อดีตราชันย์วีรบุรุษ จะขอใช้ชีวิตในชาตินี้ให้คุ้มละน่ะ!!

ตอนที่ 7 : ราชัน ทั้ง 4

25 ปีที่แล้ว

การทะเลาะกันของราชัน ทั้ง 3 กำลังทำให้สมดุลเปลี่ยน

ไม่มีใครอยู่ฝั่งใครทั้งนั้น.. 

ตอนนี้ราชัน ทั้ง 4 ได้ยืนประเชิญหน้ากันอยู่ ทุ่งราบ

เป็นสถานที่ ที่เหมาะก้บการทำลายล้างหรือต่อสู้กันซึ่งๆหน้า

หากมีราชัน ตนใดตายลง นั้นคือการเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง

         "เจ้าจะทำอย่างไรละ ราชัน แห่งมังกร"

ราชันแห่งภูติกล่าวถาม

         "ทำอย่างไรงั้นรึ  เจ้าก้น่าจะรู้ดีนิ ราชันแห่งภูติ

         ตอนนี้ถึงเวลาต้องหาราชัน แห่งโลกแล้ว

         ผู้ที่ปกครองทั่วทั้งโลก   ราชันแห่งจุดสูงสุด.. 

          ราชันแห่งโลก"

         "หึ  คนที่ควรจะเป็นราชันแห่งโลกคือข้าผู้นี้ต่างหากละ

         ข้าจะเปลี่ยนแปลงโลกใบนี้เอง!!"

ราชันแห่งจอมมาร กล่าวพูดขึ้นมา

         "ถ้าอย่างนั้นก็โค้นข้าผู้นี้ให้ได้ซะสิ ไอ้เจ้าราชัน ขยะ เอ้ย!!"

ราชันแห่งมังกรพูดถูกและท้าทายราชันแห่งจอมมาร

         "แก ท้าทายข้าผู้อยู่เหนือจอมมารทั้งปวงเองนะ!!"

         "ทะเลาะกันเป็นเด็กไปได้ นี้หละนะพวกสัตว์ชั้นต่ำ"

ราชันแห่งภูติกล่าวพร้อมจิกกัดราชันทั้งสอง

          "หึ แกคิดว่าแกสูงส่งนักรึไอ้เจ้าหูแหลมกะอีแค่พลังเวทสูงอย่างเดียว

           อย่าได้ใจมากนักละ"

ราชันแห่งจอมมารกล่าวสวน

          "เดียวแก ก็จะได้รู้เอง แหละน่า เวทแห่งพงไพร มีสเคอเลส(+3-฿+'8สเสเจภ+฿            +%+"++'! -%-%=©=$℅$℅) "

เมื่อราชันแห่งภูติพูดเสร็จ ก็ร่ายเวทโจมตีใส่ราชันทั้งสอง

           "ใช้งานสกิล  บาเรียมังกร!! 

ไม่นานก็มีบาเรียคลุมรอบตัวของราชันแห่งมังกน

           "ร่ายเวท ดาดัส(จงหมุนเวียนและสับเปลี่ยนจุดแห่งข้า) "

ราชันแห่งจอมมารใช้เวทเคลื่อนย้ายและหลเวทได้อย่างหวุดหวิด

           "เล่นร่ายเวท แบบไม่ตั้งตัวงั้นรึ"

ราชันแห่งมังกรกล่าว

เวทของราชันแห่งภูติทำให้ภูเขาลูกใหญ่หายไปถึง 2 ลูก

           "ร่ายซ้ำ ดาดัส"

ราชันแห่งจอมมารเคลื่อนย้ายตนเองมาอยู่หลังราชันแห่งภูติ

และกำลังจะใช้มือที่แหลมคมของเขาแทงทะลุตัวของราชันแห่งภูติ.. 

            "ตำรา บทที่ 109 หน้าที่ 3 ผนึก ขั้น xx"

ร่างของราชันทั้ง 3 หยุดนิ่ง.. 

สีหน้าของราชันทั้ง 3 นั้นต่างตกใจและหวาดกลัว

ราชันที่คิดว่าเรื่องที่ไม่จำเป็นคือเรื่องไร้สาระ

ผู้อยู่เบื่องหน้าของ ราชัน ทั้ง 3 ราชันผู้อยู่จุดสูงสุด แห่งราชัน

"ราชันวีรบุรุษ"

            "จะ.. เจ้าเองก็อยากเป็น.. ราชันแห่งโลกสินะ.. "

ราชันแห่งจอมมารกล่างถามพร้อมกับสั้นกลัว

            "ราชันแห่งโลกงั้นหรอ ไร้สาระ สิ้นดี"

            "ฉันจะทำในสิ่งที่ควรทำ ไม่มำในสิ่งที่ไม่ควรทำ้พราะมันไร้สาระยังไงล่ะ"

            "ฉันไม่สนหรอกนะ ว่า เป็นราชันแห่งโลกแล้วจะยังไง

            แต่การที่ทำให้สมดุลเสีย นั้น.. "

             "เป็นสิ่งที่ชั้น  ไม่มีทางให้เกิดขึ้น "

สีหน้าของราชันทั้ง 3 สั้น กลัว ไม่มีใครกล้าพูดหรือโต้ตอบใดๆ

เพราะทุกคนที่อยู่ตรงนี้ รู้ถึงพลังของ ชายที่ถูกเรียกว่า ราชันวีรบุรุษ

             "ทุกคนต่างมีหน้าที่ ทุกคนต่างมีสิ่งมี่ต้องทำ

             ภูติ มีหน้าที่แจกจ่ายพลังเวท

             มังกรมีหน้าที่คุ้มครองสัตเวท และรักษาสมดุล

             จอมมาร มีหน้าที่รักษาสมดุลของมนุษที่บางครั้งก็ทำให้โลกเน่าเฟะ"

             "แต่ละคนแต่ละเผ่ามีหน้าที่ของตน

             แม้แต่ชั้น ราชันวีรบุรุษ ก็มีหน้าที่ ก็คือ กำจัดเทพมาร"