ดูโอสุดเซี้ยวเกี่ยวหัวใจยัยตัวแสบ ( กอล์ฟ ไมค์)

ลำดับตอนที่ #2 : *-*ออกราย*-*

   ฉันเดิมตามนายกอล์ฟมาเรื่อยๆจนถึงห้องๆหนึ่ง ซึ่งมันก้อเป็นห้องเรียนของฉันเอง  ซึ่งมันก้อเขียนไว้อย่างนี้แหละ  12-a ฉันก้อพอจะรู้เรื่องอยู่หน่อยๆนะว่ามันหมายถึงห้องเรียนของฉัน ฉลาดเหมือนกันนะฉันเนี่ย(ถ้าเจ๊ฉลาดงั้นว่านอัฉริยะ:ต้นว่าน) (กรี้ด!!!นี่หาว่าฉันโง่หรอยะนังว่าน:ต้นหลิว) (ร้อนตัวอีกแล้วนะเจ๊:ต้นว่าน)

“นายกอล์ฟ นี่ห้องเราใช่มะ” ฉันถามไปทั้งๆที่รู้แล้วว่าเป็นห้องฉัน

“อืม ใช่แล้วล่ะ ป่ะ เข้าไปข้างในกันเหอะ” นายกอล์ฟชวนฉันเข้าไปในห้องเรียน  พอฉันเข้าไปได้ซักพักหนึ่งก้อมีอาจารย์เดินเข้ามาในห้องเรียนก้อมีเพื่อนคนนึงรู้สึกว่าจะเป็นหัวหน้าห้องบอกทำความเคารพ พอทำความเคารพเสร็จ อาจารย์ก้อเอ่ยปากเรียกฉันออกไป

“เอ่อ นักเรียนจ้ะ วันนี้เรามีเพื่อนใหม่คนนึงนะ เชิญออกมาแนะนำตัวด้วยจ้ะ” พออาจารย์กล่าวจบฉันก้อเดินออกไปแนะนำตัว ฉันก้อไม่ได้พูดอะไรมากหรอก พูดให้มันเสร็จๆไป พอฉันพูดจบปัป

“เลือกเอาสิว่าอยากนั่งตรงไหน” อาจารย์พูดพร้อมยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้ฉัน ว้าว นางฟ้าแท้ๆ ไม่เหมือนนังว่าน เอะอะอะไรก้อด่า ชิส์ คิดแล้วมันน่าโมโห (แล้วเจ๊เอาฉันไปเปรียบเทียบกับอาจารย์หาพระแสงหรอเจ๊:ต้นว่าน)

“นั่งข้างผมก้อได้ครับ มีที่ว่างอยู่ครับ” อยู่ดีๆนายกอล์ฟก้อพูดขึ้นมา ทำเอาฉันใจหายหมดเลยนึกว่าใครจะเอาฉันไปนั่งด้วย แต่ก้อดีนะนั่งใกล้นายกอล์ฟ อิอิ เด๋วก้อจับปลั้มซะนี่ หล่อซะขนาดนี้ อิอิ (หื่นจังเลยเจ๊ น่าเกลียดที่สุดเป็นผู้หญิงน่ะต้องทำตัวให้อ่อนน้อมรู้มะเจ๊:ต้นว่าน) (แต่ก้อดีกว่าปากจัดอย่างแกนะยัยว่าน: ต้นหลิว)แล้วฉันก้อเดินไปนั่งข้างๆนายกอล์ฟ อิอิ นานๆทีจะนั่งข้างๆคนหล่อ 

