คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : ☆ พิเศษสี่ ☆
พิเศษ4...Let’s Go!!!
บริษัท บ้านปลา
แควกกกก!!!
แควกกกก!!!
เสียงสก๊อตเทป...ถูกดึงออกมาจากแกนพลาสติกขนาดใหญ่ดังขึ้นซ้ำๆเพราะลูกน้องในโรงงานกำลังช่วยกันแพ็คของเพื่อเตรียมไปติดตั้งตู้ปลาให้กับลูกค้าในวันพรุ่งนี้ แต่!!!สำหรับวันนี้มันกลับเป็นการทำงานที่ไม่ว่าจะเป็นแผนกใดก็ไม่มีคนน่ารักมาคอยป่วน มาคอยชวนคุยหรือมาคอยให้กำลังใจกันอย่างเช่นเคย เจ้าของโรงงานทำหน้าเซ็งมาตั้งแต่เช้า...และไอ้ใบหน้าเซ็งๆพร้อมความบึ้งตึงก็พาให้ลูกน้องกลัวกันไปหมด แต่......!!!
“คุณคิมมมมม...โทรหาหนูหน่อยฮะ หนูลืมโทรศัพท์ไว้ไหนก็ไม่รู้?”
เสียงเจื้อยแจ้ว...ที่มาพร้อมกับความออดอ้อนก็ทำให้เจ้าของโรงงานอย่างคุณคิมมีรอยยิ้ม
“แล้วน้องปลาจะโทรหาใคร...?”
เดินไปโอบภรรยาตัวน้อยเข้าสู่อ้อมอก...ก่อนจำเป็นต้องใช้แขนเสื้อซับลงไปบนหน้าผากมนเพราะ การที่น้องปลาเดินเข้ามาในโรงงานที่มีอากาศร้อนเช่นนี้มันทำให้ใบหน้าจิ้มลิ้มมีเหงื่อซึมออกมาเต็มไปหมด คุณคิมรีบจูงมือน้อยๆให้เดินตามมาที่ออฟฟิศและเปิดแอร์ให้ทันที กลัวว่าจะไม่สบาย กลัวว่าจะลำบาก กลัวว่าอุปกรณ์ต่างๆในโรงงานจะทำให้ได้รับบาดเจ็บ คุณคิมจึงต้องรีบพาน้องปลามาที่ห้องห้องนี้เพื่อความปลอดภัย แล้ววววว...ความกลัวในทุกๆเรื่องก็ทำให้ตัวเองอารมณ์เสียมาตั้งแต่เช้า
“หนูจะโทรหาบยอนนี่ฮะ...หนูลืมบอกให้บยอนนี่ซื้อทิชชู่เปียกมาด้วย แล้วหนูก็ลืมโทรศัพท์เอาไว้ที่ไหนก็ไม่รู้ฮะ?”
และ...อีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้อารมณ์เสียก็คือเรื่องที่พี่ชายต่างแม่กับผัวบ้าพลังชวนไปตั้งแคมป์ในป่าเพราะมันทำให้น้องปลาไม่สนใจเขา มันเหมือนจะเป็นเรื่องใหม่สำหรับเด็กอย่างน้องปลา เจ้าตัวจึงดูตื่นเต้นจนไม่เป็นอันทำอะไร แถมสามีอย่างเขาก็ยังถูกเมินทั้งๆที่ไม่เคยถูกเมินมาก่อน ปกติจะตื่นนอนพร้อมกัน อาบน้ำพร้อมกัน กินข้าวด้วยกันและออกมาทำงานด้วยกัน แต่วันนี้ทุกอย่างมันไม่เป็นเช่นนั้นเลย
เมื่อเช้า...น้องปลาเอาแต่คุยโทรศัพท์กับพี่เขยและโทรชวนพี่อี้ให้ไปตั้งแคมป์ด้วยกัน ตอนตื่นก็ไม่ปลุก อาบน้ำก็ไม่เรียก กินข้าวก็รีบๆ ๆ ๆกินแล้วก็วิ่งขึ้นห้องไปเก็บกระเป๋าเพื่อเตรียมตัวจะไปตั้งแคมป์ สามีคนนี้จึงเหมือนถูกเมินซ้ำแล้วซ้ำเล่า...และตอนนี้ก็ยังถูกเมินอีกเช่นเคย
Rrrrr!!!
“ฮะ...ฮัลโหล?”
(น้องปลาเองฮะ...)
“อ้าวว...พี่ก็นึกว่าจงอิน แล้วน้องปลามีอะไรหรือเปล่า?”
(หนูจะโทรมาบอกว่า....ให้บยอนนี่ซื้อทิชชู่เปียกมาด้วยนะฮะ หนูไม่อยากเอาใบไม้มาเช็ดก้น)
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...โอเคๆ เดี๋ยวพี่ซื้อให้ แล้วน้องปลาจะเอาอะไรอีกไหม?”
(ไม่เอาแล้วฮะ...ของครบหมดแล้ว บยอนนี่กับพี่ยอลก็รีบไปรีบกลับนะฮะ)
และที่น้องปลา...รีบคว้าโทรศัพท์ในออฟฟิศมาโทรหาพี่ชายต่างแม่โดยที่ไม่ได้สนใจกันเลยสักนิดก็พาลให้หัวใจของคนเป็นสามีห่อเหี่ยวไปหมด เป็นเช้าที่ไม่สดใสอีกแล้ว ชีวิตที่เคยมีน้องปลาอยู่ข้างกายตลอดเวลามันได้หายไปกับการชวนไปตั้งแคมป์บ้าๆบอๆของชานยอล!!!! ไอ้พี่เขยตัวแสบ!! คุณคิมขอพักพิงความเจ็บปวดจากการถูกทอดทิ้งเอาไว้บนเก้าอี้หนังพร้อมใช้สองนิ้วนวดที่หว่างคิ้วด้วยความคิดมาก
“คุณคิมปวดหัวเหรอฮะ?”
มือน้อยๆ...ที่เพิ่งวางโทรศัพท์ไปได้ไม่นานต้องยกขึ้นมาวางบนหน้าผากของสามีก่อนเอ่ยปากถามด้วยความเป็นห่วง และน้องปลาก็ค่อยๆนั่งลงไปบนตักกว้าง สองแก้มของสามีก็ถูกมืออุ่นๆกอบเอาไว้ แล้วก็ตามมาด้วย...........?
