รักร้ายร้ายของนายขี้อาย

ลำดับตอนที่ #1 : เจอกัน

บทที่1

“

“นี่ คุณชายเบิร์ธเดย์เจ้าขา ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ^ ^*”เจ๊รัศมี (แม่ผมเอง) ^ ^ตะโกนใส่หน้าอันบอบบางของผม เมื่อผมขว้างนาฬิกาเจ้ากรรมสุดหรูของแม่ทิ้ง ราคาเกือบหมื่นเชียวนะ...........ก็มันอยากมาทำลายความสุขผมเองนี่หน่า

“คับๆ ตื่นแล้วคับ” ผมลุกขึ้นจากที่นอนและสะบัดผ้าห่มทิ้งพลางเหลือบมองไปที่นาฬิกา ตายห่า >O< เจ็ดโมงครึ่งแล้วจะไปโรงเรียนทันมั้ยเนี่ย

“เอ้า รีบๆไปอาบน้ำซะ จะได้ไปโรงเรียน” เฮ้อ ผมล่ะเหนื่อยใจกับแม่ช่างบ่นของผมจริงๆT^T

“ค้าบ จะไปเดี๋ยวนี้ล่ะคับ” ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำสุดหรูของผมด้วยอาการที่สะลึมสะลือ เฮ้ย ชิบหายแล้ว น้ำไม่ไหล อ้ากกกก...........กกกกT_T

“เอะอะอะไรวะไอ้เดย์” เจ๊รัศมีพูดพลางวิ่งขึ้นบันไดมา

“มะ....แม่น้ำไม่ไหลอ่ะ”

“ไม่ต้ององไม่ต้องอาบมันแล้ว แกดูนาฬิกาซะ” ว้ากกกกกกกกก..........อีกสิบนาทีแปดโมงTOTตัวเหม็นช่างมันเรื่องเรียนต้องมาก่อน แล้วผมก้อเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเดียวเพราะถ้าขืนอาบน้ำมีหวังไม่ทันแน่ๆ

“คับ ผมไปก่อนนะคับ” ผมกระโดดหอมแก้มแม่ก่อนไป นี่แหละกิจวัตรก่อนไปโรงเรียนของผม

“ลุงอ่ำคับออกรถเลย”

“คับ” ลุงอ่ำพูดพลางเหยียบคันเร่ง

“ทำไมวันนี้คุณหนูตื่นสายล่ะคับ ร้อยวันพันปีไม่เคยตื่นสาย- -;” ลุงอ่ำถามด้วยสีหน้าที่ข้องใจสุดๆ

“ก้อ....เมื่อคืนผมฝันดีนะสิคับลุง^ ^” เรื่องไรผมจะเล่าให้ลุงฟังแต่ผมบอกท่านผู้อ่านให้ก้อได้ว่าเมื่อคืนน่ะผมฝันว่าผมเป็นคนที่ขี้คุย เข้าสังคมเก่ง ฮะๆแต่ความจริงน่ะผมเป็นคนที่ขี้อายสุดๆเลย (^///^)

“ถึงแล้วคับ”

 เฮ้อ มาไม่ทันจนได้......... โอ้โห*o*โรงเรียนใหญ่เป็นบ้า แล้วตึกเรียนอยู่ไหนล่ะ ผมกวาดสายตาไปทั่งโรงเรียนเผื่อจะเจอใครสักคนให้ผมถามทาง แล้วผมก็เหลือบไปเห็นเด็กผู้หญิงตุ้ยนุ้ยคนนึง ผมคิดว่าเค้าน่าจะเป็นรุ่นน้องผมนะ ผมลังเลที่จะถาม แหม- -* พวกคุณก้อรู้นิว่าผมน่ะเป็นคนขี้อาย เอาวะเพื่อการเรียนของเรา

“เอ่อ....นะ น้องคับ^ ^; ตึกสี่ไปทางไหนคับ” เธอหันมาหาผมด้วยใบหน้าที่สดใสและร่าเริง โอ้ ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้*o*

