คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : อ้อมกอดแรก
หยาหมิ่นเี่ยระโึ้นม้า ร่าสูให่ส่าามระุบัเหียน เท้าระทุ้สี้าอาาู่ใ ม้าเหยาะย่าย่ำไปบนหิมะ เาเห็นเลือหยเป็นวบนหิมะาวโพลน
"เอาเสื้อฟานั่นออ่อน" บุรุษผู้ส่าามบนหลัม้าสั่าร
"อรับท่านโหว" ผู้ิามนำเสื้อฟาออาายโม่วเียน โลหิอนายัไหลึมออมาามรอยแบนแผ่นหลั
หยาหมิ่นเี่ยถอเสื้อลุมนิ้อำอนโยนส่ให้ผู้ิาม
"นำไปลุมร่านา"
ผู้ิามลอบมอหน้าัน พวเามิไ้ปริปา ท่านโหวถอเสื้อลุมทำาหนัสัว์หายา ราาแพหูี่ เพื่อลุมร่าให้เ็สาวผู้มีสภาพไม่่าาอทาน้าถนน นับเป็นสิ่น่าประหลาใ หามอพินิเรือนร่านาใ้อาภร์เ่นผ้าี้ริ้ว ็ไม่เห็นมีส่วนใามแม้เพียนิ
ร่าผอมบอบบาแร้าว่ายราวับุ๊าระเบื้อถูหามเ้าไปในวนโหว
ท่อน้ำร้อนใ้พื้นวนแผ่น่านวามอบอุ่นทั่วเรือนหลั แม้อาาศภายนอเย็นั หิมะโปรยปรายเมื่อยามเหมันฤูมาเยือน ภายในวนโหวยัอบอุ่นเสมอ แม้สวมเพียอาภร์บาเบา็ไม่รู้สึหนาวเหน็บแ่อย่าใ
สาวใ้่วยัน้มยาสมานแผล ลอราบอาภร์ุผ้าี้ริ้วอโม่วเียนออ สาวใ้ทำหน้าเลิ่ลั่ ไม่เ้าใว่าเหุใท่านโหวึยอมให้นำนาเ้ามาในเรือนหลั ยัไม่เยมีสรีใไ้เ้ามาในห้อนอนท่านโหวมา่อน แม้มีสรีแวะเวียนมาบำเรอามมิไ้า โหวหนุ่มวัยรร์ไม่เยให้พวนาเหยียบย่าเ้ามาในเรือนหลั
มีแ่เพียสรีสภาพุสุนัในรออย่าโม่วเียนที่ไ้มานอนสลบไสลอยู่ในห้อ
อ่าน้ำสำริเปลี่ยนน้ำอุ่นรั้แล้วรั้เล่า เ็ราบเลือและฝุ่นินออาายนา สาวใ้้อมอผิวาวละมุนแ่ปรารอยแยับอรุีน้อย นึเสียายวามาม ผิวพรรอนามิอาฟื้นืนเพราะถูโบยีทารุนผิวเนื้อแยับ
เมื่อเ็ราบฝุ่นินออาเรือนาย วหน้าพริ้มเพราเปิเผยสู่สายาทุนในห้อนอนท่านโหว
หยาหมิ่นเี่ยสวมอาภร์บาเบาสีฟ้าราม รินสุราระเ้าปา สายามล้า้อมอเรือนายอนาไป้วย เามอสำรวทุสรรพอูเมื่อสาวใ้เ็ัวเปลี่ยนอาภร์ให้ร่าเล็รหน้า
"นำยาสมานแผลอาบันทร์ใส่แผลให้นา"
สาวใ้ถึับเบิา้า ยาสมานแผลอาบันทร์มูล่าสูลิบ ยาอันเลื่อื่ออสำนัลู่หลัว เป็นอสู่าที่อ์ัรพรริพระราทานให้ท่านโหวในานล่าสัว์ เป็นราวัลที่ท่านโหวสามารถล่าสิโเผือถลหนัมาถวายอ์ัรพรริไ้ แม้แ่แม่ทัพนายอยัอิาท่านโหวที่ไ้รอบรอยาสมานแผลออฤทธิ์เป็นเอสมานไ้ทุบาแผล
"ยาอาบันทร์มีมูล่าสูเินว่าะนำมาใ้ับร่าายอนเ่นนา" เสียหวานั้าน
สรีเรือนร่าอวบอัยืนอยู่ที่ประู วาอท้อเปล่ประายาม สวมอาภร์สีน้ำเินเ้มปัิ้นไหมเิน นา้อหน้าหยาหมิ่นเี่ยอย่าไม่หลบสายา
