คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โดนลงโทษแล้วล่ะค่า
ตึก!! ตึก!! เสียงวิ่งตึงตังดังไปทั่วบริเวณนั้น สองชายหญิงต่างวิ่งไล่จับกัน โดยมีสายตาคนหมู่มากมองมา คนเหล่านั้นทำได้เอือมระอา ไม่กล้ายื่นมือเข้าแทรก
“กริ๊ดดด อย่ามาจับข้านะ!!”
“เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อนท่าน! จะทำอะไรน่ะ!!?”
“หึหึ โทษทีนะพี่ชายเจ้าสั่งน่ะ”
“สั่ง? สั่งอะไร๊!!?” เธอหน้าซีดตายล่ะ เห้ยๆ! อาจารย์เอาจริงดินี่น้องของลูกศิษย์ เดี๋ยว!! หนีไม่ทัน! อยู่ๆฝก็รู้สึกถึงลางมรณะมาเยือน
“ลงโทษ” หือ!!?
***
อะแฮ่ม สวัสดีเธอเฮเลน่า ผู้หญิงที่กำลังวิ่งหนีตายอยู่เมื่อกี้ยังไงล่ะคะ ถึงแม้ตอนสุดท้ายจะถูกจับได้ก็เถอะ~เอาล่ะเมื่อก่อนหน้านั้น
คลังเก็บสมบัติ
เห มันอยู่ในนี้หรือป่าวนะ? จำได้ว่าคูมพี่ชายเอาน้ำยาเวทย์มนตร์มาไว้ในนี้นี่น่า? มันหายไปไหนแล้วอ่า เดินลึกเข้าไปอีกหน่อยดีกว่าคงไม่เป็นไร
อะไรน่ะตรงนั้น เธอมองมันแล้วหยิบขึ้นมา สวยจัง
สร้อยคริสตัลสีดำม่วงแผ่ออร่าทรงอำนาจ ดีนะอยู่ระดับสูงไม่งั้นตายตั้งแต่ยังไม่ได้จับ เอ๋…ปกติเราก็ตายอยู่แล้วนี่น่า เป็นเทพหนิเนอะ อื้มๆ มนุษย์ไม่สามารถจับตัวเราได้แต่เห็น และพวกเราไม่มีความรู้สึก แบบเนี้ยเรียกวิญญาณได้ปะ ไม่ดิเราเป็นเทพ เทพที่อยู่สูงกว่าวิญญาณ
ช่างเถอะ ไร้สาระ เลือกสร้อยเพิ่มดีกว่า มีแต่อันสวยๆทั้งนั้นดีเลย
เดี๋ยวสิ ทีแรกไม่ได้เข้ามาเอาสร้อยซะหน่อย แแล้วไหงเจอแต่สิ่งที่ไม่ต้องการล่ะเนี้ย ส่วนของที่ตั้งใจหาแต่แรกกับไม่เจอสักอย่าง หวังว่าไม่มีใครรู้นะว่าเธอแอบเข้ามา มีหวังซวยแน่
ดูเหมือนพระเจ้าจะเป็นใจส่งคนมาตรวจ อั๊ยยะ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากอาจารย์สุดเลิฟของท่านพี่ เฮเลน่าเหงื่อตก
ซวยแล้ว ซวยชัดๆ ตายห่าล่ะ วิ่ง!!!!
“เฮเลน่า? ทำไมเจ้ามาอยู่ที่---- เห้ย! หยุดนะ” ยัยเด็กบ้านี่ถ้าไม่ต่างกันที่ฐานะนะจะจับตีจริงๆด้วย ทำไมถึงดื้อแบบนี้นะ
“วิ่งตามทำไมล่ะค๊า!?” หันไปมองข้างหลัง อื้อหือจะมาจับใครมิทราบ อาจารย์นำที่เหลือทหาร!!!! เล่นใหญ่เกินไปแล้วอาจารย์! ตายแน่ๆ
ตุบ! โอ้ย เจ็บ
“เจ็บๆ”
หมับ!
หื้อ!!!มาจับกันทำไมอ่า เฮเลน่าเงยหน้าขึ้น อุ…สลบตอนนี้ทันไหม ไม่ทันสินะ แย่จัง
“เอ่อ…เอ่อ ทำไมมาอยู่ที่นี่อ่า” เฮเลน่าหลบสายตาลุกขึ้นยืนตรง
“มาจับเด็ก”
แค่กๆ---เด็กคนนั้นคงไม่ใช่เธอ ใช่ไหม??
“ฮ่าๆ งั้นขอตัวก่อนนะคะ”
“เดี๋ยว พี่ยังคุยไม่จบ” ว่าแล้วก็จับแขนลากเข้าห้อง ปล่อยหนูป๊ายยยย!!!
***
อึดอัด อึดอัดสุดๆ
“เข้าไปทำอะไรในห้องนั้นคะ หืม?” ชายหนุ่มยิ้มหวานราวน้ำเชื่อม ต่างจากปกติที่ควรเป็น
อย่าส่งยิ้มหวานเชื่อมแบบนั้นสิ้ มันอันตรายนะ ตอบไงดี ลืมของ ทำของหล่นในนั้น เอ๋ ใครเขาจะเชื่อ
“เอ่อพอดีว่าเฮเลนเดินผ่านแล้วเห็นคนแปลกหน้าเลยเข้าไปดูน่ะค่ะ ขอโทษที่ทำโดยไม่ขออนุญาตนะคะ”
“แล้วทำไมต้องวิ่งหนี”
ชะอุ๊ย
“เฮเลน~”
“เฮือก! ขอโทษค่า!! จะไม่ทำแล้วว”
***
ความคิดเห็น