คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความทรงจำ
ตอนเช้ามาฉันเดินไปที่บ้านของพีคเพื่อชวนเธอไปงานเทศกาล เมื่อเธอเปิดประตูออกมาฉันก็ทักทายเธอ ฉันรู้สึกเขินเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนพีคเธอก็เหมือนกัน ฉันกับพีคกำลังเดินไปพบกับนักรบฝึกหัดในงาน เทศกาล คุณคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ในอดีตอย่าง ลึกซึ้ง
(ย้อนอดีต 1 ก่อนที่ทุกคนจะได้พลังไททัน)
คุณและเพื่อนนักรบคนอื่นๆ เดินไปตาม ถนนคุยกันเรื่องต่างๆ ไม่มีใครอยู่แถวนี้เพราะมัน ดึกแล้ว พอมีเสียงกรี๊ดเราก็รีบไปดูก็เจอผู้ชาย 3 คนล้อมรอบเด็กสาวอยู่
ฮาเวิร์ด : ฉันจะจัดการคนเดียวกับพวกมัน ถ้าเรื่องบ้าๆ ไปถึงผู้บัญชาการเเน่นอน พวกนายไปก่อนเลย
พอร์โก้ : ทำไมเราไม่ช่วยสู้กันล่ะ มันจะเร็วขึ้น
ฮาเวิร์ด : เพราะเราอาจมีปัญหาได้ และฉันไม่ ต้องการให้ใครคนหนึ่งในพวกนายถูกไล่ออก
พอร์โก้: ก็ได้
ฮาเวิร์ด : คนอื่นๆ โอเคกับเรื่องนี้ไหม
คนอื่นๆ ก็พยักหน้าตรงนั้น คุณเดินเข้าไปในซอยแคบ ๆ เพื่อเผชิญหน้ากับคนเหล่านั้น
ฮาเวิร์ด : เฮ้ย นี่พวกเเกทำอะไรกันเนี่ย หยุดเดี๋ยวนี้เลย
ผู้ชาย1 : ไม่ใช่เรื่องของไอ้เด็กบ้าๆ ของเเกหรอก
ฮาเวิร์ด : ดูเหมือนเเกกำลังพยายามทำร้ายหรือข่มขืนเด็กผู้หญิงคนนั้นนะ
ผู้ชาย2 : ออกไปก่อนจะได้ที่จะเจ็บตัวไอ่หนู
ฮาเวิร์ด : ฉันจะไม่ไปไหนโดยจนกว่่าเด็กผู้หญิงคนนั้นปลอดภัย
ผู้ชาย3 : เเกดูเหมือนอยากสู้นะ
ฮาเวิร์ด : ถ้านั่นคือสิ่งที่จะทำให้เด็กผู้หญิงคนนั้นปลอดภัย ละก็ใช่
ผู้ชาย1 : พาเด็กบ้าคนนั้นออกไป
ชายคนที่สามพุ่งเข้ามา คุณหลบใต้แขนของเขาแล้ว ชกต่อยไปที่ซี่โครงของเขา ได้ยินเสียงแตกเมื่อซี่โครงของเขาหัก เขาก็สะดุดล้ม คุณชกไปที่ใบหน้าของเขาอีกครั้งจนทำให้เขา กระเด็นออกไป ชายคนที่สองโจมตีคุณเหมือนกับที่คนเเรกทำ คุณใช้เท้าเเตะเขาขณะที่เขากระแทกพื้น คุณเตะเขาเข้าที่หัวและทําให้เขา กระเด็นออกไป คนสุดท้ายพุ่งตัวคุณเร็วกว่าที่คุณ คาดไว้ และเขาก็เตะเข้าที่หน้าอกของคุณ เเต่คุณดันพลาดโดนเชาต่อยไปเต็มๆหน้าจนมีบาดเเผลเล็กน้อย คุณเลยทำให้เขาสะดุดล้ม คราวนี้เขาเตะอีกครั้งด้วยขาของเขา คุณ จับขาของเขาแล้วศอกที่เข่าจนหัก ขณะที่เขาล้มลง กับพื้นด้วยความเจ็บปวด เขาก็พูดอะไรบางอย่าง
ผู้ชาย1 : ได้โปรดหยุดเถอะพอเเล้ว พวกเราจะไม่ทำเเล้ว
ฮาเวิร์ด : ถ้าสาวน้อยคนนั้นขอให้เเกหยุด เเกจะหยุดไหม
หลังจากที่ได้ยินจากนั้นชายคนนั้นมีแต่ความเงียบ