จุ๊บบบ!!
“หายปวดหัวไหมฮะคุณคิม?”
ริมฝีปากสีหวาน...ที่มอบรอยจูบให้คุณคิมอย่างแผ่วเบาก็ได้กลายเป็นน้ำทิพย์ที่ช่วยทำให้หัวใจที่กำลังแห้งเหี่ยวกลับมาดูสดใสได้อีกครั้ง มันเหมือนจะบ้าตายจริงๆเพราะการถูกเมินจากภรรยาตัวน้อยมันไม่เคยเกิดขึ้นเลยหลังจากที่เราแต่งงานกัน ทุกเวลาของเขาจะมีน้องปลาอยู่ด้วยเสมอ แต่!!การจะไปตั้งแคมป์ในวันพรุ่งนี้ตามทริปของชานยอลกลับทำให้ชีวิตของคุณคิมต้องห่างจากน้องปลา ซึ่งมันไม่โอเคเลย!!
“น้องปลาไม่สนใจคุณคิมเลย...”
“สนสิฮะ...สามีทั้งคนเลยนะฮะ ไม่สนใจได้ไง?”
“ก็น้องปลาเอาแต่สนใจเรื่องไปตั้งแคมป์กับบยอนนี่”
“คุณคิมโกรธหนูเหรอฮะ?”
“ (T^T) ”
มันอยากจะร้องไห้ออกมาเป็นน้ำทะเล...เพราะคำถามแบบนั้นพร้อมกับใบหน้าจิ้มลิ้มที่เอียงไปเอียงมาด้วยความสงสัยคือสิ่งทำให้คนเป็นสามีโกรธไม่ลง มันอยากจะตามใจ มันอยากจะบีบแก้มและมันอยากจะฟัดให้แดงระเรื่อไปทั้งตัว เด็กอะไร...ทำไมถึงน่ารักได้ขนาดนี้ น้องปลาจะรู้บ้างไหมว่าสามีกำลังงอน........ฮึ?
“คุณคิมอย่าโกรธหนูเลยนะฮะ..หนูจัดกระเป๋าให้เสร็จแล้ว คุณคิมจะได้ไม่เหนื่อยไงฮะ คุณคิมทำงานเยอะ หนูก็เลยช่วยจัดของให้ เสื้อผ้า แปรงสีฟัน ยาสีฟัน กางเกงใน ครบ!! พรุ่งนี้พร้อมไปแคมป์ปิ้งได้เล้ยยย!!!”
“เมียใคร...ทำไมเก่งจัง”
“เมียคุณคิมไงฮะ...แล้วหนูก็รักคุณคิมนะฮะ ที่หนึ่งเยอะๆกว่าใคร คุณคิมอย่าโกรธหนูเลยน้าาา”
ฟอดดดดด!!
มีบ้านให้บ้าน...มีรถให้รถ มีหัวใจกี่ดวงก็จะยกให้หมด ดาวเดือนมีขายที่ไหนก็จะรีบไปเหมา ท้องฟ้า อากาศ ทะเล...ปลาโลมา ทุกๆอย่างที่ภรรยาคนนี้ต้องการ คุณคิมก็จะซื้อมาให้หมด ใครโกรธลงก็ใจร้ายเกินไปแล้ว มีเมียดีขนาดนี้ ใส่ใจกันขนาดนี้ รักกันขนาดนี้...แล้วจะโกรธลงได้อย่างไร และที่คิดน้อยใจอยู่คนเดียวก็คงเป็นแค่...การคิดไปเอง จงอินโอบกายน้อยๆเข้าสู่อ้อมอก สองมือก็กระชับแรงกอดจนอากาศไม่อาจแทรกผ่าน แก้มนุ่มๆก็ถูกฝังความสุขเอาไว้อย่างไม่นึกอายลูกน้องที่กำลังทำงานอยู่ด้านนอก
“แล้วคิดยังไงถึงจะไปแคมป์?”
“หนูไม่เคยไป...ก็เลยอยากลองดูฮะ”
“เดี๋ยวเสือก็จับไปกินหรอก!”
“พี่ยอลบอกหนูแล้วว่าไม่มีเสือ...หมีก็ไม่มี คุณคิมอย่าแกล้งสิฮะ”
ใช่ว่าไม่กลัว...แต่ในชีวิตของน้องปลาก็อยากลองไปเที่ยวที่แปลกๆอย่างการตั้งแคมป์ดูบ้าง แล้วการไปเที่ยวในครั้งนี้ก็มีทุกคนไปด้วย เขาจึงรู้สึกเบาใจและไม่ค่อยกังวลกับทริปใหม่ในครั้งนี้สักเท่าไหร่ ท่อนแขนเล็กยกขึ้นโอบรอบคอหนาก่อนซบใบหน้าจิ้มลิ้มเอาไว้บนไหล่กว้าง ตักของคุณคิมก็ยังคงเป็นที่นั่งชั้นเยี่ยมสำหรับภรรยาและห้องทำงานห้องนี้รวมถึงคนเป็นเจ้าของห้องก็ได้กลายเป็นที่พักพิงให้กับน้องปลา
“ง่วงเหรอครับน้องปลา...เดี๋ยวพี่พาไปนอนเอาไหม?”
“ไม่ง่วงฮะ...หนูอยากกอดคุณคิมเฉยๆ แล้วงานคุณคิมล่ะฮะเสร็จหรือยัง...มีอะไรให้หนูช่วยไหม?”
ฟอดดดดๆ ๆ ๆ!!!!
เห็นนั่งกอดอยู่นาน...ซบอยู่นาน อ้อนอยู่นาน คุณคิมก็เลยนึกว่าน้องปลาง่วงนอนเพราะเจ้าตัวตื่นเช้า แต่ที่ไหนได้...คำตอบกลับอ้อนยิ่งกว่าการกระทำเสียอีก แรงกอดจำเป็นต้องโอบกระชับขึ้นอีกเล็กน้อย แก้มนุ่มก็ถูกหอมซ้ำๆด้วยความมันเขี้ยว แก้มซ้ายแก้มขวา หอมแล้วหอมอีก แก้มขวาแก้มซ้าย หอมไปเรื่อยๆ
“ฮ่า ฮ่า...จักจี้ พอแล้วฮะคุณคิม ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!”
