทีเียว อารม์ที่พยายามัเ็บไว้มันลับเ็บไว้ไม่อยู่เลย
"ทำไมแ่ัวแบบนี้?" โบอ้มหน้านิ่ไม่ล้ามออบเาเลยแม้แ่น้อย
"โบอมาทำานแทนฮยอนอา"
"แ่ัวแบบนี้เาเรียมาทำานเหรอ ทุวันนี้เินที่ันให้มันไม่พอรึไฮะ!!!"มินอวาลั่นทำเอาน้ำาโบอไหลออมาเป็นทา
"โบออยาหาเินเออยามีเิน ไม่อยาทำัวเป็นเมียที่เาะุิน"
"ใรมันว่าเธอเาะันิน บอันมา ันอยาะถามริๆเธอรัมันมาเหรอ นอย่ามันมีอะไรีว่าัน? มันไม่มีเลยัอย่าโบอ!!"
"..............." โบอเียบไม่ล้าแม้แ่ะอบลับับมินอไป เธอะบอเายัไว่าเธอยัรู้สึับผู้ายอีนอยู่
"เออีให้มันไ้ยัี้ บเมส์นี้ลเธอรอูวามหายนะอมันไ้เลย!!" มินอออไปาห้อ้วยอารม์ที่โรธั โบอทิ้ัวลับพื้นแล้วร้อไห้ออมาอย่าไม่อายใร เธอวรทำยัไับสิ่ที่เป็นอยู่เธอเหนื่อยเหลือเิน
"เหอะ!! น่าสมเพศันะอีัวอย่าแหนะ!" โบอเ็น้ำาอเธอแล้วเยึ้นมามอ้นเสียที่่น่าเธอ ไม่ใ่ใรนอเหนือเสียาแฟนสาวนเ่าอมินออย่ามินอา
"...................."
"เียบทำไมหละ!!! แูไม่เหมือนนัโบอนเิมที่ันรู้ัเลยนี้! วามเ่ วามอวีอแมันหายไปไหน!!" มินอาเินรเ้ามาระาผมอโบออย่าแรนเธอหน้าหาย
"เธอะทำอะไรมินอา ันไม่เยมีอะไรับเธอ เธอทำับันแบบนี้ทำไม"
"หน้า้านริๆนะแ ล้าพูว่าไม่มีเมื่อ่อนไม่เห็นพูแบบนี้เลย" มินอาออแรระาผมโบออีทีทำเอาหัวอโบอระแทลับพื้นนเิเลือที่ไหลออมาาหน้าผาอเธอ
"นอย่าแแ่นี้มันยัน้อยไป"
"อย่ามินอา!!" โบอร้อลั่น มินอาไม่ยอมปล่อยโบอเลยเธอออแรระาหัวอโบอแล้วัารระแทหัวอโบอลพื้นอย่าแรนานหลายรอบ นเลือที่ไหลออมาเริ่มไหลลที่พื้นมาว่าเิม
"โอ๊ย!!!!!ปวหัว!ันปวหัว รี๊!!!" หลัเสียรี๊อโบอ เธอ็สลบไป้วยวามใมินอารีบวิ่ออไปาห้ออย่ารวเร็วเพราะลัวว่าะมีนมาเห็นเ้า
วานลินเินึ้นบันไึ้นมาที่ห้อวีไอพี้วยวามแปลใที่ว่าทำไมโบอถึไม่มีทีท่าว่าะลไป้าล่าัที ทั้ทีเ้านายอเา็ลมานานและำลัเรียมัวที่ะลสนาม แ่ลับไม่มีแม้แ่เาอหิสาวที่ย่าายลมาเลยแม้แ่น้อย
"ุโบอรับ!!"
