Fullmetal Alchamist : นรกที่ไม่เคยจบสิ้น

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4 สถานที่

"ไปตรวจสอบสถานที่กันเถอะอัล"เอ็ดพูดขึ้นพลางเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับอัลเมื่อคืนเอ็ดกับอัลมาพักที่บ้านคุณยายพินาโกะ

"จะไปกันแล้วเหรอ"เสียงดังมากจากด้านหลังของทั้ง 2นั่นก็คือคุณยายพินาโกะนั่นเอง

"ครับไปแล้วจะรีบกลับ"อัลตอบ

"ไปดีมาดีนะ"คุณยายพินาโกะพูด

"ครับ"ทั้ง 2ตอบพร้อมกันแล้ววิ่งออกไปที่ ที่ทั้ง 2ไปที่แรกคือแถวบ้านที่ถูกเผา(บ้านแกนั่นแหละ)และไปที่อื่นต่อที่ ที่ทั้ง2 ไปเป็นที่สุดท้ายคือบริเวณลำธารเมื่อ100ปีก่อน(ที่ ที่แกหนีมาแล้วจะไปรีเซนเบิ้ลนั่นแหละ)

---------------------------------------

"สำรวจมา 2 ชั่วโมงแล้วยังสำรวจที่นี่ไม่เสร็จสักทีเลยนะ"อัลเริ่มบ่นขึ้นมา

"เอาน่าอัลสำรวจต่อไปเถอะน่าอย่าบ่น ว่ะ.......หวา!!"เอ็ดยังพูดไม่ทันขาดคำก็ลื่นตกลงไปที่โคลนซะแล้ว

"พี่ฮะเป็นอะไรรึเปล่า"อัลวิ่งเข้ามาถามพร้อมวิ่งตามเอ็ดไป

"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร โอ็ยก้นฉัน"เอ็ดร้องตอนที่เอ็ดตกลงมาก้นกระแทกเป็นพื้นเป็นอย่างแรก

"เอ้าพี่ลูกๆ"อัลพูดพลางช่วยดึงตัวพี่ชายจอมป่วน

"ขอบใจอัล"เอ็ดพูดจบประกบมทือใส่ตัวเองแล้วเสื้อก็หายสกปรกจากโคลนพลางเอามือปัดเสื้อไปมา

"พี่ฮะมาดูนี่สิฮะ"อัลพูดอย่างตะลึงพร้อมกวักมือเรียกเอ็ด

"ทำไมเหรออัล"เอ็ดถามอย่างุนงงพลางเดินเข้าไปหา เอ็ดก็ต้องตะลึงแบบอัลเพราะเจอสิ่งที่ไม่คิดว่าจะมีที่นี่ได้

ซากของโบสท์ที่พังแล้วมีศิลาอยู่ที่อันหนึ่งที่ดูว่าจะไม่เป็นอะไรเลยที่ ที่จาลึกไว้ที่ศิลาดำที่ไม่มีอะไรเลย จึงคาดว่าน่าจะเป็นของชาวอิชวาลที่เคยมาอาศัยอยู่ที่นี่เพราะเป็นศาสนาของทางชาวอิชวาลมากกว่า

"สิ่งที่ต้องการปกป้องคือสิ่งนี้งั้นเหรอหรือว่าไม่ใช่ ถ้าปกป้องแล้วทำไมต้องปกป้องเฉพาะที่นี่เท่านั้นทำไมกันละ"เอ็ดครุ่นคิด

"เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ !!"

เสียงนั้นดังขึ้นพื้นที่ทั้ง 2ยืมอยู่กลับมีรอยแยกที่หวังจะให้ทั้ง 2ตกลงไปอัลซึ่งไหวตัวทันจึงหลบไปทันแต่เอ็ดซึ่งตกลงไปโดยมีมือทั้ง 2ข้างยันเอาไว้ทำให้ไม่ตกลงไปเอ็ดก็ค่อยพยายามดึงตัวเองขึ้นมาจากรอย

"เปรี้ยง"รอยนั้นค่อยแคบลงเรื่อยหวังจะบีบตัวให้คนที่ตกลงไปแบนเป็นกระดาษ

"พี่ฮะ"อัลวิ่งเข้าไปหาเอ็ดหวังจะช่วยแต่ว่า

"เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ"เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้งกำแพงหินโพล่ขึ้นมาขวางดักหน้าอัลไว้แต่ไม่สามารถกระโดดข้ามไปได้เพราะสูงมาก

"ศัตรูอยู่ที่ไหนกัน"อัลเริ่มกวาดสายตามองไปรอบที่ตนอยู่ทั่วแต่ไม่พบใครเลยสักคนเดียว

ทางด้านเอ็ด

"บ้าจริงๆเลยเกือบแบนตายซะแล้วสะ"เอ็ดบ่นพลางปัดเสื้อของตัวเองแล้วรีบวิ่งไปหาอัลทันที

"บ้าจริงมันไม่มีทางไปเลยนะเนี่ยกำแพงหินสูงเสียดฟ้าเนี่ย ทำลายเอาละกัน"เอ็ดพูดจบประกบมือตัวเองแล้ววางลงบนที่กำแพงนั่นทำให้กำแพงบางส่วนหายไป

