ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Devil boy ยัยปากร้ายกับคุณชายคาสโนว่า!!!

    ลำดับตอนที่ #6 : [[Devil BoY]]>>>อดีตที่เลวร้าย...100%

    • อัปเดตล่าสุด 21 ต.ค. 50



    "เบอรี่...มะ...ไม่เจอกันนานนะสบายดีไหม"

    เบอรี่งั้นหรอ ชื่อที่เคยชอบ...ชื่อที่มีความหมาย...ชื่อที่นำมาซึ่งความเจ็บปวด...ชื่อที่คิดว่าฉันไม่คิดจะ
    ใช้่มันอีกแล้วทั้งที่เมื่อก่อนชอบชื่อนี้จะตายและมันเคยเป็นชื่อของฉัน...

    "อย่าเรียกฉันแบบนั้น ฉันไม่ได้ชื่อเบอรี่บ้าบอนั่น ฉันชื่อไรนอซ"

    ฉันพูดด้วยสีหน้าเฉยเมยทั้งที่ใจตอนนี้เต้นไม่เป็นจังหวะ เหมือนจะดีใจและเสียใจในเวลาเดียวกันฉัน
    ควรจะดีใจไหมกับการได้เจอคนรัก...ไม่สิของเล่นในความคิดของนายต่างหาก ซีเฟร์...

    "ไม่คิดเลยว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้ง"

    "ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันจะได้เจอนายอีกครั้ง..."

    เจ็บซะมัดเลยเวลาพูดแบบนั้น

    "เธอยังไม่ลืมเรื่องนั้นอีกหรอเบอ..ไม่สิไรนอซ"

    ทั้งที่ฉันเป็นบอกให้หมดนี่เรียกฉันแบบนั้นแท้ๆแต่ทำไมนะทำไมฉันต้องไม่ชอบเลยที่หมดนั่นเรียกว่าไร
    นอซ

    "นายคิดว่ามันลืมได้ง่ายๆหรือไงหะ!!...ใช่สินายคงจะลืมมันง่ายๆ นายคงไม่จำเรื่องนี้ไว้มันมันรก
    สมองสินะ ฮือๆ"ฉันไม่รู้อยู่ๆเรี่ยวแรงก็หายไปหมดแขนขาอ่อน ฉันนั่งราบไปกับพื้นร้องไหโฮทั่นที พอคิดถึงเรื่องนั้นทีไรฉันต้องอ่อนแอแบบนี้นะ ทำไมนะทำไม ทำไมฉันไม่ลืมนายได้ง่ายเหมือนที่
    นายลืมฉันง่ายๆมั่ง ฮือๆ ฉันไม่ควรมานั่งอ่อนแอให้หมอนี่เห็นไม่ควร ไม่ควรเลยจริงๆ"นายคงสะใจ
    นายแล้วสินะที่เห็นฉันเป็นแบบนี้"ฉันพูดแล้วลุกขึ้นทรงตัวด้วยแรกอันน้อยนิดก่อนนะหันหลังเตรียม
    หนี ใช่ฉันกำลังหนี หนีความเป็นจริง...

    หมับ

    อึ้งไปชั่วขณะอยู่ๆนายเฟร์ก็ดึงฉันเข้าไปกอดหน้าตาเฉยอะไรวะเนียฉันงงนะ นายจะมาทำให้ฉันหวั่น
    ไหวสินะต้องใช่แน่ๆ

    "นายกำลังทำให้ฉันหวั่นไหวแล้วทิ้งฉันอีกใช่ไหม ปล่อยนะ ปล่อนสิโว้ย!!...ทำไมละทำไมถึงทำแบบ
    นี้ จะทำเป็นนี้เพื่อนอะไร ทำไมละทั้งที่ฉัน...ฉัน..."ฉันไม่อยากพูดคำนั้นเลยแต่ไม่รู้อะดนใจทำให้ฉัน
    พูดคำนั้นไปอีกครั้ง นายเฟร์ดูเหมือจะเงียบเหมือนรู้ว่าฉันจะพูดอะไรต่อไปและรอคำคำนั้นอยู่"ทั้งที่
    ฉันรักนายแท้ๆ ฮือๆ"พูดไปแล้วฉันร้องไหหนักเข้าไปอีก นายเฟร์เริ่มกอดฉันแน่นขึ้น เออ..ฉันหายใจ
    ไม่ออก นายจะเงียบให้มันเศร้าทำไมฟะพูดไรมั่งดิ

    "ฉันรักเธอนะเบอรี่"

    อยู่นายเฟร์ก็พูดขึ้นทำลายความเงียบ เบอรี่งั้นหรอหึหึชื่อที่มาจากคำว่าสตอเบอรี่นมสุดแสนโปรด
    ของฉัน...แค่นั่นมันอดีต...ปัจจุบันฉันเกียดมันนมรสหวานจนเลียน นมที่ทำให้ฉันคิดถึงอดีตที่เจ็บป่วน
    และคนที่ทำให้เจ็บทำให้อดีตที่คิดว่ามีแต่ความสุขกลับทำให้มันเศร้าฉันไม่ชอบเลยไม่ชอบเลยจริงๆ

    เฟร์คายมือที่กอดออกก่อนจะจ้องตาฉัน หน้าของฉันและเฟร์เริ่มใกล้กันมากขึ้นจนรู้สึกถึงลมหายใจ
    ของฝ่ายตรงข้าม 'ยัยนั่นเป็นได้แค่ของเล่นฉันเท่านั้นแหละ' อยู่ๆคำๆนี้ก็พลุดขึ้นมาในสมอง ฉัน
    รีบพลักนายซีเฟร์ออกห่างทันที