".............." ไร้ึ่เสียอบรับาหิสาวแม้แ่น้อย
"ผมออนุาเ้าไปนะรับ" วานลินเปิประูห้อเ้าไป ่อนทื่หัวสมอเาะหยุสั่ารลเมื่อเห็นภาพรหน้าที่โบอำลันอนมอเลืออยู่ เารีบวิ่รไปที่ร่าอหิสาวอย่ารวเร็ว แล้วทำารับีพรอเธอแ่แล้ว็พบว่าเธอยัมีลมหายใอยู่ เาัารอุ้มเธอแล้วเินลไป้าล่าเพื่อพาเธอไปโรพยาบาลอย่ารวเร็ว
"วานลินทำไมพี่สะใภ้ถึเป็นแบบนี้ไปไ้" แบฮยอนเป็นนที่แรที่เห็นวานลินอุ้มโบอลมาห้อ เาในแทบะทำอะไรไม่ถู
"ผม็ไม่รู้รับุายบยอน ผมเ้าไป็เห็นุโบอนอนมอ
เลืออยู่แล้วรับ"
"วานลินโบอเป็นอะไร!!!!" มินอที่ำลัใสุ่ลสนามอยู่เินออมาาห้อแ่ัวแล้วรมาที่วานลินับแบฮยอนทันที เหล่าุายที่ไ้ยินเสียา้าในรีบเินเ้ามาูสถานาร์อย่าห่วๆับภาพอโบอที่เลือไหลออมาาหัวไม่หยุ
"ผมว่ารีบพานายหิไปโรพยาบาล่อนีว่ารับ" วานลินอุ้มโบอออไปแล้วออไปาสนามแ่ เาไม่สนใสายาที่มอมานับพันที่้อโบอเพราะวามอยารู้อยาเห็นว่าทำไมเธอถึโนทำร้ายแบบนี้
"พาเธอไปโรพยาบาลในเรือพ่ออัน" อี้ิพูแล้วรีบึ้นรถไปพร้อมโบอับวานลินพร้อมับุายทั้ 6 ที่ออาสนามามมา
มินอนั่ไม่ิเาระวนระวายในทำอะไรไม่ถูัอย่า หน้าห้อพยาบาลเ็มไป้วยวามวุ่นวายน้อยๆเพราะเหล่าุายทีู่ท่าว่าะนั่ไม่ิันัน ไม่นานประูห้อุเิน็เปิออมาพร้อมับุหมอผู้สูวัย มินอรเ้าไปถามหมอทันที้วยวามห่วใยภรรยาอัวเอนแทบะบ้าาย
"ุหมอรับภรรยาผมเป็นยัไบ้ารับ"
"เธอปลอภัยีรับ หัวเธอแ่ไประแทเ้าับอแ็รับ็เลยเลือออมาแบบนั้น ยัไหมอะย้ายเธอไม่ห้อพิเศษแล้วันนะรับ"
"รับุหมอ" ุหมอสูอายุเินไปพร้อมับวามโล่ใน้อยๆอมินอ ใรันที่มันล้าทำแบบนี้ับภรรยาอเา
ผ่านมาหนึ่ืนแล้วที่โบอยัไม่ฟื้น มินอูะัวลใเป็นอย่ามาเามาเฝ้าโบอทุวันเพราะลัวว่าเธอะโนทำร้ายอี
"ันอยู่ที่ไหน..." เสียเล็แหบพร่าอหิสาวทำเอามินอหัวใเ้นรัว เาโผเ้าอโบอแน่น โบอืนัวออาเาแล้ว้อมอเาอย่านิ่เย
"พี่ิ่วหมิ่น" มินอใเล็น้อยับำที่เธอใ้เรียเา เธอเรียเาเหมือนที่เมื่อ่อนเยเรียเาเมื่ออนที่เธอยัไม่เสียวามทรำ หรือว่าเธอำทุอย่าไ้หมแล้ว
"โบอเธอนอนหลับไปหลายวันเธอเป็นยัไบ้า พี่เป็นห่วเธอนะ"
"ห่วเหรอ? พี่อย่าเว่อไปหน่อยเลย" โบอพูึ้นแล้วัารห่มผ้าห่มให้ัวเอ สายาูเยาห่าเหินอเธอทำเอามินอทำัวไม่ถูแม้แ่น้อย
"เธอเป็นอะไรโบอ"
"สิน้าทาธุริอพี่ไ่ะ" หลับำนั้นมินอรับรู้ไ้ทันที เธอำทุอย่าไ้แล้ว วามทรำที่เาพยายามปปิเธอเพื่อให้เธอไ้มีีวิที่ไม่้อมทุ์มันไ้ลับมาแล้ว.........
