Attack on titan มือสไนเปอร์ชาวเอลเดีย (งดอัพ)

ลำดับตอนที่ #7 : การคำนวณที่ผิดพลาด

(มุมมองของ ฮาเวิร์ด) ไรเนอร์เปลี่ยนร่างในขณะนั้น ฉันถือโอกาสวิ่งไปหาที่ ที่พีคอยู่เพื่อให้แน่ใจว่าเธอปลอดภัย ฉันได้เเต่ภาวนาให้เธอปลอดภัย ฉันวิ่งตั้งแต่ตึกหนึ่งไปอีกตึกหนึ่งเมื่อฉันไปถึงบนอาคารที่เธอโดนระเบิด อยู่ฉันเห็นโครงกระดูกไททันของเธอ ฉันได้ยินเสียงภายในอาคารที่ฉันอยู่ ฉันจึงวิ่งไปยังอาคารที่ อยู่ใกล้ๆ จากนั้นฉันก็วิ่งกระโดดผ่านหน้าต่างบ้าน เข้าไปแล้วกลิ้งตัวลงมาอย่างปลอดภัย เมื่อฉันมองขึ้นไป ฉันเห็นกาบิฟัลโก้ โซเฟีย และทหารมาร์เลยที่บาดเจ็บสาหัส

(มุมมองของโซเฟีย)

เราได้ยินเสียงกระจกแตก และตอนนี้คุณฮาเวิร์ดอยู่ในอาคารแล้ว

โซเฟีย: คุณยังมีชีวิตอยู่

ฮาเวิร์ด : ใช่ ฉันยังรอด เกิดอะไรขึ้นกับพีค.. ( น้ำเสียงของคุณสั่นเครือ)

กาบิ : พวกปีศาจโจมตีเธอและเราลากเธอเข้ามาที่นี้เพื่อความปลอดภัย

ฮาเวิร์ด : ขอบคุณที่พวกเธอช่วยพีคไว้

คุณให้ปืนพกกับโซเฟีย

โซเฟีย: ทำไมเอาสิ่งนี้มาให้ฉันล่ะ

ฮาเวิร์ด :  เหตุผลด้านความปลอดภัยของเธอ

โซเฟีย โอเค

ฟัลโก้: คุณวิลเลียมช่วยอธิบายได้ไหมว่าทำไมคุณถึงสนใจโซเฟียมากขนาดนี้

ฮาเวิร์ด : เธอกำลังสืบทอดของฉัน

ทุกคนยกเว้นโซเฟียและพีค: อะไรนะ

ฮาเวิร์ดเดินไปที่ พีค และดึงมอร์ฟีนและผ้าพันแผลออกมา

ฮาเวิร์ด :  ฉันไม่ต้องการให้เธอเจ็บนะ ฉันจะฉีดให้มอร์ฟีนให้เธอ

พีค : โอเค

ฮาเวิร์ด : ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ที่นี่ เธอจะไม่ตาย ฉันนึกว่าฉันเสียเธอไปเเล้ว (คุณเริ่มร้องไห้ขึ้นมา)

พีค : ไม่เป็นไรนะฮาเวิร์ด ฉันจะไม่มีวันจากนายไปไหน (เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน)

พีค : ฉันนึกว่านายลืมฉันไปเเล้วเสียอีกนะ

ฮาเวิร์ด : ฉันไม่ลืมเธอหรอก

จากนั้นคุณก็โน้มตัวลงมาจูบเธอ

โซเฟีย: ฉันว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลานะคุณวิลเลียม

ฮาเวิร์ด : ขอโทษทีโซเฟีย (คุณหัวเราะเเก้เขิน)

ฉันมองไปและเห็นกาบิ ฟิลโก และทหารมาร์เลยมอง ออกไปนอกหน้าต่าง

ทหารมาร์เลย : พวกศัตรูกำลังล่าถอย นั่นหมายความว่า เราปลอดภัยแล้ว

กาบิ: พวกมันกำลังวิ่งหนีอยู่

จากนั้นเธอก็วิ่งออกไป

ฟัลโก้ : กาบิ

เขาไล่ตามเธอ

ฮาเวิร์ด : โซเฟียตามพวกเขาไป ช่วยพวกเขาให้ปลอดภัยด้วยปืนพกกระบอกนั้น และจําสัญญาที่เธอ ให้ไว้กับฉันไว้

