Devil boy ยัยปากร้ายกับคุณชายคาสโนว่า!!!

ลำดับตอนที่ #7 : [[Devil BoY]]>>>อดีตที่เลวร้าย...100% The End(ยาวที่สุดเท่าที่อัพมาเลยตอนนี้)

ไรนอซน่ารัก อาโฮะๆ

เพลง ผิดที่เธอ ของปนัดดา เรื่องวุฒิ



-------------------------------------------------------------------------------------

ร้านไอศดรีมไม่ห่างจากคอนโดเท่าไร

"รับอะไรดีคะ"

ผนักงานสาวรีบถามขึ้นทันทีที่ฉันและเฟร์นั่งถึงเหอะ

"รับไอศรีมสิถามได้"

ฉันตอบกลับไปอย่างหมันไส้ ก็จะอะไรซะอีกละยัยนี่กำลังจ้องหน้าแฟนฉันอย่างสอดรู้สอดเห็นเฟร์ก็ไม่
ได้สังเกตมัวแต่ก้มหน้าก้มหน้าดูเมนูอยู่ได้

"เอาช็อกโกแลตซันเดย์ครับ"

ในที่สุดหมอนี่ก็เงยหน้าขึ้นมาบอกราการซักที ดูเหมือนจะตกใจเมื่อเห็นหน้าแม่ผนักงานนั่นเล็กน้อย ทำไมต้องตกใจด้วยนะไม่เข้าใจเลยจริงๆ

"อ่าวเฟร์ มากินไอศดรีมที่ร้านเราหรออิอิ ดีใจจังเลยนะ"

"เออ..ผมไม่รู้จักคุณขอโทดนะคะทักคนผิดหรือป่าว/เบอรี่เดี๋ยวฉันมานะ"

น่าสงสัยแฮะ แต่ฉันทำไรไม่ได้นอกจากส่งสายตาอาฆาดมายังสาวน่อยหน้าตาหน้ารักที่ตอนนี้กำลัง
งงอยู่

"น้องรู้จักพี่คนเมื้อกี้หรอคะ"

เธอหันมามองฉันก่อนนะขมวดคิ้วกำลังจะเอ่ยปากพูดอะไรบ่างอย่างแต่มันสายไป เฟร์กลับมาก่อน

"เบอรี่ไปกันเถอะคือฉันมีธุระ"

ฉันทำหน้างงแต่ก็ต้องลุกตามเฟร์ไปอย่างงงๆ

หลังจากเหตุการนั้นก็มีสาวๆมากหน้าหลายตาเข้ามาหลุมทักเฟร์อยู่บ่อยๆจนฉันซักสงสัยแต่ก็ไม่รู้
จะทำไมเพราะพอถามเฟร์เฟร์ก็บอกว่าไม่รู้สิสงสัยคงทักผิด เราสนิทกันมากขึ้นมากขึ้นทุกที จนใกล้
วันคบรอบที่ฉันและเฟร์คบกันแล้ว แต่ไม่รู้สิยิ่งใกล้วันนั้นเมื่อไรยิ่งรู้สึกถึงลางไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก
ไม่ว่าเรื่องอะไรหรือมีใครมาทำร้ายเฟร์จะค่อยปกป้องตลอดฉันปลื้มใจสุดๆไปเลย

วันนี้มันโคตรจะหน้าเบื่อหน้าเบื่อสุดๆเลยเพราะอะไรน่ะหรอ พ่อแม่ไม่อยู่ แถมเฟร์ก็บอกว่าวันนี้ไม่ว่างอีก

ติ๊ดๆ

เสียงไรฟะ อ๋อ..โทรศัพท์ฉันนี่เองเบอร์ไม่คุ้นเลยแฮะ

"สวัสดีคะ"

"สวัสดี"

เสียงหวานๆหวนๆตอบกลับมาตามสาย ใครนะเท่าที่จำได้ฉันไม่มีเพื่อนผู้หญิงนี่หน่า

"เธออยากรู้ความจริงเกี่ยวกับเฟร์กับเธอหรือเปล่าฉันรู้เรื่องที่เธอกำลังสงสัยอยูนะ"

"เธอเป็นใคร"

"ฉันให้เวลาเธอ30นาทีมาที่ร้านไอศดรีมข้างๆคอนโด"

แล้วแม่สาวเสียงหวานก็วางสายไปมันอะไรกันเนีย ฉันไม่รอช้ารีบอาบน้ำแต่งตัวตรงดิ่งเข้าร้าน
ไอศครีมที่เคยมากับเฟร์ครั้งก่อน

"สวัสดี"

หญิงสาวหน้าตาหน้ารักเดินมาหาฉันทันทีที่ฉันเดินเข้าร้านมา

"เออ อืม"