    "นายอย่ามาโกหก ไอ้คำว่ารักของนายมันไม่มีความหมายสำหรับฉันอีกแล้วไอ้คนหลอกลวง"

    ฉันรีบวิ่งออกจากบริเวรนั้นทันที ก่อนจะมาหยุดที่สวนหลังโรงเรียนที่ซึ่งไม่มีใครกล้ามาเลยไม่รู้เพราะ
    อะไร ฉันนั่งนั่งลงก่อนจะคิดถึงเรื่องเมื่อปีที่แล้วเรื่องที่มันเป็นเพียงอดีตที่เจ็บปวด กับคนที่ทำให้ฉัน
    เกียดสิ่งที่เรียกว่า 'ความรัก'



    เมื่อหลายปีที่แล้ว




    "เออ...คบกับฉันได้ไหม"

    หนุ่มหล่อขวัญใจสาวๆในโรงเรียนกำลังขอคบฉัน กรี๊ดดดดดดดดด มันมหัศจรรย์สุดๆ นี่มันอะไรกันเนีย มันเรื่องจริงหรอ หรือฝันไป กรี๊ดดดดดอยากจะกรี๊ดเป็นภาษาอินตาลาเดียอ้ายๆ

    "นะ...นายแน่ใจหรอ อิอิ จะคบกับฉันจริงๆหรอ"

    "อืมฉันชอบเธอมานานแล้ว"

    นั่นคือจุดเริ่มต้นของการที่ฉันและองค์ชายอันดับ1ของโรงเรียนหรือซีเฟร์คบกันมันมีความสุขสุดๆ
    ทุกๆวันซีเฟร์จะมารับฉันที่บ้านเพื่อไปโรงเรียนฉันคล้ายเด็กใจแตกที่พ่อแม่ไม่สนใจวันๆอยู่กับผู้ชาย
    ที่ชื่อ ซีเฟร์ ถึงแม้เราจะไม่ทำอะไรกันแต่เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันบ่างครั้งที่พ่อแม่ของฉันไม่อยู่บ้านฉัน
    ก็จะไปอยู่กับซีเฟร์ที่คอนโด(เด็กดีไม่ควรเอาเป็นแบบแย่างนะคะมันไม่ดี)ฉันยอมรับเลยว่าตัวเอง
    เหลวไหลมากแค่ไหน แต่เมื่อฉันไม่ได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวฉันจะไปหาความอบอุ่นกับซีเฟร์
    ฉันผิดหรอ(ผิดมาก) ฉันอยู่ในฐานะที่ดีใช่ดีมากๆด้วยซ้ำ หน้าตาฉันจัดว่าหน้าตาดีมากๆเหมือนกัน
    (มันเป็นเรื่องจริงที่ผู้แต่งไม่อยากให้เป็น) พ่อแม่มักไม่อยู่บ้านไม่เคยคิดว่าฉันจะเป็นยังไง ฉันไม่มี
    เพื่อนหรือพี่น้อง เพื่อนใช่ฉันอยากมีเพื่อนแต่ในเมื่อไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนฉัน ฉันก็ไม่ได้จะไปอ้อน
    วอน แต่ตอนนี้ฉันมีซีเฟร์ก็พอ...

    "เฟร์วันนี้ไปไหนกันดี"

    ฉันถามเฟร์ในขนาดที่ฉันกำลังนั่งเล่นอยู่ในห้องของเขา

    "แล้วแต่เธอสิ"

    ฉันรู้สึกได้ว่าหมอนี่พูดน้ำเสียงลำคาญยังไงไม่รู้สิ แต่คงไม่หลอกฉันคงคิดไปเอง ฉันควรจะเชื่อใจใช่ ฉันเชื่อเฟร์ต้องไม่ทำให้ฉันเสียใจแน่ๆ

    "เบอรี่คิดไม่ออก"

    ฉันใช้ชื่อเบอรี่ซึ่งเฟร์บอกว่าว่าเฟร์อยากให้ฉันชื่อนี้และมีเฟร์คนเดียวที่สามารถเรียกได้ เบอรี่หรือสตอเบอรี่ใช่มันเป็นชื่อที่ดูเหมือนคำด่าเลย แต่ความหมายของมันคือความรักของฉันและ
    เฟร์เหมือนนมรสสตอเบอรี่หอมหวาน(เลี่ยนสุดๆเลย)ยังไงล่ะและนมรสสตอเบอรี่ฉันชอบที่สุดไปเลย
    เฟร์บอกว่า เฟร์ก็ชอบนมสตอเบอรี่ที่สุดใช่นี่คือสิ่งหนึ่งในตัวของเฟร์ที่ฉันชอบหรือว่าจะบอกรัก
    เลยก็ว่าได้ ใช่ฉันคิดว่าฉันหลงรักเฟร์เข้าแล้ว

    "งั้นเราไปกินไอติมกันไหม"

    "ไปสิเฟร์ เบอรี่อยากกินไอติมเหมือนกัน"

    ฉันยิ้มแล้วลากเฟร์ลงจากคอนโดทันที


    --------------------------------------------------------------------------------------------------

    100%แล้ววันนี้จะอัพให้หลายๆตอนชดเชยที่ไม่ได้อัพนะคะอิอิ
    จะอัพเท่าที่วันนี้จะอัพได้นะคะ และคิดว่าจะอัพต่อจากอัพนี้อีกอิอิ
    เพราะตอนนี้สมองลื่นไหล ต้องรีบอัพเดี๋ยวจะคิดไม่ออกอิอิ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×