คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Sin diary.
Il était une fois .... l'amour
-1.2-
Sin diary.
1/11/12
NIGTH
ฝน แห้งเร็วกว่าน้ำตา
ปารีสวันนี้ฝนหยุดตกแล้ว
แต่น้ำตาในใจของผม...ยังไม่หยุดไหล.
เราพับจดหมายถึงเมืองไทยฉบับแรกให้เป็นแผ่นน้อยๆ ก่อนจะหยอดเข้าไปในตู้ไปรษณีย์ส่วนตัวบนหัวเตียง อันที่จริงมันเป็นกระปุกออมสินรูปตู้ไปรษณีย์ที่แอบพกมาด้วยจากประเทศไทย ตู้ไปรษณีย์สีแดงขนาดเล็กที่ทำเลียนแบบได้สมจริงแม้กระทั่งป้ายเวลาไขตู้ จะต่างก็เพียงแต่ ตู้ไปรษณีย์ของผมอันนี้ไม่มีบุรุษไปรษณีย์มาไข และนำจดหมายถึงใครคนนั้นไปหาเจ้าของก็เท่านั้น
พอจัดการอะไรเรียบร้อยแล้วก็ดับไฟหัวเตียงก่อนจะเอนตัวลงนอน โชคร้ายชะมัดที่เราดันเป็นคนประเภทนอนหลับยากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ยิ่งข้ามน้ำทะเลมาอยู่ต่างถิ่นต่างบ้านต่างเมืองยิ่งทำให้นอนหลับยากเข้าไปกันใหญ่
ได้แต่พยายามข่มตานอน พลางพลิกซ้ายพลิกขวาอยู่ท่ามกลางความมืดอยู่พักใหญ่ พลันสายตาของเราก็ไปหยุดอยู่ที่เตียงทางด้านซ้ายที่มีเพื่อนร่วมห้องคนใหม่นอนอยู่
เพื่อนร่วมห้องคนใหม่ ...
ตอนแรกที่เค้าเปิดประตูออกมา เราตกใจแทบแย่ หัวใจเหมือนถูกกระชากออกจากอก ชาวาบไปทั้งตัว สงสัยเหมือนกันว่าคนอะไรจะหน้าเหมือนกันได้ขนาดนี้ จนในที่สุดก็เผลอหลุดถามออกไป
“พี่นัท ถามหน่อยดิ มีญาติชื่อบาสหรือเปล่า”
พี่นัททำหน้ามึนๆกับคำถาม ก่อนส่ายหัวแล้วตอบว่าไม่มี
เราไม่รู้ว่าเราหวังอะไรอยู่ถึงถามออกไปแบบนั้น
ไม่รู้เลยจริงๆ...
“ซิน...ซิน ตื่นได้แล้วแมวขี้เซา”
“หือ ?” เราเงยหน้าขึ้นจากสองแขนที่เอาหัวฟุบต่างหมอนหนุนบนโต๊ะเรียนอย่างงัวเงีย แสงจ้าจนต้องหรี่ตาลงก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นทีละนิดเพื่อปรับโฟกัสแสง ก่อนที่จะพบว่าไอ้ตัวก่อกวนเวลานอนกำลังนั่งยิ้มอารมณ์ดีอยู่ที่โต๊ะข้างๆ
ใบหน้าหล่อคนคนที่นั่งข้างๆแต้มรอยยิ้มที่มุมปาก ขณะที่เอามือของเขามาจิ้มแก้มเราไม่หยุด ยังไม่พอ พอเราทำหน้านิ้วคิ้วขมวดเข้าใส่ ก็แลบลิ้นตอบกลับมาเสียอย่างนั้นแหละ
“บาส อย่ากวนดิ๊ ง่วง” ทำตาปิ๊งๆอ้อนมันไปเต็มที่เพื่อให้รุ้ว่าเราง่วงจริง
“เห็นห้องเรียนเป็นห้องนอนซะแล้วแฟนเรา”
“ก็นี่คาบว่างนี่นา เมื่อคืนอ่านฝรั่งเศสโครตดึกเลย อยากงีบ”
“ขยันจริ๊งง” บาสส่งเสียงแซว จนเราต้องเบ้ปากน้อยๆ แล้วแซวมันกลับบ้าง
“ก็ใครจะอัจฉริยะ ไม่อ่านก็สอบได้เต็มแบบคุณล่ะ”
เราพูดประชดไปอย่างนั้นแหละ ความจริงก็ดีใจกับมันจะตายทุกครั้งที่คะแนนสอบออกแล้วปรากฏว่าคนที่นั่งข้างๆนี้ไม่ได้คะแนนเต็มก็เกือบเต็มทุกครั้ง
“ไหน อ่านมาทั้งคืนไหนลองท่องศัพท์ให้ฟังสักสามตัวหน่อยซิ”
“ทายศัพท์มาดิ เดี๋ยวเราแปลเป็นไทยให้ฟัง”
“จัดไป อ่ะ aimer”
“ชอบ”
“Préférer”
“ชอบมากกว่า”
“amour”
“รัก”
“รักเหมือนกัน”
ฉ่า....
รู้สึกร้อนที่แก้มเหมือนกันว่ามีใครเอากระทะร้อนๆมานาบอย่างนั้น เราผลักหน้าหล่อๆคนเสี่ยวที่ยื่นเข้ามาใกล้ๆอย่างเต็มแรง
“เขินดิ๊”
“ใครเขิน ไม่มี”
“ซิน...ขอกอดหน่อยดิ”
“ไอ้บาส นี่มันในห้องเรียน”
“ไม่มีใครอยู่สักหน่อย”
“ไม่...อ๊ะ...บาสขี้โกง”
อีกฝ่ายดึงเราเข้าไปในอ้อมกอด เราพยายามขืนตัวประท้วงน้อยๆ ก่อนจะหยุดนิ่งเมื่อสู้แรงมันไม่ได้ บาสลูบหัวเราเบาๆก่อนจะพูดอะไรบางอย่างที่เราไม่ได้ยิน ก่อนบาสจะค่อยๆจางหายไปช้าๆ สุดท้าย ห้องเรียนทั้งห้องก็เหลือเรานั่งอยู่เพียงคนเดียว
“บาสอย่าทิ้งเรา กลับมา...กลับมาหาเราได้ไหม”
“บาส ...เรารักบาส ...ได้ยินไหม เราคิดถึง”
เจ้าของชื่อที่เราเรียกหาปรากฏกายด้านหลังเราอีกครั้ง ก่อนจะสวมกอดเราจากทางด้านหลังแผ่วเบา บาสลูบหัวเราน้อยๆอย่างปลอบประโลม
“บาสใช่ไหม? บาสกลับมาหาซินแล้วใช่ไหม”
“นี่บาสเอง หยุดร้องนะคนดี”
อา...พระเจ้า นี่ลูกฝันอยู่ใช่ไหม ?
เป็นฝันที่ดีจนไม่อยากจะตื่นขึ้นมารับรู้อะไรเลย
เป็นความฝันที่ชัดเจนกว่าทุกวัน โดยเฉพาะอ้อมกอดและเสียงกระซิบจากบาส
...เหมือนเป็นเรื่องจริงเหลือเกิน...
TBC.
ตอนที่สองไม่คืนนี้ก็พรุ่งนี้นะคะ ไม่รู้จะปั่นเสร็จไหม=w=
ปล.ฟิคนี้จะมีพาร์ท .2 คือsin diary คั่นทุกตอนค่ะ
ไม่ครบสิบเม้นไม่มาต่อนะ(ขู่)
ปล. ล้อเล่นค่าXD
ความคิดเห็น