โซเฟีย: โอเค

(มุมมองของโซเฟีย) จากนั้นฉันก็วิ่งตามพวกเขาออกไป ในขณะที่ฉันออกไปข้างนอกและได้ยินเสียงตะโกนที่นี่

กาบิ : เอเรน เยเกอร์

ฟัลโก้ : กาบิ

ฉันวิ่งตามพวกเขาต่อไป

กาบิ : แกไม่รอดหรอก! ฉันจะฆ่าเเก

โซเฟีย: เธองี่เง่ารึปล่า

เราไล่ตามเธอต่อไปหลังจากไล่ตามเธอไปประมาณ 2 นาที และฟัลโก้ก็เรียกชื่อเธอในที่สุดเขาก็ตามทัน และหยุดเธอ เธอดูเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้

ฟัลโก้ : อย่าไปนะกาบิ วิ่งตามพวกมันไปก็ไร้จุดหมาย แม้แต่เธอก็รู้ว่า………

กาบิ : อูโด้ตายจากการถูกฝูงชนเหยียบ โซเฟียเกือบถูกก้อนหินบดขยี้ และเจ้าหน้าที่ เฝ้าประตูทั้งสองก็หยุดฉันไว้ ฉันกำลังพยายามวิ่ง กลับไปที่ถูกโจมตี ฉันเป็นเอลเดียพวกเขาได้แต่บอกให้ฉัน หันหลังกลับเพราะมันอันตราย จากนั้นพวกเขาก็ถูก ผู้หญิงบนหลังคายิง เนื่องจากเป็นเอลเดียที่ เกิดในโซนนี้ ผู้คนถ่มน้ำลายใส่ฉันเวลาออกไปข้างนอก ฉันมีความทรงจำที่เลวร้ายมากมาย แต่นั่นเป็น สาเหตุที่ฉันพยายามอย่างหนัก เพื่อแสดงให้โลกเห็น ว่าชาวเอลเดียเป็นคนดี สักวันหนึ่งเราจะภูมิใจกับปลอกแขนเอลเดียของเรา ฉันฝึกตัวเองอย่างหนักโดยเชื่อว่ามันสามารถเกิดขึ้นได้ แต่พวกมันก็พังทลายทุกอย่าง! พื้นที่กักขังนี้คือบ้านของฉัน เป็นที่ที่ผู้คนที่ฉันห่วงใยอาศัยอยู่ การไม่เหยียบย่ำเเละทำลายมันเป็นเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้ แต่นายยังบอกฉันว่าอย่าวิ่งตามพวกเขาเหรอ? เมื่อซีคถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาเราเเต่เราทำอะไรไม่ได้เลย? ไม่รู้ว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

กาบิดูเหมือนเธอกำลังจะร้องไห้ และฟัลโก้ดูเหมือน เขากำลังย้อนอดีต

ฟัลโก: พวกเขาถูกฆ่า

กาบี้ : ฮะ?

ฟัลโก้: ศัตรูโจมตีนักรบ มาร์เลย และมีผู้คนเสียชีวิตจํานวนมาก

โซเฟีย: นี่คือการเเก้เเค้นของพวกเขา

กาบิ : พวกนายยอมให้มันทำหรอ

ฟัลโก: ไม่ ฉันไม่ได้ยอม

โซเฟีย: ฉันไม่ยอม

กาบิ: ฉันก็เหมือนกัน

กาบิเริ่มเดินจากไป

กาบิ : นอกจากนี้ พวกมันทั้งหมดเป็นเพียงปีศาจบนเกาะที่คุกคามสันติภาพโลก พวกเธอควรรู้ว่าพวกมันเป็น ปีศาจที่โหดร้ายและสมควรตายเสมอ พวกนั่นไม่มี อะไรเหมือนเราเลย