“เอาล่ะ วันนี้เราไม่ต้องเรียนนะจ้ะ เพราะว่าวันนี้เนี่ย เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ฉะนั้นไม่ต้องเรียน” อาจารย์พูดจบก้อเดินออกไป ก้อดีเหมือนกันฉันก้อไม่ได้อยากจะเรียนเท่าไหร่หรอก แหงล่ะ ก้อฉันเรียนภาษาอังกฤษไม่เก่งนี่ ใครจะไปเหมือนยัยว่านพูดรัวจนฉันฟังแทบไม่รู้เรื่อง อันที่จิงไม่รู้เรื่องเลยดีกว่า เหอๆ แต่มันไม่สอนอีกนะ ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนากะอีแค่ความรู้ (ใครบอกให้เกิดมาฉลาดล่ะ:ต้นว่าน) (หัวเราะไฮโซเชียวนะแก:ต้นหลิว)ฉันก้อนั่งคุยกับนายกอล์ฟไปเรื่อยๆอ่ะนะ นายนี่ตลกดีอ่ะ พูดแล้วมานตลกยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก

Mode…………….Mike & Tonvan

“นี่นาย เดินช้าๆอ่ะเป็นรึป่าว” ฉันพูดกับนายไมค์พร้อมเร่งฝีเท้าเดินให้ทันนายไมค์

“ช่วยไม่ได้ ใครบอกให้เกิดมาตัวเล็กขาสั้น แถมยังอ้วนอีก” ไมค์ชวนฉันทะเลาะทั้งๆที่ยังไม่ได้หันมามองหน้ากันซักนิดเลย เราก้อทะเลาะกันไปเรื่อยๆ จนถึงห้องเรียนอ่า  อยากบอกว่ากว่ะมาถึงฉันเนี่ยระบมเลย เพราะอะไรน่ะเหรอ โดนไอ้ลิงมันลากมาอ่ะดิ เจ็บแขนชะมัดเลย แต่เอ๊ะ แขนฉันงั้นหรอ ว้าย ไอ้ลิงจับแขนฉัน ตายล่ะๆ เป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัวสิ

“นี่ไอ้ลิง ปล่อยแขนฉันนะ” ฉันสลัดมือของนายไมค์ออกเมื่อมาถึงหน้าห้อง

“เออ โทดที แต่ฉันก้อไม่ได้อยากจับแขนเทอเท่าไหร่หรอก แต่ถ้าไม่จับเทอก้อตามฉันไม่ทัน” เออ ไอ้ลิงพูดถูกว่ะแต่ถึงยังไงนะ วันนี้กลับบ้านไปฉันต้องไปอาบน้ำชำระแขนของฉันให้สะอาดที่สุด ถูซักสองชั่วโมงเลย เหอๆ เพราะตอนเย็นไม่ใช่ตอนเช้าจะได้ไม่ต้องรีบ ตอนเช้าฉันรีบอะ เลยต้องอาบเร็วๆ (บางวันแทบไม่ได้อาบค่ะ: ต้นหลิว) (นี่เจ๊ ฉันไม่ได้ขอร้องให้พูดนะ มาพูดทำไมเนี่ย:ต้นว่าน) (ที่บทฉันแกน่ะแจมเอาๆ:ต้นหลิว)แต่ถึงฉันจะเคียดแค้นไอ้ลิงมาแต่ชาติปางไหน ฉันก้อจะรีบเข้าไปห้องแล้วล่ะ เด๋วเจอแม่นางด่าแล้วชาแล้วฉันจะหูชาไปตามๆกัน อาจารย์ประจำชั้นของฉันน่ะ โหดอย่างแรง ไม่เหมือนห้องเจ๊แก ใจดีชะมัด อ๋อ เผอิญว่าสืบมาหมดแล้วล่ะว่าใครโหดใครใจดีเหอๆ เค้าเรียกว่าคนรอบรู้ (เค้าเรียกว่าสอดรู้ต่างหากย่ะ:ต้นหลิว)

“เอ้า เอาแล้วไง ที่นั่งมันเต็มหมดแล้วอ่ะ เหลือแต่ข้างไอ้ลิง ไม่อยากนั่งเลย” ฉันบ่นพึมพำคนเดียว (บ้า:ต้นหลิว)

“นั่งกับฉันแล้วเป็นไร กลัวฉันขนาดนั้นเลยหรอ” กลัวเหามันโดดเข้าหัวอ่ะ

“กลัวสิ ทั้งกลัวเหา ทั้งกลัวโดนกัด ลิงน่ะไว้ใจไม่ได้หรอก โฮะโฮะ” ตอนนี้ไอ้ลิงหันมาทำตาเขียวใส่ฉัน โห น่ากลัวแฮะ นานๆที มันจะโกดกะเค้าเปน