รักมากกว่านี้...ก็คงจะบ้าตาย คุณคิมไม่รู้ว่าจะนิยามคำว่ารักมากๆๆๆๆด้วยคำว่าอะไรดีถึงจะเหมาะกับภรรยาตัวน้อยคนนี้เพราะเรื่องส่วนตัวก็ใส่ใจ เรื่องงานก็ใส่ใจ เรื่องในบ้านก็ใส่ใจ น้องปลาเป็นภรรยาที่ดีมาโดยตลอด ความเป็นเด็กไม่ได้ทำให้เจ้าตัวเอาแต่เล่นหรือเอาแต่ใจ...และความเป็นเด็กแบบนี้ใช่ไหมถึงทำให้คุณคิมมีความสุขได้ทุกเวลา
มีเมียเด็ก...มันดีแบบนี้นี่เอง (:
เช้าวันต่อมา.....
VROOMMMMMM!!!
VROOMMMMMM!!!
“พี่คริสจ๋ามาแล้วววววว...พี่อี้มาแล้วววว!!!”
เป็นเช้า...ที่ไม่คิดว่าเด็กแบบน้องปลาจะตื่นไหวเพราะปกติเจ้าตัวจะตื่นแปดโมง ยิ่งตอนยังไม่แต่งงานหรือตอนที่ยังอยู่ที่บริษัทมีปลาก็จะตื่นเกือบเก้าโมงทุกวัน แต่ตอนนี้!!มันเพิ่งจะตีห้ากว่าๆน้องปลากลับดูสดใสและไม่งอแงเลยสักนิดเดียว สายตาของคนเป็นพี่เขยเห็นเด็กตัวน้อยกระโดดดึ๋งๆพร้อมเสียงเจื้อยแจ้วที่ตะโกนจนดังเข้ามาในรถก็ได้แต่ยิ้มก่อนหักพวงมาลัยเข้ามาจอดในบ้านของน้องรหัสคนสนิท
“สวัสดีครับเฮีย...สวัสดีครับพี่อี้”
“ไอ้ตัวการมันยังไม่ตื่นหรือไง?”
“ตื่นแล้วเฮีย...เตรียมรถอยู่”
(พี่คริสจ๋าาาา..........)
ฟอดดดด!!!
ตัวการที่เอ่ยถึง...ก็คือชานยอลกับภรรยาตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังเตรียมรถและตรวจเช็คสัมภาระให้ครบก่อนจะออกเดินทาง แต่เสียงเจื้อยแจ้วที่ยังไม่หยุดทักทายก็ทำให้คริสต้องละความสนใจก่อนโผเข้ากอดเด็กตัวน้อยและขอฝากความคิดถึงไว้บนแก้มกลม น้องปลาก็รีบกอดพี่เขยเต็มแรงด้วยความคิดถึงเช่นกันเพราะตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่กับคุณคิม...เขาก็ไม่ค่อยได้กลับไปที่บริษัทมีปลาสักเท่าไหร่
“ไม่โตขึ้นเลยนะน้องปลา...กินนมบ้างหรือเปล่าเนี่ย?”
“ไม่อยากโตฮะ...เดี๋ยวไม่น่ารัก”
อยู่ในการโอบอุ้มของพี่เขย...ซบหน้าอยู่บนไหล่ของพี่เขย แต่ปากบางๆกลับเอ่ยเจื้อยแจ้วตอบโต้ทำทะเล้นจนอี้ชิงอยากจะหยิกให้เนื้อเขียว คนเป็นพี่ชายแค่คิดว่าทำไมน้องไม่สูงขึ้นบ้างเลย กินอยู่หลับนอนสบายดีหรือไม่ จงอินดูแลดีหรือเปล่า แล้วคำตอบที่ได้กลับกลายเป็นว่า...กลัวตัวเองจะไม่น่ารัก??? มีใครงงบ้างเพราะตอนนี้อี้ชิงกำลัง...งง?
“โอ้โห...รถคันใหญ่ดีจัง!!”
“เชิญเลยครับพี่อี้...เดี๋ยวเราจะได้ออกเดินทางกัน”
“ขอบคุณนะจงอิน”
คนถูกชักชวน...ก็ไม่เคยได้ออกทริปแบบนี้เช่นกันเพราะปกติจะไปแต่ทะเล ไปดำน้ำหรือไปในที่ที่มีแต่ปลาแหวกว่ายอยู่ใต้สมุทร อี้ชิงก็รู้สึกตื่นเต้นที่ถูกน้องชายโทรมาชวนให้ไปตั้งแคมป์ ส่วนคนเป็นสามีก็ไม่ได้ห้ามอะไร สิ่งใดที่ภรรยาอยากได้ อยากไป อยากทำ...คริสก็ยอมตามใจได้ทั้งหมด
“จะอุ้มกันอีกนานไหมพี่คริส...น้องโตจนแต่งงานแล้วนะครับ”
ฟอดดดด!!
“หนูรักพี่คริสจ๋า...หนูคิดถึงพี่คริสจ๋าคนเดียว!!” หอมแก้มพี่เขยฟอดใหญ่...ก่อนหันไปแลบลิ้นทำทะเล้นใส่อี้ชิงอีกครั้ง
“ไม่ทะเลาะกันนะคะ....” ส่วนคนกลางอย่างคริสก็ได้แต่เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้จริงจังมากนัก แต่มือข้างหนึ่งก็ต้องลูบหลังน้องปลาเบาๆเหมือนเป็นเชิงเตือน
(ใครอยากทะเลาะ!)