"ตามมาสิ"

ฉันเดินตามเธอมายังโต๊ะริมในสุด

"ฉันชื่อพาย"

เริ่มต้นมาเธอก็แนะนำตัวทันที่ เท่าที่จำได้ฉันยังไม่ได้ถามหล่อนนะยะ

"อืม"

"เธอคงชื่อไรนอซสินะ"

"อืมใช่ เธอเล่ามาสักทีสิ"

"ใจร้อนไปได้"

ยัยพายนั่นพูดแล้วก็หยิบโทรสับรุ่นใหม่ล่าสุดขึ้นมา อะไรกันฉันไม่ได้อยากดูโทรศัพท์ของเธอนะ

"ฟังให้ดีแล้วกัน"

อยู่ๆก็มีเสียงบทสนทนาดังขึ้น

'เฟร์มันอะไรกันเรื่องยัยผู้หญิงคนนั้น'เสียงหวานฟังดูเหมือนไม่พอใจนักดังขึ้น
'ยัยผู้หญิงคนไหน'เสียงทุ้มๆนุ่มๆที่ฉันจำได้ดีไม่ผิดแน่นี่เสียงเฟร์แน่ๆ
'ยัยนั่นไงยัยไรนอซอะไรนั่นไหนเฟร์บอกว่าพายตัวจริงไง'เสียงหวานๆดังขึ้นอีกครั้งที่แท้ก็เสียงยัยพายนี่เอง
'ใช่ไงครับพาย พายอย่าพึ่งอารมณ์เสียงไปสิ'หมายความว่าไงใครตัวจริงมันอะไรกัน
'แล้วมันยังไงละทำไมเฟร์ต้องไปยุ่งกับยัยนั่นแล้วข่าวที่ออกมาหมายความว่าไง'
'โธ่พายครับพายหน้าจะรู้จะว่าเฟร์น่ะรักพายจะตาย เบอ..เอ้ยไรนอซอะไรนั่นเป็นแค่ของเล่นพนัน
กับเพื่อนเฟร์เท่านั้น'พนันอะไรมันยังไงกันแน่
'พนัน?พนันอะไรกันคะเฟร์'ดูเหมือนยัยพายก็ไม่เข้าใจเหมือนกันแต่คำว่ารักที่เฟร์บอกยัยนั่นหมายความ
ว่าไงกัน
'เฟร์พนันกับเพื่อนไว้ว่าจะจีบยัยนี้ให้ครบหนึ่งเดือนเงินค่าพนันก็เยอะใช่ย่อยนะแถบยัยนั่นก็สวยดีเดี๋ยว
พอยัยนั่นเสร็จเฟร์ก็ไม่ยุ่งแล้วละเชื่อสิครับพาย ผมรักพายคนเดียวยัยนั่นก็แค่ของเล่นเท่านั้น...'แค่
ของเล่นงั้นหรอ ฮือๆไม่จริงหลอกไม่เชื่อ ฮือๆไม่จริงเฟร์ต้องรักฉัน ฉันไม่สนใจอะไรทั้งนั้ัน ตั้งหน้า
ตั้งหน้าตาวิ่งอย่างเดียว

"ที่ฉันบอกเธอเพราะฉันหวังดีนะไรนอซและที่แน่ๆวันครบรอบอย่าพึ่งเสร็จหมอนั่นซะละ วันครบรอบ
การคบกันของเธอกับเฟร์เธอจะรู้ว่าเรื่องนี้มันเรื่องจริง"

ไม่จริงหลอก ยัยนั่นโกหกแน่ๆ ไม่จริงฮือๆ

บึก

ฉันชนเข้ากับร่างหนาของใครบางคนเข้าอย่างจัง เจ็บ โธ่เว้ย!!!....

"เบอรี่"

"เฟร์"

ทันทีที่เห็นหน้าเฟร์ฉันก็กระโดดกอดเฟร์ทันทีเฟร์ถามฉันว่าร้องไหเพราะอะไรใครทำอะไรฉัน คนคนนี้นะหรอหลอกฉันไม่จริงหลอก ฉันไม่เชื่อ หลังจากนั่นฉันกับเฟร์ก็ไปเที่ยวทำอะไรด้วยกัน
(อย่าคิดลึก)ตามปรกติ ที่ไม่ปรกติก็เห็นจะมีแต่ฉันที่กับมานั่งร้องไหเมื่อคิดถึงเรื่องที่เฟร์หลอกฉัน
มันไม่จริงใช่ไหมเฟร์ นายไม่ได้รักฉันเพราะการพนันบ้าๆและไม่ได้เห็นฉันเป็นแค่ของเล่นใช่ไหม...

