คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 "งานครบรอบวันสถาปนาโรงเรียน"
หลัาวันทีุ่รรยาพารัภาย์มาแอบูหนูนารถที่ลา อนนี้ลายเป็นว่ารัภาย์เอลับที่มาแอบู หนูนารถแทนมาราอนเอ เาเอ็นูเธอเป็นอย่ามา ารระทำ่าๆ ที่หนูนารถแสออมา่อลู้าและ ผู้น่าๆ ที่พบเอเธอมันปรา่อสายอเาทุอย่า
“ถ้าเรามีน้อสาวน่ารัๆ แบบนี้สัน็ะีเหมือนันนะ” รัภาย์เอ่ยับนเอในะที่สายายั้อมอไปที่หนูนารถ เมื่อเฝ้าูเธอเสร็แล้วเา็ับรถบ้านอย่าสบายใ
ุมนแออั (บ้านหลัน้อยอหนูนารถ)
สอยายหลานายนมหวานหม็รีบเ็บอลับบ้าน เพราะยายพร้อมาทำนมามออเอร์ที่หลานสาวสุที่รัไ้รับมา สำหรับทำบุเลี้ยพระในวันานรบรอบวันสถาปนาโรเรียนในวันพรุ่นี้
“ยายเหนื่อยไหม๊ะ ไหนะายที่ลายั้อมาทำนมามออเอร์ที่นารถรับมาอี” หนูนารถถามยายพร้วยวามเป็นห่ว
“สบายมาลู ยายะไ้มีเินไว้ให้หนูเรียนหนัสือเยอะไ ไม่ีเหรอไ”
“มัน็ี๊ะ แ่นารถลัวยายะเหนื่อยเินไป”
“ไม่เป็นไรหรอลู ็มีหนูอย่วยอยู่นี่ไ ยายไม่เหนื่อยหรอ” ยายพรเอ่ยบอหลานสาวที่รัอเธอ สำหรับเธอแล้วารที่มีหนูนารถอยู่เีย้ามันือที่สุอวามสุแล้ว
“พรุ่นี้ยาย้อไปโรเรียนับหนู้วยนะ พรุ่นี้หนูมีแสิรรมและ็รับทุนเรียนี้วยนะ๊ะยาย”
“ยายไปแน่นอนลู ยายะไปูนสวยอ
ยายแส” เมื่อไ้ยินเ่นนั้นหนูนารถ็ยิ้มแ้มแทบแ เพราะที่ผ่านมายายพรไม่เยไปูเธอเวลาที่แสิรรม่าๆ ึ่เวลาส่วนให่็หมไปับารทำนมาย
และ่ำืนนี้สอยายหลาน็ทำนม่วยันนเสร็ พร้อมทั้ัเรียมทุอย่าให้เรียบร้อยสำหรับวันพรุ่นี้ หลัานั้น็ำระร่าายและเ้าสู่ห้วนิทราไป้วยัน
โรเรียนหนูนารถ????