“อ๋อ ตึกสี่หรอค่ะ อยู่ทางขวานั่นอ่ะค่ะ รุ่นพี่เป็นเด็กใหม่หรอค่ะ” เธอถามผม

“คะ.....คับ”

“ถึงว่าล่ะ หนูไม่เคยเห็นหน้ารุ่นพี่เลย หนูชื่อยาคูลท์ค่ะ อยู่ ม.3/5 ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ” เธอยื่นมือมาให้ผมจับเพื่อแสดงความเป็นมิตรต่อกัน

“คับ พี่ชื่อเบิร์ธเดย์เรียกสั้นๆว่า เดย์ก้อได้คับ เพิ่งเข้าใหม่อยู่ห้องม.4/3 ยินดีที่ได้รู้จักเช่นเดียวกันนะคับ”ผมยิ้มให้เธอ

“ค่ะ พี่เดย์ งั้นยาคูลท์ไปก่อนนะคะ สายแล้ว หวังว่าคงจะได้พบกันอีกนะ บาย ^-^”แล้วเธอก็วิ่งจากผมไป

“เออ......ใช่ สายแล้วนี่หว่า วันแรกด้วยจะโดนด่ามั้ยเนี่ย” ผมพึมพำกับตัวเอง และรีบวิ่งขึ้นห้องเรียน     ตึก....ตึก.......................ตึก

ห้องม.4/3

“แฮ่กๆ....ขะ ...ขออนุญาตเข้าห้องคับ” โห O_O อาจารย์หน้าตาโคตรโหดเลยคับ

“นี่ เด็กใหม่วันแรกก้อมาสายแล้วเหรอ- -*” ผู้หญิงที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นหัวโจกของห้องตะโกนขึ้นมา ตายๆแกตายแน่ไอ้เดย์ คิดรึว่าคนอย่างผมจะไม่โดนผู้หญิงคนนั้นแกล้ง

“นี่ รุ้งพัชฌาภรณ์ จ้ะ พูดดีๆกับเพื่อนหน่อย”

“วี้ด....วิ้ว เจ้าข้าเอ้ย อาจารย์สุรีย์พรพูดดีๆกับเด็กก้อเป็นด้วย” ผู้หญิงคนนั้นตะโกนออกมาอีกที

โรงเรียนอะไรวะ เถื่อนชิบหาย เจ๊รัศมีให้ผมเข้าโรงเรียนนี้ได้งัยเนี่ยT^T

“เฮ้ย นายอ่ะยืนบื้ออยู่ทำไม ไม่เข้าห้องเรียนอ่ะ” ผู้หญิงคนนั้นตะโกนเรียกผม อ้ากกกกกกกกกก.............แล้วผมจะโดนแกล้งมั้ยเนี่ย>O<  

“คับๆ”ผมเดินเข้าห้องทันทีแล้วก็มองหาที่นั่ง แต่ที่มันไม่ว่างเลยซักที่อ่ะ ผมใช้สายตาอันแหลมคมของผมมองหาที่นั่งที่ว่างโดยเร็วที่สุดเผื่อว่ามันจะมีที่นั่งเหลือ แต่ทว่า ว้ากกกกกกกกกกกก...............สวรรค์กลั่นแกล้งผมTOT ที่นั่งที่เหลืออยู่ดันไปอยู่ข้างๆนังผู้หญิงปากเน่านั่น จะทำไงดี๊ จะทำไงดี

“เอ้า รีบๆเข้ามานั่งซิ นายนี่โชคดีสุดๆเลยนะที่ได้นั่งข้างๆฉัน” เธอพูดพลางหยิบเส้นผมของเธอขึ้นมาเล่น

“คับ”ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆเธอ

“เฮ้ย นี่พูดเป็นแต่คำว่า คับ หรืองัย” เสียงของเธอเริ่มแข็งกร้าวขึ้น- -*

“เอ่อ ....ขอโทษคับ ผมชื่อเบิร์ธเดย์ ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ^ ^;” ผมพูดโดยไม่สบตาเธอ

