คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 ข่าวลือ
ณ พระโขนง
ตอนที่ 5 ข่าวลือ
หลังจากที่ตาด้าแยกตัวออกไปได้สักพัก นัทก็มุ่งตรงกลับบ้านด้วยเช่นกัน ชายหนุ่มนำสายสิญจ์และน้ำมนต์ที่หญิงสาวให้มาเก็บไว้ในย่ามก่อนจะลืมมันไปเสียสนิท ขณะที่หอบหน่อไม้หน่อโตเดินกลับบ้าน ซินอาสานำหน่อไม้ที่ร่างสูงหามาได้เข้าครัวทำกับข้าว ในขณะที่ทั้งนัทและเพื่อนๆตามเข้าไปช่วยเป็นลูกมือในครัว แม้จะดูเป็นการเข้าไปป่วนมากกว่าเข้าไปช่วย แต่สุดท้ายต้มหน่อไม้ฝีมือทั้งหาก็เสร็จสมบูรณ์ …แถมยังอร่อยเสียด้วยสิ
“กูพึ่งรู้วันนี้นะเนี่ยว่ากูก็ทำกับข้าวอร่อย” เปตองพูดขึ้นอย่างภูมิใจขณะทุกคนนั่งล้อมวงทานข้าวเช้า
“มีหน้าที่แค่ก่อไฟกับยกลงเตานี่มึงพูดอย่างภูมิใจว่ามึงทำเลยเหรอ? ที่มันออกมาอร่อยขนาดนี้ต้องยกความดีความชอบให้ซินเว้ย …แฟนใครไม่รู้ ทำกับข้าวเก้งเก่ง…ใช่มะ” นัทกัดเพื่อน แต่ก็ยังไม่วายหยอดใส่คนรัก ทำเอาสามหนุ่มพาลกันเลี่ยนความหวานกันในแถว
“เออมึง วันนี้เดี๋ยวกินข้าวเสร็จไปเดินเล่นกัน กูอยากไปทัวร์พระโขนงเต็มแก่แล้ว” โย่งกล่าวชวน
“เอาดิ เดี๋ยวกูนำเที่ยวเอง …ซิน ไปด้วยกันนะ” นัทผู้เป็นเจ้าถิ่นตอบตกลง พลางหันไปชวนคนรัก แต่คนตัวเล็กก็เพียงแต่ส่ายหัวปฏิเสธเท่านั้น
“เราอยากปัดกวาดบ้านน่ะ นัทพาเพื่อนๆไปเที่ยวเถอะ ซินรออยู่ที่บ้านดีกว่า”
“เอางั้นเหรอ งั้นนัทจะรีบไปรีบกลับนะคนดี” พูดเสร็จก็ลูบหัวคนตัวบางอย่างรักใคร่ ทำเอาโย่งต้องหันไปกระซิบเบาๆกับเปตองและบาสด้วยความสงสัย
“นี่มันลาไปตลาดสามชั่วโมงแน่เหรอวะ แม่ง …ลาอย่างกับจะกลับไปรบอีกสองปี”
“เออนั่นสิ กูก็สงสัยอยู่ว่ะ”
บาสสำทับ ก่อนแต่ละคนจะถอนหายใจออกมาปลงๆเพราะความหลงเมียเกินพิกัดของเพื่อน
……………..
ตลาดประจำตำบลพระโขนงคึกคักไปด้วยชาวบ้านมากมายทั้งในตำบลและนอกตำบล นัทและเพื่อนต่างเดินดูของกันเพลินๆไปเรื่อยๆ พลางแวะดูของร้านโน้นบ้างร้านนี้บ้างไปตามประสา จนกระทั่งเปตองเริ่มสังเกตุได้ถึงความผิดปรกติ
“ใครรู้สึกว่าพวกชาวบ้านในตลาดแม่งมองตามเราแปลกๆเหมือนกูมั่งวะ”
“กูก็รู้สึกนะ มึงก็รู้สึกใช่ไหม? ตอนแรกกูนึกว่ากูคิดไปเองคนเดียวซะอีก” บาสเห็นด้วยกับเปตอง
“หรือว่า…ที่เค้ามองตามเราเพราะเค้าติดใจในความหล่อของกูวะ” โย่งพูดออกมาอย่างมั่นใจ ทำเอาเปตองอดไม่ได้ที่จะฟาดกบาลของเพื่อนด้วยความรักแรงๆหนึ่งที
“ถุย! ไร้สาระตลอดอ่ะมึง …” หันไปด่าเพื่อนอีกที ก่อนจะหันหน้ากลับไปมองด้านหลัง…พวกชาวบ้านที่มองตามกลุ่มของเขา พอเห็นว่าเปตองหันกลับไปมองก็ต่างพากันหลบหน้าหลบตาแสร้งทำเป็นเสมองไปทางอื่นแทน
“คนตำบลมึงนี่แปลกๆนะนัท” บาสพูดขึ้น ในขณะที่คนในตำบลอย่างนัทกวาดสายตามองไปรอบๆอย่างไม่ใส่ใจนัก
“พวกมึงคิดมากเกินไปหรือเปล่า ไม่มีอะไรหรอก ”
พอแต่ละคนได้ข้าวของที่ต้องการกันจนเต็มไม้เต็มมือแล้ว นัทก็ชักชวนเพื่อนๆให้ไปเยี่ยมพี่ชายของเขาที่บ้าน ชายสี่คนมายืนออกันหน้าประตูบ้านไม้หลังเก่าๆ ไม่กี่อึดใจชายหนุ่มเจ้าของบ้านก็เปิดออกมาเปิดประตูรับแขกด้วยสภาพเมาแอ๋
“ไอ้นัท!!!”