หนูนารถับยายพรื่นแ่เ้า เพื่อนำนมมาส่และ่วยทาโรเรียนัอาหารสำหรับเลี้ยพระในวันรบรอบสถาปนาโรเรียน อาหาราวหวานถูัเรียมไว้เรียบร้อย้วยฝีมือรูบี ยายพรและหนูนารถ
“อบุยายพรมาเลยนะะ ที่มา่วยรูันเสร็เรียบร้อยเลย” รูบีล่าวอบุยายพรทันทีเมื่อัอแล้วเสร็
“ไม่เป็นไระุรู ยายเ็มใ่วยริๆ อีอย่าุรู็รัเอ็นูยายหนู้วย เป็นยายเอนะที่้ออบุุรู”
“หนูนารถน่ารั นิสัยี บีรัและเอ็นูแเหมือนลูเลยะ ถ้าบีมีลู็อยาไ้แบบที่น่ารัเหมือนหนูนารถนี่แหละะ” ยายพรที่ไ้ยินแบบนั้น็ยิ้มอย่ามีวามสุ
“ยาย๋า หนูนารถอัวไปเรียมวามพร้อมสำหรับารแส่อนนะ๊ะ”
“ไปเถอะลูเี๋ยวยายหาที่นั่รอูารแสอหนูแถวนี้แล้วัน๊ะ” เมื่อเอ่ยบอยายเรียบร้อย หนูนารถ็รีบวิ่ไปยัห้อเรียนที่ใ้เรียมัวสำหรับานแส
“ุยายนั่รเ้าอี้ที่วาเรียไว้ไ้เลยนะะะไ้มอเห็นหนูนารถไ้ัๆ”
“อบุะุรู ยายไปนั่รโน้นแล้วนะ” ยายพรเอ่ยบอรูบีแล้วึเินไปนั่รอที่เ้าอี้ที่ทาโรเรียนัไว้สำหรับผู้ปรอ
้านุรรยาและบุราย็เรียมัวเพื่อที่ะเินทามาร่วมานวันสถาปนาโรเรียนและมอบทุนารศึษาให้เ็ๆ
“ุแม่สวยว่าปินะรับวันนี้” รัภาย์เอ่ยทัผู้เป็นแม่
“็วันนี้แม่มีวามสุมาสิ๊ะ ะไ้ไปเอเ็ๆ ะไ้เอหนูนารถ้วย แ่นึถึใบหน้าหวานๆ แม่็ื่นใแล้ว”
“ูุะหลรัเ็นนั้นะมามายเลยนะุรรยา” ทรพลเอ่ยแวภรรยา
“็แน่ารันิะ ไม่อยาิเลยว่าโมาะสวยนาไหน อยาไ้มาเป็นลูสาวั” ุรรยายัเพ้อถึหนูนารถไ้ลอ
“รอให้แโแล้วเอามาเป็นลูสะใภ้็ีนะ” ทรพลเอ่ยเสริมปนหยอภรรยา
“เป็นวามิที่ีะ ันะอไว้ั้แ่อนนี้เลยีว่า โมาลัวมีนแย่ไป”
“เอ่อ! ุพ่อุแม่รับ ผมะไม่ินเ็ไปหน่อยเหรอรับ ูแล้วอายุห่าันไม่น่าะ่ำว่า 10 ปีนะรับ”
“เี๋ยวเ็น้อย็้อโเป็นสาวอยู่แล้วไหมลู” รัภาย์ไ้แ่ส่ายหน้าับวามพยายามอผู้เป็นแม่ที่ะเอาหนูนารถมาอยู่้วยให้ไ้
“ผมว่าเราเินทาันีว่าไหมรับ เี๋ยว็ไปไม่ทันานันพอี” านั้นทั้สามึึ้นรถเพื่อรีบมาให้ทันร่วมานวันสถาปนาโรเรียนอหนูนารถ
????????????
