คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ปลาตัวที่ 1
ปลาตัวที่ 1
สวัสดีฮะหนูชื่อ โอเซฮุน อายุ16 ปี เป็นลูกชายคนเล็กของบ้านหลังนี้ คนที่บ้านเรียกหนูว่า "น้องปลา" บ้านของหนูทำธุรกิจขายปลาสวยงามทุกชนิดที่อยู่บนโลกใบนี้ ที่ร้านมีทั้งปลาน้ำจืดและปลาน้ำเค็มอยู่เต็มไปหมด แม้กระทั่งปลาฉลามก็ยังมีและนี่ก็คือชื่อบริษัทของพ่อหนู บริษัท มีปลา ในทุกๆวันจะมีลูกค้ามาซื้อปลาไปเลี้ยง บางคนซื้อไปเลี้ยงเอง บางคนซื้อไปเพื่อตกแต่งที่อยู่อาศัย หนูอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิด หนูรักที่นี่และหนูก็รักปลามากๆ ยิ่งโดยเฉพาะวันนี้ด้วยแล้วหนูยิ่งชอบมากเป็นพิเศษเพราะในทุกๆวันที่ 26 ของเดือนจะมีปลาตัวใหม่มาส่งที่ร้านเดือนละไม่เกิน 200 ตัว แต่ละตัวจะมาจากแหล่งต่างๆที่ไม่เหมือนกันและคุณพ่อก็จะเป็นคนไปเลือกเจ้าสัตว์น้ำพวกนี้ด้วยตัวเองทุกครั้ง
เมื่อปลามาถึงที่ร้าน...เราจะเอาปลาไปดูแลเป็นอย่างดีจนกว่ามันจะแข็งแรงพอเพื่อการค้าขาย และถ้าลูกค้าคนไหนซื้อปลาไปเลี้ยงแล้วเกิดเบื่อขึ้นมา ทางร้านของเราก็ยินดีรับซื้อปลาคืน แต่ต้องเป็นลูกค้าที่ซื้อจากร้านของเราเท่านั้น หนูไม่อยากเห็นพวกมันถูกทอดทิ้งหรือตายลงไปด้วยเหตุผลเพราะเจ้าของปลาเห่อซื้อไปเลี้ยงเพียงแค่เห็นมันสวยงามเท่านั้น และทางที่ดี...ถ้าไม่ได้รักมันจริงๆก็ไม่ควรซื้อไปเลี้ยงตั้งแต่แรก
หนูมีพี่ชาย 1 คนชื่อพี่ อี้ชิง และแต่งงานแล้ว แฟนของพี่อี้หล่อมากชื่อ พี่คริส หรือชื่อจริงคือ อู๋ อี้ฟาน ที่ร้านชอบมีสาวๆเข้ามาซื้อปลาเพียงเพราะอยากเจอหน้าพี่คริสกันทั้งนั้น แต่พี่ชายของหนูก็ไม่เคยขายปลาให้ลูกค้าแบบนั้นเลยสักครั้งเนื่องจากกลัวลูกค้าเอาปลาไปเลี้ยงแบบทิ้งๆขว้างๆ ลำพังแค่เรื่องที่เข้ามาจีบสามีตัวเองถึงร้าน พี่อี้ของหนูก็เครียดมากพออยู่แล้ว นี่ลูกค้ายังจะมาซื้อปลาพวกนี้ไปเลี้ยงทั้งๆที่ไม่ได้รักมันอีก แต่พี่คริสก็น่ารักมากและเท่สุดๆไปเลยเพราะพี่คริสไม่เคยนอกใจพี่อี้เลยสักครั้ง ต่อให้มีสาวๆมาแอบให้เบอร์ติดต่อทิ้งไว้ก็ตาม
