ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : quatre : one more time,one more chance(ll)
SF Singular
quatre : one more time,one more chance(ll)
(nut’s part)
เมื่อคืนผมฝันถึงเรื่องในอดีต...
ภาพวันเวลาเก่าๆตอนเด็กๆสมัยอยู่เชียงใหม่แล่นเข้ามาในหัว ตอนนั้นผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่งชื่อว่าซินเซียร์ บ้านเราสองคนอยู่ติดกันชนิดที่ว่าผมแอบข้ามระเบียงห้องผมไปที่ระเบียงห้องของซินได้แบบไม่มีปัญหา
ผมกับซินโตมาด้วยกัน ถึงแม้ว่าเราจะเป็นเด็กผู้ชายทั้งคู่ แต่สำหรับผม ซินต่างออกไป...อาจจะเป็นเพราะหน้าตาของคนๆนั้นที่ดูยังไงก็หวานกว่าเด็กหญิงหญิงหลายๆคน หรืออาจป็นเพราะผิวขาวๆกับร่างกายที่บอบบางน่าปกป้องนั่น...จนรู้ตัวอีกที...ผมก็ตกหลุมรักเพื่อนคนนี้เข้าอย่างจัง
“นัท ไม่กินข้าวเช้าก่อนเหรอลูก”
เสียงแม่ตะโกนไล่หลังเมื่อเห็นผมวิ่งลงมาหากุญแจรถ ผมส่ายหัวปฎิเสธ ก่อนจะสวัสดีแม่แล้วรีบออกจากบ้าน รีบเร่งฝีเท้าเพื่อให้ถึงรถสุดที่รักไวๆ ตั้งแต่แต่ย้ายมาที่ภูเก็ตผมก็เริ่มขับรถยนต์ไปโรงเรียนเอง เพราะคุณพ่อของผมงานยุ่งจนไม่มีเวลามาคอยรับคอยส่งผมอย่างเดิม
ผมออกรถก่อนจะขับออกไปโรงเรียน วันนี้ยังมีเวลาเหลืออีกมากก่อนจะถึงเวลาโรงเรียนเพราะงั้นผมจึงเลือกที่จะไปขับรถเล่นที่ถนนเลียบหาดใกล้ๆก่อน ทะเลยามเช้าตัดกับฟ้าสีครามใสๆกับให้ผมคิดถึงใครบางคนเหลือเกิน
ผ่านไปสามปี...ตัวผมเองก็มีอะไรมากมายที่เปลี่ยนแปลงไป
ไม่รู้ว่าตอนนี้ซินก็เปลี่ยนไปมากแค่ไหน...จะยังคิดถึงผมแบบที่ผมยังคิดถึงเขาบ้างไหม?
ระยะห่างระหว่างทะเลกับภูเขา ไกลกันกว่า 1558 กิโลเมตร
บางที...ผมก็ไม่รู้ว่าระยะทางระหว่างเราที่เริ่มไกล มันจะทำให้หัวใจของเราไกลกันไปด้วยไหมนะ...?
(end nut’s part)
………………………..
“วันนี้นึกยังไงมานอนบ้านเราวะ?”
บาสเอ่ยถามคนที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำ ร่างบางในชุดนอนสีขาวพร้อมผมยาวที่เปียกชุ่มเดินมานั่งข้างๆ ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดผม พร้อมทั้งเสียบไดร์เป่าผมที่เตรียมมาจากบ้านเตรียมเป่าผมให้แห้งสนิทโดยไม่ใส่ใจคำถามที่ส่งมาให้แต่อย่างใด
“ซิน...ตอบบาสหน่อยดิ” ถามไปอีกรอบเมื่อเห็นว่าเพื่อนหน้าหวานไม่ได้ใส่ใจจะตอบคำถามของเขาเลยสักนิด
“ไม่ได้นึกไงหรอก...ก็แค่คิดถึง” ร่างบางเอ่ยตอบพร้อมยิ้มจางๆไปให้เพื่อนสนิท ฝันเมื่อเช้าทำให้คิดถึงนัทมากจริงๆ จนต้องหอบข้าวหอบของมานอนที่ห้องบาสในคืนนี้ ตาคู่สวยสำรวจไปลอบๆพลางนึกเปรียบเทียบสภาพห้องในสมัยที่เจ้าของห้องยังเป็นนัท ยิ่งมองยิ่งทำให้นึกถึงเจ้าของเก่า สมัยก่อนเวลาแกล้งเล่าเรื่องผีให้นัทฟังทีไร ต้องลงท้ายโดยการต้องมานอนเป็นเพื่อนไอ้คนขี้กลัวที่ห้องนี้ทุกที