“โอ๋ๆ เค้าล้อเล่นน่า” ฉันพูดไปแบบไม่สนใจ พูดให้มันหายตาเขียว เผื่อมันกัดแล้วฉันเป็นบ้าขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ หาแฟนยังไม่ได้เลยนะเนี่ย   (คิดเป็นแต่เรื่องนี้น่ะแก:ต้นหลิว) (ทีเจ๊อ่ะ : ต้นว่าน)

พอฉันพูดจบแม่นางด่าแล้วชาก้อก้าวเท้าเดินเข้ามา ในห้องเงียบกริบเหมือนป่าช้า คิดแล้วเสียว ถ้าเสียงดังดูสิ แม่นางด่าแล้วชา จะเอาตายเลย  แล้วก้อมีเบลล์ เพื่อนฉันเองล่ะ เป็นหัวหน้าห้อง บอกทำความเคารพ ทุกคนลุกขึ้นพร้อมกันแล้วกล่าวคำสวัสดีแม่นางด่าแล้วชา แล้วก้อนั่งลง ส่วนรองหัวหน้าอ่ะ เป็น กล้อง เป็นแฟนยัยเบลล์ซึ่งก้อเป็นเพื่อนของนายไมค์เช่นกัน นี่แหละ เป็นสิ่งที่ทำให้ฉันต้องมารู้จักกับนายไมค์

“เอาล่ะนักเรียนทุกคน วันนี้อาจารย์จะไม่สอนนะ เพราะวันนี้เป็นวันเปิดเทอม ทำตัวตามสบายแต่.....ห้ามเสียงดังนะ ถ้าเสียงดัง นะว่าจะเจออะไร หัวหน้าห้องดูแลเพื่อนด้วย” พูดจบแม่นางด่าแล้วชาก้อเดินออกจากห้องไป

“เออไอ้ลิง นายว่า พี่ฉันเป็นยังไงอ่ะ ” ฉันไม่รู้จะคุยไร เลยถามเรื่องพี่หลิวหรือเจ๊ของฉันไปงั้นๆแหละ

“ก้อน่ารักดีหนิ” นายไมค์ชมพี่ฉันอ่ะ

“ก้อคงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ ก้อดูน้องซะก่อน แล้วจะรู้” ฉันพูดแบบหลงตัวเองซะงั้นแต่ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ พูดตามความจิงอ่ะ (ไม่ค่อยเลยนะ:ต้นหลิว)

“คิดดีแล้วหรอที่พูดอย่างนี้อ่ะ ยัยตัวเล็ก” นายไมค์ถามออกมาแบบเอือมๆ แต่ถ้าเจอเจ๊ฉันพูดหลงตัวเองบ้างนะ นายจะรู้เลยว่า มีคนอย่างนี้อยู่ในโลกได้ไงอ่ะ โฮะโฮะ (นินทาไรฉันยะต้น:หลิว)

“เออไมค์ งานนายเป็นยังไงบ้างอ่ะ พึ่งกลับมาจากญี่ปุ่นไม่ใช่หรอ” ก้อถามๆดูนะ แต่ดูเหมอว่านายนั่นคงหลงตัวเองอีกตามเคยอ่ะนะ

“ยัยตัวเล็ก ติดตามข่าวฉันด้วยล่ะ ก้อแบบนี้แหละน้า คนมันดังอ่ะ” ไม่ค่อยเลยนะไอ้ลิง ฉันว่าแล้วเชียว เด๋วปัดเตะก้านคอเลย แต่คงเตะไม่ถึงหรอก แต่ถ้าเตะถึงนะ โดนแฟนคลับไอ้ลิงรุมตื้บชัวๆอ่ะ เลยไม่กล้า