ผ่านไปหลายวันไวอย่างกับนิยาย(ก็มันเป็นนอยายมุขแป้กนะคะ)ในที่สุดวันครบรอบวันแห่งความรัก
ก็มาถึง ใช่วันที่ทุกอย่างจะเปิดเผย วันนี้เฟร์มารับฉันที่บ้านเหมือนอย่างเคย

เรามาถึงคอนโดของเฟร์อย่างรวดเร็วมาก

"วันนี้วันครบรอบของเรานะเบอรี่มาจัดฉลองปาร์ตี้เล็กของเรา2คนไหม"

เฟร์ถามฉันในขณะเรากำลังนั่งดูทีวีกัน

"ดีเหมือนกันนะเฟร์อิอิงั้นเราไปซื้อของมาจัดกันเอะ"

ฉันยิ้มให้เฟร์แล้วพวกเราก็ออกไปซื้อของมาจัดปาร์ตี้เล็กๆใช่มันต้องสนุกแน่ๆวันนี้คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหลอก
ยัยแยมต้องโกหกแน่ๆเทปนั่นยัยนั่นก็ทำมาหลอกฉันชัวเลยใช่ๆแน่ๆ

เราร่วมปาร์ตี้อย่างสนุกใช่สนุกสุดๆไปเลยละ

ติ้ดๆ

อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของเฟร์ก็ดังขึ้น เฟร์มองหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะกลับมามองหน้าฉันก่อนจะยิ้มให้

"เดี๋ยวเฟร์กลับมานะ เบอรี่รอเฟร์ได้ใช่ไหม"

"อืมๆได้สิ เฟร์จะไปไหนหรอ"

"เพื่อนโทรมาสงสัยจะมีเรื่อง"

"งั้นหรอ"ฉันมองแผ่นหลังของเฟร์ที่เดินไปที่ประตูรู้สึกใจหายยังไงไม่รู้รู้สึกถึงรางไม่ดีเลย"เฟร์"
ฉันเรียกเฟร์ ก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดแล้วกอดเฟร์ ฉันเป็นผู้หญิงใจแตกจริงๆน่ะหรอ ถึงนี่จะไม่ได้เป็น
ครั้งแรกที่ฉันกับเฟร์กอดกันแต่ครั้งนี้เหมือนเป็นครั้งสุดท้ายยังไงไม่รู้ ขอให้ฉันคิดไปเองเถอะ...

"เฟร์...อย่าทิ้งเบอรี่นะ...เบอรี่เชื่อใจเฟร์..."

ไม่รู้คิดยังไงฉันถึงพูดแบบนั้นแต่มันพูดไปแล้วนี่หน่า เฟร์ดูจะตกใจเล็กน้อยก่อนจะกอดฉันเบาๆ

"อืม เฟร์ไม่ทิ้งเบอรี่หลอก"

ฉันยิ้มส่งให้เฟร์ มันคงเป็นรอยยิ้มที่เศร้าที่สุดของฉัน...

เฟร์เดินออกไปจากห้องฉันกับมานั่งรอเฟร์ที่โซฟาใหญ่

ผ่านไป 1 วิยังไม่มา(อะไรจะทำธุระเร็วขนาดนั้นยะ)

1นาที

1ชั่วโมง

2ชั่วโมง

ทำไมยังไม่มานะ

ติ้ดๆ

เสียงโทรศัพท์ฉันดัง คนที่ฉันคิดในตอนนี้คือ เฟร์ เฟร์โทรมาแน่ๆ

"ฮัลโหล"

"สวัสดี"เสียงนี้มัน..

"มีอะไรหรอพาย"

"มาที่ห้องข้างๆห้องเฟร์สิ"

"ทำไมต้องไป"ฉันถามก่อนจะขมวดคิ้วเป็นโบ"ฉันรอเฟร์อยู่ไปไม่ได้หลอก"

"เฟร์ไม่กลับไปแล้วละ"

"ทะ..ทำไมละ เฟร์บอกจะกลับมายังไงก็ต้อง"

"ทำไมนะหรอ มาที่ห้อง 442แล้วเธอจะรู้ว่าทำไม"