“อืม...... ฉันชื่อ วาเลนไทน์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นเดียวกันจ้ะ”  เสียงใครอ่ะ ผมมองหาเจ้าของเสียงที่เล็กแหลม แต่...มีมือค่อนข้างเรียวยาวที่มาจากด้านหลังมาจับบ่าของผมไว้

“วะ....ว้ากกก....” เสียงของผมหยุดอยู่แค่นั้นเมื่อมือของคนเมื่อกี้นี้มาปิดปากผมไว้

“นี่ อย่าเอ็ดไปคุณมองหาเจ้าของเสียงอยู่ใช่มั้ย”เจ้าของมือที่ค่อนข้างเรียวยาวพูดออกมา ผมได้แต่พยักหน้าโดยไม่พูดอะไร คนที่เป็นเจ้าของมือเรียวยาวนั้นเป็นคนสูง ผิวขาว ตาตี่ คิ้วเข้ม หล่อเอาการเลยล่ะ

“ผมจะบอกให้ก้อได้ ว่าเจ้าของเสียงเมื่อกี้นี้อ่ะ คือผู้หญิงที่นั่งข้างๆคุณนั่นแหละ” ผู้ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง แต่ผมทำหน้างง นังผู้หญิงปากเน่าเมื่อกี้นี้เนี่ยอ่ะน่ะเป็นเจ้าของเสียงเพราะๆเสียงนั้น ผมไม่เชื่ออ่ะ ไม่เชื่อแน่นอน (-- ) (  --) เค้าจึงอธิบายให้ผมฟังอย่างแจ่มชัดสุดๆ

“คุณ วาเลนไทน์ น่ะเป็นคนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะก้อต่อเมื่อ...............”แล้วบทสนทนาก็หยุดอยู่แค่นั้นเมื่อมีเสียงอาจารย์ขัดขึ้นมา

“นี่ ฐิติพัฒน์ ออกมาแนะนำตัวให้เพื่อนรู้จักหน่อยสิจ้ะ” อาจารย์สุรีย์พรเรียกผมออกไปหน้าห้อง

“คุณคับเดี๋ยวค่อยอธิบายให้ผมฟังต่อตอนเลิกเรียนนะคับ อ้อ แล้วอย่าลืมแนะนำชื่อของคุณให้ผมรู้จักด้วยนะ” ผมพูดกับผู้ชายคนนั้นแล้วส่งรอยยิ้มให้เค้า

“อือ...” เค้าตอบสั้นๆ

แล้วผมก็เดินออกไปแนะนำตัวหน้าห้อง^ ^;

“คับ ผมชื่อ ฐิติพัฒน์ แสงมโนโรจน์รัตนสกุล ชื่อเล่น เบิร์ธเดย์ คับ หรือจะเรียกสั้นๆว่าเดย์ก้อได้คับ”

“วี้ด....วิ้ว คุณวันเกิด” แน่ะ ยังมีคนมาแซวอีก นี่เราว่าชื่อเราเพราะสุดๆเลยนะเนี่ย โรงเรียนมันเถื่อนจริง- -*

“คับ งั้นฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคับ”

“เอาล่ะ เอาล่ะ นักเรียน ทีนี้ก็แนะนำชื่อตัวเองให้นายวันเกิดได้รู้จักหน่อย^ ^” อีกและ อาจารย์ก็เป็นไปกับเค้าด้วย ชื่อเรามันตลกมากนักหรืองัย- -*

“เริ่มจากเธอ” อาจารย์ชี้ไปที่ผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้ม ให้ตายสิ เธอหุ่นดีเป็นบ้า

“ค่ะ” เธอยืนขึ้น

“เราชื่อ อีเมล์ ชื่อจริงชื่อ ศกลรวีร์ มีแฝดน้องคนนึงอยู่ข้างๆเรานี่แหละ ยินดีที่ได้รู้จักนะนายวันเกิด เอ้ย นายเบิร์ธเดย์ ฮิฮิ”เธอแนะนำตัวเองอย่างมั่นใจสุดๆ โอ้ย >O<เธอปล่อยเสน่ห์โดนใจผมเต็มๆเลย

“คนต่อไปเชิญ”

