วายร้าย พันธนาการรัก

 

Paradise that imprison us in each other's arms. every time we touch, I reach for the sky.

ราวกับสวรรค์ที่ขังเราไว้ในอ้อมกอดของกันและกัน ทุกครั้งที่เราสัมผัสกัน เหมือนจะสามารถเอื้อมมือไปถึงขอบฟ้า

May sound selfish, but I can not give away you body again.

อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัวแต่ฉันไม่อาจให้เธอห่างกายได้อีกแล้ว 

เสียงจุดไฟแช็คดังขึ้น กลิ่นบุหรี่คละคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง ไฟห้องที่มืดสนิทมีเพียงแสงจากด้านนอกที่สองผ่านกระจกให้เป็นภาพรางๆ ร่างสูงที่นั่งอยู่ปลายเตียงพ่นควันบุหรี่ออกมาอย่างช้าๆ 

ฉันนั่งกอดเข่ามองร่างสูงจากด้านหลัง ไม่รู้เพราะอะไรทำให้เหม่อมองภาพตรงหน้าอยู่เนิ้นนาน ไม่มีบทสนธนาใดเกิดขึ้นระหว่างเราทุกพื้นที่ในห้องแห่งนี้ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน มีเพียงเสียงลมหายใจของเขาและเสียงหัวใจของฉันที่ยังดังรบกวนโสดประสาทของฉันอยู่ 

ความรู้สึกตอนนี้ราวกับโดนผลักให้จมอยู่ในเงาแห่งความมืด ราวกับว่าต่อให้ฉันดิ้นรนขนาดไหนก็ออกไปจากตรงนี้ไม่ได้ 

“จะเอายังไง?”

ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาชวนหาเรื่อง ฉันรึเปล่าที่ควรต้องถามว่าเขาจะเอายังไง 

“ฉันเลือกได้รึไง?”

“ก็ไม่...”

นี่ไงผู้ชายที่ชื่อวายุ ผู้ชายห่าที่ไม่เคยรับฟังอะไรเลย! คิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาลตลอดเวลา 

“นายขังฉันไว้ตลอดไปไม่ได้”

“คิดว่าทำได้นะ” 

ฉันไม่เห็นว่าเขาทำหน้าแบบไหน แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมากลับเย็นชาและทำให้หัวใจฉันสั่นคลอนได้ง่ายๆ เขามักจะทำในสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึง สายตาที่เขามองมาเหมือนมันเตือนฉันตลอดเวลาว่าเขาจะอำมหิตได้มากแค่ไหนถ้าฉันทำให้เขาไม่พอใจ 

“นายไม่มีสิทธิทำแบบนี้”

“ฉันเป็นผัว” 

“หยุดพูดซักทีได้ไหม!นายไม่ใช่ผัวฉัน!!”

“แค่ไหนถึงเรียกว่าผัว เข้าแค่หัวนี่เรียกผัวได้ไหม?”

☺แจ้งการอัพเดทนิยาย☺

อัพเดททุกวันพุธ [เวลา20:00น.-22.00น.]

โมนาร์ด บัตเตอร์ไฟล์