“คิดถึงทำไมวะ ก็เจอกันอยู่ทุกวันอ่ะ” บาสเอ่ยถามอย่างงงๆก่อนจำพบว่าคนหน้าหวานเหม่อลอยไปถึงไหนต่อไหนแล้วก็ไม่รู้ ร่างสูงจิ้มไปที่ไหล่อีกคนสองสามทีเป็นการสะกิด ก่อนคนใจลอยจะสะดุ้งเล็กน้อย แล้วหันมาตอบ
“ไม่ได้คิดถึงบาสเว้ย”
“แล้วซินคิดถึงใครอ่ะ บอกเราหน่อยดิ อยากรู้ว่ะ นะ...นะซิน” บาสเขย่าแขนเพื่อนสนิท พยายามเอาหัวเกยไหล่ซิน แล้วทำหน้าอ้อนวอนอย่างอยากรู้เต็มที่
“จะอยากรู้ไปทำไม” ซินถามกลับ พร้อมทั้งดันหัวเพื่อนสนิทที่พาดอยู่บนไหล่ตัวเองออกอย่างหมั่นไส้
“เอ้า จะได้รู้ไงว่าซินนอกใจเราไปหาใคร โอ้ย...เจ็บว่ะ” ฝ่ามือเรียวๆของอีกฝ่ายฟาดลงมาเต็มแขน
“ตลกแล้ว...ไอ้บ้า นอนไปเลยไป”
“เออครับ ไอ่คนสวยโหดร้าย ใจดำ แถมมือหนัก...ไม่บอกก็ไม่บอก งอนแล้วเว้ย ” บาสเดินไปที่เตียงก่อนจะทิ้งลงนอนพร้อมมองหน้าคนหน้าหวานด้วยสายตาประมาณว่า…กูงอน... เรียกเสียงหัวเราะจากอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี
“ฝันดีนะบาส” ซินกล่าวกลับเพื่อนสนิท ก่อนที่จะเดินไปปิดไฟในห้อง เหลือไว้แต่ไฟสลัวๆที่โคมบนโต๊ะอ่านหนังสือ ขาเรียวพาตัวเองเดินไปที่ระเบียงห้อง ก่อนอีกคนที่อยู่บยเตียงจะตะโกนถามออกมา
“ไปไหนอ่ะ?”
“ขอไปนั่งเล่นที่ระเบียงหน่อย เดี๋ยวมานอน” ร่างบางตอบพร้อมกับส่งยิ้มบางๆ มือเรียวเปิดประตูระเบียงหลังห้องนอนของเพื่อนสนิทออก พลันความทรงจำที่คุ้นเคยก็แล่นขึ้นมาในหัว
“ซิน ...ซิน เปิดห้องให้นัทหน่อยดิ” เสียงเพื่อนสนิทที่เคาะประตูระเบียงอยู่ทำให้ร่างบางที่กำลังนอนอยู่ต้องลุกมาเปิดให้อีกฝ่าย
“นัท? ...ปีนข้ามมาห้องเราทำไมเนี่ย ดึกแล้วนะ...ซินง่วงจะตายอยู่แล้ว ฮ้าว...” ซินมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจก่อนจะเอ่ยถาม ก่อนจะหาวให้ดูหนึ่งทีว่าเขาง่วงจริงๆ
“นอนด้วยดิ” อีกคนไม่พูดพล่ามทำเพลง รีบเดินมาที่เตียงของเขา พร้อมทั้งทิ้งตัวลงนอนอย่างรวดเร็ว ซินได้แต่มองการกระทำของอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ
“พรุ่งนี้ซินต้องไปต่างจังหวัด ...กว่าซินจะกลับมา...นัทคงย้ายบ้านไปแล้ว เราก็แค่...อยากใช้เวลาอยู่กับซินเป็นคืนสุดท้าย”
“ไม่เอา ...คืนนี้ต้องไม่ใช่คืนสุดท้ายสิ เราไปบ้านยายแค่สองวันเอง ยังไงก็ทันวันที่นัทจะย้ายอยู่แล้ว...เราอยากกลับมาส่งนัท” ซินพูดพร้อมทั้งพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล
“ซินสัญญาแล้วนะว่าจะกลับมาส่งเรา”
“อื้ม เราสัญญา”ร่างบางยิ้มให้อีกคนทั้งน้ำตาก่อนจะยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับน้อยก้อยของนัทเป็นการสัญญา นัทเช็ดน้ำตาให้อีกคนอย่างปลอบโยน ก่อนทั้งคู่จะหลับไปทั้งๆที่ยังจับมือกันไว้แน่น