ฮาเวิร์ด : เเต่ฉันก็ไม่หยุดเตะก้นเเกหรอกนะ
คุณคว้าหัวของมันแล้วกระแทกเข้ากับผนังจนทำให้มันสลบไป จากนั้นจึงเข้าไปหาเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ
ฮาเวิร์ด : ให้ตายสิโดนต่อยนี้เจ็บเป็นบ้าเลย (คุณเช็ดเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกคุณเเต่มันยังไหลออกมา)
ฮาเวิร์ด : นี่ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ เธอสามารถออกมาได้
เธอดันตัวเองเข้าไปอีกจนมุม
ฮาเวิร์ด : พีคเธอมาตรงนี้ได้ไหม
พีค : มันปลอดภัยมั้ย
พีคตาเบิกกว้างเมื่อเห็นเเผลเเละเลือดที่ไหลมาจากจมูกคุณ เธอรีบเดินมาหาคุณเเล้วก็ถามไถ่อาการของคุณ
พีค : นายเป็นอะไรตรงไหนบ้างรึปล่าวฮาเวิร์ด (เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง)
ฮาเวิร์ด : ฉันไม่เป็นไรพีค เเต่เธอช่วยตามฉันมาหน่อย
พีค : ทำไมงั้นหรอ
เเละคนอื่นๆก็เริ่มเดินมาหาพีคเเละคุณ
ฮาเวิร์ด : เธอช่วยลองให้เด็กผู้หญิงออกมาได้ไหม ฉัน พยายามแล้วแต่ล้มเหลว ฉันคิดว่าคุณเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดเพราะคุณเป็นผู้หญิงคนหนึ่งและเเอนนี่ เพราะเธอเก่งเรื่องพวกนี้
เบลทรูต: การเป็นผู้หญิงอาจจะทำให้เด็กคนนั้นสบายใจได้
ฮาเวิร์ด: ใช่เเล้วเบลทรูต ผู้ชายเกือบจะข่มขืนเธอ ดังนั้นเธอคงกลัวว่า เราจะทําแบบเดียวกัน
มาร์เซล: นั้นก็สมเหตุสมผลนะ
พีคเดินไปหาเด็กสาว
พีค: ออกมาได้เลย เราจะไม่ทำร้ายคุณ
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เดินออกมาช้า ๆ โดยยังคงซ่อนตัว อยู่เล็กน้อย
พีค : เราจะพาคุณกลับบ้านนะ โอเค
เด็กสาวเดินเข้ามาหาเธอขณะที่พีคอุ้มเธอขึ้นมา
พีค: คุณรู้ไหมว่าบ้านของคุณอยู่ที่ไหน
สาวน้อย : ฉันรู้ ฉันจะบอกคุณเอง
พีค: โอเค เราจะปกป้องและไปส่งคุณถึงบ้าน
คุณมีครอบครัวบ้างไหม
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ : แม่และพ่อของฉัน
หลังจากเดินไปได้สักพักเราก็ถึงบ้านของเธอ คุณเดินไปที่ประตูและเคาะผู้หญิงคนหนึ่งเปิดประตู
แม่ของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ : ใช่
ฮาเวิร์ด : สวัสดีฉันสงสัยว่าคุณเป็นแม่ของเด็กคนนี้หรือเปล่า
พีคเดินไปข้างหน้าโดยยังคงอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยไว้
แม่ของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ : ใช่แล้ว นั่นคือลูกสาวของฉัน
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ มองดูผู้หญิงคนนั้นแล้วกระโดดออกจากมือพีค แล้ววิ่งไปหาแม่ แม่พาลูกสาวไปอุ้มเธอขึ้นมา