เจ้าของบ้านร้องอย่างตกใจก่อนจะปิดประตูบ้านใส่หน้าดังโครม เล่นเอาผู้มาเยือนแต่ละคนมึนไปตามกัน
“เฮ้ย พี่แสตมป์ พี่ปิดประตูใส่หน้าพวกผมทำไมเนี่ย”
“กูกลัวโว้ย” คนเป็นพี่ชายกล่าวตอบผ่านประตูที่ปิดสนิท
“แล้วพี่จะมากลัวพวกผมทำไมล่ะคร้าบบบบ” เปตองตะโกนถามงงๆ
“กูไม่ได้กลัวพวกมึง”
“เอ๊า …แล้วพี่กลัวใครวะ?”
“กลัวผีซินแฟนมึงไงไอ้นัท… มึงไม่รู้จริงๆเหรอว่าซินมันตายไปตั้งแต่สามเดือนก่อนแล้ว แถมยังเฮี้ยนออกมาหลอกคนทั้งตำบลกันให้วุ่น พวกมึงไม่รู้ตัวกันเลยเหรอว่าทุกวันนี้อยู่บ้านเดียวกับผีกันอ่ะ”
เสียงจากคนในบ้านทำเอาสามหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูเหวอไปตามๆกัน นัท โย่ง เปตอง พากันขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง มีเพียงบาสเท่านั้นที่สีหน้ายังคงเรียบเฉย
“พี่เมาแล้วเพ้อเจ้ออะไรเนี่ย จู่ๆมาว่าซินเป็นผีนี่ผมโกรธจริงๆนะ”
“จริงๆนะเว้ย ซินมันไม่สบายมากจนตายตั้งแต่มึงไปรบ …เค้ารู้กันทั่วหมู่บ้านยกเว้นพวกมึงอ่ะ”
“ผมว่าพี่คงเมามากแล้วล่ะ ไว้สร่างเมาผมจะมาเยี่ยมใหม่นะฮะ …ไปพวกมึง กลับเถอะ” นัทตัดบทอย่างหมดความอดทน ก่อนจะชวนเพื่อนกลับบ้านอย่างไม่สบอารมณ์นัก ซินเป็นคนชัดๆ มากล่าวหาได้ไงว่าแฟนของเขาเป็นผี!
…………
“มึงว่ามันแปลกๆไหมวะ คนทั้งตำบลแม่งก็มองเราแปลกๆ แถมพี่ชายไอ้นัทก็พูดอะไรแปลกๆอีก” โย่งเปิดประเด็น แต่ขณะที่พวกเขาทั้งสามแยกออกมานั่งเล่นริมท่าน้ำ
“นั่นสิ หรือว่าซินจะเป็น…” เปตองโพล่งมา ทำเอาบาสหันควับไปมองเพื่อนตาเขียว พลางกล่าวเจริญพร
“เป็นเหี้ยไรมึง ปัญญาอ่อน …เห็นกันอยู่ทุกวันซินไม่เห็นมีส่วนไหนเหมือนผีเลย”
“เออใช่ สวยขนาดนั้นกูว่าแม่งไม่ใช่ผีหรอก” โย่งเห็นด้วย ทำเอาคนไม่มีพวกอย่างเปตองจ่อยไปถนัดตา หนุ่มผมยาวนั่งหน้ามุ่ยเนื่องจากถูกเพื่อนรุม ก่อนสายตาจะไปสะดุดกับบางอย่าง
“เฮ้ย พวกมึงดูดิ บ้านแถวๆละแวกนี้แม่งมียันต์แปะหน้าบ้านทุกหลังเลยอ่ะ เค้ากลัวอะไรกันวะ?”
“ธรรมดาน่า ก็คนเค้ากลัวผีเค้าก็แปะยันต์ไว้หน้าบ้าน แปลกตรงไหน?” โย่งพูดอย่างไม่ใส่ใจ
“แต่มันมีทุกบ้าน ยกเว้นบ้านที่เราอยู่เนี่ยสิ …มึงไม่สังเกตุเลยเหรอว่าบ้านไอ้นัทไม่มีพระสักองค์เลยนะ”
“ซินเค้าเก็บไว้ดีมึงเลยไม่เห็นหรือเปล่า เลิกเพ้อเจ้อได้แล้วไอ้เป กูเข้าไปในบ้านก่อนละ” บาสพูดขึ้นก่อนจะลุกเข้าไปในตัวบ้าน พร้อมๆกับโย่งที่ลุกขึ้นยืนพร้อมกัน ทิ้งให้เปตองนั่งคิดอะไรริมท่าน้ำแต่เพียงลำพัง
TBC
ความคิดเห็น