แต่สุดท้ายซินก็ผิดสัญญา ยายของเขาป่วยกระทันหันทำให้ทั้งครอบครัวต้องอยู่ดูแลยายที่โรงพยาบาล จากที่เคยคิดว่าจะอยู่บ้านยายที่เชียงรายแค่สองวัน ก็ต้องกลายเป็นสี่วันอย่างช่วยไม่ได้ กว่าซินจะมาถึง ครอบครัวของนัทก็ย้ายข้าวของออกไปกันหมดแล้ว ซินยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้ดี...เขารีบวิ่งลงมาจากรถเพื่อมาหานัท แต่สิ่งที่ได้พบเจอคือบ้านของอีกฝ่ายที่ว่างเปล่า พร้อมกระดาษแผ่นหนึ่งที่นัทเขียนเพื่อลาเขาเท่านั้น
“วันนี้อากาศดีนะ... ดาวเต็มท้องฟ้าเลย...นัทกำลังมองดาวดวงเดียวกับซินอยู่รึปล่าว” ซินยิ้มบางพลางเอ่ยกับตนเองขณะมองดาวดวงที่สว่างที่สุดบนท้องฟ้า ลมพัดมาบางๆ คล้ายกับว่าจะส่งร้อยยิ้ม คำพูด และความคิดถึงของร่างบางไปให้คนที่อยู่ไกลแสนไกล
วันนี้ที่ภูเขาดาวสวยมากเลยล่ะ...
ไม่รู้ว่าทะเลที่นัทอยู่จะเห็นดาวชัดเหมือนเราไหม?
ไม่รู้ว่าคนที่อยู่ทะเลทางโน้น...ยังจะคิดถึงคนที่อยู่บนภูเขาทางนี้ไหม....?
………………………..
นัทนั่งเล่นกีตาร์อยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน สายลมที่พัดมาวันนี้กลับไม่ใช่ลมทะเลที่ร้อนอบอ้าวแบบทุกที แต่กลับเย็นสบายราวกับหอบความคิดถึงของใครบางคนมาจากที่ไกลแสนไกล ท้องฟ้าวันนี้ปลอดโปร่งทำให้เห็นดาวได้ชัดเจนกว่าทุกคืน ร่างสูงเหม่อมองดาวดวงที่สว่างที่สุด พลางพึมพำกลับตัวเองเบาๆ
“ซินจะมองดาวดวงเดียวกันอยู่ไหม?... จะรู้ไหมว่านัทคิดถึง...”
ก่อนที่จะหันไปให้ความสนใจกับกีตาร์ในมืออีกครั้ง นัทไล่นิ้วลงไปบนสายกีตาร์อย่างชำนาญ เสียงเพลง yesterday one more ดังขึ้น...ทำนองที่ไพเราะหวานหู...ขาดก็แต่เสียงหวานๆของคนที่อยู่ไกลมาเติมเต็ม ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่จะมีโอกาสเล่นกีตาร์ข้างๆซินเหมือนเมื่อก่อนอีกสักครั้ง....
………………………..
ทางด้านบาส ร่างสูงมองซินที่เดินไปนอกระเบียงจนลับตา ก่อนจะพยายามข่มตาหลับแต่ความคิดมากมายเกี่ยวซินยังไม่อาจหลุดออกจากสมองไปได้
เขายอมรับว่าเขาตกหลุมรักซิน... แต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะมีใครอยู่ในใจตลอดเวลา…แม้ซินจะไม่ได้บอกตรงๆแต่เขาก็พอดูออก
บาสรู้ดีแก่ใจว่าซินยังไม่เปิดใจให้เขาเต็มร้อย …ยังไม่ใช่ตอนนี้...
เขาคงได้แต่รอ วันที่ซินลืมคนในหัวใจ...วันที่ซินพร้อมที่จะรับคนใหม่ๆ...
เขาพร้อมจะรอ...แม้จะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ที่ซินจะเปิดใจรับเขาเข้าไปในหัวใจสักที
………………………..
TBC.
talk : มาต่อแล้วค่ะ หลังจากหายไปนานมากเลยยย
อยากสารภาพว่าตอนนี้เราฟิน หรือจิ้นอะไรไม่ค่อยออกเลย:(
ยิ่งเห็นพี่ที่ไปคอน overlove มาเล่าให้ฟังกันยิ่งปวดใจ
เม้นเป็นกำลังใจให้เรากันสักนิดนะคะ(. .)
ป.ล.พรุ่งนี้สทส.เปิดให้สมัครสอบแกท-แพทแล้ว อ้ากก ไรทเตอร์ตื่นเต้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น