“ชื่อ เมสเซส ชื่อจริง ศกุลรวีร์ แฝดพี่เราก้อแนะนำตัวไปแล้ว.........ยินดีที่ได้รู้จักนะ^ ^” เธอคนนี้หน้าตาก็เหมือนๆกับอีเมล์แหละแต่ต่างกันตรงที่อีเมล์น่ะผมสไลด์ยาวส่วนเมสเซสปล่อยผมตรงยาวโดยที่ไม่ทำอะไรกับเส้นผมของเธอเลย

“คับ ถึงตาผมแล้วใช่มั้ยคับ นี่เบิร์ธเดย์ นายหล่อมากเลยนะหล่อกว่าฉันอีก ผิวก้อขาวตัวสูงแถมตานายยังคม ไปประกวดดัชชี่บอยเลยป่ะ อ้อ ลืมไปฉันชื่อ ซูกัส เรียกว่า กัส ก้อได้นะ ส่วนชื่อจริง กรภิวัฒน์ สิงหปรีชาชัย” โห ตาคนนี้ชมผมจนผมลอยจะติดเพดานอยู่แล้วนะเนี่ย^ ^  - - มันชมเราจริงป่ะ เออ แต่ช่างเถอะ ไอ้เราก้อเป็นคนบ้ายอซะด้วย ยังงี้ต้องรีบเข้าไปตีสนิท

“นี่ ยัยศรัณย์พร ถึงตาเธอแนะนำตัวแล้วย่ะ” อาจารย์สุรีย์พรเรียกผู้หญิงคนนึงที่นั่งฟุบกับโต๊ะ ดูท่าทางเธอจะหลับนะ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาผมก้อเห็นว่าเธอเป็นคนตาโต ผิวขาว ปากสวย แต่เสียอย่างเดียว เธอไม่มีดั้งอ่ะ T^T

“อ่ะ......อ๋อ ค่ะ พัสเซิลยินดีที่ได้เป็นเพื่อนกับนาย อ้อ พัสเซิลชื่อจริงชื่อ ศรัณย์พร จ้ะ นายมีเรื่องไรก้อปรึกษาพัสเซิลได้นะ พัสเซิลยินดีให้คำปรึกษาจ้ะ^ ^” เธอส่งยิ้มมาให้ผมอย่างอ่อนโยน โอ้*o* เธอเป็นที่พึ่งของผมจริงๆ^ ^

“เฮ้ หวัดดีเบิร์ธเดย์ ฉันชื่อฮาร์ทบีท ชื่อจริงชื่อนายคีตภัทร จิตต์สุวรรณโชติ ชอบสีน้ำตาล อาหารโปรดไข่ปลาคาเวีย งานอดิเรก เล่นกีตาร์ แล้วก้อ.........อีกอย่าง ฉันน่ะเป็นว่าที่แฟนของยัยพัสเซิลด้วยนะ”ยัยพัสเซิลส่งสายตาอำมหิตไปหานายฮาร์ทบีททันที แต่นายฮาร์ทบีทก็มีการแนะนำตัวที่ไม่เหมือนใคร แปลกดี>o< ผู้ชายคนนี้มีผิวสีแทน คิ้วหนา ตาคม จมูกโด่ง ปากสวย หล่อแบบเข้มๆอ่ะOo

“ลวีดัด สวัสดีนะ ฉันชื่อเทสโก้ ชื่อจริง อนุชิต ฝาแฝดของฉันชื่อโลตัส ชื่อจริงของมันคือ อนุสรณ์อยู่ข้างๆฉันนี่แหละแต่มันไปเข้าห้องน้ำ สงสัยมันจะตกส้วมตายไปแล้วแน่ๆเข้าห้องน้ำเป็นชาติ” เอ๊ะ ผู้ชายคนนี้หน้าตาคล้ายๆคนที่คุยกับผมเรื่องของยัยวาเลนไทน์เลย แต่ว่าไม่น่าใช่นะเพราะลักษณะท่าทางคำพูดของเค้าคนนี้น่าจะเป็นคนขี้เล่น อัธยาศัยดี ไม่เหมือนกับอีกคนที่ดูหน่อมแน้มเกินเหตุ พูดคำว่าคับตลอด สงสัยจะเป็นคนที่อยู่ในห้องน้ำที่ชื่อโลตัสแน่ๆ ชัวร์ป้าบ ฮะๆฮ่าๆ (ไอ้เบิร์ธเดย์มันบ้าไปแล้วแน่ๆ หัวเราะอยู่คนเดียว)

