ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นักเรียนใหม่ที่เข้ามาด้วยสิทธิ์พิเศษ
"ค่าตอบแทนที่เจ้าต้องจ่ายก็คือ........."
"ความทรงจำที่เจ้าเคยมีต่อหญิงสาวไม่สิทั้งหมดเลยต่างหากล่ะ"ภูตสาวยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์
"...........!!"
"ควาทรงจำทั้งหมด แล้วถ้าเป็นแบบนี้เจ้าจะยอมเสียไหมล่ะ ว่าไง........"
"............ครับ ข้ายอมที่จะเสียสละทุกอย่าง"
"หิๆๆ พูดได้ดีมากเอาล่ะ.....ข้าจะขอรับความทรงจำของเจ้า และหญิงสาวนางนั้น ไปล่ะนะ เอาล่ะ.............."
====================================
"ครับ ครับๆ"
"เอาล่ะเข้าไปได้แล้ว โชคดีนะที่เจ้ามีเส้นสายจากพ่ออยู่ไม่งั้นเข้าไม่ได้หรอก"ชายชราพูดแล้วยิ้มอย่างสะใจ
"ไม่เห็นอยากได้เลย"อัสรันพูดแล้วเบี่ยงสายตาไปทางอื่น
"เอาน่า เข้าไปซะ พ่อไปล่ะบ้าย บายอัสรัน5555+ อ๋อ!! แล้วก็ขากลับก็ไม่ต้องกลับมาที่ปราสาทนะ ตอนขากลับจะมีคนมารับเจ้าไปที่บ้านที่ข้าซื้อไว้ที่โลกมนุษย์นะ ฮ่าๆๆๆ แล้วพบกันใหม่นะอัสรัน"ชายชราพูดจบก็หายไปในความมืดทันที
"-*- ขอบคุณมากเลย ไอ้พ่อเฮงซวย"อัสรันบ่นแล้วเดินไปที่ประตู
"อัสรันคุงเร็วๆสิจ้ะ ^ ^เดี๋ยวไม่ทันนะจ้ะฮิๆๆ"เสียงของอาจารย์สาวที่โผล่หน้าออกมาจากประตูแล้วมองอัสรัน ที่กำลังจะเดินเข้าประตูไป
"จ้าๆๆ เข้ามาเลยจ้า!!^^"อาจารย์สาวพูดแล้วเดินเข้ามาพร้อมอัสรันที่เดินตามเข้ามาทีหลังและเมื่อเข้ามาปับสาวๆทั้งหลายก็เริ่มกรีดร้องกันใหญ่ ยังกับฝูงส้ตย์แตกตื่น(นี่แก!!บังอาญบรรยายฉันซะเสื่อมเสียฉันออกจะสวยเริ่มเฉิดหยิ่ง:มิอา)(ตรงไหน[ยัยแรด-*-]:Mon_Mon)
"น่ารำคาญชะมัดเลย"เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งพูดขึ้นท่ามกลางเสียงกรี้ด!!ที่ดังขึ้นทั่วห้อง และสายตาอาคาตของเปลวเพลิงที่ลุกโชนด้วยความอิจฉาว่า'ทำไมมันเนื้อหอมงี้ว่ะ อิจฉาโว้ย!!'
"แหมเนื้อหอทซะด้วยนี่แหละสเปกครูน่ารักน่าหมำ เอ้ย!! ไม่ใช่ งั้นเธอเลือกที่นั่งตามใจชอบเลยก็แล้วกันนะจ้ะ"ครูสาวเบี่ยงเรื่องทันที ซึ่งอัสรันก็เดินเข้าไปเพื่อเลือกที่นั่งทันที
"หิๆ "
"..........!!"
"ผู้หญิงคนนั้น.......!!"
"กริ้งงงงงงง!!"เสียงของระฆังดังขึ้นเป็นตัวบอกสัญญาณว่าช่วงโมงแรกได้จบลงแล้วซึ่งอัสรันยังไม่ได้เลือกที่นั่งเลย
"งั้นเธอนั่งข้างเด็กคนนั้นก่อนก็แล้วกันนะจ้ะ ครูไปล่ะนะ"พูดจบครูสาวก็เดินออกจากห้องไปทันทีและที่ ที่ครูสาวชี้ก็คือ
"คิระ......."หญิงสาวเอยขึ้นด้วยความเป็นห่วง
'ไม่เป็นไรคางาริ ไม่ต้องกังวลนะเพราะเจ้าหมอนี่สัมผัสถึงพลังของพวกเราไม่ได้หรอกน่า'คิระตอบด้วยเทเลพาทีสทันที
'อือ.....แต่อยู่ห่างๆเขาไว้หน่อยก็แล้วกันนะ'คางาริตอบคิระกลับไปทางเทเลพาสเช่นเดียวกัน
'ฉันไม่เข้าใกล้เกินขอบเขตหรอกน่า วางใจได้'
'อือ......'
=================================
"......................"
"ผู้หญิงคนนั้นทำไมถึงได้มีหน้าตาคล้ายกับเธออย่างนี้นะ"
"ผู้ชายคนนั้น คือบุรุษในความฝันเหรอ"
"ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ"
"ทำไมถึงได้คิดและคำนึงหาถึงเขา/เธอได้มากมายถึงขนาดนี้ ทำไมกัน ทำไมกันนะความรู้สึกนี้มันคืออะไรอันแน่"
"นี่ข้า/ฉัน เป็นอะไรไปทำไมถึงได้หวั่นไหวเช่นนี้"
"เกิดอะไรขึ้นกับจิตใจของข้า/ฉัน"
"ความทรงจำที่เจ้าเคยมีต่อหญิงสาวไม่สิทั้งหมดเลยต่างหากล่ะ"ภูตสาวยิ้มด้วยความเจ้าเล่ห์
"...........!!"
