Fullmetal Alchamist : นรกที่ไม่เคยจบสิ้น

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 5 คำท้า

"เรามาจบเกมนี้กันเถอะนะว่าแต่ศิลาแดงนะมีอยู่กี่อันกันเอ็นวี่"รอยยิ้มที่ดูโหดเหี้ยมกับเสียงหัวเราะที่ไร้ความเมตตาพุดขึ้นมาจากใบหน้านั้นก่อนที่จะเริ่มเดินเข้าไปใกล้เอ็นวี่บัดนี้ดวงตาคู่นั้นถูกเปลี่ยนเป็นสีดำทะมึนไม่ว่าใคร ไม่ว่าใครก็ตามไม่สามารถหยุดเธอไม่ให้ฆ่าเขาได้อีกต่อไปแล้ว

ทางด้านเอ็ดกับอัล

"ฉันนึกว่าจะชกหน้าอัลไปซะแล้ว"เอ็ดพูดอย่างโล่งอก

"แต่ก็โชคดีนะฮะที่คืนสติมาได้ก่อนแต่ใครนะที่ทำแบบนี้"อัลเริ่มตั้งคำถามขึ้นมา

"ไม่รู้เหมือนกันเข้าไปสำรวจกันเถอะ"เอ็ดพูด

"ตูม"เสียงระเบิดดังขึ้นจากบริเวณศิลาหินที่มีสีดำทั้งๆที่เกิดบริเวณด้านบนแท้ๆกลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนสักนิด ทำให้เอ็ดและอัลสนใจจึงรีบวิ่งเข้าไปดู

"บ้าจริงผู้หญิงคนนั้นแสบจริง"เอ็นวี่พูดพลางแปลงร่างเป็นหมาป่าเพื่อหนีไปแต่ว่าร่างนั้นกระโดดมาดักด้านหน้าซะก่อน

"นายต้องตายที่นี่แหละเอ็นวี่ไม่สิ โฮมุนครูส"เมื่อร่างนั้นพูดจบก็ฝันลงไปที่ตัวเอ็นวี่แต่เขาก็หนีทันโดนกลิ้งไปอีกทางหนึ่ง

"ใช่ฉันเป็นโฮมุนครูสแต่เป็นโฮมุนครูสที่ชื่อเอ็นวี่"เอ็นวี่ตะโกนบอกพลางเตรียมรับมือทุกกระบวนท่าที่จะโจมตีมา

"อะไรกันยังจำไม่ได้อีกเหรอเอ็นวี่ นายเองก็เคยเป็นชาวอิชวาลทั้ง ทั้งที่เป็นโฮมุนครูซ แท้ๆความทรงจำกลับไม่กลับมาแปลกจริงๆเลย แต่ก็ดีเหมือนกันทางฉันจะได้ไม่เป็นภาระ"ร่างนั้นพูดเริ่มฝันเข้าไปที่เอ็นวี่อีกครั้งในครั้งนี้เธอแทงทะลุ ตราสัญลักษณ์นั่นไปแล้วเริ่มแทงเข้าไปที่อกข้างซ้ายของเอ็นวี่แล้วค่อยฟันต่อไปเรื่อยจนร่างเนื้อมีแต่แผลเต็มตัว

ทั้ง 2สู้กันอย่างดุเดือโดยมีเอ็นวี่เป็นฝ่ายรับแล้วมีร่างของหญิงสาวเป็นฝ่ายรุกในใบหน้านั้นมีเพียงแค่รอยยิ้มกระหายเลือดเท่านั้น

"เอ็นวี่เป็นอะไรรึเปล่า"เสียงราธ ดังขึ้นมาจากซากโบสถ์ของชาวอิชวาล

"มาได้จังหวะพอดีเลยศิลาแดงของฉันกำลังจะหมด ช่วยฆ่ายัยนี่หน่อยได้ไหม"เอ็นวี่ตะโกนบอก

"ได้เสมอ"ราธ พูดจบก็กระโดดแล้วพุ่งเข้าไปที่ร่างนั้นพลางยืดมือ ร่างนั้นซึ่งไหวตัวไม่ทันจึงล้มกองลงไปกองกับพื้น

"บ้าจริง"เสียงนั้นพูดอย่างเจ็บใจก่อนที่จะพยายามขยับตัวไปมา

"ฉันไม่ยอมให้แกใช้วิชาเล่นแร่แปรธาตุได้หรอกน่า"ราธพูดทำให้เอ็ดและอัลซึ่งแอบดูอยู่ก็ตกใจเช่นกันไม่นึกว่าจะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุเหมือนกัน เอ็ดซึ่งได้ยินพยายามจะเข้าไปช่วยแต่อัลก็ห้ามไว้ก่อน

"พี่ฮะดูต่อไปก่อนเถอะ"อัลพูดขึ้นเอ็ดยอมจำนนแต่โดยดี

"ฉันก็ไม่ได้อยากทำให้นายเสียใจแต่วัฏจักรของฉันไม่ได้อยู่ที่การประกบมือหรืออะไรหรอกนะ"พูดจบร่างนั้นก็เอื้อมมือไปจับที่มือที่กดข้อมือของร่างนั้นให้นอนลงจนทำให้มือของร่างนั้นหายไป

