คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 5
อะนี่ไม่ใ่เวลาะมาพูเเบบนี้นี่หว่า
เมื่อผมิไ้ันั้นึวาร่าอเธอไว้่อนะั้ท่าสู้
“ผม...ิน”เธอนนั้นที่ำลับินเหนือหัวผม้มลมอ่ำ
“้า...เเรเทีย”เธอล่าว่อนะระพือปีนสีเลือมุ่รมาทาผม
“<บลัอร์>!!!”เธอล่าวเสียั่อนะยื่นมือไป้านหลั....ไม้้าาบสีเเาน่อถู่อำเนิึ้นบนมืออเธอ
“<บลัเเลน์>”(ใ่ป่าววะ่าเถอะ)
“!!!”ในมืออผมปราหอสีเลือ
“<อาพรสายฟ้า>”พลันทันใสายฟ้าทั้สามสี็พลันปราบนเเนที่ับหอเเละาทั้สอ้าอผม
วับๆๆๆ
ผมวมันวนไปวนมา่อนะ่อนะปาส่วนเธอไป
“ิส์”เธอเอี้ยวัวหลบเล็น้อย็สามารถหลบ <บลัเเลน์>อผมไปไ้สุยอริๆ
“ูเหมือนเ้าะเ่ริๆสินะ”ผมหัวเราะเเห้ๆพร้อมับเาหลัหัวเเ้เิน
“เธอเอ็เ่...ีริๆที่ไม่หนีไป่อนหน้านี้”ที่ผมพูเเบบนี้ผมหมายถึัวเอล้วนๆเลยนะ..็อนที่ผมำลัรอ เวนเีย ับ อาร์เ่
“หึ...ีใเสียเถอะเ้าะไม่มีวันไ้เอนที่เเ็เร่ว่า้าหลอ”ผมสเเยะยิ้ม
“ะบอว่าผมะถูเธอ่า่อนสินะ”เธอสภบท ิ ออมา้วยวามไม่สบอารม์
“หึ!!”เธอูมือึ้นเหนือหัว
“<บลัอร์>”พลันทันใบลัอร์หนึ่เล่ม็พลันปรา
“ะใ้ท่าเิม้ำรึ”เธอหัวเราะ *หึ* พลันทันใาบสีเลือ็พลันเพิ่มำนวนึ้น าหนึ่เป็นสอ าสอเป็นสี่ าสี่เป็นเเป าเเปเป็นสิบห มันมาึ้นเรื่อยๆ นหยุอยู่ที่ 132 เล่ม น่าะนะหมายถึผมเห็นเท่านี้
“อ่า”ในอนนี้มันลายเป็นห่าผมบลัอร์ไปเเล้วหละเว้ย
“ิ!!”
<เพลินรทมิฬ>ผมพลันยืนมือออไป้านหน้า่อนะปราเพลิสีม่วำลั่อัวึ้นบนมืออผม
“เอาไปิน!!”
ู้มมมม
เพลินรทมิฬ พลันพวยพุ่ามืออผมสู่บลัอร์ ทำให้เิเเรระเบิเเบบรุนเเรลาอาาศ
“เิอะไรึ้น!!!”พลันทันใผม็ไ้ยินเสียอ เวนเียัึ้นา้านบนอบ้าน
“....”ไม่มีใรอบไ้...เพราะำลัอยู่ในสถานาร์ที่ไม่สามารถล่าวไ้
ฟุบ!! ผมพลันเเหวอาาศึ้น้านบนไปโผล่ยัหน้าอเธอ
“อึบ!!”ผมเเบมือ่อนะอั<อาภรสายฟ้า>ใส่มือระเเทเ้า้าเเ้มอเธออันทีทันใ
ู้มมมมม!!!!
ร่าอเธอพลันระเ็นล่วลสู่พื้น
<เรียนรู้ บลัวิ์เสร็สิ้น>เเน่นอนผมไม่ลืมะใ้มือ้ายเะเ้าปีอเธอเสีย่อน
“หนอย!”เธอะโนเสียัพลันลุึ้น
“<เฮเว่นบลั>!!”พลันทีนใพายุเลือ็พลันพุ่รมาทาผมาุที่เธอปล่อยมันออมา
“ิส์!!!”ผมยื่นมือ้ายพลาใ้มือวาับ้อมมือ้ายไว้อย่าี
<ทำารเรียนรู้ เฮเว่นบลั เสร็สิ้น>พอพลัมันหยุลผม็พลันอมือเเล้วปล่อยมือ้ายเป็นระยะ
“เเย่รินะ”ผมลี่ยิ้ม่อนะูมือวาึ้นเหนือหัว
“<บลัเเลน์>”หอสีเลือพลันระายึ้นเหนือหัวอผมอย่ารวเร็ว
“เอาไป!!!”หิสีเลือพลันพุ่ทะยานสู่ร่าอเธออย่ารวเร็ว....
“อย่ามาล้อันเล่นนะ”เธอพลัน้มหน้า่ำล่อนะเยหน้า้อมอห่าฝนลบลัเเลน์อผม
“หืม!!!”บัเิลื่นเสียสีเเระายัวโยรอบททำให้บลัเเลน์อผม่อยๆระายหายไป
“อย่ามาอวี”เธอหัวเราะหึๆ
“หึ!”ผมยื่นมือวาไปหาเธอ
“สายฟ้าทมิฬ”เปรี้ย!!! 0พลันทันใ็บัเิสายฟ้าสีำพวยพุ่สู่้านหน้าเธอ....ใ่เเล้วนี่ือเวทที่ผมไ้มาอนถูู่โม
“<บลัิล์>อึ!!”ูเหมือนเธอะไหวัวทันนะเเ่ว่า
“...ฟู่ว!!”ผมพลันใ้อาภรสายฟ้าเลื่อนย้ายนร่าอย่ารวเร็วสู่ระยะประิเธอ
“อะ...อะไร?”มันทันไ้หายใฟรือเรียสิืนผมพลันอัเเรันอสายฟ้าทมิฬับเพลินรทมิฬทำให้เิเเรระบิึ้นที่ร่าอเธออย่ารุนเเร
ู้มมม!!!
“อึ!!!”ผมเอ็ใ่ว่าะทนเเรระเบิไหว...เลยถึลับ้อระเ็นไป้านหลัเลยเหมือนัน...ผมเอามือับเเน้วยวามเ็บปว
“เล่นะเหนื่อยเลยเเฮะ...เเฮ่ๆ”ผมหายใ้วยวามเหนื่อยล้า
“เเ่็ว่าเถอะ...นึว่าะเ่ว่านี้ะอี”ผมหันหลั...เเ่ทว่า
“ไม่ั้นมั้!?”พลันทันใ็ปราพายุสีเเุั่เลือหมุนวนึ้นท้อฟ้า....ไม่ทันไรมัน็ระายัวออไปเป็นวว้า
“นั่นมันบ้าอะไร?”เบื้อหน้าอผมือร่าอหิสาวนเิมในร่าอเราะสีเเทีู่สวยสามเเละูน่าเรามในเวลาเียวัน
“ไม่นึเลยว่า้าะ้อใ้มัน”เธอหลี่าพร้อมับวัมือมาทาผม
“ภูมิใเสียเถอะที่เป็นู่่อสู้อ<บลัอาเมอร์ไนท์>”ผมเอามือเาหลัหัว..ในอนนั้นเอในมืออเธอ็พลันปราเียวสีำมีมสีเ
“อ้า....”
ความคิดเห็น