ฉันสับสนอยู่ครู่หนึงก่อนจะวางสายแล้วเปนไปห้อง442ห้องตรงข้ามกับห้องของเฟร์ จะเปิดประตุไปเลยหรอทำไงดีละ แต่ยัยนั่นบอกให้มานี่ ฉันไม่ลังเลอีกเปิดประตูทันที O.Oภาพที่ฉัน
เห็นแทบทำลมจับ เฟร์ทะ...ทำไมละฮือๆทำไมทำแบบนี้ ฉันมองภาพของชายหญิงคู่หนึ่งที่กำลังจูบ
กันอย่างดูบดื่ม ฮันจะไม่เสียงใจเลนถ้าคู่นั่นไม่ใช่เฟร์กับพาย โกหกหน่าทำไมละ ตอนนี้เหมือนมีใคร
มาตบหน้าเลยด้วยซ้ำมันชาไม่หมดทั้งตัวและหัวใจ(เน่าจัง) ดูเหมือนเฟร์จะรู้ตัวว่ามีใครกำลังมองอยู่
เค้ารีบพะออกจากพายทันทีที่รู้ว่าคนที่ยืนมองคือ ฉัน

"เฟร์ทะ..ทำไมละทำไม ฮือๆ"

ฉันรีบวิ่งออกจากห้องทันทีจะไปไหนดีจะไปไหนฉันจะพึ่งใครในตอนนี้ เพื่อนไม่มี พ่อแม่ไม่อยู่ ฮือๆ
เรื่องทั้งหมดเป็นความจริงใช่ไหมเรื่องทั้งหมดเป็นความจริง ถึงแม้มันจะเจ็บปวดแต่หลัดฐานะก็มีอยู่
ให้เห็นเต็ม2ตา ว่าเฟร์รักแรกและคงเป็นรักสุดท้ายของฉัน กำลังเล่นสนุกกับหัวใจที่แตกสลายคู่นี้
และไม่เคยรักฉันเลย ฉันมันโง่เองที่ยอมให้นายหลอก....





หลายอาทิตย์ฉันไม่ไปเรียนจนอาจารย์โทรมาตามที่บ้าน เฟย์โทรมาหาแต่ฉันในตอนนี้ไม่
อยากได้ยินเสียงของเขาคนนั้นอีกแล้ว พ่อกับแม่ที่กลับมารู้ว่าฉันไม่ยอมไปเรียนท่านโมโหมาก ฉันขอพ่อให้ย้ายโรงเรียนให้ทั้งที่พึ่งเรียน ม.5ได้แค่สองเดือนเท่านั้น มันไม่ง่ายเลยสำหรับการทำใจลืมเรื่องนั้นไม่ง่ายเลยสำหรับการลืมผู้ชายคนนั้นมันไม่ง่ายเลย

ฉันเข้าเรียนโรงเรียนแห่งหนึง เป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงมากๆมากกว่าโรงเรียนเก่าของฉันซะอีก ฉันไม่
รู้จะปรับตัวยังไงไม่รู้จะมีเพื่อนไหมวันแรกที่มาโรงเรียนดูเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย จนกระทั่ง

"หวัดดี"

หญิงสาวหน้าตาสะสวยใช่สวยมากๆมากกว่ายัยพายอะไรนั่นอีกถ้าฉันเป็๋นผู้ชายฉันจะจีบยัยนี่ ผมสีดำ
ยาวถึงกางหลังใบหน้าเรียวดวงตาสีดำๆออกน้ำตาลจ้องฉันอย่างอยากรู้ เธอเตี้ยแต่ไม่มาก
ดูหน้าปกป้องดี หุ่นดี ผิวขาวอมชมพู ใบหน้าที่ไรการแต่งเต้มดูน่ารักเป็นธรรมชาติ เพอเฟ็กเธอสวยจริงๆอะแหละ

"เออ...อืมสวัสดี"

"เธอชื่ออะไรหรอ"ยัยนั่นนั่งลงข้างๆโต๊ะฉัน

"เบอ...เฮ้ยไม่ใช่ ฉันชื่อไรนอซ"

"งั้นหรอฉันชื่อโมจิ โอะๆ"ดูเหมือนเธอจะเป็นคนอารมณ์ดี

ไม่นานฉันก็รู้จักกับเพื่อนของของโมจิิอีกคนคือมายองเนส เธอน่ารักมากๆเธอใส่แว่นตัวเตี้ยมาก
มากๆเลยแหละแต่ดูไปแล้วยัยนี่ถ้าถอดแว่นคงน่ารักมากๆแน่ๆเลย

ไม่นานเรา3คนก็เป็นเพื่อนซี้บึกกัน เพื่อนกลุ่มแรกของฉันดูเหมือนว่าโรงเรียนจะเป็นมิตรมากกว่า
โรงเรียนเก่าฉันเยอะ


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

อยากจะบอกว่าตอนนี้เป็นตอนที่ยาวที่สุดเท่าที่เคยอัพมาโหแบบว่า
วันนี้สมองลื่นไหลอิอิวันเดียว3ตอนเม้นกำลังใจไม่มีเลยง่าเศร้าแงแง