"ควาทรงจำทั้งหมด แล้วถ้าเป็นแบบนี้เจ้าจะยอมเสียไหมล่ะ ว่าไง........"
"............ครับ ข้ายอมที่จะเสียสละทุกอย่าง"
"หิๆๆ พูดได้ดีมากเอาล่ะ.....ข้าจะขอรับความทรงจำของเจ้า และหญิงสาวนางนั้น ไปล่ะนะ เอาล่ะ.............."
====================================
"ครับ ครับๆ"
"เอาล่ะเข้าไปได้แล้ว โชคดีนะที่เจ้ามีเส้นสายจากพ่ออยู่ไม่งั้นเข้าไม่ได้หรอก"ชายชราพูดแล้วยิ้มอย่างสะใจ
"ไม่เห็นอยากได้เลย"อัสรันพูดแล้วเบี่ยงสายตาไปทางอื่น
"เอาน่า เข้าไปซะ พ่อไปล่ะบ้าย บายอัสรัน5555+ อ๋อ!! แล้วก็ขากลับก็ไม่ต้องกลับมาที่ปราสาทนะ ตอนขากลับจะมีคนมารับเจ้าไปที่บ้านที่ข้าซื้อไว้ที่โลกมนุษย์นะ ฮ่าๆๆๆ แล้วพบกันใหม่นะอัสรัน"ชายชราพูดจบก็หายไปในความมืดทันที
"-*- ขอบคุณมากเลย ไอ้พ่อเฮงซวย"อัสรันบ่นแล้วเดินไปที่ประตู
"อัสรันคุงเร็วๆสิจ้ะ ^ ^เดี๋ยวไม่ทันนะจ้ะฮิๆๆ"เสียงของอาจารย์สาวที่โผล่หน้าออกมาจากประตูแล้วมองอัสรัน ที่กำลังจะเดินเข้าประตูไป
"จ้าๆๆ เข้ามาเลยจ้า!!^^"อาจารย์สาวพูดแล้วเดินเข้ามาพร้อมอัสรันที่เดินตามเข้ามาทีหลังและเมื่อเข้ามาปับสาวๆทั้งหลายก็เริ่มกรีดร้องกันใหญ่ ยังกับฝูงส้ตย์แตกตื่น(นี่แก!!บังอาญบรรยายฉันซะเสื่อมเสียฉันออกจะสวยเริ่มเฉิดหยิ่ง:มิอา)(ตรงไหน[ยัยแรด-*-]:Mon_Mon)
"น่ารำคาญชะมัดเลย"เสียงของเด็กสาวคนหนึ่งพูดขึ้นท่ามกลางเสียงกรี้ด!!ที่ดังขึ้นทั่วห้อง และสายตาอาคาตของเปลวเพลิงที่ลุกโชนด้วยความอิจฉาว่า'ทำไมมันเนื้อหอมงี้ว่ะ อิจฉาโว้ย!!'
"แหมเนื้อหอทซะด้วยนี่แหละสเปกครูน่ารักน่าหมำ เอ้ย!! ไม่ใช่ งั้นเธอเลือกที่นั่งตามใจชอบเลยก็แล้วกันนะจ้ะ"ครูสาวเบี่ยงเรื่องทันที ซึ่งอัสรันก็เดินเข้าไปเพื่อเลือกที่นั่งทันที
"หิๆ "
"..........!!"
"ผู้หญิงคนนั้น.......!!"
"กริ้งงงงงงง!!"เสียงของระฆังดังขึ้นเป็นตัวบอกสัญญาณว่าช่วงโมงแรกได้จบลงแล้วซึ่งอัสรันยังไม่ได้เลือกที่นั่งเลย
"งั้นเธอนั่งข้างเด็กคนนั้นก่อนก็แล้วกันนะจ้ะ ครูไปล่ะนะ"พูดจบครูสาวก็เดินออกจากห้องไปทันทีและที่ ที่ครูสาวชี้ก็คือ
"คิระ......."หญิงสาวเอยขึ้นด้วยความเป็นห่วง
'ไม่เป็นไรคางาริ ไม่ต้องกังวลนะเพราะเจ้าหมอนี่สัมผัสถึงพลังของพวกเราไม่ได้หรอกน่า'คิระตอบด้วยเทเลพาทีสทันที
'อือ.....แต่อยู่ห่างๆเขาไว้หน่อยก็แล้วกันนะ'คางาริตอบคิระกลับไปทางเทเลพาสเช่นเดียวกัน
'ฉันไม่เข้าใกล้เกินขอบเขตหรอกน่า วางใจได้'
'อือ......'
=================================
"......................"
"ผู้หญิงคนนั้นทำไมถึงได้มีหน้าตาคล้ายกับเธออย่างนี้นะ"
"ผู้ชายคนนั้น คือบุรุษในความฝันเหรอ"
"ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ"
"ทำไมถึงได้คิดและคำนึงหาถึงเขา/เธอได้มากมายถึงขนาดนี้ ทำไมกัน ทำไมกันนะความรู้สึกนี้มันคืออะไรอันแน่"
"นี่ข้า/ฉัน เป็นอะไรไปทำไมถึงได้หวั่นไหวเช่นนี้"
"เกิดอะไรขึ้นกับจิตใจของข้า/ฉัน"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น