โซเฟีย: เเต่พวกเราเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน

จากนั้นกาบีก็วิ่งออกไป ฟิลโกเหลือยืนอยู่ที่นั่น ไล่ ตามเธอไป ฉันยังมี ปืนพกของ คุณวิลเลียมที่อยู่กับฉัน กาบิวิ่งไปตามตรอกที่ฉัน เดินตามไปไม่ไกล กาบิวิ่งออกไปในที่โล่งและยิง ทหารคนหนึ่ง ทหารคนนั้นล้มลงกับพื้น

กาบิ : มันโดนไปเต็มๆ

เราเข้าใกล้ร่างของทหารคนนั้นและเงยหน้าขึ้นมอง

กาบิ : เชือกสลิงมันยังติดอยู่เลย

โซเฟีย: เธอไม่ได้คิดที่จะขึ้นไปที่นั่นหรอก

ฟัลโก้ : กาบิ

โซเฟีย: เธอ ใช้เวลานานพอแล้ว

กาบิเริ่มยุ่งกับอุปกรณ์ของศัตรู

ฟัลโก้: เธอคิดว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่

กาบิ : ไกปืนนี่...ถ้าฉันดึงมัน

เธอเหนี่ยวไกปืน และมันก็เริ่มหยับเเล้วดึงขึ้น

กาบิ: ฉันจะฆ่าปีศาจบนเกาะพวกนั้น

ฟัลโก้: เธอจะตายนะกาบิ!!!!!

กาบิบอกพ่อกับแม่ฉันสิ แจ้งให้ไรเนอร์และคนอื่นๆ ทราบ ที่ฉันต่อสู้จนถึงที่สุด แม้ว่าวันนี้เราจะไม่ชนะ แต่พวกนายก็จะสานต่อเจตจำนงของฉันต่อไป

โซเฟีย : ฉันว่าเธอไม่ควรจริงจัง

โคลต์: ฟัลโก้ โซเฟีย กาบิ พวกเธอทำอะไรกัน

ฟัลโก : โคลต์

กาบิ: ลาก่อนฟัลโก้และโซเฟีย พวกเธอเป็นหนึ่งในคนดี

(ย้อนหลัง)

ฮาเวิร์ด : โซเฟียตามพวกเขาไป ทำให้พวกเขาปลอดภัยด้วยปืนพกนั่น และจำสัญญาที่เธอให้ไว้กับฉัน

(จบเรื่องย้อนหลัง)

กาบิเปิดใช้งานสลิง แล้วฉันกับฟัลโก้ก็คว้าไว้

โคลท์ : ฟัลโก้!!!!!

กาบิ : ทําไมถึงตามฉันมาละ

ฟัลโก้ : คนที่ควรจะสืบทอดไททันหุ้มเกราะคือฉัน

ดวงตาของเธอเบิกกว้าง เราถึงเรือเหาะกาบิปีน เข้าไปในประตูที่ฉันอยู่ด้านหลังเธอ กาบิ วิ่งไปชักปืน ออกมา ฉันรีบดึงปืนพกของคุณ ฮาเวิร์ด ออกมาแล้วยิงมัน ออกจากมือของเธอก่อนที่เธอจะยิงออกมา 

กาบิ : โซเฟียทำไมเธอถึงทำแบบนั้น

โซเฟีย : กาบิยกมือขึ้นแล้วอย่าไปหยิบปืนนั่น

กาบิ : เธอทรยศพวกเรา

ฟัลโกปีนขึ้นไปบนเรือเหาะ ทหารทุกคนรีบเข้ามา ทุบตีกระทืบพวกเรา ทหารผมสีบลอนด์ยุ่งๆ จับกาบ้และฟัลโก้ ในขณะที่อีกคนจับฉัน

???: เเจน พวกเขาปืนขึ้นไปบนเรือโดยใช้อุปกรณ์เคลื่อนย้ายสามมิติ ของ โลบอฟ ฉันจะโยนพวกมันออกไปข้างนอก เอาล่ะ

เเจน : ถ้าเราโยนเด็กลงจากเรือเหาะ การฆ่าจะสิ้นสุดลงไหม

(มุมมองของฮาเวิร์ด)