“Hello my name is Sumitta Rattanaserapaibulsin. My nickname is Jigsaw”

“แหม คุณนายสุมิธตากระแดะจังนะคะ แนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษ แนะนำตัวใหม่เดี๋ยวนี้” อาจารย์ตะคอกใส่ยัยผู้หญิงตาตี่คนนี้

“ค่ะ”เธอทำหน้าบูดบึ้ง

“เค้าชื่อ สุมิธตา รัตนศิรไพบูลย์สินธุ์ ชื่อเล่นของเค้าอ่ะ จิ๊กซอว์ เค้าจะบอกอะไรให้นะ เค้าน่ะเป็นหัวหน้าห้องถ้ามีอะไรจะให้เค้าช่วยก้อบอกเค้าได้เลย ยินดีเสมอนะ”เธอคนนี้ดูลักษณะท่าทางเป็นสาวมั่น หน้าตาก้อใช้ได้อ่ะน่ะ ผมสีน้ำตาลยาว เธอน่าจะตาสีฟ้านะผมมองไม่ค่อยเห็นอ่ะเพราะเธอตาตี่- -

“สะ.....สะ สวัสดี ระเรานะน่ะ ชะชื่อฮอลล์ ชื่อจริง เกรียงไกร ศิริทรัพย์เจริญ ยะยินดีที่ดะได้ระ...รู้จักนายนะ” นายคนนี้หน้าตาก้อไม่ค่อยดี ใส่แว่นดูท่าทางเป็นเด็กเรียนแถมยังพูดติดอ่างอีก อยากรู้จังว่าใครจะเป็นแฟนมัน

...........แล้วทุกคนก็แนะนำตัวไปเรื่อยๆจนถึงคนสุดท้ายก้อคือ...........

“ฉัน วาเลนไทน์ ตัวฉันนะไม่หวานเหมือนชื่อนะ ส่วนชื่อจริงของฉัน รุ้งพัชฌาภรณ์ พิริยะศิลานนท์ นายนั่งใกล้ฉันอ่ะระวังตัวให้ดีด้วย ฉันเตือนด้วยความหวังดี”นี่แหละคับยัยปากจัด ดูการแนะนำตัวของพี่แกซิ สุดยอดT^T

แล้วผมก้อเรียนต่อไปจนหมดคาบเรียน ขณะที่ผมกำลังนั่งเก็บของใส่กระเป๋าอยู่

“นี่ นายจะกลับบ้านกับฉันมั้ย” เทสโก้เดินมาถามผมพร้อมกับโลตัส

“อะ...อือ”ผมเงยหน้าขึ้นตอบสองพี่น้องฝาแฝดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ

“ดี ผมจะได้เล่าเรื่องที่เล่าค้างไว้ตั้งแต่เมื่อเช้าต่อ”โลตัสฝาแฝดของเทสโก้พูดกับผมด้วยสีหน้าที่จริงจัง อะเอาละผมจะตั้งใจฟังสุดๆเลย^ ^;

“คุณวาเลนไทน์จะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะก้อต่อเมื่อ............”

