บทกลอนของความคิดถึง

ลำดับตอนที่ #1 : ขอแค่คิดถึง

ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมฉันยังคิดถึงเธออยู่

เพราะความจริงเราต่างก็รับรู้ ว่าเราไม่อาจอยู่ในใจกัน

เป็นความจริงที่ต้องยอมรับ ว่าเธอนั้นไม่อาจคู่กับฉัน

แต่ขอคิดถึงเธอได้มั้ยสักวัน แม้ไม่มีสิทธิมากกว่านั้น..ก็ตาม