ไม่โตทั้งตัว...ไม่โตทั้งนิสัย อี้ชิงขอพูดคำนั้นแค่ในใจแล้วก็ไม่อยากจะถือสาเพราะเข้าใจดีว่าพี่เขยกับน้องปลารักกันมากแค่ไหน ตัวติดกันมากแค่ไหนหรือเข้ากันดีมากแค่ไหน ก่อนแต่งงานสามีของเขาเหมือนจะเป็นทุกอย่างให้น้องปลา คริสเป็นเหมือนทั้งพ่อ ทั้งพี่ ทั้งคุณครู แถมยังตามใจน้องทุกอย่าง ดื้อก็ไม่ว่า ซนก็ไม่ตี กวนประสาทก็ไม่ตักเตือน...แล้วพี่ชายอย่างเขาก็กลายเป็นหมาหัวเน่าทุกที นึกว่าน้องแต่งงานไปแล้วจะเลิกกวนประสาท...แต่ที่ไหนได้!!!
“รถจะออกแล้วนะครับ...ทุกคนพร้อมไหม?”
“หนูพร้อม....”
ใช่แล้ว...เพราะน้องปลาพร้อมมาตั้งแต่เมื่อวาน กระเป๋าเดินทางกับของใช่ส่วนตัวก็เตรียมมาครบและที่ขาดไม่ได้ก็คือตุ๊กตาปลาโลมาสีฟ้าที่ตั้งชื่อให้ว่า “เจ้าเลิฟๆ” คุณคิมซื้อให้เมื่อวันวาเลนไทน์ที่มา แถมยังมีช็อคโกแล็ตแท่งโตอีกตั้งหลายอัน น้องปลาแช่ไว้ในตู้เย็นและกินทุกวันจนตอนนี้มันหมดเกลี้ยง ตุ๊กตาก็น่ารัก ช็อคโกแล็ตก็อร่อย คุณคิมใจดีที่สุด!!
รถคันใหญ่...ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากบริษัทบ้านปลาโดยมีลูกน้องคอยเปิดปิดประตูให้ด้วยความระมัดระวังเพราะกลัวว่ารถที่ชานยอลลงทุนเช่ามาเพื่อการออกทริปจะเกิดความเสียหาย แล้วที่ยังมีลูกน้องอยู่เต็มโรงงานก็เนื่องมาจากวันนี้ต้องไปติดตั้งตู้ปลาให้กับลูกค้า ถึงแม้จะเป็นวันหยุด...แต่มันก็เป็นวันที่ลูกค้านัดเอาไว้ พวกเขาจึงจำเป็นต้องไปทำงานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
และถ้าถามว่า...ทำไมลูกพี่ถึงกล้าทิ้งงานไว้ให้ลูกน้องแล้วตัวเองหนีไปออกทริป พวกเขาก็ตอบได้เลยว่ามันเป็นงานที่เล็กมากจริงๆ
การติดตั้งตู้ปลาสำหรับเด็ก...มันเป็นงานที่ไม่ต้องถึงมือลูกพี่อย่างจงอินหรือชานยอลเพราะทั้งเจ้าพวกหางสวยหรือของตกแต่งต่างๆมันไม่ได้เยอะและมีขนาดใหญ่มากเท่ากับการติดตั้งตู้ปลาในห้างสรรพสินค้า ในห้องสมุดและตามรีสอร์ทเหมือนที่ผ่านมา แถมของทุกอย่างก็ถูกแพ็คไว้พร้อมหมดแล้วตั้งแต่เมื่อวาน แต่....... !!
Rrrr!!!
Rrrr!!!
“ว่าไงลูกพี่?”
(ก่อนไปทำงานเช็คของให้ดีอีกรอบ...เสร็จงานแล้วก็อย่าลืมถ่ายรูปส่งมาให้ดูด้วย)
“ครับลูกพี่”
(แล้วตอนใส่ปลาอย่าให้ช้าเกินไป...เดี๋ยวมันตาย)
“รับทราบครับ....”
ใช่ว่าเป็นงานเล็กๆแล้วจะวางใจได้...จงอินจึงจำเป็นต้องโทรไปย้ำหรือบอกสิ่งที่เคยประชุมกันไปแล้วอีกครั้งเพราะงานทุกอย่างมันก็อาจเกิดความผิดพลาดกันได้ มือหนาเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะก้าวขายาวๆเดินไปที่เคาน์เตอร์เก็บของเพื่อนำขนมหรือกาแฟมาให้คริสและอี้ชิงตามมารยาท ขอบคุณความใหญ่โตของรถบ้านที่ชานยอลลงทุนเช่ามาเพื่อออกทริป ไม่อย่างนั้น...คนเยอะๆขนาดนี้ ของก็เยอะขนาดนี้คงจะขนมาไม่หมด
สายตาคม...ลอบมองภรรยาตัวน้อยที่ยังนั่งอยู่บนตักของพี่เขย สองมือก็เตรียมกาแฟ ครีม น้ำตาล แซนวิชพร้อมกระติกน้ำร้อนใส่ถาดก่อนยกมาวางไว้บนโต๊ะขนาดเล็ก จงอินไม่อยากถือสาหาความและหึงหวงน้องปลาด้วยเรื่องนี้อีกแล้ว ตอนแรกก็ยอมรับว่าหงุดหงิดที่เห็นคริสรวมถึงคุณปลาวาฬจ๋าชอบหอมแก้มของน้อง แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว พวกเรากลายมาเป็นครอบครัวเดียวกัน พี่น้องกันและคนที่คุ้นเคยกันจริงๆ
“กาแฟกับขนมปังครับพี่อี้...แต่ผมแค่เตรียมของมาให้นะครับ ผมไม่กล้าชงให้ กลัวไม่ถูกปาก”
“แค่นี้ก็เกรงใจจะแย่แล้ว...ขอบใจนะจงอิน”
ส่วนคนขับรถ...ก็คงไม่ต้องดูแลอะไรมากเพราะมีพี่ชายของเขาดูแลอยู่ทั้งคน แยกก่อนทานขนม แยกนี้ทานกาแฟเย็นและแยกหน้าคงได้ทานอะไรเพิ่มเติมอีกมากมาย ทุกๆอย่างมันถูกป้อนโดยมือของแบคฮยอนทั้งหมด ตอนอยู่บ้าน...ก็ทุบกันแทบตาย พูดไม่เข้าหูก็ตบซ้าย พูดไม่เข้าใจก็ตบขวา แต่ตอนนี้มือที่เคยทุบตีผัวแทบทุกวันกลับป้อนนั่นป้อนนี่เข้าปากชานยอลไม่หยุด
แล้วววว...จะพากันแหกโค้งไหมเนี่ย?