"บอกแล้วไงว่าวัฎจักรของฉันไม่ได้อยู่ที่การประกบมือหรือการวาด วงแหวนไม่ใช่อะไรทั้งนั้นเสียใจด้วยนะ"ร่างนั้นค่อยๆพยุงตัวเองขึ้นมาพลางมองไปที่ ที่เอ็ดกับอัลซ่องตัวเพื่อยืนดูอยู่ห่าง

"แถมที่นี่ไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียวซะหน่อยออกมาสิเจ้าเหล็กไหลน้องชายนายด้วยนะ พ่อหนูตัวเปี๊ยก"เมื่อพูดจบทำให้เอ็ดควันแทบออกจากหูวิ่งเข้าไปหาทันทีอัลในตอนนี้ก็ห้ามไม่ทันแล้วมีแต่ได้ตามไปเท่านั้น

"เธอว่าใครว่ามดเปี๊ยกขนาดเท่าเม็ดที่ต้องใช้แว่นขยายส่องเอาถึงจะมองเห็นหา"เอ็ดเริ่มตอกย้ำทันที

"บอกแล้วไงว่าสังเวียนนี้ไม่ได้มีแค่ฉันเท่านั้นแต่ยังมี 2คนนี้อยู่ด้วยนี่นา"หญิงสาวพูด

"ชิ ราธถอยกันก่อน"เอ็นวี่พูดจบก็กระโดดหนีไปทันทีพร้อมๆกับราธ

"ฉันไม่ให้หนีหรอก"เมื่อพูดจบร่างนั้นก็แระโดดตามไปโดนให้เอ็ดกับอัลยืนเอ๋อประมาณว่าจะลากฉันมาทำไม

"ตามไปกันเถอะอัล"เอ็ดถามพลางกระโดดตามร่างของหญิงสาวไป

"อือ"อัลตอบพลางกระโดดตามเอ็ดไป

***********************************

"หนีไปได้ซะแล้วบ้าชะมัด"หญิงสาวพูดออกมาด้วยความเจ็บใจก่อนที่จะหันไปหาเอ็ดกับอัลที่พึ่งตามมา"

"พวกนายตามมาทำไม"หญิงสาวถามก่อนที่จะเดินเข้าไปหา

"คือว่า….พวกเรา"ทั้ง2คนเริ่มมีเหงื่อตกเล็กน้อย

"ฉันจะให้นายรู้ความจริงของศิลาดำที่ฉันปกป้องอยู่ แล้วก็ความจริงของชาวอิชวาล แต่ว่าพวกนายต้องสู้กับฉันก่อน"หญิงสาวบอกกับเอ็ดและอัล

"ได้ขอรับคำท้า อาวุธของเธอคือดาบนั่นสินะ"เอ็ดพูดพลางแปรธาตุให้มีดาบโผล่ขึ้นมา

"เอาเป็นว่าถ้านายทำให้ฉันมีแผลได้ฉันจะยอมบอกก็แล้วกัน"หญิงสาวพูดขึ้น

"ได้เสมอ"เอ็ดบอก

"1ต่อ1นะเอ็ดเวิรด์"ร่างนั้นพูด

"ตกลง"เอ็ดบอก

"ใช่แล้ว แต่ว่าพวกนายพบที่นี่ได้ยังไงกันคนอื่นๆยังไม่เคยเจอมาก่อนพวกนายเจอที่นี่ได้ยังไง"เมื่อร่างนั้นตอบคำถามจบก็ตั้งคำถามขึ้นทันที

"พี่เขาลื่นตกลงมาฮะ"อัลบอกพลางชี้ไปที่เอ็ด(เอ้าน้องอัลเอยทิ้งพี่ได้ลงคอ)ในใจเอ็ดพลางบอกว่า'อัลเอยอัลจบงานนี้เมื่อไรจะแกล้งให้เข็ดไปเลย'

"ปรากฏว่านายพบโดยบังเอิญงั้นเหรอ"หญิงสาวถาม

"ใช่แล้วละทำไมเหรอ"เอ็ดถาม

"เปล่า ไม่มีอะไรหรอกเอาละเรามาสู้กับเถอะนะเอ็ดเวิรด์ เอลริค"หญิงสาวพูดพลางเริ่มตั้งท่าเต็มที่ ส่วนเอ็ดก็เริ่มตั้งท่าบอกอัลให้ออกไปห่างแล้วกวักมือเป็นนัยบอกว่าให้ลุยเข้ามาเลย ร่างนั้นไม่ลดละบุกตามที่บอก

"เคร้ง"เมื่อเสียงของดาบทั้ง 2กระทบกันนั่นคือสัญญาณบอกว่าการต่อสู้ในครั้งนี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว

เมื่อการต่อสู้ของทั้ง 2เริ่มขึ้นจะไม่มีใครที่จะหยุดพวกเขาได้

จะไม่มีใครขัดขวางการต่อสู้ระหว่างเธอและเขาได้แม้แต่นิดเดียว

ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม

"เอาละเอ็ดเวิรด์มาเป็นหมากของฉันเถอะนะ มาเป็นตัวหมายให้ฉันเถอะนะเอ็ด อัลหึๆๆๆ"

"ไม่มีความบังเอิญในโลกนี้หรอกนะ มีเพียงแค่พรหมลิขิต และชะตาชีวิตเท่านั้น"