ผู้บัญชาการ: เกิดอะไรขึ้นกับกาบิ โซเฟีย และฟัลโก้

ฮาเวิร์ด : พวกเขาวิ่งตามเรือเหาะของศัตรูและยังไม่กลับมา ไม่ต้องกังวล โซเฟียจะอยู่กับพวกเขา ฉันเชื่อใจ เธอที่จะปกป้องพวกเขา

ผู้บัญชาการ: ฟิงเกอร์เธอกับเเกลเลียดหายไปไหนมา

พีค : ผู้บัญชาการ ฉันจำได้ว่า... มีทหาร มาร์เลย คนหนึ่งที่น่าสงสัย พอร์โก้และฉันเผลอตกในหลุมกับดัก

ฮาเวิร์ด : พีคบาดแผลของเธอสาหัสมาก เธอไม่ควรพูดเยอะนะ

ผู้บัญชาการ: ปล่อยให้เธอพูดให้เสร็จ

ฮาเวิร์ด : ฉันจำได้ว่าเคยเห็นทหารคนนี้เมื่อสามปีก่อน พวกเขาอยู่ในกองเรือสอดแนมชุดแรกที่ถูกส่ง ไปเกาะสวรรค์หลังจากที่ไรเนอร์กลับมา

ผู้บัญชาการ: พวกเขาอยู่ในกองเรือสอดแนมชุดแรก ที่ถูกส่งไปสวรรค์หลังจากที่ไรเนอร์กลับมา เรือสอดแนมก็หายไป

พีค : ใช่ ฉันมั่นใจว่าต้องเป็นเขา เขาดูแย่มากเมื่อมีเครา

ฮาเวิร์ด : ฉันขอแนะนำให้เธอหยุดก่อน ตอนนี้เธอมีร่างกายที่ไม่เเข็งเเรง

พีค : ฉันสบายดี แต่นายดูกังวลมากนะ

ฮาเวิร์ด : ฉันจะไม่เป็นกังวลได้ยังไงเมื่อเธออยู่แบบนี้ ยัยบ๊องเอ้ยยยยย

(มุมมองของโซเฟีย)

กาบี : อย่าแตะต้องฉันนะพวกปีศาจ เรายังไม่แพ้เพื่อนที่เหลือของเราจะสานต่อเจตจำนงของหัวหน้าสงคราม ซีค

ฟัลโก้ : กาบิ หยุด

โชเฟีย: ไม่มีประโยชน์แล้ว ตอนนี้กาบิเเค่รับความจริงไม่ได้ ก็แค่ยอมรับมัน

???: เราจะทำยังไงกับพวกมันดี เเจน

กาบิ: พวกเราชาวเอลเดียตัวจริงจะหลอกหลอนเเกไปจนตาย 

เเจนฉันจะพาพวกเธอไปหาเขา เขาสามารถบอกเธอได้อย่างชัดเจนในสิ่งที่เธอบอกฉัน

พวกเขาพาเราไปที่ห้องหลักของเรือเหาะ

ซีค: กาบิ โซเฟีย ฟัลโก้ ทำไมพวกเธอถึงอยู่ที่นี่?

ฟัลโก้: ทําไมล่ะ? ทำไมคุณ?

กาบิ : คุณยังมีชีวิตอยู่เหรอ? ทําไมคุณถึงปล่อยให้ พวกเขาจับคุณ?

??? : เด็กพวกนี้คือใคร?

เเจน : พวกเขาฆ่าโลบอฟและใช้อุปกรณ์ของเขาเพื่อ ขึ้นเรือเหาะ ซาช่าคงโดนยิงแน่ ถ้าเด็กคนนี้ไม่ยิงปืนออกจาก มือเพื่อนของเธอ

ฮันจิ : ทุกอย่างเป็นไปตามที่คุณคาดหวังไว้อย่างดี ซีค เยเกอร์

(ย้อนหลัง)

ฮาเวิร์ด : โซเฟีย ซีคแสดงออกเปลี่ยนไป คนอื่นอาจไม่สังเกตุ แต่ฉันคิดว่่ามีอะไรผิดพลาดกับเขา ฉันคิดว่าเขา กำลังวางแผนอะไรบางอย่าง