“น้องปลาล่ะครับ...จะกินนมอะไรดี เดี๋ยวพี่ไปหยิบมาให้”
“เอานมกล้วยฮะ แล้วก็เอาแซนวิชไม่ใส่ผะ...”
“ผักกาดกับหอมใหญ่...”
“ ^-^) ”
ยิ้มจนตาหยี...เพราะคุณคิมรู้ใจว่าผักสีเขียวกับความเผ็ดจากหัวหอมคือสิ่งที่ภรรยาไม่ชอบทาน และความรู้ใจก็พาให้น้องปลาต้องลุกออกจากตักของพี่เขยก่อนเดินตามสามีไปที่เคาน์เตอร์เก็บของ คริสก็อดมองความใส่ใจของจงอินที่มีให้กับน้องปลาไม่ได้ เขาเคยคิดว่าจะมีใครดูแลน้องได้ไหม?...และวันนี้หรือวันที่น้องได้เป็นฝั่งเป็นฝาก็คือคำตอบ คิดไม่ผิดจริงๆที่ยอมให้จงอินได้มีโอกาสดูแลน้องปลาจนกระทั่งลงเอยถึงขั้นแต่งงาน
“แล้วคุณคิมจะกินอะไรดีฮะ...กาแฟเย็นหรือกาแฟร้อน?”
“กินน้องปลาได้ไหมครับ...เมื่อคืนพี่ยังกินไม่อิ่มเลย”
“ไม่ให้กินหรอกฮะ...คุณคิมกินเยอะ กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มหรอกฮะ o^_^o) ”
ถามมาก็ตอบไป...และตอบไปตรงๆตามความรู้สึก น้องปลายืนแก้มแดงพร้อมชงกาแฟให้สามีด้วยความเขินอายเพราะเมื่อนึกถึงเรื่องอย่างว่า...ใบหน้าก็พาลเห่อร้อนไปหมด ส่วนคุณคิมก็อย่าให้พูดเลยว่ากินเยอะแค่ไหน แต่ใครจะไปอดใจได้ล่ะ? ในเมื่อมีความนุ่มมาให้กอด มีความหอมมาให้สัมผัสและความน่ารักมานอนอยู่ข้างกาย รักหนึ่งครั้งมันเคยพอที่ไหน สองครั้งก็ไม่เต็มอิ่ม สามกับสี่ก็เลยตามมาเรื่อยๆจนคนน่ารักหมดแรง
“งั้นคืนนี้พี่จะอดทนไว้...น้องปลาจะได้ไม่เหนื่อย”
ฟอดดด!!!
“หนูให้กินนิดเดียวก็ได้ฮะ....”
มาหอมกันแบบนี้ มาตามใจกันแบบนี้ มาส่งสายตากันแบบนี้...แล้วจะไม่ให้รักได้ยังไง!!
...
...
...
VROOMMM!!!!
“ถึงแล้ว...โว้ยยยยยยยยย”
เหมือนได้มาปลดปล่อย...เพราะการนั่งทำบัญชีจนหลังขดหลังแข็งมันพาให้หน้าย่น ปวดคอและสมองก็จะระเบิด แบคฮยอนจึงรีบลงจากรถทันทีเมื่อถึงที่หมาย ในฤดูกาลที่แดดอ่อนแสง อากาศร่มรื่นพร้อมท้องฟ้าที่สดใส ทุกๆอย่างจึงกลายเป็นทริปที่ทำให้เกิดความสดชื่นขึ้นในทันที
“แหกปากทำไมเจ๊...เดียวช้างก็ออกมากระทืบตายหรอก”
“กระทืบปากมึงน่ะสิ...เข้าป่าใครเค้าให้พูดถึงช้างถึงสัตว์ ไปเลย...ไปขนของลงมาให้หมด”
ลืมนึกถึงเรื่องนั้นไปเลยจริงๆ...และที่ลืมก็คงเป็นเพราะเสียงตะโกนของพี่ชายต่างแม่ จงอินแอบขอโทษขอโพยเจ้าป่าเจ้าเขาอยู่ในใจก่อนจะรีบขนของลงมาจากรถตามคำสั่ง เก้าอี้พับ โต๊ะขนาดเล็ก ผ้าผืนใหญ่ที่ใช้ปูนอน...รวมถึงของกินมากมายพร้อมอื่นๆอีกจิปาถะ***
“คุณคิม...หนูอยากเล่นน้ำ”
“เอาสิ...แต่อย่าไปไกลนะครับ”
“ฮะ....”
ขอเห็นด้วยกับบยอนนี่...เพราะทริปนี้มันทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นจริงๆ น้องปลาไม่คิดว่าในป่าจะมีแหล่งน้ำให้ลงไปแหวกว่าย เขาคิดว่าจะมีแต่ความเขียวชอุ่มของต้นไม้และพื้นดินแห้งๆกับต้นหญ้า แต่ความจริงแล้วกลับไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย มันมีทั้งต้นไม้ มีทั้งแม่น้ำและธรรมชาติในแบบที่เคยเห็นอยู่ในสารคดี
“น้องปลารอพี่ด้วยยยย!!”
“มาเล่นน้ำกันพี่อี้ บยอนนี่ด้วยฮะ...มาเร็วๆ”
คงต้องปล่อยให้บรรดาสามี...เตรียมของกันไปเพราะตอนนี้ภรรยาทั้งหลายกำลังมีความสุขกับกระแสน้ำที่ไหลเอื่อยๆ แถมยังไม่ลึกและมีปลาตัวเล็กตัวน้อยแหวกว่ายกันอยู่เป็นกลุ่ม ดวงตาคู่สวยมองเจ้าเพื่อนสีน้ำตาลที่กำลังว่ายทวนน้ำ สองขาก็ค่อยๆก้าวเข้าไปช้าๆก่อนใช้สองมือจุ่มลงไปในน้ำเพื่อหวังจะจับปลาที่ไม่รู้จักชื่อขึ้นมาเชยชม แต่....!!!
