ปกรณัมเจ้าสาวปีศาจ ภาค เสือขาวเจ้าเสน่ห์

บทนำ อากาเนะ ไอโกะ หรือไอ (จอม) โก๊ะของเพื่อนๆ กำลังโบกไม้โบกมือให้เหล่าเพื่อนสนิทที่มาส่งเธอที่สนามบิน ทุกปิดเทอมไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ ไอโกะจะต้องกลับญี่ปุ่นตามคำสั่งของบิดาทุกครั้ง แต่ใครเลยจะรู้ว่าการกลับบ้านครั้งนี้ ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป .........................................

แท็กซี่สีแดงอมส้มเจ้าประจำ นำรถเข้าไปจอดหน้ารั้วบ้านโบราณหลังใหญ่ด้วยความคุ้นชิน คุณลุงเคน คนขับรถวัยกลางคน รีบลงมาช่วยผู้โดยสารของเขาขนสัมภาระลงจากรถ

"ขอบคุณค่ะลุงเคน นี่ของฝากจากเมืองไทยค่ะ เค้ากำลังฮิตกันเลยนะคะ " ไอโกะยื่นถุงกระดาษขนาดกลางส่งให้

"โอ้ ไอจังใจป้ำอีกแล้วสินะ ขอบใจมากนะ" ที่ลุงเคนไม่ได้ปฎิเสธ แล้วรับถุงกระดาษใบนั้นไปแต่โดยดี นั่นเพราะว่าตอนแรกๆ ที่มารับ-ส่ง เจ้าเด็กลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นคนนี้ เขาเคยได้ปฎิเสธของฝากเหล่านี้ไปแล้ว และมันเปลืองน้ำลายเปล่านั่นเอง หลังๆ มาเขาจึงยอมรับของฝากแต่โดยดี และคอยช่วยเจ้าหนูไอโกะ ยกสัมภาระทั้งหลายเท่าที่จะช่วยได้ เป็นการตอบแทนนั่นเอง

.................................................

" หนูกลับมาแล้วค่าาา" ไอโกะจังส่งเสียงทักทายสมาชิกในครอบครัวทุกคน

ตระกูลอากาเนะนั้น มีคนน้อยเสียจนนับด้วยนิ้วมือยังเหลือเลยด้วยซ้ำไป คนที่ลุกมาช่วยขนสัมภาระมีเพียงคุณพ่อและน้องชาย ส่วนปู่และย่าที่ชรา นั่งรออยู่ตรงโถงรับแขกและคอยส่งยิ้มมาให้

กลิ่นหอมของอาหารลอยออกมาจากในห้องครัว บ่งบอกว่าป้าสะใภ้และพี่สาว ลูกพี่ลูกน้องของไอโกะ กำลังช่วยกันทำอาหารมื้อค่ำอยู่นั้นเอง

หลังนั่งลงพูดคุยกันเพียงไม่นาน คุณลุง พี่ชายเพียงคนเดียวของพ่อก็กลับมาด้วยท่าทางอิดโรย มื้อค่ำของครอบครัวผ่านไปอย่างอบอุ่นและคึกคัก เพราะทุกคนกำลังตื่นเต้นกับของฝาก

... ครั้งนี้ไอโกะ นำเสื้อยืดและกางเกงช้างสุดฮิตมาฝากทุกคนเลยเชียวนะ เลือกร้านที่เนื้อผ้าคุณภาพดีอีกต่างหาก แม้แต่ปู่กับย่า ก็ถูกเธอจับแต่งเสื้อยืดแบบสมัยใหม่มานานแล้ว เมื่อได้เสื้อยืดและกางเกงช้าง ท่านก็ไม่แปลกใจ แถมพลิกดูไปมาอย่างชื่นชมอีกต่างหาก

คล้อยหลัง หลังจากไอโกะจังและรินะ พี่สาวลูกพี่ลูกน้อง เข้าห้องนอนไปแล้ว เหล่าสมาชิกในบ้านที่เหลือ ต่างก็จับเข่าคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

"ปีนี้แล้วสินะ..เห้อ เวลาช่างผ่านไปไวจริงๆ" คุณปู่อากาเนะ เอ่ยขึ้น พลางทอดถอนใจ

"ไอโกะจัง ยังเด็กอยู่เลยแท้ๆ ..ไม่มีวิธีประณีประนอม ยืดเวลาออกไปบ้างเลยเหรอคะ ฉันว่า จะยึดถือปฏิบัติแบบสมัยก่อนทั้งหมด มันก็ไม่ควรเท่าไหร่นะคะ ไอโกะเพิ่งจะเข้าสู่ช่วงวัยสาวแรกรุ่นเท่านั้นเอง " ป้าสะใภ้เอ่ยเสียงเครือ ในทุกคำพูดนั้นเต็มไปด้วยความสงสารและเห็นใจ

"ฉันก็อยากจะยืดเวลาออกไปหรอกนะ แต่ ทางนั้นเพิ่งติดต่อมาเพื่อให้เราเตรียมตัวเมื่อสองวันก่อนนี่เอง" อากาเนะ ฮิโรชิ ผู้เป็นลุงของไอโกะเอ่ยบ้าง

" สองวันก่อน!! ..ทำไมแกเพิ่งมาบอก!" คุณย่าตวาดลูกชายคนโต พลางทุบเข้าให้หนึ่งที

"ก็แม่กับพ่อเพิ่งกลับจากไปเยี่ยมเพื่อนนี่ครับ เหลือแค่ผมกับเจ้ายูตะ เราสองพี่น้องจะไปทำอะไรได้ ผมเลยรอให้ทุกคนกลับมาพร้อมหน้านี่แหละครับ อีกอย่าง เราก็เหลือเวลาอีกเกือบสองเดือน ก่อนจะถึงวันเกิดปีที่18ของไอจังนะครับ "

คุณย่าอากาเนะค้อนขวับให้ลูกชาย "พรุ่งนี้พวกเราไปที่ศาลเจ้าประจำตระกูลกันเถอะ เผื่อท่านฮารุมิโกะจะมีคำแนะนำให้พวกเราบ้าง "

ท่านฮารุนั้นเป็นพี่สาวแท้ๆ ของคุณปู่อากาเนะ อุทิศตนเป็นมิโกะมาตั้งแต่เด็ก คอยอยู่ประจำที่ศาลเจ้าประจำตระกูล เมื่อตกลงกันเช่นนี้แล้ว ทุกคนจึงแยกย้ายกันไปนอน เพื่อเตรียมตัวไปพบท่านฮารุที่ศาลเจ้าประจำตระกูลในวันพรุ่งนี้ โดยที่ไม่มีใครรู้เลยว่า ในห้องนอนของไอโกะ ได้มีผู้มาเยี่ยมเยือนในยามวิกาลเข้าเสียแล้ว