พี่อี้กับพี่คริสพบรักกันที่ Aquarium(อควาเรียม)แห่งหนึ่ง ทั้งคู่ชอบทะเลและรักสัตว์ทะเลทุกชนิดโดยเฉพาะปลา แล้วสุดท้าย...ทั้งคู่ก็แต่งงานกันที่ Aquarium แห่งนั้นเพราะมันเป็นที่ที่พวกเขาพบรักกันครั้งแรก พอถึงวันแต่งงานพี่คริสก็สั่งปิด Aquarium ทั้งหมดเพื่อจัดงานโดยมีครอบครัวของหนู ครอบครัวของพี่คริสรวมไปถึงสัตว์ทะเลต่างๆที่อยู่ใน Aquarium เป็นสักขีพยานในความรักของพี่ๆทั้งสอง หนูรักพี่อี้กับพี่คริสมากๆ ยิ่งเฉพาะกับพี่คริส...หนูยิ่งรักมากเป็นพิเศษเพราะพี่เขามักจะตามใจหนูเสมอ
คุณพ่อยกกิจการนี้ให้พี่อี้กับพี่คริสเป็นคนดูแล แต่พ่อยังคอยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลังเสมอเมื่อพวกเรามีปัญหา เพราะพ่อเป็นคนที่เก่งเรื่องปลามากที่สุด ส่วนที่ยกกิจการให้นั้น...ก็เป็นเพราะท่านเริ่มแก่ตัวลงไปทุกทีและอยากพักผ่อน หนูทำงานอยู่หน้าร้านทุกวันเพราะต้องรับออร์เดอร์ของลูกค้าที่มาซื้อปลาหรือมารับปลาที่ได้สั่งจองเอาไว้ ส่วนหน้าที่พาลูกค้าไปเลือกชมปลาก็คือพี่อี้กับลูกน้องในบริษัท
ร้านของเราจะปิดให้บริการสองวันคือวันเสาร์กับวันอาทิตย์ พ่อบอกว่าเราทุกคนควรได้พักผ่อนและถ้าเกิดใครเป็นอะไรขึ้นมามันก็ไม่คุ้มเมื่อเทียบกับเงินที่เราขายปลาได้ในแต่ละวัน แล้วไม่ใช่แค่พวกเราเท่านั้นที่ได้พักเพราะปลามันก็ได้พักเช่นกัน เวลามีลูกค้ามาซื้อหรือมาดูปลาบ่อยๆพวกมันมีโอกาสช้ำและเสี่ยงต่ออาการบาดเจ็บ ลูกค้าบางรายอยากตรวจสภาพปลาโดยการเอามันขึ้นมาจากน้ำแล้วจับตัวมันพลิกไปพลิกมาเพื่อเช็คสีและตำหนิต่างๆ และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้ร้านของเราต้องปิดให้บริการทุกวันเสาร์และวันอาทิตย์เพราะถ้าเราได้พัก...ปลาที่เราขายมันก็ได้พักเช่นกัน
“สวัสดีครับบบ...ผมอยากได้ปลาสวยๆเหมือนคนขาย!!”
“เอาไปเลี้ยงเองหรือตกแต่งสถานที่ฮะ?”
