คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เหล่าเด็กในพงไพร
(มุมมองของโซเฟีย)
เด็ก 1: ร้านใหญ่จังเลย
เด็ก 2: ฉันไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน
เด็ก 3: ฉันก็เหมือนกัน
คุณเบราส์: วันนี้เป็นวันโชคดีนะเด็กๆ
ลิซ่า : พวกเธอกินข้าวมาก่อนยัง
เด็ก 4: พวกยังไม่ได้กินเลย
คุณเบราส์ มีอะไรผิดปกติหรอ มีอา มีอาการกระวนกระวายใจไหม
กาบิ : เอ่อ ไม่นะค่ะ…..
เด็ก 3: เธอประหม่ามากมีอา
ฉันพยายามที่จะไม่หัวเราะเพราะพวกเขาเรียกว่่า มีอา
กาบิ: คายะเชลยมาร์เลยทำงานที่นี่จริงหรอ
คายะ: จริงสิพวกทหารก็ใช้ที่นี้ด้วย
โซเฟีย: ฟังนะกาบิเธอไม่ต้องพูดถึงการฆ่าปีศาจ
ฟัลโก: คงจะดีถ้าได้รู้จักมาร์เลยอีกคน
???: คุณเบราส์ ขอบคุณที่มานะครับ
คุณเบราส์: ขอบคุณมากสำหรับคำเชิญ
เราเดินออกไปทางประตู
???: คุณพาเด็กๆมาแน่นอน ใช่มั้ย
คุณเบราส์: เนื่องจากพวกเขาต้องอยู่ในบ้านตามลำพัง ฉันเลยพามาทั้งหมด ขอโทษ
???: ไม่เป็นไรคุณเบราส์ ยินดีต้อนรับทุกท่าน เชิญทางนี้ ครับ
คายะ: นั่นนิโคโล่ มาร์เลยที่เชิญคุณเบราส์ ลองดูว่าเขาจะช่วยพวกเธอได้ไหม
กาบิ:คุณเบราส์ไม่ใช่ทหาร แล้วทำไมเขาถึงได้รับเชิญละ???
โซเฟีย: เขาอาจจะเป็นเพื่อนกับคนในครอบครัวก็ได้
คายะ: ลูกสาวของเขาคือทหารที่ช่วยฉันไว้ นิโคโล่ออยากจะเลี้ยงอาหารเธอ ด้วยอาหารที่เธอชอบ น่าเสียดายที่ลูกสาวของเขามี ธุระที่ต้องทำและไม่สามารถอยู่ที่นี่กับเราได้ แต่ ส่วนตัวฉันคิดว่าพวกเขาชอบเธอ
ฟัลโก้เริ่มหายใจไม่ออกแล้วมองไปที่ดายะ
คุณเบราส์: เบนเกิดอะไรขึ้น? เธอปวดท้องหรอ?
ฟะลโก้: ไม่ ไม่!
เขากินอาหารของเขา
ฟัลโก : มันอร่อย ฉันไม่เคยกินอะไรอร่อยเท่านี้มาก่อน
โซเฟีย: เป็นพยายามไม่ก่อเหตุ
(มุมมองของซาซ่า)
นิโคโล่: ซาช่า
ซาช่า: เฮ้ นิโคโล่
นิโคโล: เฮ้ ซาซ่า ยินดีที่ได้เจออีกครั้ง ว่าแต่มีเรื่องด่วนมั้ย? ลูกค้าเต็มร้านฉันเลย
ฮันจิ: นายกลับไปทำงานก่อนได้นะถ้านายต้องการ
ซาช่า: การทำอาหารของนายมีกลิ่นหอมที่น่าทึ่งมาก
เเจน: ซาช่าไม่ใช่ตอนนี้
ฮันจิ: อย่างที่ฉันบอกว่าเราอยากจะคุยกับนายเมื่อนายทำงานเสร็จแล้ว
นิโตโล: พวกคุณจะคุยเรื่องอะไร?