ฮาเวิร์ด : เราเจอเธอในตรอกที่กำลังจะโดนข่มขืน เลย ช่วยเธอเเละพาเธอกลับบ้าน
แม่สาวน้อย : ขอบคุณมาก ฉันจะตอบแทนเธอได้ยังไง
ฮาเวิร์ด : คุณไม่จำเป็นต้องจ่ายเงินให้เรา เราทำแต่สิ่งที่ถูกต้องเท่านั้น
แม่ของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ : โอเค แต่ถ้าใครต้องการ อะไรก็ถามได้เลย
ฮาเวิร์ด : โอเค ขอบคุณ
ความทรงจำส่วนที่2 ตอนที่พวกไรเนอร์ไปที่เกาะปีีศาจ
ขณะที่คุณ พีคและพอร์โกเฝ้าดูเรือออกจากท่าเรือ คุณก็ตัดสินใจเริ่มเดิมพัน
ฮาเวิร์ด : ฉันอยากเดิมพันอะไรบางอย่าง
พอร์โก้ : แน่นอนทําไมจะไม่ได้
พีค : โอเค
พวกนายว่าจะใช้เวลานานเท่าไหร่และจะกลับมากี่คน
พอร์โก้ : 2 ปีและมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะกลับมา
พีค : 3 ปีและทั้งสี่จะกลับมา
ฮาเวิร์ด : ฉันคิดว่าสองคนจะกลับมาและจะใช้เวลา 5 ปี
พอร์โก้ : ยสิ่งที่เราได้รับจากการชนะเดิมพันคืออะไรละ
ฮาเวิร์ด : ผู้ชนะจะต้องให้อีกฝ่ายจ่ายเงินสำหรับ สิ่งที่พวกเราต้องการ อาจจะเป็น, อาหาร เสื้อผ้า หรืออื่นๆ
พอร์โก้ : เอาละตอนนี้ฉันพร้อมกินอาหารเรียบร้อยแล้ว คุณจึงตัดสินใจเอาอาหารออกมา จากกล่องเเละพีคพยายามจะกัดอาหารของคุณ
ฮาเวิร์ด: เฮ้ พีคอย่าเเกล้งฉันเลยหน่าาา
พีค : ไม่มีทาง เเกล้งนายก็สนุกดีนะ
พอร์โก้ : พวกเธอสองคนก็เหมาะกันดีนะ (เขาพูดเเล้วยิ้ม)
ฮาเวิร์ดเเละพีค : พูดอะไรของนายนะพอร์โก้!!
ฟลังจากที่ทั้งคู่หายหน้าเเดงเเล้ว
ฮาเวิร์ด : ถ้าฉันให้เเซนด์วิชเธอ เธอจะหยุดเเกล้งฉันมั้ยพีค (คุณยื่นเเซนด์วิชในกล่องให้เธอ)
พีค : ขอบคุณ เเต่ฉันก็ไม่หยุดเเกล้งนายหรอก ฮ่าฮ่าฮ่า
พอร์โก้ : นี้มันเหมือนกับการออกเดทของพวกนายสองคนเลยนะ
พีค : เเน่นอน
หลังจากนั้นพวกเราก็พูดคุยเเละหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
ความทรงจำส่วนที่3 การต่อสู้ที่ชิกันชินะ
พีคกำลังสอดแนมศัตรูขณะที่เราอยู่บนกำแพง ไรเนอร์ เบลทรูต และ ซีค กำลังมีความสุขกับชา คุณกำลังส่องสไนเปอร์ของคุณเพื่อระวังศัตรู
ซีค : นายหยุดหาศัตรูก่อนก็ได้ ใจเย็นๆลงแล้วมาดื่มชาซะ
ฮาเวิร์ด : บางทีถ้าฉันละเลยเเละศัตรูมันมา อาจจะคือวันที่ฉันตาย
ไรเนอร์: นายเป็นแบบนี้มาตลอด ผ่อนคลายฮาเวิร์ด
ฮาเวิร์ด : ฉันจะต้องระวังตัวตลอด 24 ชั่วโมง ทุกวัน และพีคกำลังเดินทางกลับ
ซีค : โอเค (พวกเขาทิ้งหม้อและถ้วยไปที่นั่น)
ฮาเวิร์ด : ฉันอยู่บนนี้แล้วไปบางที ฉันควรซุ่มยิงเเล้เก็บพวกมันตอนที่พวกมัน เข้ามาเขตชิกันชินะ