“สวยๆแบบนี้...ผมจะเอาไปเลี้ยงเองครับ”
“แน่ใจเหรอฮะ...ว่าจะเลี้ยงปลาจริงๆ ไม่ใช่ซื้อไปเลี้ยงสักพักแล้วก็เบื่อ”
“ไม่มีทางเบื่อแน่นอนครับ...เลี้ยงตลอดชีวิตก็ยังไหว”
หนูกับพี่ชายมักจะโดนลูกค้าแซวแบบนี้เป็นประจำ แต่หนูก็เคยสนใจใครทั้งนั้นเพราะหนูมีหน้าที่แค่ทำการขายพร้อมกับปกป้องพวกมันจากคนใจร้ายแบบลูกค้าคนนี้...คนใจร้ายที่คิดจะซื้อปลาไปเลี้ยงเล่นๆ ซึ่งหนูเกลียดคนแบบนี้ที่สุด ถึงหนูจะมีอาชีพขายปลาสวยงามเพื่อแลกกับเงิน แต่ก็ใช่ว่าหนูจะไม่รักพวกมัน แล้วยิ่งถ้าขายให้กับลูกค้าแบบนี้หนูยอมอดตายเสียยังจะดีกว่า (ชิ!!) และทุกคนที่บริษัทมีปลา...ก็รักเจ้าพวกหางสวยทุกตัวที่อยู่ในร้าน
“เอา ปลาตีน ไปเลี้ยงไหมครับ...เดี๋ยวผมจะพาไปดู”
กำลังจะอ้าปากคุยกับลูกค้าไปตามหน้าที่ แต่...พี่ชายของหนูก็เดินออกมาจัดการกับลูกค้าตัวป่วนคนนี้เสียก่อน!! และภายนอกที่เห็นพี่อี้ของหนูดูบอบบางน่ารักน่าทะนุถนอม แต่พี่เขาสายโหดนะฮะหนูลืมบอกไป ^0^)
“โอ้โห...ที่ร้านนี้มีแต่คน เอ้ย!ไม่ใช่ๆ ปลาสวยๆทั้งนั้นเลยนะครับ คิดไม่ผิดจริงๆที่มาร้านนี้”
ยังครับ...ลูกค้าผู้โชคร้ายคนนี้ยังไม่ยอมหยุดพูดและยังยืนท้าทายอำนาจมืดอยู่ตรงเคาน์เตอร์เหมือนเดิม จนสักพัก...คนที่หนูเคยบอกว่ารักมากๆ เพราะเขาชอบตามใจหนูก็เดินออกมาเคลียร์กับลูกค้าเจ้าปัญหาคนนี้ต่อทันที และหนูก็ลืมบอกอะไรไปอีกอย่าง??...ถึงพี่คริสจะใจดีมากแค่ไหน แต่ก็อย่าให้ใจร้ายเชียวนะฮะ เพราะมันมีแต่จะตายหรือไม่ก็บาดเจ็บสาหัสเท่านั้น และความโหดของพี่คริสก็คูณ1,000ของพี่อี้เข้าไปได้เลย พี่เขยของหนูไม่ชอบให้ใครเห็นธุรกิจภายในครอบครัวเป็นเรื่องล้อเล่นหรือเป็นเรื่องของความสนุก
โครมมมมมมม!!!!
นั้นไงฮะ...องค์ลงแล้ว!!!และเสียงโครมนั่นก็คือลังเปล่าที่เอาไว้ใส่ปลา แล้วตอนนี้กล่องใบนั้นก็ลอยข้ามเคาน์เตอร์ไปตกลงตรงหน้าลูกค้าคนนั้นแล้วด้วย >_<)
“คนอย่างมึงไม่ต้องเอาปลาไปเลี้ยงหรอกมั้ง!!! เอาตัวเหี้ยไปเลี้ยงแทนแล้วกันนน!! ถ้ามึงไม่คิดจะซื้ออะไรก็ออกไปจากร้านของกูกับเมียได้แล้ว พวกกูจะทำมาหากิน ไป๊!!!!”