บรรยาาศภายในานรบรอบวันสถาปนาโรเรียน่าเ็มไป้วยวามสนุสนาน แม้โรเรียนนี้ะเป็นโรเรียนที่เปิารเรียนารสอนเพื่อ่วยเหลือประานที่มีรายไ้น้อย แ่ารเรียนารสอน็ไม่้อยไปว่าโรเรียนใๆ เลย เ็นัเรียนมีผลารเรียนที่ี ิรรมเ่น และหนึ่ในเ็เ่อโรเรียนนี้็รวมหนูนารถเ้าไป้วย
“เ็ๆ พร้อมไหมะ แสให้เ็มที่เลยนะะรูเป็นำลัใให้ทุน” รูบีให้ำลันัเรียนที่ำลัะทำารแส
“อบุรับ/อบุะ..พวเราพร้อมแล้วะ/รับ” เมื่อทุนไ้รับำลัารูอันเป็นที่รั็รู้สึฮึโหม พร้อมทำารแส
“ไ้เวลาแห่วามสนุสนาน อเิทุท่านพบับารแสอนัเรียนั้นประถมศึษาปีที่ 3 ในุารแสที่ื่อว่า ระบำแหย่ไ่มแ อเิรับมไ้ บันี้” เสียอพิธีรไ้ล่าวบ ารแส็เริ่มึ้นทันที
ทุสายามอรมายัเวทีารแส ยายพรที่เฝ้าูหลานรัทำารแส็ยิ้มไม่หุบเลยทีเียว เธอีใที่หลานสาวเป็นเ็ล้าแสออ
“ุะ ุเห็นไหมะ ุหนูเ่มาๆ เลยะ ถ้าุไ้เห็นภูมิใในัวุหนูเหมือนับป้าแน่ๆ ะ” ยายพรเอ่ยับัวเอพลอยให้ิถึนที่าไปไลแสนไล
ผู้ที่นั่ทาฝั่อเ้าอี้อแผู้มีเียริ็อมอมาที่เวทีารแสเ่นัน สายาอุรรยา ุทรพล และรัภาย์็ับ้อไปที่หนูนารถที่ำลัแสอย่าสนุสนาน
“หนูนารถแหน้าาเหมือนมา เหมือนนผมิว่าเธอน่าะ...” ทรพลเอ่ยึ้นเมื่อนึถึใรนหนึ่ึ้นมา
“ริๆ ะ ัน็ิเหมือนัน แ่เหุาร์วันนั้นทาำรว็บอแล้วนี่ะว่าไม่มีใรรอีวิ แ่หน้าล้ายเยๆ มั้ะ” ทั้รรยาและทรพลไ้แ่เ็บวามสสัยไว้
ารแสไ้แสรบทุุแล้ว ็ถึเวลาที่นัเรียนที่มีผลารเรียนีเยี่ยมะไ้รับารมอบทุนาผู้มีเมาที่สนับสนุนทุนารศึษาให้แ่พวเา
“อเิเ็หินารถฤี พษ์รัษ์ และผู้ปรอึ้นเวที เพื่อรับทุนารศึษา้วยรับ” พิธีรไ้เอ่ยเรียื่อหนูนารถเพื่อึ้นรับทุน
หนูนารถและยายพรยืนรอผู้มีเมาที่มามอบทุนารศึษาให้ รั้นีุ้รรยาไ้มอบให้รัภาย์เป็นผู้ึ้นมอทุนารศึษาให้แ่เ็ๆ แทนเธอ
“าภาย์ไปมอบทุนแทนแม่้วยนะรับ”
“ไ้รับุแม่”
“ามพี่มาเลยภาย์” รูบีเอ่ยเิให้รัภาย์ามเธออไป เพื่อไปเรียมารมอบทุนารศึษา
เมื่อถึิวรับทุนอหนูนารถรัภาย์็มอบอสีาวที่เป็นทุนารศึษาให้แ่เธอ ทั้รัภาย์และหนูนารถ่า้อมอันไปมา นยายพร้อสะิหลานสาว
“อบุท่านสิลู”
“อบุนะะ หนูนารถะใ้ทุนนี้ให้เิประโยน์สูสุเลยะ” พูบ็ส่ยิ้มละมุนให้ับรัภาย์
“ีมารับ” รัภาย์เอ่ยเพียเล็น้อย แล้ว็เินลเวทีไป
านวันรบรอบสถาปนาโรเรียนผ่านไป้วยี นัเรียนทุน่าทยอยลับบ้านันะเหลือ็เพียหนูนารถับยายพรที่ยัอยู่่วยรูบีเ็บอ่าๆ
“อบุนะะที่อยู่่วยัน”
“ไม่เป็นไระรูบี หนูนารถเ็มใ่วยะไม่อยาให้รูบีเหนื่อยนเียว”
“อบใ๊ะนเ่อรู”
ภาพที่หนูนารถ่วยรูบีเ็บอ็อยู่ในสายาอใรบ้าน ที่เฝ้ามอูเธอลอเวลา และมีรอยยิ้มปราบนใบหน้าทุรั้ที่ไ้เห็นรอยยิ้มอหนูนารถ
ความคิดเห็น