คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 คุราปิก้า x คุโรโร่ x เด็กสาวปริศนา
ร้านกาแฟที่ไร้ผู้คนสถานที่ ที่เงียบสงบไร้ผู้คนถายในนั้นมีเด็กหนุ่มผมทองใส่แว่นตาที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ กำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ที่ ร้านกาแฟที่เต็มไปด้วยความเงียบ แต่ก็ยังมีคนมา
"พวกนั้น มาช้าเป็นบ้าเลย"เด็กหนุ่มคิดด้วยความโมโห
"กริ๊ง กริ๊ง"เสียงกระดิ่งที่ดังขึ้นทุกครั้งที่คนเข้ามาเยือนที่นี่ทำให้เรียกความสนใจได้จากเด็กหนุ่มไม่น้อยแต่ผู้ที่มานั้นไม่ใช่คนที่เขาคอยจึงนั่งอ่านหนังสือตามเดิมแต่ผู้ที่มาเยือนนั้นใส่ผ้าคลุมและปกปิดใบหน้าตัวเองไว้ด้วยแว่นดำซึ่งไม่เห็นแม้กระทั่งสีผมอายุราว17-18ได้
"ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีครับ"เสียงพนักงานถามขึ้น แล้วเด็กคนนั้นก็เอามือยกแว่นตาขึ้นเล็กน้อยแล้วยิ้มที่มุมปากทำให้พนักงานเองก็ตกใจไม่น้อย
"เชิญทางนี้ครับท่านแบล็คคอยท่านอยู่แล้ว"ว่าแล้วพนักงานคนนั้นก็พาเข้าไปที่มุมร้านกาแฟที่เป็นจุดที่มืดที่สุด
"ขอบคุณ"
"มาแล้วเหรอมาช้าเป็นบ้าเลย"เสียงชายหนุ่มพูดขึ้นพลางถอดแว่นตาดำที่ตัวเองใส่อยู่ออก
".............."
"เอาล่ะ ก็ยังดีกว่าไม่มาล่ะกัน นั่งก่อนสิ"ชายหนุ่มพูดแต่ร่างนั้นก็ทำตามคำสั่ง(ยังไงก็จะนั่งอยู่ดีนี่นา) ด้านเด็กหนุ่มที่กำลังเบื่อเพราะอ่านหนังสือจบแล้วด้วยความมาช้าของเพื่อนแสนดีจึงทำให้เบื่ออย่างหงุดหงิด จึงหันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น
"ว่าไงสนใจจะเข้าพวกกับเราไหมล่ะ"ชายหนุ่มถามขึ้น
"ขอปฏิเสธฉันไม่ใช่โจรและฉันมีพวกที่อยากจะเข้าอยู่แล้วล่ะนะ"ร่างนั้นขยับแว่นตานิดหน่อยแล้วเดินจากไป ฝ่ายชายหนุ่มที่ดูอยู่ก็ต้องตกใจเพราะใบหน้าของคนที่นั่งอยู่คือคนที่เขาตามหามาตลอดชั่วชีวิตเพื่อแก้แค้น คุโรโร่ ลูซิเฟอร์ คนที่ทำลายเผ่าคูลส์ต้า ที่ชอบแค่ดวงตาเท่านั้น
"ว่าแต่คุโรโร่นายรู้จักไหมกงล้อแห่งโชคชะตานะ"หญิงสาวเปิดฉากถามชายหนุ่มทันที
"ไอ้กงล้อแห่งโชคชะตานะเหรอ"คุโรโร่ตอบกลับ
"ใช่ เดี๋ยวก็คงจะได้เวลานะ"หญิงสาวพูดอีกครั้ง
"เวลาที่กงล้อแห่งโชคชะตากำลังหมุน"หญิงสาวที่นั่นงอยู่คนเดียวที่กุมสร้อยไม้กางเขนแน่น
"น่าสนุกจริงๆเลย ถ้าเจอฉันอีกครั้งนายจะทำยังไงน่ะคุราปิก้า"หญิงสาวพูด
"คงจะตกใจ"คุโรโร่ตอบ
"ฉันไม่ได้ถามนาย แต่......"
"ฉันคนนี้นี่แหละจะทำให้มันปั่นป่วนเอง ฮะ ฮะๆๆๆๆๆ"หญิงสาวหัวเราะอย่างสนุก
"แต่ไอ้กงล้อแห่งโชตชะตาอันนั้นนะไม่ได้มีตั้งแต่แรกแล้ว ถึงมันจะมีแต่ฉันคนนี้นี่แหละจะเป็นคนพังมันเอง"คุโรโร่บอกแต่หญิงสาวไม่พูดอะไร
"แล้วฉันจะไปแจมนะ"หญิงสาวบอกกับคุโรโร่
"อย่าพลาดก็แล้วกัน"คุโร่ดร่พูด
"เอาสิ แต่ขอเตือนไว้อย่างนะถ้านายยุ่งกับเด็กคนนั้นล่ะก็...........ฉันจะไม่รับประกันความปลอดภัยของนายนะคุโรโร่"หญิงสาวพูดอย่างเย็นชาก่อนที่สายตานั่นจะดับลง
"คุราปิก้าน่ะเหรอ"คุโรโร่เน้นคำว่า"คุราปิก้า"ให้เบามากที่สุด
"ใช่แล้ว...หวังว่าคงเข้าใจนะคุโรโร่"หญิงสาวบอก
"..........."ชายหนุ่มค่อยๆใส่แว่นตากลับแล้วเดินจากไป
"ไงคุราปิก้า"เสียงใสของกอรน์ดังขึ้นทำให้คุราปิก้าหันไปดูพวกกอรน์แต่พอหันกลับมาอีกทีหนึ่งคุโรโร่ก็ได้หายไปแล้ว
"มีอะไรเหรอคุราปิก้า"กอรน์ถาม
"ไม่มีอะไรหรอกกอรน์เราไปกันเถอะ"คุราปิก้าพูดแล้วพาทั้ง3ออกไปจากร้าน
"ไฮ!! คุราปิก้า"เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น
"อ่า!! เธอ...."คุราปิก้าตะโกนขึ้น
"ไม่ได้พบกันซะนานเลยนะ คุราปิก้า"หญิงสาวพูดแล้วถอดแว่นตาออก
"หวังว่าคงจะไม่ลืมฉันไปนะ คุราปิก้า......"
ความคิดเห็น