“ชื่ออะไร...ขอจับหน่อยไม่ได้เหรอ??? ไม่ได้จับไปกินหรอกน่า!!”
พูดเหมือนปลาที่ว่ายหนีไปนั้นจะรู้เรื่อง...และการกระทำของน้องชายก็ทำให้อี้ชิงต้องแอบหัวเราะอยู่ในใจ ปลาหลากหลายสายพันธุ์ในแหล่งน้ำขนาดย่อมมันไม่ได้เชื่องเหมือนปลาในบ่อหลังบ้านของเราสักหน่อย แล้วไอ้หน้าบึ้งๆกับการบึนปากของน้องชายก็.........
“พี่จับให้เอาไหม?”
“พี่อี้จับได้เหรอฮะ?”
“ได้สิ...แต่ต้องใช้เบ็ดนะ”
“ไม่เอา...เดี๋ยวมันเจ็บปาก!!!”
“ไม่อยากได้แล้วเหรอ?”
“หนูแค่อยากเห็นชัดๆ...แต่ถ้าต้องใช้เบ็ดก็ไม่เอาฮะ”
“งั้นก็ไปเล่นน้ำกัน...เพื่อมันจะมาใกล้ๆ”
“ ^^)”
ยิ้มจนแก้มกลม...เมื่อได้ยินพี่ชายพูดแบบนั้นและสองมือของพี่น้องก็จับกันไว้ก่อนเดินไปที่กลางแม่น้ำ ความลึกแค่หัวเข่าไม่ได้ทำให้เกิดอันตราย อี้ชิงจึงกล้าพาน้องมาเล่นน้ำก่อนที่พระอาทิตย์ตกดิน ส่วนเรื่องการทำเบ็ดตกปลาก็ไม่ใช่เรื่องยากเพราะเขาเคยทำครั้งที่ได้ไปเที่ยวกับคุณพ่อเมื่อตอนอายุ 10 ขวบ แค่มีกิ่งไม้ เข็มกลัดและเชือกที่มีความยาวสักหน่อย...เบ็ดตกปลาแบบเด็กๆก็เป็นอันเสร็จ
“แบค...ลงมาเล่นน้ำกัน!!”
“แป๊บนึง...ขอถอดรองเท้าก่อน”
ที่ช้ากว่าใคร...เพราะมัวแต่ไม่แน่ใจกับการที่ต้องลงน้ำในครั้งนี้ แบคฮยอนยอมรับว่ากลัวเนื่องจากมันไม่ใช่สระน้ำเหมือนที่บ้าน แล้วเรื่องการเข้าป่าตั้งแคมป์สามีก็เป็นคนต้นคิด ในแม่น้ำจะมีตัวอะไรบ้างก็ไม่รู้ ปลิง? แมลง?...งู??? สัตว์พวกนี้มันพาลให้เขากังวลไปหมด แต่!!พอเห็นสองพี่น้องกำลังใช้มือตะครุบปลากันอย่างสนุกสนานพร้อมถูกชักชวนด้วยสีหน้าที่บ่งบอกได้ว่าปลอดภัย...แบคฮยอนจึงเริ่มมั่นใจมากขึ้น
“พอแล้วววว...เล่นแค่นั้นพอ อย่าไปไกล!!!!”
เสียงทุ้มใหญ่...ของผู้ที่กำลังจัดเตรียมอาหารสำหรับมื้อค่ำทำให้บรรดาภรรยาต้องหยุดการเดินจับปลาเล่นเพราะมันเริ่มไกลสายตาเข้าไปทุกที แล้วเสียงตะโกนของคริสก็ทำให้ทั้งอี้ชิง น้องปลารวมถึงแบคฮยอนต้องหยุดความสนุกไว้เพียงแค่นั้น
“มึงเทถ่านใส่เลย...แล้วไม้แหลมอยู่ไหนวะ?”
“อยู่นั่นไงเฮีย?”
สามหนุ่ม...เร่งมือเพื่อช่วยกันทำบาร์บีคิวสำหรับมื้อค่ำ จงอินเริ่มหั่นผักและหมักเนื้อ ชานยอลเตรียมจุดเตา ส่วนพี่ใหญ่อย่างคริส...ก็รีบหยิบไม้แหลมมาจุ่มน้ำก่อนใช้เสียบสับปะรด หอมใหญ่ เนื้อชิ้นโตแล้วก็มะเขือเทศสีสดเรียงตามลำดับ แต่!!บาร์บีคิวไม้ไหนเป็นของน้องปลา...ไม้นั้นห้ามใส่หอมใหญ่เด็ดขาด
“มาแล้ววววว!!”
“น้องอี้...พี่เปียกหมดแล้วค่ะ ซนเป็นเด็กๆเลยนะคะ”
“ก็มันสนุกนี่นา”
การที่อี้ชิง...วิ่งมากอดสามีจากทางด้านหลังมันทำให้คริสจำเป็นต้องวางไม้แหลม จงอินก็จำเป็นต้องวางมีดและชานยอลก็ต้องละหน้าที่จากการจุดเตา จากที่กำลังช่วยกันทำมื้อค่ำตอนนี้สามหนุ่มต้องรีบล้างไม้ล้างมือก่อนเดินเข้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวในรถออกมาคลุมร่างกายที่เปียกชื้นให้กับภรรยาซนๆ
“สนุกไหมครับน้องปลา?”
“สนุกมากเลยฮะคุณคิม...บยอนนี่จับปลาได้ด้วย บยอนนี่เก่ง!”
“เปลี่ยนชุดไหมครับ...เดี๋ยวสบาย”
“ยังไม่เปลี่ยนได้ไหมฮะ...เผื่อไปเล่นน้ำกันอีก”
“งั้นตอนนี้ต้องเช็ดผมให้แห้งนะครับ...”
มือหนา...รีบใช้ผ้าขนาดเล็กเช็ดผมให้ภรรยาด้วยความตั้งใจเพราะเกรงว่าอากาศที่เย็นลงพร้อมร่างน้อยๆที่ยังเปียกชื้นจะพาให้น้องปลาป่วยไข้ จงอินไม่อยากห้ามหรือออกคำสั่งให้น้องทำนั่นทำนี่เพราะเกรงว่าบรรยากาศในการมาตั้งแคมป์ครั้งแรกของภรรยาจะหมดสนุก
“มีอะไรให้หนูช่วยไหมฮะ?”