ฮันจิ: นายก็รู้เหมือนกับว่านายกำลังกังวล
ฉันแทบจะน้ำลายไหลเพราะกลิ่นอาหาร เเต่เพราะเรามีภารกิจต้องทำให้เสร็จก่อนไปกิน
โอเนียงโกปอง: พวกเรากำลังสืบสวนเรื่องบางอย่างเราหวังว่านายจะสามารถช่วยได้
ชาช่า: ช่วยพวกเราด้วย
นิโคโล่: ก็ได้ ฉันจะช่วย
นิโคโลพาเราไปที่ห้องหนึ่ง
นิโคโล: พวกนายรออยู่ที่นี่ก็ได้
ฮันจิ: ว้าว ช่างเป็นห้องที่หรูหรา
คอนนี่: ฉันพนันได้เลยว่ามันไว้สำหรับสมาชิกคนระดับสูงของกองทัพ
เเจน: หือ นี่คือไวน์ที่ทหารทุกคนพูดถึงใช่ไหม พวกเขาบอกว่ามีเพียงคนระดับสูงกว่าเท่านั้นที่จะได้มันมา
คอนนี่: ใช่ใช่ไหม? เราก็อยู่ในตำแหน่งสูงๆ ในหน่วยสำรวจไม่ใช่เหรอ?
เเจน: ใช่แล้ว เราสมควรได้รับความไวน์นี้ จิบสักนิดก็ดี
ซาช่า: การจิบไปนิดหน่อยจะเสียหายอะไร
นิโคโล่: อย่าแตะมันนะ!!!
เขารีบหยิบขวดออกจากมือเเจน
เเจน: ใจเย็นๆ นิโคโล่ เราแค่กำลังล้อเล่น ไม่จําเป็นต้องจริงจังมากเกินไป
นิโคโล่: ของดีๆ พวกนี้คงจะสูญเปล่าไปถ้าอยู่ที่พวกเอลเดีย
ซาช่า: นายยังพูดแบบนั้นอยู่หรอ
เเจน: ใช่แล้ว ให้ไวน์ไม่เป็นไร เเต่ยังว่าเชื้อชาติของเราอีก
เเจนคว้าเสื้อของเขา
ซาช่า: เเจนปล่อยเขาไป
นิโคโล่: อย่ามาแตะต้องฉันนะพวกเอลเดีย เพียงเพราะฉันเป็นคนดีไม่ได้ทำให้เราเป็นเพื่อนกัน
เเจน: ลืมไปแล้วเหรอว่านายเป็นอะไร? นายเป็นแค่….
นิโคโล่: เชลยมาร์เลยสกปรกหรอ นั่นทำให้เราดูเหมือนกันนะเจ้าพวกเอลเดีย!!!!
ซาช่า: นิโคโล่ เกิดอะไรขึ้นกับนาย
คอนนี่: เขาเป็นอะไรไป
ฌอง : ไอ้เวรเอ้ย
(มุมมองของโซเฟีย)
ฟัลโก้: อ๊าก ฉันรู้สึกปวดท้อง
ลิซ่า:เธอโอเคไหมเบน
คุณเบราส์: กินอะไรที่ไม่ดีไปหรอ
ฟัลโก้: ฉันคิดว่าฉันต้องใช้ห้องน้ำนะ!
กาบิ: ฉันคิดว่าฉันควรตามพี่ชายของฉันดีกว่า
กาบิวิ่งตามฟัลโกไป
คุณเบราส์: เธอสบายดีไหม
โซเฟีย: ฉันสบายดี เเต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มีอาสามารถช่วยเบนได้
เรากำลังรับประทานอาหารอยู่ อยู่ๆนิโคโล่ก็โผล่มา
คุณเบราส์: นิโคโล คุณจะทำอย่างไรกับเบนและมีอา ฉันมองไปและเห็นกาบีจมูกเปื้อนเลือด และนิโคโล่ก็มีฟัลโกที่หมดสติอยู่ในอ้อมแขนของเขา ฉันวิ่งไปช่วยกาบิ
นิโคโล่: เธอคือคนที่พยายามจะฆ่าซาช่า เธอพยายามฆ่าลูกสาวคุณ
ใบหน้าของทุกคนเริ่มมืดมน
นิโคโล่: แม้ว่าเธอจะยังเด็ก แต่เธอก็เป็นนักรบฝึกหัดของมาร์เลย ที่ได้รับการฝึกฝน เธอขึ้นเรือเหาะออกจากมาร์เลยเเละพยายามจะยิงลูกสาวของคุณ
กาบิ: ลูกสาว???