"อัลอยู่ไหนนะอัล"เอ็ดรีบวิ่งเข้าไปในช่องที่ทำลายไปเมื่อกี้นี้แต่ไม่พบอัลเลยสิ่งที่พบเห็นมีแต่ร่างของปีศาจเท่านั้น(นั่นใครเอย)

ทางด้านอัล

"นั่นใครกันนะ"อัลหันเข้าไปดูพบกับร่างของปีศาจที่มีรูปร่างน่าเกลียด น่ากลัว(น่าขยะแขยงด้วย[ใครหว่า])

"แกเอาอัลไปไว้ที่ไหน"เอ็ดเริ่มตะคอกใส่สัตว์ประหลาดตรงหน้า ทางด้านอัลก็เช่นกันโดยไม่มีใครรู้ว่าทางด้านที่เอ็ดเห็นคืออัลแล้วสิ่งที่อัลเห็นคือเอ็ด เสียงขลุ่ยเริ่มบรรเลงเพลงออกมาเรื่อยเป็นเพลงที่น่าเศร้าก็จริงแต่แฝงด้วยความใน

เสียงขลุ่ยค่อยๆบรรเลงเพลงจบเรื่อย"เอาละพี่น้องเอลริค ขอฉันดูความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องของพวกนายหน่อยสิ"ร่างที่นั่งอยู่บนศิลาหินดำ โดยมีขลุ่ยอยู่ในมือ

"ผู้ที่มาที่นี่ได้จะไม่มีวันได้กลับไปตลอดกาล………….."เสียงของลมแผ่วเบาขึ้นอย่างเงียบๆแล้วร่างนั้นพูดอย่างแผ่วเบาจนไม่มีใครได้ยินประโยคต่อไป แล้วก็กระโดดหนีหายไป

"เฮ้ยจะทิ้งฉันไว้คนเดียวเหรอ"เอ็นวี่ตะโกนถามไร้เยื่อใยคำตอบแม้แต่นิดเดียว

"ไม่ใช่นั่นไม่ใช่ปีศาจนี่นากลิ่นคล้ายตัวพี่ชะมัดเลย"อัลเริ่มดมกลิ่นไปเรื่อยจนกระทั่งเห็นแหล่งน้ำขังภาพที่เห็นตรงหน้าที่เป็นปีศาจกลับกลายเป็นเอ็ดอย่างสนิท

"บอกมาอัลอยู่ไหน"เอ็ดเริ่มตะโกนใส่ปีศาจ(อัล)ขึ้นเรื่อย ก่อนที่จะเดินเข้าไปกระชาก

"นี้อะอมเอม(พี่ฮะผมเอง)"นี่เป็นเสียงที่เอ็ดได้ยินเอ็ดเริ่มรำคาญขึ้นเรื่อยๆจึงเริ่มยกมือขึ้นมาเพื่อที่จะชก

"อืมสายสัมพันธ์พี่น้องคู่นี้ก็ไม่ได้แน่น อะไรมากมายนี่นา หะ......"เสียงนั้นยังไม่ทันพูดจบก็ต้องชะงักกับสิ่งที่เห็น

"พวกนั้นมันคลายพลังได้เองทำไมกันหนอย"เสียงนั้นเริ่มพูดอย่างโมโห

"หยุดการกระทำที่ไร้สาระได้แล้ว โฮมุนครูส ต้องเรียกว่าเอ็นวี่มากกว่าได้พลังใหม่มาจากท่านผู้นั้นรึไงกัน"เสียงที่ดูท่าทางจะเย็นชาเริ่มขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆพร้อมกับดาบเล่มนั้นที่ค่อยเลื่อนไปฟันตัวผู้ที่อยู่ด้านหน้า

"หนอย"ร่างนั้นไม่ลดละแปลงกายตัวเองกลายเป็นสัตว์แล้วเริ่มวิ่งเข้าไปพุ่งชนร่างนั้นแต่ทว่าดวงตาคู่นั้นกลับหยุดร่างนั้นได้ชะงัก

"บ้าชะมัด"เอ็นวี่แปลงกายกลับเป็นอย่างเดิม

"ไม่รู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพศ หน่อยเหรอเอ็นวี่ ไอ้ลูกแหง่ติดพ่อ"ร่างนั้นขยับอย่างรวดเร็วจนฟันแขนของร่างนั้นขาดไปแล้วข้างนึงด้วยความเร็วขนาดนี้ถึงจะขยับยังไงก็ยังโดนอยู่ดี

"เรามาจบเกมนี้กันเถอะนะว่าแต่ศิลาแดงนะมีอยู่กี่อันกันเอ็นวี่"รอยยิ้มที่ดูโหดเหี้ยมกับเสียงหัวเราะที่ไร้ความเมตตาพุดขึ้นมาจากใบหน้านั้นก่อนที่จะเริ่มเดินเข้าไปใกล้เอ็นวี่บัดนี้ดวงตาคู่นั้นถูกเปลี่ยนเป็นสีดำทะมึนไม่ว่าใคร ไม่ว่าใครก็ตามไม่สามารถหยุดเธอไม่ให้ฆ่าเขาได้อีกต่อไปแล้ว

ความเมตตาความสงสารข้าไม่ต้องการคนที่ขัดขวางข้า ข้าจะฆ่ามันให้หมด