อฐิฐานรักข้ามภพ

กระจกในห้องโรงแรมหรูในเมืองใหญ่อย่างปักกิ่งห้องหนึ่งกำลังสะท้อนภาพหญิงสาวลูกครึ่งจีน-อังกฤษ หน้าเรียวสวย รูปร่างสะโอดสะองนาม ‘ไป๋หลิงฮวา’  ที่กำลังเอนตัวหมิ่นเหม่อยู่ที่ริมขอบเตียง เธออยู่ในชุดแต่งงานแบบจีนโบราณสีแดงสด ที่ข้อมือซ้ายสวมกำไลที่คุณย่าท่านสั่งกำชับให้เธอสวมมันไว้ในวันแต่งงาน ซึ่งกำไลหยกกำลังดูดซับเลือดเปล่งแสงไปตามลายเส้นที่แกะสลักเป็นลายดอกบัวตูมและกลีบดอกบัวค่อยๆบานตามการดูดซึมเลือดที่ไหลเป็นทางจากหน้าอกมาที่ข้อมือ ที่เธอได้รับจากคุณย่าก่อนท่านจะเสีย เหมือนเธอกำลังเห็นและได้ยินประโยคที่คุณย่า ท่านเอ่ยก่อนสิ้นลมว่า 

 “จำไว้นะลูกความตายไม่ได้เป็นจุดสิ้นสุดของชีวิต แต่มันจะเป็นจุดเริ่มต้นหลายๆอย่างในชีวิต อย่าเสียใจนะลูก ย่าแค่เดินทางไปก่อนหนู แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่หนูต้องการย่า หรือหนูทุกข์ใจ คิดถึงย่านะลูก ย่าอยู่กับหนูตลอดเวลา.....” 

คุณย่าท่านบีบมือเธอแน่นแล้วแรงที่บีบมือค่อยๆผ่อนแรงเป็นสัญญาณว่าท่านได้จากไปแล้ว 

ไป๋หลิงฮวาเห็นเป็นภาพเลือนรางของคุณย่ายืนอยู่ข้างเตียงก้มลงลูบศีรษะของเธอแผ่วเบา

“ไม่ต้องกลัวนะลูก” สิ้นคำของคุณย่า เธอค่อยๆตั้งสติและอฐิฐานว่า

“สิ่งใดที่ฉันติดค้างคุณในชาตินี้ฉันขอชดใช้ให้คุณด้วยชีวิตและลมหายใจ ต่อแต่นี้ไปไม่ว่าชาติไหน ภพใดก็ตาม ขอให้สายสัมพันธ์ขาดสิ้น อย่าได้กลับมาครองคู่กันอีก ดั่งสายน้ำไม่ไหลย้อนคืนกลับ.....สิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหลายที่ลูกนับถือ ลูกขอให้บุญกุศลที่ลูกทำมาตลอดจงหนุนนำให้ลูกมีรักแท้ที่มั่นคง จับมือกันจนแก่เฒ่า ด้วยเถิด....”

ทันใดนั้นไป๋หลิงฮวารู้สึกว่า ความอึดอัด ความเจ็บปวดที่อยู่บริเวณหน้าอกของเธอค่อยๆ ลดลงและค่อยๆโล่งขึ้นพร้อมกับดวงวิญญาณของเธอที่หลุดออกมา และถูกดูดออกไปยังที่แห่งนึงซึ่งมีคนที่พลัดพรากด้วยแรงแห่งบุญและกรรมมาหลายภพหลายชาติกำลังรอคอยเธออยู่……

เปิดเรื่องมาก็มาม่าเลย แต่มาม่านิดเดียวนะ นิดเดียวจริงๆใครกำลังรอน้องอยู่น้าาาาาาาาาาาา วิวสวยๆใกล้บ้านน้องในอีกมิตินึง สวยใช่ม้าาาาาา