นิโคโล: คุณ.. เบราส์ นี่... ถ้าคุณไม่สามารถฆ่าเธอได้ ฉันจะทำได้ ไม่เป็นไรใช่ไหม?
???: อะไรนะ! มานี่ด่วนพวกเรา!!!
เเจน : นี้มันเด็กที่พยายามจะยิงซาช่าหนิ
เเจน: เกิดอะไรขึ้นนิโคโล ฉันได้ยินมาว่าเธอกำลังหลบหนี นายคิดว่านายกำลังบ้าอะไรอยู่! เฮ้!
นิโคโล่: อย่าขยับ! กลับมา! ฉันกำลังแก้แค้นคนที่พยายามจะฆ่าซาข่า
โซเฟีย: ได้โปรดอย่าฆ่าฟัลโก เขาไม่ได้ทำอะไรผิด
นิโคโล: ไอ้เด็กสารเลวคนนี้เป็นอะไรกับพวกคุณ ฉันก็ห่วงใยใครบางคนเหมือนกัน และเด็กพวกนี้ก็เกือบจะพรากเธอไปจากฉันแล้ว! คนที่รักการทำอาหารของฉันมากกว่าใครๆ เธอช่วยฉันจากสงครามเวรนี้! เธอสอนฉันว่าฉันชอบทำให้ผู้คนมีความสุขกับอาหาร! เธอชื่อ ซาช่า เบราส์ เธอคือผู้หญิงที่พวกเเกเกือบพรากไปจากฉัน!
กาบิ: คนที่ฉันห่วงใยก็ถูกฆ่าเหมือนกัน พวกเขาถูกยิงโดย ซาช่า เบราส์ ของคุณ !! นั่นคือเหตุผลที่ฉัน พยายามแก้แค้น มันจะได้ผลถ้าโซเฟียไม่หยุดฉัน!
เขามองมาที่กาบิและต่อยไปที่หน้าเธอ
โซเฟีย: ว่าไงนะ
กาบิ: นั่นคือสิ่งที่เธอได้รับจากการเป็นคนทรยศ เขาจ่อมีดไปที่คอฟัลโก
กาบิ: ตาสว่างสิ! คุณเป็นทหารมาร์เลย ปีศาจคนนั้นหลอกคุณ อย่าแพ้ปีศาจ!
คุณเบราส์: นิโคโล่ส่งมีดมาให้ฉันหน่อยมาเร็ว เขาเริ่มเดินเข้าไปใกล้กาบิ
ชาซ่า: พ่ออย่าทำนะ วางมีดลงเถอะ
คุณเบราส์: ซาช่าลูกต้องระวังการเดินเข้าไปในป่าอันไกลโพ้น หากเดินไปไกลเกินไปก็ไม่กลับมา
ซาช่า: ฉันเข้าใจพ่อ แต่วางมีดลงด้วย
ลิซ่า: นิโคโล่ปล่อยเบนไป
ตอนแรกเขาลังเลแต่สุดท้ายก็ปล่อย หลังจากที่เขปล่อย พวกเขาเริ่มรักษาฟัลโก้ ขณะที่ทหารสองคนคุมนิโคโล่ไว้
คุณเบราส์: ฉันสบายดี ลิซ่า
ลิซ่า:ค่ะ
ผู้หญิงผมสีดำและผ้าพันคอสีแดงเริ่มสังเกตุอาการกาบิ ???: เจ็บมั้ย
คุณเบราส์: มีอา... เธอโอเคไหม?
กาบิ: คุณไม่เกลียดฉันจริงๆเหรอ?
คายะพุ่งเข้าหากาบิอย่างรวดเร็วด้วยมีด ก่อนที่ฉันจะช่วยกาบิ หญิงผมดำก็คว้ามือเธอไว้เพื่อหยุดเธอ เธอมีน้ำตาในตาของเธอ
กามิ: คายะ
คายะ: กล้าดียังไงมาพยายามฆ่าเธอ!
ชาช่า: คายะ ไม่!!!
เธอวิ่งไปเพื่อจับตัวคายะ
ซาช่า: คายะ หยุดนะ
คายะ: กล้าดียังไงมาพยายามฆ่าเธอ ฉันคิดว่าพวกเธอเป็นเพื่อน!