คุยกันไปคุยกันมา ก้อถึงเวลาจะสวาปามข้าวแล้วล่ะ หิวเจงๆเลย

“ฉันหวังว่าพี่นายคงจะชวนพี่ฉันมาด้วยนะไอ้ลิง” ฉันก้อเป็นห่วงเจ๊เค้าอยู่นะ ยิ่งพึ่งมาจากบนดอยหลังเขาอยู่อ่ะ ยิ่งหน้าเป็นห่วงใหญ่เลย แล้วอีกอย่าง ฉันกะว่าจะให้เจ๊แกเลี้ยงด้วย

“แล้ววันนี้จะกินกี่จานดีอ่ะ ยัยตัวเล็ก” เฮ้ย ทำไมต้องถามด้วยอ่ะ ปกติ ฉันก้อไม่ได้กินเยอะซะหน่อย

“อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน” ยุ่งหาแป๊ะอารายเล่า

“โน่นไงมากันแล้ว” ฉันชี้ไปทางที่พี่กอล์ฟกับพี่ต้นหลิวเดินมาให้นายไมค์ดู

“เออเห็นแล้ว” พูดอย่างกับฉันน่ารำคาญยังไงยังงั้นแหละ

“ว่าไงเจ๊ สนุกมั๊ยเจ๊ ” ฉันทักทายพี่หลิว

“ย่ะ สนุกมาก แต่ถ้ามีแกเนี่ย ฉันว่าฉันไม่สนุกแน่เลย เพราะจะรำคาญแทน” คงถึงทีพี่แกเอาคืนแล้วมั๊ง

“คงสนุกมากสินะ แต่จะสนุกยังไงก้อเรื่องของเจ๊ แต่ ไปกินข้าวกันเถอะ” คนมันหิวทำไงได้ละเนอะ ฉันไม่ได้ตะกละหลอก ถึงมื้ออาหารมันก้อต้องกินอ่ะนะ จะมาให้ไดเอ็ด เหมือนนางแบบดาราก้อคงไม่ได้อ่ะ จิงป่ะ

“แล้วเจ๊จะกินไรอ่ะ สั่งเผื่อว่านด้วยนะ เจ๊เลี้ยงด้วย” ฉันพูดแบบไม่หยุดให้เจ๊แกได้พูดเลย

“งกทั้งปีนะหล่อน” พูดไรน่ะเจ๊

“ได้ยินนะเจ๊ พูดไรอ่ะ ”  คอยดูเหอะ ถ้าไม่ติดว่าจะเลี้ยงข้าวฉันนะ จะด่าเละเลย (แต่มันก้อจิงของเค้านะ: เดียร์)

แล้วเจ๊ของฉันก้อไปซื้ออาหารมาสวาปามกับพี่กอล์ฟ ไอ้ลิงก้อไม่ได้ต่างจากฉันหรอก ก้อให้พี่กอล์ฟไปซื้อให้มันเหมือนกันอ่ะแหละ   แล้วสักพัก พี่ทั้งสองคนก้อเดินมาพร้อมกับอาหารอันโอชะ เหอๆ แต่เหมือนว่าเจ๊ฉันจะเริ่มออกรายแล้วล่ะ  ยังไม่ทันไรเลย จิงๆเลยเจ๊ฉัน

“นี่กอล์ฟ นายเป็นสุภาพบุรุษหน่อยสิ ปล่อยให้ผู้หญิงถือของหนักๆได้ยังไงกัน” โห รายออกจิงๆด้วย ยิ่งกว่าฉันอีกนะเจ๊ แต่ก้อชั่งเหอะ ของสวาปามมาแล้ว ฉันก้อจะต้องยัดเข้าปาก

“ขอโทดนะ คือกอล์ฟก้อหนักเหมือกันน่ะ” พี่กอล์ฟขอโทดใหญ่เลยอ่ะ

“งั้นว่านว่ารีบสวาปาม เอ้ย รีบทานเถอะ เด๋วกับข้าวเย็นหมด” ฉันบอกกับทุกคนพร้อมกับจัดการกับอาหารตรงหน้าหรือที่เรียกว่าสวาปามนั่นแหละ แต่พอกินไปกินมา ก้อมี ใครไม่รู้ มาตบโต๊ะพร้อมกับพูดว่า.......