“นี่ ไอเทสโก้โลตัสฉันกลับบ้านกับพวกนายด้วยนะฟะ...เฟ้ย อะอ้าวไอ้เบิร์ธเดย์ก้อจะกลับด้วยเหรอ”ยัยวาเลนไทน์เดินมาพร้อมด้วยเสียงที่แข็งกระด้างของเธอ แหม.....ทำไมต้องมาขัดจังหวะด้วยวะ- -*

“อือ พวกเค้าชวนผมกลับบ้านด้วยคับ”แล้วผม เทสโก้ โลตัสและยัยวาเลนไทน์ก้อเดินกลับบ้านด้วยกัน ผมโดนยัยวาเลนไทน์เขกกบาลตลอดทางจนถึงบ้าน ดูท่าทางเธอมีความสุขที่ได้เขกหัวผม

“นี่ คุณวาเลนไทน์คับคุณเลิกเขกหัวผมซักทีจะได้มั้ยคับ”

“ได้ แต่ฉันขอ..............”เธอมองผมด้วยสายตาที่มีเลศนัย

“เอ่อ......ขออะไรคับ”

“ขอ......ดีดหูนายแทนไง”เธอพูดพร้อมใช้นิ้วดีดไปที่ใบหูของผมอย่างแรง อู๊ยส์....เจ็บสุดๆ>O<

“เฮอะๆไอ้เบิร์ธเดย์โดนยัยวาเลนไทน์เล่นน่วมแน่ นายว่ามั้ย”นายเทสโก้พูดหยอกล้อเรื่องของผมให้โลตัสฟัง

“อือ....”โลตัสตอบอย่างเฉยชา เอ๊ะ - - อีตาคนนี้เค้าเป็นอะไรของเค้านะ ทำไมหน่อมแน้มจังโอ๊ย เจ็บ นี่ เจ๊โหดแกยังไม่เลิกดีดหูผมอีกหรือไง ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไปพรุ่งนี้เช้าหูของผมต้องระบมแหงๆเลย โอ๊ะ สวรรค์มาโปรดผม มีแท็กซี่คันหนึ่งผ่านมา ผมหวังว่าจะนั่งแท็กซี่คันนี้กลับบ้าน แต่นรกก้อกลับมาเยือนผมอีกครั้งเมื่อ

“เฮ้ย ถ้านายหนีขึ้นรถกลับบ้านไปคนเดียวเมื่อไหร่ล่ะก้อ..........นาย ไม่รอดแน่ ฮึฮึ”เสียงของยัยวาเลนไทน์พูดขัดขึ้นมา โอ๊ย มันจะอะไรกันนักกันหนาว่ะเนี่ย รำคาญแล้วนะเว้ย อยากตายT^Tแล้วผมจะรอดมั้ยเนี่ย.....

.....แต่ในที่สุด.......ผมก้อกลับถึงบ้านโดยสวัสดิภาพจนได้ โชคดีที่ไม่เละ อ้ากกกกกกก......พูดไม่ทันขาดคำหมาตัวไหนมันมาปล่อยของเสียไว้หน้าบ้านผมเนี่ย ไม่วายเละจนได้ เหม็นยังไม่พอแถมยังเหลวอีกต่างหาก ทำไมมันซวยอย่างงี้ว่ะ ยี้ เหม็น

“กลับมาแล้วค้าบบบบบบบ.........”ผมตะโกนบอกเจ๊รัศมี

“เออ...เอ็งไปทำไรมาน่ะ ไปตกโถส้วมมารึไง ถึงได้เหม็นขนาดนี้”เจ๊รัศมีละมือจากการทำกับข้าว เออ แล้วเดินออกมาหาผมพร้อมตะหลิวที่อยู่คามือ ฮะๆตลกหน้าเจ๊รัศมี ^ ^ ผักติดหน้าเจ๊แก เต็ม

“คือ....ผมเหยียบอุนจิที่หน้าบ้านมาคับ”

“เหวย ทำไมเอ็งซุ่มซ่ามอย่างนี้ รีบขึ้นไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย เสียบรรยากาศหมด”

“ขอรับ” ผมตอบรับ เฮ้อ ทำไมชีวิตของไอ้เดย์มันลำบากขนาดนี้ว่ะ เซ็งโว้ยยยยยย......T^T

ซ่า.....ซ่า.....อาบน้ำสบายอารมณ์ ชื่นใจจริงๆเลย

“แม่คับ... วันนี้มีกับข้าวอะไรกินบ้างคับ”ผมถามแม่พลางเช็ดหัวของตัวเองไปด้วย ผมคิดว่าวันนี้น่าจะมีผัดผักนะเพราะเมื่อกี้ผมเห็นผักติดอยู่ที่หน้าของแม่

