คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เเปลกไป...มันหนักขึ้น
ฮ่าๆนี่มัน้อบ้าไปเเล้วเเน่ๆ
เเม่อผมเธอเป็นอะไรไปทั้ที่เมื่อะี้ยัโรธเหมือนะ่าน...เเู่เธออนนี้สิพระเ้า...
“อะ...อ้าม...”เเม่อผมเธอำลั่อยๆพลัันป้อน้าวผมระหว่า เธอ ับ วานาเีย...ทั้ที่เมื่อี้เเม่ทำท่ายัะะ่าเธออี...มันหมายวามว่ายัไ?...ไอ้สภาพเเบบเนี้ย...
ะนีุ้เธอทั้สอำลัุยันอย่าสนุปาถึเรื่อราวเี่ยวับผม...ผมที่พยายามไม่สนใเลยทนนั่ฟัไปเรื่อยๆะที่ำลััอาหารเ้าปาไป้วย
“..หืม?”พวเธอหันหน้ามามอผมอย่าพร้อมเพรีย...ผมเอียอ
“หุๆๆ”อยู่พวเธอทัู้่็หัวเราะ่อนะหันไปุยันเหมือนเิมทำเอาผมหัวหมุนหน่อยๆเเฮะ
“อ่า...อิ่มเเล้ว”ผมล่าวเบาๆพร้อมับบิี้เีย
“หืม...ะนอนเเล้วรึลู”ผมพหัวเบาๆ่อนะหาวึ้น
“วานาเีย...ถ้าเธอยัไม่นอน็อยู่่วยๆเเม่ไป่อนละันผมอัว”เเล้วผม็พลันึ้นไปบนห้อ...เอะเี๋ยวสิห้อผม?...ไม่ใ่ว่าผมหายไปห้าปีเเล้วมันยัอยู่ในสภาพใหม่เอี่ยมหลอนะ....ไม่ริมั้ไม่ริๆเเน่...ถ้าเิ...ถ้าเิ....มันเป็นวามริหละ...ถ้าเเม่เ้ามาัห้ออผมหละ็
“บรรลัยหละร้าบบบ”เหมืนสายฟ้าฟาผ่านหัวสมอ...ในอนนี้ผมเหมือนำลัโร็อาไฟฟ้าเเรสู..เพราะเบื้อหน้าสาสาอผมที่ำลัสะอสเอี่ยมอ่อเเสว่าเเม่ึ้นมาัห้อผมสินะ.....ั้นเธอ็เห็น อเล็ั่นอผมหมเเล้วสินะ.....
ผมอ้วยใบหน้าหมสิ้นวามหวั
เม เรท 20+ ที่มีนาเอเป็นสาววัยทำานหรือวัยุป้า...เมเเนวที่พระเอเป็น พวอบสาวให่.... อ่าาาาาาาา
ิเเล้ว็เศร้า.....
ุบ
ผมล้มัวลบนที่นอนอันเเสนิถึ้วยใบหน้าที่อ่อนล้า....
“เหนื่อยริๆ”เหมื่อนับ 5 ปี่อน.....ผมำลันอนเเล้วู่ๆ็ถูอัเิไป....
หลัานั้นผม็พลันหลบาล...มัน่อน้ารู้สึี...ผมไม่ไ้หลับเเบวนี้มานานเเ่ไหนเเล้วนะ...อืม.....
.
.
.
.
“อะ!!!”ทันทีทันใผม็พลันื่นึ้น้วบวามใ....วาอผมเบิว้า....ที่นี่มันมืมา...เเ่ที่เเน่ๆมันยัเป็นห้ออผม.....ัวอผมมันหนั....เหมือนำลัมีอะไรทับผมอยู่อ่า...มันเป็นอะไรที่เเทบเป็นไปไม่ไ้เลยที่ะมีนมาลอบเ้าห้อผม
รึว่า...มีนมาล่าผม!!
“อึ...อืม~~”อ่า....เสียหิสาว....วานาเีย...เเล้วทันในั้นมืออผม็พลันสัมผัสเ้าับวัถุ้อนลมๆหอมๆนุ่มๆ...เห้ย...