"โบอเธอำทุอย่าไ้แล้วเหรอ"
"ทำไม่ะ พี่้อารอะไราันอี" เธอพูแล้วมอเา้วยสายานิ่ๆ มินอรับรู้ไ้ว่าเาทำรุนแรับเธอเหลือเินเมื่ออนที่เธอยัมีวามทรำีๆอยู่
"พี่อโทษ"
"เพื่ออะไร่ะ? โบอรู้ี่ะว่าอยู่ับพี่ในานะอะไร" วามอทนอมินอหมลทันทีเาับ้อแนอโบออย่าแรแล้วออแรบีบนเป็นรอยแ้ำน่าลัว
"ี!!!รู้แล้ว็ทำัวให้มันเหมาะสมหน่อย ันเบื่อวามปัาอ่อนใสื่อที่เธอทำมานานแล้ว!!!!!" มินอสะบั้อมืออโบออออย่าแรแล้วเินไปาห้อ ทิ้ให้โบอนั่มอยู่ับน้ำาและวามทรำในอีที่แสนเลวร้ายอเธอ
ภาพายผู้สูอายุที่นอนอยู่บนเียอโรพยาบาลเอนื่อัอโล เาำลัุยับายหนุ่มหน้าาีที่เธอำไ้ว่าเาเป็นใร 'ุายให่ระูลิม'ที่แสนเย็นาและเยือเย็น เายิ้มให้เธอเล็น้อยแล้วฝาฝัเธอไว้ับุายิม ผู้ายที่ำลัะเสียเพราะเป็นโรร้ายมาเนิ่นนานโยที่เธอไม่เยรับรู้เลยพ่ออเธอไม่เยบอหรือเล่าอะไรให้เธอฟัแม้แ่นิเียว
'ุมินอรับผมอบุุมานะรับที่ะรับลูสาวผมไปูแล'
'ไม่เป็นอะไรรับุลุผมเ็มใ แ่มี้อแม้นิหน่อยนะรับ' ายสูวัยมอหน้าเาอย่าั่ใในำพูที่เาไ้เอ่ยอมา
'ไ้รับว่ามา'
'เธอะ้อแ่านับผมแล้วทะเบียนสมรสับผม'
'!!!!!........' ายผู้สูวัยนิ่ัน่อนที่ะเอ่ยออมา้วยน้ำเสียทีู่ะเ็มใ เพราะรู้ัีว่าผู้ายนนี้สามารถูแลลูสาวอเาไ้เป็นอย่าีแน่
'รับผมยอม ฝาูแลโบอ้วยนะรับ'
'พ่อ่ะ!!!'หิสาวที่แอบฟัอยู่ะโนออมาัลั่น้วยวามใ
'โบอลู้อทำัวีๆับุมินอนะลู อย่าื้อับเา'
'ไม่่ะ!! โบอไม่แ่ับเา' เธอปิเสธเสียเเ็เพราะรู้ีว่าผู้ายนนี้เป็นยัไ
'พ่ออยู่ับลูไ้อีไม่นานทำให้พ่อหน่อยไ้ไหมลู ถือว่าพ่ออ' น้ำาอเธอไหลพรา เธอรู้สึเสียใอย่ามาเธอไม่เยไ้ทำอะไรเพื่อนเป็นพ่ออเธอเลยแม้แ่น้อย
'่ะ โบอรับปา' สอร่าพ่อลูอันลมน้ำาที่ไหลออมาเพราะวามรู้สึโหยหาันพ่อลูไหลออมาอย่าพลั่พรู โยมีสายาทีู่ะอารม์ีอุายระูลิมที่นึสนุอยู่ในอนนี้....................
"ทำไม?ูะมอแล้วะทำไม
ูะบอมึให้นะว่ามาว่านีู้็เยทำมาแล้ว"
"โบออเราวามทรำลับืนมาแล้วอะ ายแล้ววามทรำอันเลวร้ายอเธอะลับมาทำให้ีวิอเธอเปลี่ยนไปไหมหนะ? ิาม่อไ้อน่อไปเลยเน้อ"
"เหมือนุยอยู่นเียวลอเลยอะ รีทั้หลายเม้นให้ำลัใเ้าไ้ลอเลยน๊า เหาุ สุท้ายนี้ฝันีเ้าาาา >+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น