ซีค : ไม่ มันเสี่ยงถ้าแผนไม่สำเร็จ นายจะอยู่เหนือบนหัวไททัน ของพีีค
ฮาเวิร์ด: ก็ได้ (คุณเอามือปืนสะพายไหล่)
พีค: ศัตรูไกล้เข้ามาแล้ว
ฮาเวิร์ด : ให้ตายเถอะพวกมันเคลื่อนไหวเร็วมาก
จบการย้อนความทรงจำของฮาเวิร์ด
พึีค : ฮาเวิร์ดนายโอเคไหม นายดูเงียบมาก
ฮาเวิร์ด : ฉันไม่เป็นไรฉันสบายดี
พีค : โอเค
ไม่นานเราก็เจอนักรบฝึกหัด พวกเขาก็ลากเรา ไปทุกแผงขายของ ฉันกับไรเนอร์จ่ายเงินให้และไรเนอร์ก็ต้องลากกาบิไปเพราะเธอดินเยอะมาก ฉันรู้สึกว่าบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้ ฉันดึงโซเฟีย ออกจากกลุ่ม
ฮาเวิร์ด : โซเฟีย ฉันต้องการให้เธอสัญญาบางอย่างกับฉัน
โซเฟีย: แน่นอนมันคืออะไร
ฮาเวิร์ด: ฉันมีความรู้สึกว่าบางสิ่งกำลังจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้ ฉันอยากให้เธอสัญญากับฉันว่าหากคุณถูกศัตรูรายล้อมพร้อมด้วยนักรบฝึกหักอื่นๆ และรู้ว่ากาบีจะพยายามฆ่าพวกเขา เพื่อหยุดเธอจากการทำเช่นนั้น มันจะยิ่งนำความเกลียดชังมาให้พวกกาบิมากขึ้น เท่านั้น หากเธอกลายเป็นนักโทษ ฉันจะมาหาเธอ ฉันอยากให้เธอรู้ไว้ เธอก็สัญญาเช่นกัน
โซเฟีย : ฉันสัญญาคุณวิลเลียม
ตอนนี้คุณกับพีคกำลังเดินในงานเทศกาลกันสองคน คุณเหลือบไปเห็นใบหน้าที่มีความสุขของพีค มันทำให้คุณรู้สึกอยากจะปกป้องเธอ คุณสองคนเดินจนไปพบเเผงลอยขายสร้อยคุณสังเกตุุว่าพีค กำลังสร้อยอันนั้นอยู่
ฮาเวิร์ด : เธออยากได้มันงั้นหรอพีค
พีค : เปล่า ฉันว่ามันเเค่สวยดี (หลังจากนั้นเธอก็กำลังจะเดินไปต่อ)
ตอนนี้เองฉันตัดสินใจซื้อสร้อยอันนั้นให้พีค เเละรีบตามเธอไปเพื่อที่จะมอบสร้อยให้เธอ
ฮาเวิร์ด : เฮ้ พีคฉันมีอะไรบางอย่างจะให้เธอ
พีค : อะไรงั้นหรอวิลกี้
คุณได้ยื่นสร้อยที่สวยงามให้เธอ คุณสังเกตุเห็นเธอมีท่าทีเเปลกใจเเละดีใจไปในตัว เธอจะใส่มันเลยไหม ฉันจะใส่ให้เธอเองคุณพูดพลางลูบหลังคอ เเล้วเธอก็ตอบตกลงด้วยใบหน้าที่เขินอาย หลังจากคุุณสองคนก็เดินไปนั่งที่ม้านั่งใกล้น้ำพุ คุณได้ใส่สร้อยคอให้พีค
ฮาเวิร์ด : ฉันว่ามันเข้ากับเธอมากเลยนะพีค
พีค : ขอบคุณที่ชมนะ (เธอเริ่มหน้าเเดงขึ้น)
ตอนนี้คุณรู้เเล้วคุณมีชีวิตอยู่ไปเพื่ออะไร เพื่อผู้หญิงที่คุณรักคนนี้คนสำคัญที่คุณต้องปกป้อง คุณสัญญากับตัวเองว่าจะปกป้องผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าอะไรก็ตามไม่มีอะไรพรากเธอไปจากคุณ
มีการเเก้คำผิดนะครับ ถ้ายังผิดพลาดตรงไหนก็ขอกราบอภัยทุกท่านนะครับ
ความคิดเห็น