“ช่วยพี่หั่นผักไงครับ...บาร์บีคิวจะได้เสร็จเร็วๆ”
รีบย้ายก้น...จากนั่งบนพื้นหญ้ามานั่งบนตักคุณคิมก่อนคว้ามะเขือเทศมาหั่นด้วยความตั้งใจ แล้วก้นนุ่มๆพร้อมเสื้อผ้าที่เปียกชื้นก็ทำให้กางเกงเจ้าของตักเปียกไปด้วย ปากหยักยกยิ้มทันทีเมื่อน้องทำเช่นนั้น มันดูตั้งใจก็จริง มันดูน่ารักก็จริง มันดูน่าหยิกก็จริง...แต่แทนที่บาร์บีคิวจะเสร็จเร็วขึ้นมันคงได้ช้ากว่าเดิม
คุณคิม...กลายเป็นเก้าอี้ให้ก้นนุ่มๆได้นั่งหั่นผัก มือหนาจึงคอยส่งมะเขือเทศและพริกหวานให้ภรรยา ชานยอลก็ได้ลูกมือที่มักจะเป็นแม่ครัวเมื่ออยู่ที่บ้านช่วยจุดเตา ส่วนคริสก็กลายร่างเป็นหมอนใบโตให้อี้ชิงได้เอนกายพร้อมช่วยเสียบเนื้อสัตว์รวมถึงผักต่างๆใส่ไม้แหลม
“ไม่เหลือมะเขือเทศให้ย่างแล้วมั้ง?”
“ก็มันอร่อยหนิฮะ...คุณคิมลองชิมดูสิ”
จุ๊บบ!!
การหั่นผักไปด้วยทานไปด้วย...หรือคอยชิมนั่นชิมนี่ของน้องปลาทำให้จงอินอดแซวไม่ได้ และการหันมาเจื้อยแจ้วก่อนจูบเพียงแผ่วเบาพร้อมกับมะเขือเทศที่ถูกป้อนเข้าปากก็ทำให้คนแซวอยากทำมากกว่าการจูบ อ้อนเก่ง เอาใจเก่ง น่ารักเก่ง...แค่นี้คุณคิมก็ไปไหนไม่รอดแล้วนะครับ มันมีแต่จะรัก รัก รักๆ ๆ ๆ...มากขึ้นทุกวัน
ส่วนคนที่ได้เห็นความขี้อ้อนเต็มๆตาอย่างคริส...ก็เหมือนว่าควันจะออกหู มันหวง มันห่วงและไม่อยากเห็นภาพแบบนั้นเลย แต่เมื่อน้องแต่งงานไปแล้ว แถมจงอินยังดูแลน้องได้ดีไม่มีที่ติ พี่เขยอย่างเขาจึงทำได้เพียงแค่เก็บอารมณ์ความหวงเอาไว้...และต้องยินดีเมื่อเห็นคนทั้งคู่ดูมีความสุขเช่นนั้น
“คุณคิม...หนูเหนียวตัวแล้วฮะ หนูอยากไปอาบน้ำ”
“ไปสิ...เดี๋ยวพี่พาไป”
ตอนแรกนั่งตัก...ตอนนี้ขอขี่หลังสามีเพื่อไปล้างตัว และการเล่นน้ำสำหรับทริปแรกของการตั้งแคมป์ก็คงต้องพักเอาไว้เพราะฟ้าเริ่มมืด พระอาทิตย์เริ่มหมดหน้าที่ แถมอากาศก็เริ่มเย็นลงเรื่อยๆ จงอินรีบถอดเสื้อผ้าของน้องปลาออกทันทีเมื่อเดินถึงห้องน้ำด้วยเกรงว่าเจ้าตัวจะเกิดอาการแพ้ มือหนาตักน้ำสะอาดราดลงไปบนผิวขาวๆอย่างระมัดระวังก่อนใช้ผ้าขนหนูซับไปตามผิวเนื้อเนียนเบาๆ
ขอบคุณชานยอล...ที่ทำห้องน้ำไว้ที่ด้านข้างของรถบ้านคันใหญ่ และผ้าผืนโตที่ถูกขึงให้ตึงทั้งสามด้าน ถังน้ำ น้ำสะอาดรวมถึงข้าวของเครื่องใช้ต่างๆสำหรับการมาออกแคมป์ก็เป็นสิ่งที่พี่เขยบ้าพลังเตรียมไว้ให้ทั้งหมด ขอบคุณที่เข้าใจว่าภรรยาของเขาไม่เหมือนกับเด็กคนอื่นๆ แล้วชานยอลก็ไม่ได้ใส่ใจเพียงแค่แบคฮยอนหรือตัวเขาท่านั้น...แต่ยังใส่ใจไปถึงอีกครอบครัวหนึ่งที่มาด้วยกัน
“หายเหนียวตัวหรือยังครับน้องปลา?”
“หายแล้วฮะ”
“วันนี้ต้องทายากันยุงด้วยนะครับ...เผื่อยุงกัด”
“ยากันยุงเหม็นไหมฮะ...หนูไม่อยากให้ตัวเหม็นนะฮะ?”
ฟอดดดดด!!
ฟอดดดดด!!
“ไม่เหม็นเลยครับ...เมียคุณคิมหอมที่สุด หอมมากๆ”
พิสูจน์แล้ว...ว่าหอมจริงๆเพราะแก้มนวลก็หอม หน้าผากก็หอม ซอกคอก็หอม หอมไปหมดทั้งตัว น้องปลาทำได้เพียงแค่ปล่อยให้สามีสัมผัสจนกว่าจะพอใจก่อนจะต้องยกแข้งยกขาเพื่อสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ ผมสีเข้มถูกหวีด้วยแปรงอย่างเบามือ ลิปบาล์มกลิ่นพีชก็ถูกเติมอีกเล็กน้อย...แล้วก็ขอเพิ่มความหอมที่ใบหน้านวลอีกสักครั้งด้วยการทาแป้ง
ฟอดดดด!!!
“หอมจริงๆ...!!!”