"ลับไปในที่อเ้า เรือนรารีอยู่ทาใลับไปทานั้น"
"ท่านใ้ยานานเอับเ็สาวสภาพเ่นสุนัรัไ้อย่าไร"
"้าะใ้ับผู้ใมัน็เรื่ออ้า"
"หยาหมิ่นเี่ย ท่านมันา่ำ" นาปรี่เ้ามาระาแนเา
ร่าสูลุึ้นาเ้าอี้ สะบัแนแร่ำยำออาารเาะุม เาสะบั้วยแรเพียึ่ส่วน แม้ระนั้นร่าามยัล้มหัวะมำไปบนพื้น
"หุบปา แล้วออไป" เาเอ่ยเสีย่ำ
"นาแพศยานั่นะมาเป็นนาบำเรออท่านอีนรึ"
"หาเ้าร้านอยู่ในที่อน ็เ็บอออไปาวน้าเสีย" เามอนาอย่าเย็นา
"เรา้อไ้เห็นีัน" อี้เหยาสะบัายอาภร์ เินออไปทั้น้ำา
ร่าสูมอามหลันาอย่าไม่บ่บออารม์ใ เาละสายาาสะโพอวบอัออี้เหยา หันลับมามอเรือนร่าบอบบาอโม่วเียน เรือนายยัไม่เ็มสาวในอาภร์สีาวบาเบาำลัไ้รับารเยียวยาอย่าี ร่าเปลือยเปล่าอนาอยู่ใ้เสื้อลุมไหมแ้วบานเห็นยอถันสีมพูระเรื่อ
สาวใ้ผลัแนันไปมาให้ไปหยิบยาในู้ไม้หลี่สลัประับทอำ ยัไม่มีผู้ใล้าไปหยิบามที่ท่านโหวสั่ แม้แ่วยายัมิมีผู้ใล้าแะ เนื่อ้วยเป็นอพระราทาน
ท่านโหวมอ้วยสายาึ่รำา เาเินไปหยิบวยาทำาหยสลัฝัทอำสีมพูออมาาู้ไม้ลายวิิร
"ออไปให้หม" หยาหมิ่นเี่ยหันไปสั่สาวใ้
สาวใ้วัยใล้ปัปิ่นลนลานรีบเินออาห้อามำสั่ท่านโหว
เาเินรไปที่ั่ัวยาว เปลื้ออาภร์นาออาลาไหล่ พลิร่าบอบบามาไว้บนั หยยาสมานแผลอาบันทร์ไปบนแผ่นหลัแปริ มือหยาบลูบไล้แผ่วเบาามเนื้อนุ่มาวผ่อ เลื่อนมือุ่มน้ำยาไปบนลาไหล่สีม่วล้ำ ท่อนแนเรียวเล็มีรอยไม้ฟาพาเป็นรอยยาว มือให่เลื่อนผ่านหน้าอู่ามึสาบเสื้อมาปิหน้าอนาพอเหมาะไว้มิให้เปล่าเปลือย เาเลื่อนมือล่ำไป่วสะโพทายาบนรอยบาแผลทุรอย ผ้าพันแผลพันทบบนร่านาไว้ อาภร์สีาวโปร่เบาถูสวมใส่บนเรือนร่านาัเิม
เสนาบีำแหน่โหวเยว่อุ้มนาึ้นาั่ัวยาว เินไปที่เียว้า เาวานาบนเียหนานุ่ม ร่อมร่าทาบทับนาไว้ในวแน ้มมอรุีอายุเพียสิบสอปี มอนายาวเป็นแพ มอวหน้าาม ริ้ววามโรธแวบึ้นในวาเาวูบหนึ่เมื่อมอรอยม่วล้ำบนเปลือา สายามุันไล้ผ่านรอยฟาบนแ้มนา
"ผู้ใมันทำให้เ้าเป็นสภาพเ่นนี้ ้าะัารมันเสียให้สาสม"
ปาร้อนูบบนริมฝีปาแปริอโม่วเียน เา้อมอยามนาหลับใหล นึถึเ็สาวในป่าท้อเมื่อสี่ปี่อน
"เ้าำ้าไ้หรือไม่"
เายิ้ม อร่านาไว้ในวแน ลุมผ้าห่มร่าน้อยุเ้าหาแผอน
เรื่อราว่าวลือระ่อนทั้วนโหว
เป็นรั้แรที่ท่านโหวยอมให้สรีร่วมเีย
เป็นรั้แรอโม่วเียนเ่นันที่มีผู้อนา
แม้นายัไม่ื่นมารับอ้อมอแราายอุ่น ปาบาลับยับยิ้มอย่าไม่รู้ัว
อีบุ๊ แ่บ ๆ ใน Meb นะแม่นะ ราบอบพระุทุารสนับสนุน้า
ความคิดเห็น