โซเฟีย: ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้น

ฮาเวิร์ด : ฉันไม่สามารถบอกเธอได้ แต่สัญญาว่าจะไม่บอกใครเกี่ยวกับการคุยนี้

 โซเฟีย : ฉันสัญญา

(จบการย้อนอดีต)

โซเฟีย : คุณวิลเลียมพูดถูก

ซีค : เธอหมายถึงอะไรโซเฟีย

โซเฟีย: คุณวิลเลียมคิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับคุณ เขาคิด ว่าคุณกำลังวางแผนอะไรบางอย่าง และคุณก็เป็นเช่นนั้น

ซีค: ใช่แล้ว แน่นอนว่าเขาว่าเขาฉลาดเพื่อประโยชน์ของตัวเองเสมอ และเพื่อตอบคำถามของ เธอมีการคำนวณที่ผิดพลาดอยู่บ้าง

ฮันจิ : เด็กพวกนี้คือใคร

ซีค : การคำนวณผิดที่ผิดพลาด

เเจนท: เยเลน่า เกิดอะไรขึ้นกับการดักจับไททันเกวียนและไาทันกราม ผู้คนของเราตาบเพราะเธอ

เยเลน่า: ฉันขอโทษ ฉันรับรองได้เลยว่าพวกเขา ตกหลุมไปแล้ว แต่มันก็ยังเป็นความผิดของฉัน

???: และเพื่อปกปิดเรื่องนั้น เจ้าลิงจึงขว้างก้อน หินใส่เรามากกว่าที่วางแผนไว้ นั่นเป็นการแสดงด้นสดทีฉลาด สำหรับตัวตลกเหมือนเเก 

ซีค: อย่าจ้องฉันแบบนั้นสิ ลีไวล์ ถ้าฉันคงฉี่รดกางเกงและนายทำตัวเป็นนักแสดงตหลักเพราะคิดว่าอยากจะฆ่าขนาดนั้น

ลีวายส์: ฉันเป็นคนประเภทที่เก็บของอร่อยไว้เป็น มื้อครั้งสุดท้าย 

???: เราฆ่า เจ้าหน้าที่ระดับสูงของมาร์เลย และทำลายท่าเรือและกองเรือของพวกเขา 

ฮันจิ : จนกว่าคนทั้งโลกจะโจมตีเกาะสวรรค์ร่วมกัน เมื่อที่นายจะไม่ถูกศัตรูจับได้ เราจะสละชีวิตเพื่อนำพวกนายกลับมา ไม่ว่าจะเอาไปกี่ชีวิตก็ตาม เหมือนที่นายหวัง ว่าเราคงไม่มีทางเลือกมากนัก นายให้ความไว้ใจ กับเราและเราสูญเสียความไว้ใจในตัวนาย

ซีค : แต่ตอนนี้เรามีไททันบรรพบุรุษและไททันที่มีสาย เลือดราชวงศ์ แล้ว

ประตูเปิดออกและมีหญิงสาวผมสีน้ำตาลมัดหางม้า เดินเข้ามา

เเจน : ซาช่าเธอต้องการอะไร

ซาช่า : ฉันอยากรู้ว่าทำไมเด็กผู้หญิงคนนั้นถึงช่วยฉัน จากการถูกยิง

แล้วเเจนก็ดึงฉันไปข้างหน้า

เเจน : นี่เด็กผู้หญิงคนนีเนะ

เธอเดินเข้ามาหาฉัน

ซาช่า : ทำไมเธอถึงช่วยฉัน

โซเฟีย: ฉันรักษาสัญญาที่ทำไว้กับใครบางคน

ซาช่า: สัญญานั้นเป็นยังไง

โซเฟีย: ถ้าเราอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ฉันจะต้องหยุดเธอจาก การทำสิ่งโง่ๆ และถ้าเธอยิงคุณก็ถือเป็นความคิดที่โง่เเละหาที่ตาย

ซาช่า: ขอบคุณอีกครั้ง

จากนั้นเธอก็เดินออกจากประตู