บริษัท มีปลา ยินดีต้อนรับนะฮะ สำหรับใครที่มีปัญหาเรื่องปลา...ทางบริษัทของเรายินดีให้ปรึกษาเสมอ ส่วนใครที่อยากมีปัญหากับครอบครัวของหนู เชิญไปคุยกับพี่คริสหลังร้านได้เลยนะฮะ :P
“พี่ชานยอลลลลลลล”
“ชานยอลลลลลลลลลลล”
“ไอ้ชานยอลลลลลลลลลลลล”
ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนหรอกครับ...นั่นเป็นเสียงพี่ชายต่างมารดาของผมเอง บยอนแบคฮยอน พ่อของผมเป็นที่คนหล่อมากๆ หล่อจนสาวๆต่างพากันหลงใหล แต่พอเอาใครมาทำเมีย เขาก็ตายไปก่อนทุกที ซึ่งนั่นก็รวมถึงแม่ของผมด้วย แต่ก็ดีนะครับที่พ่อของผมยังมีจิตสำนึกอยู่บ้างและไม่คิดจะเอาใครมาทำเมียแบบจริงๆจังๆอีกเลย พ่อยอมหยุดอยู่ที่แม่ของผม แล้วก็ครองสถานะภาพโสดยาวววววว...มาจนถึงตอนนี้ แต่บางครั้งก็ยังมีสาวๆมากุ๊กกิ๊กพอให้ชุ่มชื่นหัวใจบ้างตามประสาคนแก่
แต่ผมไม่เจ้าชู้เหมือนพ่อนะครับ ผมรักใครรักจริง ♥
ส่วนชื่อของคนที่ถูกเรียกชื่อในตอนแรกด้วยความดัง16,000เดซิเบลนั้นก็คือ ปาร์คชานยอล สามีของพี่พี่ชายผม ชานยอลเป็นรุ่นพี่ของผมเพราะเราเรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ผมอยู่ปี 1 ชานยอลอยู่ปี3...และเราก็เป็นสายรหัสกัน พอเรียนจบได้ไม่ถึงปีชานยอลก็ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นพี่เขยของผม เพราะมาจีบเจ๊แบคตอนที่ผมเริ่มขึ้นปี 2 จีบไปจีบมาก็แต่งงานกัน แต่ก็ตีกันเกือบทุกวันเพราะพ่อชอบชวนชานยอลไปจีบสาวตามสถานบันเทิงแถวบ้านอยู่บ่อยๆ ซึ่งความจริง...ชานยอลมันก็ไม่ได้ไปจีบสาวที่ไหนหรอกครับ แค่ไปเป็นหน้าม้าให้พ่อเฉยๆโดยใช้หน้าตาอันหล่อเหลาของลูกเขยมาเป็นกับดักเพื่อเรียกสาวๆ
ส่วนผมชื่อ คิมจงอิน นะครับ อายุ 26 ปี ครอบครัวผมทำธุรกิจเกี่ยวกับการทำตู้ปลา เรารับทำตู้ปลาตั้งแต่ขนาดเล็กไปจนถึงตู้ขนาดใหญ่ที่บรรจุน้ำไว้ได้เป็นพันๆแกลอน และในตู้ก็สามารถบรรจุปลาได้เป็นร้อยๆตัว ซึ่งส่วนมากงานที่รับก็จะเป็นตู้ปลาขนาดใหญ่มากกว่าและสถานที่ที่ติดตั้งก็จะแตกต่างกันออกไปอย่างเช่น หอสมุด ร้านอาหาร โรงแรม มหาวิทยาลัยและตามที่อยู่อาศัยทั่วไป ผมเดินทางไปติดตั้งตู้ปลากับพ่อทุกครั้ง ส่วนชานยอลมีหน้าที่ไปสั่งปลาตามที่ลูกค้าต้องการ หรือบางครั้งลูกค้าก็ให้พวกผมเป็นคนเลือกให้เพราะลูกค้าไม่ชำนาญเรื่องแบบนี้เท่าพวกผม ส่วนแบคฮยอนมีหน้าที่คอยดูแลบัญชีการเงินทั้งหมดภายในบริษัทรวมถึงบัญชีการเงินของสามีด้วย
และนั่น...ก็ทำให้ชานยอลเปรียบเสมือนกับผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่าคนอื่นๆ เพราะขนาดแต่งงานเข้ามาเป็นลูกเขย แต่ก็มีหน้าที่เหมือนแค่ลูกจ้าง