ทหารผมบลอนด์เข้ามาอุ้มกาบิขึ้นมา
???: ย้ายที่กันเถอะ เอาล่ะ!
หญิงสาวมองมาที่ฉัน
???: คุณก็มาเหมือนกัน
โซเฟีย: โอเค
(มุมมองของซาช่า)
คายะร้องไห้อยู่ในอ้อมเเขนของฉัน
นิโคโล่: ไม่ อาหารไม่เย็นแล้ว ฮันจิลองให้เด็กนั้นบ้วนปาก มีไวน์อยู่ในนั้นปากเขา
ฮันจิ: หือ?
นิโคโล่: แม้ว่า... มันคงจะสายเกินไปแล้ว
ฮันจิ: อะไรอยู่ในไวน์?
นิโคโล่: ฉันคิดว่า... น้ำไขสันหลังของซีค
เเจนคว้าเสื้อของ นิโคโล่ แล้วกระแทกเขาเข้ากับผนัง
เเจน: เเกหมายถึงอะไร น้ำไขสันหลังของซีคอยู่ในไวน์เหรอ?
นิโคโล่: ฉันไม่ค่อยเเน่ใจ แต่... พวกเขาเก็บได้กองเรือสอดแนมชุดแรกของมาร์เลย
ขณะที่นิโคโล่กำลังพูด ฉันก็เทน้ำใส่ปากเด็กชายคนนั้น
ฮันจิ: อีกเเล้ว
นิโคโล่: และในช่วงเวลาที่ฉัรได้งานที่นี่ในฐานะเชฟ มีคนบอกให้ฉันเสิร์ฟอาหารให้กับเจ้าหน้าที่ระดับสูง
เเจน: ใครสั่งมา
นิโคโล่: เยเลน่า
เราทุกคนก็ตัวแข็งและมองดูนิโคโล่
นิโคโล่: เท่าที่ฉันรู้ เธอคือคนเดียวที่อยู่ในนั้น เเละเริ่มบอกให้ฉันเเจกจ่ายไวน์ให้คนระดับสูง
โอเนียงโกปอง: นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเรื่องนี้!
คอนนี่: มันไม่สมเหตุสมผลเลย! พวกเยเลน่าจะทำอย่างงี้ไปทำไมกัน
ฮันจิ: ตามที่ซีคบอกไม่มีใครไม่รู้ ดังนั้นจึงไม่มีทางยืนยันได้ แต่... คำโกหกเล็กๆ น้อยๆ ของเขามีผลอย่างมาก เพราะไม่มีใครรู้เลยดื่มน้ำนั้นไป
ซาช่า: ใช่ แต่... นายก็ไม่รู้แน่ใช่ไหม?
นิโคโล: ใช่ ฉันไม่สามารถพิสูจน์ได้ แต่ชาวมาร์เลยรู้ว่าน้ำไขสันหลังของซีคถูกนำมาใช้ยังไงในอดีต เมื่อประมาณสิบปีก่อน เราพิชิตเมืองหลวงได้ภายในคืนเดียว ด้วยไททันหลายร้อยตัวผุดขึ้นมาในเมือง ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงอยาก เเจกจ่าย ให้กับเจ้าหน้าที่ระดับสูงของกองทัพ
ซาช่า: ก่อนหน้านี้นายคว้าไวน์ไปเพราะว่านายกำลังปกป้องพวกเราเหรอ?
นิโคโล: ใครจะรู้ล่ะ ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่ ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยโลกจากปีศาจบนเกาะ ฉันแน่ใจว่าวันเวลาของฉันถูกนับไว้แล้ว แต่คุณเบราส์...ฉันไม่คิดว่าฉันจะไม่ฆ่าเด็กพวกนั้นเหมือนคุณได้ แต่ถ้าสิ่งนี้สามารถทำหน้าที่เป็นการชดใช้... การฆ่าเด็กพวกนี้ล่ะ มีอะไรผิดปกติกับฉัน???
คุณเบราส์ : นิโคโล่...
(มุมมองของโซเฟีย)
กาบิ : ทำไมคุณถึงปกป้องฉันล่ะ?
???: เพราะ ฉันไม่มีเหตุผล.