ใครจะอดใจไหว...คุณคิมก็เลยขอฟัดแก้มนุ่มๆอีกครั้งก่อนพากันเดินออกมาจากห้องน้ำและตรงกลับไปที่แคมป์ทันที กลิ่นของมื้อค่ำที่ลอยฟุ้งไปทั่วทั้งบริเวณก็ทำให้น้องปลาอยากเข้าไปร่วมวงด้วย คุณคิมก็รีบจัดการเตรียมเครื่องดื่มอย่างน้ำหวานรสซ่าให้ภรรยา...ส่วนของตัวเองก็คว้าเบียร์มาเปิดหนึ่งกระป๋อง
“ไปตกถังแป้งที่ไหนมาคะน้องปลา?”
“หอมใช่ไหมล่ะ...คุณคิมทาให้หนูเอง พี่คริสจ๋าจะหอมไหมฮะ...หนูไปอาบน้ำมาแล้วทาแป้งเยอะเลยนะฮะ”
ปากก็เจื้อยแจ้ว..แต่สองมือก็รีบรับบาร์บีคิวไร้หอมใหญ่มาทานจนเต็มจานกระดาษ คริสอดไม่ได้ที่ยิ้มให้กับความน่ารักของน้องเมียเพราะไม่ว่าจะผ่านมานานเท่าไหร่ น้องปลายังก็ยังคงน่ารักเหมือนเดิม และถึงแม้จะดื้อไปบ้าง ซนไปบ้าง เอาแต่ใจไปบ้าง แต่ก็ช่างมันเถอะ...พี่คริสคนนี้ทนได้ ใช่ว่าคนเป็นพี่เขยไม่กล้าห้ามปรามน้องปลา...แต่ถ้าเจ้าตัวดื้อมากๆก็แค่ตามใจอีกสักหน่อย ซนมากก็แค่พาทานไอศกรีมร้านโปรดและถ้าเอาแต่ใจเกินไปก็จะให้เอาแต่ใจกับเขาแค่คนเดียว
คริสยอมได้ทุกอย่างเพื่อน้องปลาสุดที่รัก!!
“ชอบมาตั้งแคมป์แบบนี้ไหมครับน้องปลา?”
“ชอบฮะ...แปลกดี สนุกด้วย แล้ววันนี้เราต้องนอนในเตนท์กันใช่ไหมฮะคุณคิม?”
“ใช่ครับ...แล้วน้องปลากลัวหรือเปล่า?”
“ไม่กลัวฮะ...มีคุณคิมอยู่ด้วยทั้งคน แล้วก็ยังมีเจ้าเลิฟๆอีก หนูไม่กลัวหรอกฮะ!”
เดินกลับมานั่งทานมื้อค่ำกับจงอิน...และทั้งท้องฟ้าสีเข้ม ดวงดาวที่ทอประกายพร้อมสายลมที่พัดเอื่อยๆมันก็ทำให้เด็กที่ไม่ค่อยได้ออกไปเที่ยวอย่างน้องปลารู้สึกมีความสุขมากที่สุด ยิ่งเป็นการมาเที่ยวกับครอบครัว กับคนที่ตัวเองรักและกับคนที่คุ้นเคยก็ยิ่งมีความสุขมากกว่าสิ่งใด ตั้งแต่แต่งงานหรือได้ย้ายเข้ามาอยู่กับจงอิน เขาก็ได้ทำอะไรหลายๆอย่างที่ไม่เคยทำ...ซึ่งทุกๆอย่างล้วนแต่เป็นความแปลกใหม่ที่ทำให้มีความสุขทั้งหมด ทุกคนใส่ใจในตัวเขาเป็นอย่างดี แถมยังเข้าใจว่าเด็กแบบน้องปลาไม่เหมือนกับเด็กทั่วๆไป
“ถ้ากลัวก็บอกพี่ได้นะครับ...เดี๋ยวพี่พาไปนอนในรถ”
“ไม่กลัวหรอกฮะเพราะหนูจะนอนกอดคุณคิมกับเจ้าเลิฟๆไม่ปล่อยเลยยยย!!”
บอกแล้ว...ว่ามีบ้านให้บ้าน มีรถให้รถ มีหัวใจกี่ห้องก็จะมอบให้ภรรยาตัวน้อยทั้งหมด น้องปลาเก่งแต่เรื่องที่ทำให้สามีคนนี้ยิ้มได้ มีความสุขได้และรู้สึกได้ว่าเราคือครอบครัวกันอย่างแท้จริง อายุอาจเคยเป็นเหตุที่พาให้จงอินสงสัยในตัวน้องปลาและไม่ว่าจะเป็นช่วงวัย อาชีพ นิสัยใจคอ ทุกๆอย่างเคยเป็นข้อสงสัยว่าชีวิตคู่ของเราจะไปกันรอดหรือไม่ แต่วันนี้หรือตลอดเวลานับจากวันที่เราแต่งงานกัน...คุณคิมก็ได้คำตอบแล้วว่าน้องปลาคือคู่ชีวิตแล้วก็เป็นภรรยาที่ดีที่สุดในโลก
ขอบคุณที่รักกันนะครับ ♡
100%
Cr. ภาพในตอนพิเศษ : myfrenchcountryhomemagazine และ SOME BY MI
***จิปาถะ หมายถึง...สารพัดอย่าง ทุกสิ่งทุกอย่าง
Talk.
สวัสดีค่ะ...ตอนพิเศษมาแน้วววว
และฟิคในตอนพิเศษก็ได้แรงบันดาลใจมากจากภาพนี้ค่ะ
คิดถึงน้องปลากันไหมคะ...เราคิดถึงตลอดเลยเพราะมันเป็นฟิคเรื่องที่สองสำหรับการเป็นไรเตอร์หน้าใหม่
แต่ตอนนี้หน้าเก่าแล้วเนอะ55555555555+++
ขอบคุณนักอ่านทุกคนมากๆนะคะ...ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ด้วย แล้วก็รวมถึงกำลังใจที่ส่งให้กันเสมอ
ขอบคุณจากใจเลยค่ะ...ขอบคุณมากจริงๆ
เลิฟๆ ♡
#ฟิคน้องปลา
ความคิดเห็น