ผมมีโรงงานทำตู้ปลาโดยเฉพาะ ซึ่งโรงงานก็ตั้งอยู่ไม่ไกลจากตัวบ้านมากนัก โรงงานแห่งนี้ผลิตทุกอย่างที่เกี่ยวกับตู้ปลาเช่น กระจกอะคริลิกสำหรับทำโครงสร้างของตู้ปลาและพร็อพต่างๆสำหรับตกแต่งตู้อย่างพวก ปะการัง หินเทียมหรือสิ่งของอื่นๆตามที่ลูกค้าต้องการ ภายในโรงงานแห่งนี้...เรามีทีมงานอยู่ประมาณ 20 คน แต่ละคนจะมีหน้าที่เป็นของตัวเองและไม่ก้าวก่ายงานของคนอื่น ส่วนทีมติดตั้งตู้ปลาจะมีพ่อ มีผมและลูกน้องอีก 6 คนเท่านั้น ส่วนชานยอลอาจมาช่วยงานบางงานที่ใหญ่จริงๆอย่างเช่นงานล่าสุดนี้เป็นต้น และวันนี้ผมกับทีมงานก็เดินทางมาติดตั้งตู้ปลาที่รีสอร์ทแห่งหนึ่ง
แต่...สงสัยใช่ไหมล่ะครับ ว่าทำไมในตู้ปลาใบนี้ถึงมีปลาน้อยจัง?? และมันก็เป็นเพราะปลาที่เราสั่งเพิ่มไปเมื่อหลายวันก่อนกำลังจะเดินทางมาส่งในไม่ช้า
VROOMMM!!!
VROOMMM!!!
(นั่นไงครับ !!!! พูดถึงก็มาพอดี)
ปกติพ่อของผมจะเป็นคนไปรับปลาด้วยตัวเองทุกครั้งเพื่อเช็คดูว่าปลาไม่ได้ตายหรือเสียหายระหว่างการขนส่ง และนำกลับมาที่บ้านเพื่อพักฟื้นพร้อมทั้งฆ่าเชื้อก่อนเอาลงตู้เสมอ แต่ครั้งนี้งานที่ได้รับมอบหมายมันค่อนข้างใหญ่และการติดตั้งก็ยุ่งยากมากกว่าทุกครั้ง เราจึงสั่งให้ทางร้านเอาปลามาส่งให้ที่นี่ และความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับร้านขายปลาบริษัทนี้ก็เป็นคู่ค้าที่ดีต่อกันมาตลอด พ่อไว้ใจที่จะซื้อปลากับร้านนี้มากๆและพ่อก็ซื้อปลากับร้านนี้บ่อยที่สุด แต่ก็มีบ้างนานๆครั้งที่พ่อของผมจำเป็นต้องไปซื้อปลาจากร้านอื่นเพราะปลาบางชนิดที่เราต้องการ...ทางร้านประจำก็มีจำนวนไม่มากพออย่างที่ลูกค้าสั่งไว้
ชื่อบริษัท...ที่พ่อของผมไปซื้อปลาเป็นประจำใช้ชื่อว่า มีปลา ซึ่งมันเป็นชื่อที่เข้าใจง่ายเหมือนกับชื่อบริษัทของผมเลยครับ บริษัทของผมชื่อ บ้านปลา และถ้าใครต้องการตู้ปลาสวยๆเอาไว้ประดับบ้านก็สามารถเรียกใช้บริการพวกผมได้เลยนะครับ บริษัท บ้านปลายินดีรับใช้เสมอ
100%
แอบมาอัพเพิ่มหนึ่งตอนเพื่อเรียกน้ำย่อย...ตอนนี้เป็นตอนที่เริ่มแนะนำตัวละครนะคะ
#ฟิคน้องปลา จะเป็นฟิคที่แต่ละตอนจะไม่มีความเชื่อมโยงกัน เราจะทำให้จบเป็นตอนๆไปนะคะ
ฝากติดตามและขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์เพราะมันเหมือนเป็นกำลังใจดีๆที่ทำให้เรามีแรง
รักน้องปลากันเยอะน้าาาาาาาา ♥
เลิฟ เลิฟ
#ฟิคน้องปลา
Cr. ภาพ : lipstickalley.com
ความคิดเห็น