“อ่า..อืย๊า~~”อ่า...เสียเหมือนเเม่...เฮะ...เเม่?...
“ไหเเม่ถึมานอนอยู่บนเียผมไ้เล่า!!!”ผมีร่าลไป้านล่าเีย...เเล้ว้อาไป้านหน้า
“อืม....”เบื้อหน้าอผมือพระมาราไม่เเท้สุเเสนสวยอผมที่ำลัอยู่ในุนอนที่ไม่ไ้นอน...มันเป็นุนอนสีำที่โปร่ใส....ไม่....ไม่ริ!!! มันหมายวามว่ายัไ!!
ผมรับไม่ไ้...อืม...หมายถึ...ริๆผมรับไ้..เเ่เเ่มีำว่าสามัสำนึเเละศีลธรรมมาบบัทัศนวิศัยอผมลอเวลา...โยเพาะเวลาเอเหุาร์เ่นนี้
“อ้า!!!”ผมเอามือปิา่อนะับผ้าห่มมาลุมัวเเม่อผมเธอเอามือับมืออผมะที่เมื่อผมหันหน้าไปทา วานาเียเธอ็ยิ้มเเปลๆึ้น
“อย่าที่ิเลย!!!”เธอเบือนห้าหนี่อนะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
“มะ...เเม่”น้ำเสียอผมนั้นมัน่าสั่นลอนในะที่ผมเห็นุที่ยั่วยวนอเธอ็ทำให้ผมนึถึเมเรท เมหนึ่ออ...มันเป็นเมที่มีื่อว่า<ุเเม่ที่รั>..ะว่าไปในเมมัน็มีเหุาร์ล้ายๆับับเเบบนี้นี่หว่า.
“มะ...เเม่รับ”ผมหันลับมามอที่เเม่...เธอทำหน้าเินอายพลาหันหน้าหนี...ใ่เลยเธอ้อเห็นเมผมเเน่เเ่ทำไมเธอถึเป็นเเบบนี้หละ
“ฟะ...ฟ้า๊ะ!?”เธอทำหน้าเเพลามอมาทาผม้วยใบหน้าที่สสัย
“ะ..รับ”เธอเอามือทั้สอิ้มันไปมา่อนะมอผม้วยใบหน้าที่เินอาย
“เเม่มีอะที่อยาะบอ...ลู..มาั้นานเเล้วหละ...”ผมพลันลืนน้ำลายมอหน้า..เเม่อผม้วยใบหน้าเินอาย...ในยามนี้เธอ่าูสวย...เธอนั้ยสวยมา...เอะ...เี๋ยวสิ..สิสิสิ!!!!...ถึผมะรู้สึเเอบอบหล่อนนิๆเพราะเป็นสาวในฝันอผม...เเ่ว่าเธอเอ็เยมีสามีเเถมมีลูเเล้วนะ...เอะ..เเ่เี๋ยว...ถ้าผมำไม่ผิอนนั้นเธอบอว่ามันเป็นรั้เเร?....เเล้วนี่มันหมายวามว่ายัไ?!!
ผมอยาออาสถานาร์นี้ให้เร็วที่สุ
ในอนนั้นเอ
“ุฟ้า....ผมไ้ที่ทีุ่้อารเเล้วหละร้าบไ้โปรรีบเรียมัว้วย!!!”พลันทันใเสียอายที่ผมไ้ยินไม่เมืออนเย็น็ัึ้น....เสียเาัมาานอบ้าน...หมายถึ...มันะเร็วไปไหม?
“เ๋มา!!!!!!!”ผมเผลอร้อลั่น
“ิ”เเม่อผมเเละวานาเศียพลันเปลี่ยนเสียเป็นไม่พอใ
“อะ?”เเม่อผมับมือผมะที่ผมำลัลุึ้น...ผมหันลับไผมอเธออีรั้้วยใบหน้าที่ัๆเิน
“ะ...เี๋ยวเเม่เรียมะ...ัวเ็บผ้า..ไปนะ...ผมะ..ไปูสัหน่อย...ฮะๆ”ผทเอามือเาหลัหัวะทีเินออไป้วยใบหน้าที่เเ่ำ...
“เธอเป็นอะไรันเเน่นะ”
ความคิดเห็น