“มี ผัดผัก” นั่นไงล่ะว่าแล้ว

“แล้วก้อ...แกงไก่ ไข่เจียวสมุนไพร เป็นไงอร่อยมั้ย”

“โธ่ แม่ผมยังไม่ได้กินเลยนะ”

“แกก้อกินซะสิ”

“อ้ำ กรุบ....กรับ อื้อ...หือ สุดยอดเลยแม่”

“ฮะๆ ฝีมืออีรัศมีซะอย่าง”แม่หัวเราะอย่างสะใจ

“กระดูกไก่แม่ได้เอาออกบ้างป่าวเนี่ยฟันผมจะหักอยู่แล้ว อีกอย่างผมยังไม่ได้บอกแม่เลยนะว่ารสชาติมันเป็นยังไง แล้วหัวเราะทำไมอ่ะ”

โป๊ก...........

แม่มะเหงกเข้าที่หัวผมหนึ่งที โอ้ ดาวลอยอยู่ตรงหน้าเต็มเลย* *

“อือ ก้อ...อร่อยดีคับ”ผมตอบแม่ไปแต่หารู้ไม่ว่านั่นน่ะคือคำโกหกคำโตเชียวแหละ ความจริงน่ะรสชาติมันห่วยสุดๆเลยT^T

“ดีแล้วล่ะ นี่แม่ทำสุดฝีมือเลยนะเนี่ย” โอ้โห นี่สุดฝีมือแล้วหรอเนี่ย- -

“อะไร แกเป็นอะไรของแกฮะ ทำหน้าเหมือนคนจะตาย- - ’’

“อะ...อ๋อ ป่าวคับไม่ได้เป็นอะไร”

“เออ งั้นก็รีบๆกินซะ แล้วก็ทำการบ้าน อ้อ ก่อนนอนอย่าลืมลงมากินนมด้วยละ” แม่สาธยายให้ผมฟัง โอ๊ย....จะหลับอยู่แล้วนะ

“ค้าบ...รู้แล้วล่ะคับ แม่สั่งอย่างงี้ทุกวันผมจาลืมได้ไงอ่ะ”แล้วผมก้อนั่งกินข้าวต่อไปด้วยความขมขื่นจนเสร็จ เฮ้อ รู้งี้ไปกินข้าวนอกบ้านยังจะดีซะกว่า

“เอิ๊กกกกกก....... อิ่ม”

“แม่ค้าบ.......วันนี้ไม่มีการบ้านงั้นผมอยู่ข้างบนนะคับ”

“อือ” แล้วผมก็นั่งฟังเพลงอยู่ข้างบนห้องไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่ง.....

“ก็เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ” เสียงเมโลดี้ของผมเองแหละเพราะใช่ม้า ว่าแต่ใครโทร.มานะเบอร์ไม่คุ้นเลยแฮะ

“ฮัลโหลคับ”

“เอ้อนี่ เบิร์ธเดย์ ฉันซูกัสนะ พรุ่งนี้นายมาโรงเรียนเช้าๆหน่อยดิ คือกลุ่มของพวกฉันมีอะไรจะคุยด้วยหน่อย”

“อะ...อือ” เรื่องไรหว่าผมอยากรู้จัง

“นายไม่ต้องตกใจนะเว้ยไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรหรอกแค่...เลือดตกยางออกเท่านั้นเอง”

“เฮ้ย...นี่นะไม่ร้ายแรง”

“แหมล้อเล่นน่ะ ไปโรงเรียนเช้าๆก็แล้วกัน เออแค่นี้แหละ...”

“อืม...”

ไปนอนดีก่าจะได้ตื่นเช้าๆ ว่าแต่อยากรู้จังเรื่องไรน้าที่เจ้าพวกนั้นอยากคุยด้วย ฮ้าววววว.....ง่วง

คร่อก...ฟรี้  แล้วผมก็เผลอหลับไป