กาบิ: ฉันเป็นคนที่พยายามจะฆ่าเพื่อนของคุณ ฉันเป็นคนทำร้ายยามฟ ฟัลโก้และโซเฟียไม่ได้ทำ ฆ่าฉันเถอะ ไม่ใช่พวกเขา
???: เราจะไม่ฆ่าคุณ.
กาบิ : แต่พวกแกอยากทำไม่ใช่เหรอ!
โซเฟีย: ทำไมเธอถึงชอบฆ่าตลอดเวลากาบิ
???: ฉันไม่อยากฆ่าเธอ เธอควรฟังเพื่อนของคุณว่า ทำไมมันถึงฆ่าสิ่งนี้เสมอ ฆ่าสิ่งนั้น นั่นคือทั้งหมดที่ เธอคิดเกี่ยวกับ เหมือนคนที่ฉันรู้จัก
มีคนเดินเข้ามาในห้องของพวกเรา
???: เอ่อ….
เขายกมือที่เปื้อนเลือดของเขาขึ้น
(มุมมองของซาซ่า)
เรากำลังล้างปากเด็กผู้ชายอยู่ เมื่อเราได้ยินเสียงดัง ฮันจิก็ไปลองดู
ฮันจิ มีอะไรหรอ
ฟลอค: ผู้บัญชาการฮันจิ
ฮันจิ: ฟลซอึ
ฟลอค: ฉันดีใจที่คุณอยู่ที่นี่ ฉันคิดว่าคุณรู้ว่า ซีคอยู่ที่ไหน เราจะให้คุณพาเราไปที่นั่น
ฮันจิ : รอก่อน เราไม่มีความคิดที่จะต่อสู้กับนาย
ฟลอค: เราปฏิเสธข้อเสนอของคุณ เราจะไม่เจรจากับกองทัพ
ฮันจิ แล้วทำไมล่ะ?
ฟลอค: มันเป็นการตัดสินใจของเอเรน ฉันแน่ใจว่าผู้บัญชาการพิคซิสกำลังคิดเเผน เพื่อเอาไททันบรรพบุรุษมาจากเอเรน ในขณะที่เรากำลังเคลื่อนไหว
ฮันจิ: นายกำลังจินตนาการถึงสิ่งต่างๆ ที่ไม่เป็นจริง หรือนั่นคือสิ่งที่เพื่อนของนายในกองทหารพูดต่อมา?
ฟลอค: ดูเหมือนว่าฉันเป็นหนึ่งในลูกน้องของคุณที่จะตอบคุณเหรอ? ฉันขอแนะนำให้คุณอยู่นิ่งๆก่อน ที่ฉันจะพิสูจน์ให้เห็นว่าฉันตะไม่ทำอะไรพวกนาย
เเจน: ไอ้เวร พวกเเกรู้ได้ยังไงว่าเราอยู่ที่นี่?
นิโคโล่: เกรซ เยเลน่าทำให้เธอทำแบบนี้เหรอ?
เกรซ: นิโคโล่ นายหมกมุ่นอยู่กับพวกเอลเดียมากเกินไป ฉันรู้ว่าในที่สุดวันนี้ก็จะมาถึง ฉันคิดถูกที่จะไม่บอกนายว่าจะพวกเขาจะมา
ฮันจี: ฟังนะ. เราไม่มีเวลาที่จะต่อสู้กันเอง! ไวน์ที่มีน้ำ ไขสันหลังของซีคมันแพร่กระจายไปทั่วกองทัพ! ซีคหลอกพวกเราทุกคนด้วยแผนนี้ของเขา!
ฟลอค: แล้วไงล่ะ? มันจะทำให้พวกสารวัตรทหารที่โง่เขลากลายเป็นคนโง่ที่ตัวใหญ่กว่าเดิมเอาละพวกเราไปกันดีกว่า
ฮันจิ: ฉันยังไม่เคยบอกว่าพวกสารวัตรทหารดื่มมัน ไม่มีทางพวกนาย รู้เรื่องไวน์เหรอ?
เขาหันกลับมาด้วยรอยยิ้มที่น่าขนลุก
(มุมมองของโซเฟีย)
???: เสียงนั้น...ฟลอคต้องมาเเล้วแน่ๆ
???: สวัสดี...ฉันอยาก...คุยกับพวกนาย
ความคิดเห็น